Ik werk als Gastouder. Drie dagen in de week heb ik minimaal 6 kids in huis. En dus vind ik het op mijn 2 vrije dagen heerlijk om eens géén vreemde kinderen in huis te hebben.
Nu is het zo dat Sascha maar bij een zeer beperkt aantal kinderen thuis wil spelen (kids van mijn vriendinnen). En dus krijg ik de vraag van kinderen uit haar klas of ze bij ons mogen spelen. Op mijn werkdagen kan dat dus niet en, heel eerlijk, op mijn vrije dagen heb ik daar gewoon géén zin in. Ik wil dan gewoon lekker de middagen alleen met mijn eigen kids zijn, boodschappen doen, huishoudelijk zijn of iets leuks gaan doen. Soms ook gewoon eens lekker niks, voor de tv hangen, mijn eigen ding kunnen doen. Als ik kinderen te spelen heb, dan krijg ik toch weer zo’n : ik ben aan het werk-gevoel. Vind dat ik iets leuks moet doen met ze, vind dat ik niet lekker op de bank met mijn laptop kan hangen (want immers, ik heb een bord aan mijn voordeur en ik vind het slechte reclame wanneer men door het raam ziet dat er kinderen zijn en ik op de bank hang. Men interpreteert dat misschien alszijnde: ze is aan het werk en hangt op de bank). Ik kan dan gewoon mijn gang niet gaan.
Ik weet dat ik Sascha er nu nog niet mee benadeel, zij vindt dat spelen ook niet wat, want zelf zal ze er nooit om vragen. Maar straks met Senna… Zucht… Net dus weer een speel verzoek gekregen en ik heb er geen zin in!!! :oops:
Wat vinden we hiervan? Am I evil? Egoïstisch?
ergens vind ik het wel egoistisch. je ontzegt je kind het thuis spelen met klasgenootjes omdat je er zelf niet op zit te wachten omdat je de andere al genoeg kinderen over de vloer hebt.
Je dochters kunnen er niets aan doen dat jij er voor gekozen hebt om GO te worden, dus in die zin vind ik het egoistisch.
Maar goed, ik snap het ergens wel. Ik zou me denk ik ook wel zo voelen als ik al de hele week kinderen over de vloer hebt.
Hoe je ermee om moet gaan weet ik dan ook niet.
ik vind het sneu voor je meiden, maar nogmaals, ik snap je gevoel wel.
Kun je niet 1 vrije middag vrijhouden voor je kinderen om iemand mee te nemen of om ergens anders te spelen en de andere dag voor je gezin bewaren. Dan heb je toch nog 1 dag ‘vrijaf’.
Ik snap dat wel hoor, ik heb daar soms ook geen zin in, toch laat ik dat soort dingen altijd wel door gaan, dan denk ik de kids spelen wel en ik ga lekker op de bank met een boek ofzo, maar de meiden willen dat zelf ook graag he? en de volgende keer spelen ze dan bij een ander…heb je het hele huis bijna leeg :mrgreen:
Maar zoals jij zegt Sas heeft er zelf geen zin in, dus ik zou het gewoon zo laten en lekker die middagen voor jullie zelf houden…
Tja jij doet dat werk en anderen doen ander werk waardoor ze misschien rust willen en liefst niemand extra over de vloer maar ja je kindjes nooit iemand te spelen hebben gaat wel wat ver.
En wat de buren denken over op de bank zitten met laptop - tja daar zou ik dan maar scheit aan hebben. Het lijkt me heerlijk als lasse kindjes te spelen krijgt, gaat zijn aandacht tenminste daar heen - kan ik juist misschien eens op mijn vrije dag achter de laptop want die heb ik nu nooit aan hoor op mijn vrije dag als de kids thuis zijn.
Ik ken het gevoel maar ál te goed. Op maandag, dinsdag en donderdag heb ik volle bak met gastkinderen. Op vrijdag moet Indy de hele dag naar school en 's middags turnen dus blijft alleen de woensdagmiddag over om echt gezellig samen wat te doen. Maarja, dan willen er vriendinnetjes komen spelen of gaat Indy naar een vriendinnetje. Nou vind ik dat laatste helemaal niet zo erg want ik heb dat gevoel wat jij hebt dus ook. Dan heb ik op mijn vrije woensdagmiddag dus nóg het gevoel dat ik gastouder ben. Het scheelt wel dat Indy inmiddels 7 is en dat ze mij eigenlijk niet meer nodig heeft als er een vriendinnetje te spelen is maar toch, een beetje rust na 2 drukke dagen zou ik niet zo verkeerd vinden. Meestal plannen we het nu zo dat de ene week iemand hier mag spelen en de andere week gaat ze ergens anders heen. Kes is nog niet zo van de afspraakjes. Die komt nog niet veel verder dan aanbellen bij zijn vriendje aan de overkant.
