In het ziekenhuis waar ik ben bevallen, vragen ze gewoon aan je wat je op dat moment wilt. Is dat bij jullie niet?
nou nee hoor, hier zijn heel wat stappen gewoon gedaan zonder daar ook maar 1 woord over te wisselen met mij (sterker nog: vanaf dat ik in het zh kwam, was ik totaal de regie kwijt en is er naar mijn herhinnering helemaal niks meer overlegd met me, terwijl ik thuis de regie gewoon in handen had). Soms is de situatie er ook niet naar om jou nog van alles te vragen maar vooral zijn er heel veel dingen waar het zh helemaal niet bij nadenkt dat de zwangere vrouw het ook anders zou kunnen willen dan de manier waarop zij het gewend zijn.
ik had bij mijn oudste geen plan, ook geen moment aan gedacht, volledig vertrouwd op het medisch personeel. maar die hebben me toch in een aantal dingen flink teleurgesteld. bij z wel een plan, en nou was dat ook een totaal andere bevalling, maar het voelde wel fijn dat ik zo duidelijk kenbaar head gemaakt hoe ik het graag zou willen.
Uiteraard gaat medische noodzaak voor op jouw wensen, maar er is best heel veel mogelijk als men maar op de hoogte is van jouw wensen.
Oke, ja kijk die ervaringen heb ik totaal niet. Ik had echt de complete regie eigenlijk, dus dat was erg fijn.
En ook echt in de ochtend of tussendoor (mits mogelijk) gesprekken wat ik echt niet wilde.
fiep in wat voor dingen hebben ze jou telleurgesteld?
ik was eigenlijk van plan er heel open in te gaan, (ik wil graag ziekenhuis) ik ga er nog wel overna denken wat ik wil en zal dat ook wel aangeven dan (of evt op papier zetten)
ik ben drie keer in het zh bevallen en na iedere bevalling werd ik stelliger in wat ik wel en niet wilde.
De eerste had ik weinig keuze dat werd een spoed waar menig slachthuis voor zou buigen :?
Mara goed bij de laatste heb ik ook heel duidelijk gezegd : GEEN medicijnen, geen opwekkers, geen pijnbestrijding.
De ctg registreerde geen weeenactiviteit maar ik voelde dat er wel wat aan de hand was. Ik had rug weeen en die zie je niet op CTG
Toen ze voor de 3e keer met die akelige infuus aankwamen heb ik ze heel duidelijk gemaakt dat het MIJN lijf is en zolang alles goed gaat dat er dan niet ingegrepen word om het maar te versnellen !
En uiteindelijk heb ik dus geen opwekkers nodig gehad . :mrgreen:
Ik wilde ook wachten tot de navelstreng gestopt was met kloppen en daar hebben ze ook netjes rekening mee gehouden .
Gewoon goed aangeven wat jij wilt en niets doen tegen je zin ! ( tenzij het ineens nodig zou zijn ivm complicaties )
Ook ik ga eea op papier zetten omdat me bij de onverwachte zh bevalling van de eerste wat dingen zijn ‘overkomen’ waar ik vooraf niet bij stil had gestaan (al is het maar heel suf de plek waar het infuus gezet wordt: bleek toen op een heel irritant plekje te zijn, maar ook de spuit om de placenta op te wekken die ik voordat ik het doorhad in m’n donder had zitten zonder enig overleg, dat wil ik dus niet meer: ja placenta was er 10 min na de baby maar m’n bm had daarna wel problemen met krimpen) Er zijn toen ook een aantal dingen wel erg goed gegaan die ik er nu bij zet, ik beval in hetzelfde ziekenhuis alleen nu van een tweeling dus toch weer net ff anders.
Mijn inleiding begon met 2 cm ontsluiting; aanleg infuus, ctg banden, vliezen prikken, elektrode op het hoofd en vervolgens direct weeenopwekkers. Dit allemaal binnen een half uur. Ben binnen 5 uur na het prikken van de vliezen bevallen. Maar zo te lezen gaat elke inleiding weer anders.
Zo is het bij mij ook gegaan. Vliezen breken na het plaatsen van elektrode alleen kwam er bij mij geen vruchtwater meer uit. Was al helemaal op :?
Het is natuurlijk fijn als alles volgens wens kan verlopen, ik persoonlijk vind het dan ook een luxe daar ik vind dat ziekenhuispersoneel zich in eerste instantie met zorg moet bezighouden. Begrijp me niet verkeerd, als het kan, dan is het mooi. Echter in de praktijk gaat het vaak anders. Zeker als je wordt overgedragen aan het ziekenhuis, dat gebeurd met de reden dat je zorg nodig hebt en dan is er vaak geen tijd om een wensenlijstje erbij te pakken. Dat vind ik dan ook de verantwoordelijkheid van je man om dingen op dat moment aan te kaarten, en niet van het ziekenhuispersoneel.
Als ik je wensenlijstje lees en dat op mijn situatie zou plaatsen, dan had er misschien 10% van de wensen uit kunnen komen , meer niet. Ik heb ervaring dat personeel doorgaans wel rekening houd met ouders. Bij mij stond er een heel team klaar om mijn baby mee te nemen, maar die stonden wel netjes op de gang te wachten.
Uitgaande van een normale (inleiding)bevalling is daar wel tijd voor hoor. Hier nam de vk mijn (nog langere) wensen (hoewel ik het minder vriendelijk meer als eisen heb geformuleerd 8) )lijst meteen door. Ik vond het ook heel fijn dat ze er duidelijk rekening mee hield.
Ze floot bijv direct de kraamhulp terug toen die begon met ‘goed zo, nog even persen, kom op, je kan het’ : ik had er expliciet in staan dat ik geen aanmoedigingsteam om mn bed wilde.
Ik had er dus ook dingen in staan als geen knip. Gewoon niet, dat zijn zeker wel dingen die zomaar in een bevalling kunnen voorkomen en in het zh doen ze dan maar zonder overleg of met enkel een melding en midden in een bevalling ben ik niet assertief genoeg om te zeggen nou doe maar niet. En mijn man vindt dat moeilijk omdat het een medische handeling is en hij iets heeft van dat moeten zij maar beslissen. Dus ik vind het absoluut zinnig.
Ik kan me er eerlijk gezegd ook niks bij voorstellen :oops: Wel bij een thuisbevalling met vk erbij, die kun je goed aangeven wat je wel en niet wilt.
Maar bij mijn ziekenhuisbevalling met weeënopwekkers, infuus, draadje op het hoofd van Marijne etc, heb ik 3 ploegen aan mijn bed gehad: de nachtdienst, de ochtenddienst en de middagdienst. Waarvan dus verpleging - gynacoloog - assistent in opleiding etc etc.
Bij mij had een man of twintig het geboorteplan moeten lezen
Ik snap natuurlijk dat je wel wensen hebt, maar probeer ook wat los te laten. Straks heb je een prima bevalling maar toch een rot gevoel omdat het niet exact volgens jouw plan was.
ben zelf ooit ingeleid in het zhuis waar de inleiding van Cariska gepland staat… en als er enigzins mogelijk is om vantevoren zelf goed over de dingen na te denken en die vast te leggen is dat wel heel fijn.
Want er is veel niet gevraagd, maar gewoon gedaan.
Bij mij was het bij de eerste en dan weet je sowieso nog niet wat je kan verwachten, maar ik weet inmiddels na nog 3 bevallingen dat er een hoop anders gekund had.
En ik weet niet hoe het met de andere bevallen dames zit… maar vol in de weeen is er niet altijd meer lekker de tijd om zelf even rustig aan te geven wat je wel en niet wilt… ze een A 4’tje in de hand drukken moet nog wel lukken.
Sowieso als het een geplande inleiding is dan zal je je moeten melden en zal er een verpleegkundige zijn die je naar je kamer zal brengen, die zal je niet door de deur gooien en dan weg gaan.
Die kan in 5 minuutjes met je praten echt wel snel even de boel scannen.
De dingen genoemd in het plan zijn niet allemaal gelijktijdig aan de beurt.
Sommige dingen komen niet eens aan de orde.
Maar dingen als het uit laten kloppen van een navelstreng kan prima… maar is niet standaard… en dat heeft niks te maken met verlenen van zorg of het niet verlenen van zorg, maar met voor het zhuis dagelijkse routine en dit wijkt af.
Als jij net bevallen je jongste telg in je armen hebt liggen is een navelstreng zomaar klaar voor doorknippen voordat hij uitgeklopt was… en dat draai je dan niet meer terug, terwijl het een kleine moeite is als er geen reden is tot snel navelen.
Heb de jongste zelf aangepakt. Had er wel hulp bij nodig om omhoog te komen, het ging zo rap dat laatste stukje, maar wauw… dat kleine mensje zelf omhoog mogen tillen en op je borst te kunnen leggen :inlove: .