Als er vriendinnetjes zijn speelt Kes ook af en toe mee. Geeft mij juist dan de gelegenheid om de was te doen, op te ruimen of neer te ploffen (en ja, gewoon achter de laptop. Doe ik tussen de middag ook om even een half uurtje “pauze” te houden als de gastkindjes er wel zijn. De kleintjes slapen dan, de groten mogen een half uurtje tv kijken. Verder gaat hij pertinent niet aan overdag. Pas nadat de laatste opgehaald is, al moet er dan alweer gekookt worden…)
Maar om een lang verhaal niet nog langer te maken. Ik snap je en ken het gevoel maar je kinderen vriendjes en vriendinnetjes daarom onthouden is wel wat egoistisch. Ik denk soms “liever niet” en héél soms verzin ik een rotsmoes dat het spelen niet kan maar over het algemeen slik ik het maar en hebben mijn kinderen een leuke middag.
Zucht… Nou, vanmiddag komen er twee spelen, maar die zijn van mijn vriendin en das dan toch ook weer anders… Sas vroeg vanmorgen wanneer E weer (die is dus al eens geweest) kwam spelen, en toen zei ik dat dat wel mocht, maar pas als Sas eerst een keer daar is gaan spelen. En het lijkt er op dat ze dat dan wel durft… Dus dat dan volgende week maar eens ergens…
Gewoon eerlijk zijn naar de ouders toe.
Dat het best mag, maar dat je doorgaans al druk bent met andermans kinderen door je werk dus dat je niet nu nog eens puf hebt om van alles te verzinnen. Dat de dames bij jou mogen spelen, maar dan wel zelf moeten spelen.
Denk dat de meeste dit prima begrijpen en dan zit jij wat geruster.
Ik zeg namelijk ook gewoon op sommige dagen dat ik het prima vind, maar nergens zin in heb die dag en dus ook geen koekjes ga bakken of ze ga helpen met knutselen.
Vaak zie je de moeder begrijpend knikken en de meiden die roepen meteen " oh niet erg hoor, dan gaan we lekker met de playmobiel" en dan kom ik thuis, geef ze drinken en wat lekker en duik rustig even achter de laptop aan tafel…
Tot nu toe heb ik al een paar keer dan de vraag gehad bij t ophalen van " heb je nog wat voor jezelf kunnen doen? of hebben ze je toch weer verleid tot allerlei bezigheden…
Echt hoor… iedereen kampt wel eens met die gevoelens, GO of niet en er is niets heerlijkers dan gelijkgestemden tegenkomen die er gewoon eerlijk over zijn :mrgreen:
Even iets anders, doen jullie anders altijd iets creatiefs, lees knutselen, koekjes bakken als er andere kinderen komen spelen?
Hier laat ik ze lekker hun gang gaan en als ze zich gaan vervelen doe ik wat met ze mee maar anders niet hoor.
En anders ga ik al aan de slag met het eten voor die avond, of ik ga een was opvouwen, maar ik zou er niet aan moeten denken :silenced: om ze de hele tijd te moeten vermaken, dat doen anders ouders ook niet volgens mij.
Jeanet ik laat ze ook gewoon zelf hun gang gaan hoor. Juist als ze met vriendjes hebben afgesproken. Dat kokkerellen of knutselen doe ik dan juist als ik alleen met de kinderen ben. En als de kinderenmet hun vriendjes op een dood spoor zitten opper ik wat ideen.
Eigenlijk vind ik het afspreken altijd een gedoe. En dan vooral als ze op een ander afspreken. Moet je om 5 uur weer de kou in om je kinde op te halen terwijl je eten weer staat af te koelen. Maar ik vind dat dat er gewoon bij hoort. De kinderne vinden het leuk dus dan heb ik er dat met veel plezier (en soms met wat minder plezier) voor over.
En juist als je al een aantal dagen als gastouder hebt waarop je kind niet kan afspreken is het toch juist fijn dat er dagen zijn dat ze wel af kan spreken. Zie het verschil met een andere baan niet.
Vriendjes zijn toch eel wat anders dan gastkinderen. En het is toch ook maar voor een paar uurtjes.
Baukje, dat is dus die gevoelskwestie. Ik weet niet of je er ervaring mee hebt. Maar GO zij is heeeel leuk werk, alleen zit je de dagen dat je werkt wel met andermans kinderen in huis, is het dan altijd éxtra druk, lawaaierig en rommelig in huis. (jaaaa, en dat is heus niet erg en élke baan heeft zijn nadelen, ik benadruk alleen maar even wat ik bedoel) .Op de dagen dat je dan niet werkt is er een oase van rust, kan je helemaal je gangetje gaan en hoef je niet steeds de kinderen van activiteiten te voorzien. Als er dan andere kinderen komen spelen dan krijg je dus toch een beetje dat: ‘ik-ben-aan-het-werk’ gevoel. Net als een belastingadviseur die in z’n vrije tijd allerlei belastingaangiftes moet doen. Snap je?