Bij de 3e heb ik trouwens zelf de navelstreng doorgeknipt, vond ik ook wel speciaal om een keertje gedaan te hebben en hij had een mega lang navelstreng, dus had ruimte zat om het zelf te doen :lol: .
fiep in wat voor dingen hebben ze jou telleurgesteld?
het naarste vind ik nog steeds dat ze n niet meteen de kans hebben gegeven om bij me te drinken. ik moest daarna naar de OK, ben redelijk snel daarheen gereden, terwijl het toen nog voor 8 uur in de ochtend was, en ik daar dus nog een tijd op de gyn heb zitten wachten. In die tijd had ik mijn zoon prima kunnen aanleggen, zeker met de wetenschap (die ik niet had, want ik had geen idee wat er allemaal aan de hand was) dat ik vervolgens door de narcose nog een hele tijd onder zeil was, en het dus nog heel wat uren zou duren voor ik weer kon aanleggen. Vervolgens hebben hem maar kv gegeven.... :wall:
ook daarna (moest week blijven)had ik het idee geleefd te worden. Ik was bijvoorbeeld niet bij de eerste keer dat hij in bad ging.
er wordt hier door een paar gesuggereerd dat als je zo'n plan hebt, je dan op hoge poten gaat eisen dat alles op jouw manier moet. Ik denk dat (bijna) iedereen wel snapt dat dat onrealistisch is, zeker als er sprake is van complicaties. Maar het kan een fijn gevoel geven, het kan een geheugensteuntje voor je man zijn, en het kan een algemeen beeld geven van welke sfeer je graag zou willen tijdens de bevalling. (ik zal nooit vergeten dat ik ooit een aflevering van de pfaffs zag waarin een van die dochters ging bevallen. Die sfeer stond zooooo ver af van hoe ik het zou willen. maar dan meot je dat dus wel kunnen aangeven).
ik vind dat je naast patient ook vooral een barende vrouw bent, die iets heel bijzonders mee maakt, en ja daarbij mag van mij het ziekenhuis best rekening houden met je wensen.
(maar goed, ik heb nogmaals geen ervaring met een beval-plan in zh, wel met beval-plan thuis, dat was top)
Ik zie het vooral als een geheugensteuntje voor mezelf: wat dingen om vooraf over nagedacht te hebben. Ik heb 2 ploegen aan mijn bed gehad, met de VK van de eerste ploeg kon ik niks, gelukkig was de verpleegster een heel fijn mens, ik communiceerde via haar. De arts ass. van de 2e ploeg was een prima meid, heb ik nog een aantal dingen goed mee kunnen overleggen/afstemmen. Maar toch merk je dat sommige dingen volgens een protocol gaan, had ik geweten dat ze standaard een spuit gaven om de placenta te laten komen dan had ik dat aangekaart, maar ik wist het niet.
Borstvoedingsbeleid was super: gelijk bij binnenkomst werd me gevraagd wat ik qua voeding wilde geven en kreeg meteen te horen ‘okee dan geven we ook niks anders’. Ik heb nooit meer dan 4 mensen (en dat was incl. mijn man) aan m’n bed gehad. Dochter moest snel afgenaveld en uitgezogen ivm meconium, dat gebeurde in een aangrenzend kamertje met de deur open, ik heb haar eerste harde brul dus kunnen horen. M’n man was daar bij haar,kon foto’s maken en heeft daar alsnog de navelstreng mogen afknippen en hij was degene die haar naar mij bracht om nog ff te knuffelen voordat ze ter observatie naar de babykamer moest (en ze legden ook uit waarom, snapte wel dat dat moest al was het niet leuk) zodra ik weer bij haar kon werd ze aangelegd, kreeg de hele tijd alle hulp daarbij als dat nodig was. Allemaal positieve dingen waar we niet over nagedacht hadden (okee het 'niks anders dan bv wel) maar die wel automatisch zo gebeurde :thumbup:
Bij mijn 1e had ik langdurig gebroken vliezen en was al 41.5 weken. Toen kreeg ik lichte weeen, ik wist gewoon dat het niet veel kon voorstellen. Mijn hele familie bevalt erg moeizaam. Naar ziekenhuis, en besloten tot weeenopwekkers. Wat ik niet had verwacht was de inwendige registratie (electrode en weeenmeter). Dat vond ik heel erg naar. Maar ik heb van anderen gehoord dat ze de uitwendige registratieband ook erg naar vonden. Ik heb er 20 uur gelegen, en ook veel dienstwisselingen meegemaakt. De artsen hadden nauwelijks tijd, dus ik denk ook niet dat ze een bevalplan zouden hebben doorgenomen en ieder puntje hadden afgewerkt eigenlijk, misschien een punt of 3 wel, maar meer niet. Ik mocht af en toe al blij zijn als er uberhaubt iemand binnen kwam rennen.
Ik had ook weinig gevoel van controle. Ik had wel mijn zus mee, die werkte toen als doula, dat was heel fijn, zij kon aangeven wat ik wel en niet wilde. Maar dan nog; soms gebeurde iets gewoon echt niet!
Ze keken veel meer naar; ‘hoe komt de baby er volgens protocol veilig en gezond uit’ en veel minder naar ‘hoe is het voor de moeder’. Zo deed toucheren onwijs pijn, en bij de 2e bevalling thuis helemaal niet.
Bij mijn 2e kon het gelukkig thuis, ik had ook een bevalplan met een puntje of 6 er in. Dat werkte prima. Ik had als aanhef; ‘beste vk, hartelijk dank dat je me vandaag gaat helpen met de geboorte van mijn 2e kindje’. dat schept een positieve sfeer en is niet zo aanvallend als het als ‘eisen’ te formuleren. Niet dat jij dat doet hoor, maar sommigen wel, ik snap de neiging wel, echter met veren bereik je meer dan met pek.
Alle punten zijn meegenomen (ook omdat dit op dat moment verantwoord was) en ik heb er een super herinnering aan!
Ik kan me er eerlijk gezegd ook niks bij voorstellen :oops: Wel bij een thuisbevalling met vk erbij, die kun je goed aangeven wat je wel en niet wilt.
Maar bij mijn ziekenhuisbevalling met weeënopwekkers, infuus, draadje op het hoofd van Marijne etc, heb ik 3 ploegen aan mijn bed gehad: de nachtdienst, de ochtenddienst en de middagdienst. Waarvan dus verpleging - gynacoloog - assistent in opleiding etc etc.
Bij mij had een man of twintig het geboorteplan moeten lezen
Ik snap natuurlijk dat je wel wensen hebt, maar probeer ook wat los te laten. Straks heb je een prima bevalling maar toch een rot gevoel omdat het niet exact volgens jouw plan was.
(even Marlous haar quote als voorbeeld, niet ‘tegen’ Marlous gebracht)
Ik vind het zo raar dat er zo verschillend wordt gedacht over de rol van de VK thuis en de rol van de VK in het ziekenhuis. Ze hebben beiden dezelfde opleiding. Een inleiding betekent niet automatisch dat er de hele tijd een gyn bij is. Als die al voorbij komt… En ook voor een gyn is het een kleine moeite een bevalplan te lezen. Die 5 minuten…
Die mensen doen hun werk en onderdeel van hun werk is om voor de barende te zorgen. Ze hebben met (minimaal) twee mensen te maken, niet alleen de baby en een toevallig levende couveuse.
Ook al is er een team van 20 mensen, dan nog moeten die lezen waar jij bijv. allergisch voor bent, wat je bloeddruk is en weet ik wat voor andere info. Daar kan 1 zo’n A4tje met wat opsommingen ook wel bij.
Dat de wensen stellig zijn opgeschreven is juist fijn, duidelijk en recht door zee. Anders wordt het veel langer dan een A4tje en voor meerdere interpretaties vatbaar. Dat lijkt me al helemaal niet de bedoeling.
Ik vind dat in het geval van een spoedkeizersnee een bevalplan wel eens niet gelezen kan worden. Maar in alle andere gevallen is er vast wel in alle redelijkheid een minuutje of 3 tijd voor vrij te maken door minimaal 1 lid van het team, of bijvoorbeeld de teamleider/de verloskundige.
Overigens stond er in mijn bevalplan dat mensen in opleiding niet welkom waren aan mijn bed. Zo min mogelijk poppetjes als ik dat toch dat ziekenhuis in zou moeten. Die 20 mensen aan mijn bed had me verschrikkelijk vervelend geleken…
Cariska, wat is er nu eigenlijk nog van je geboorteplan “overgebleven”? Zijn er dingen die ze niet hebben opgevolgd wegens zh protocollen, of werd er netjes naar gehandeld?