Vooral het onverwachts afspreken vind ik altijd erg schakelen. Dan verheug ik me helemaal even op een middagje met de meiden, even boodschappen doen of iets anders sukkeligs… Nou ja… Ik zal me er dus toch wat overheen moeten zetten…
En toch denk ik dat dat voor jou niet anders is dan voor iedere willekeurige ouder. Als ik rechtstreeks van mijn werk kom en mijn kinderen op weg naar huis op school oppik zou ik ook wel relaxed op de bank willen gaan liggen. Wat overigens met eventuele vriendjes prima kan maar ja buitenshuis werken betekend dat de rotzooi van het vertrek nog op je ligt te wachten, dat je als een gek aan het eten moet gaan beginnen etc etc.
Heb zelf 6kinderen dus lawaaierig en rommelig is het hier altijd in huis. Dat is niet erg maar het bewijs dat er ook echt geleefd wordt.
En ik vind het een groot verschil of je als belastings adviseur de belanstingpapieren van je buren in gaat vullen of dat je buiten je oppasdagen je met je kinderen en hun vreindjes bezighoud.
Maar zoals gezegt ik ga de kinderen ook niet van activiteiten voorzien. Maar het talent van kinderen is natuurlijk dat ze uiteindelijk toch wel beslag op je weten te leggen.
Daarom vind ik het eten voorbereiden rond die tijd wel een handige bezigheid. Het moet zo ie zo gebeuren in intussen kan ik een oogje in het zeil houden, mocht het nodig zijn spulletjes aandragen of ingrijpen.
En ja ik heb wel ervaring met gastkinderen. Hoewel dat al weer jaren geleden is.
ik vind het jusit relaxed als de kinderen hier komen spelen want waar ik nog het meeste tegenop zie is dat als ze elders gaan spelen er rond etenstijd weer opuit moet op ze op te halen. En aangezien we buitenaf wonen ben ik op de fiets dan gelijk weer een hele tijd weg (lees is het eten weer koud).
Herken je gevoel dus prima, maar denk serieus dat het voor jou niet anders is dan voor iedere willekeurig andere ouder met baan.
Doordat we hier 6 kinderen hebben zijn hier regelmatig een stuk of 10kinderen over de vloer. Daarintegen geberud het ook wel eens dat ik er maar 3 thuis heb na schooltijd.
Ben wel gebonden aan de sporttijden van de kinderen dus zit soms wel op hete kolen als kinderen later dan afgesproken worden opgehaald of ouders blijven lang hangen.
Ik begrijp heel goed dat je op je vrije dagen er niet altijd zin in hebt weer andere kinderen over de vloer te hebben. Ik werk niet als GO maar eigenlijk is het voor mij dezelfde situatie. Op de dagen dat ik werk gaat de oudste naar de BSO dus kunnen er geen kids komen spelen. En de dagen dat ik niet werk wil ik meestal gewoon zelf met de kids thuis zijn. Ik wil ook m’n eigen plan kunnen trekken op m’n vrije dagen. Soms ga ik opeens 's middags nog de deur uit. Dan zou dan ook niet kunnen. Het voelt anders toch ook wel of je aan het oppassen bent en dan ben je toch anders thuis bezig dan dat je met je eigen kinderen bent. Misschien is het anders als het om oudere kinderen gaat.
Maar kinderen hebben toch ook het recht om dingen te plannen en een eigen leven op te bouwen. En dan hoeft het niet 5 dagen per week na schooltijd. Maar juist als er al dagen uitvallen dat kinderen niet af kunnen spreken vanwege werk van ouders of bso zou ik me schuldig voelen als ik de kinderen op de andere dagen die gelegenheid niet gaf.
Voelde me gisteren al schuldig.De jongste had de hele week al afgesproken. Behalve op woensdagmidddag omdat ze dan zef sport.
Maar vrijdag was het zo koud op de fiets en ik moet steeds een heel end op en neer dat ik met haar afgesproken had dat ze in ieder geval niet bij iemand anders ging spelen zodat ik haar om 5 dan weer op moest halen en weer door die kou heen moest.
Maar dan voel ik mezelf dus achteraf een enorme zeikerd, mijn kind niet laten afspreken omdat ik te bereord ben om door die kou een halv uurtje extra te fietsen.
En soms moeten er dingen gepland worden. Dan moeten er nieuwe schoenen gekocht worden of zo. Maar dat kun je dan toch van te voren plannen.
Hier is overigens de jngste 5 jaar en inmiddesl bijna 6. Maar ze spreekt dus al bijna iedere dag af vanaf ze net naar school ging.
Vond het toen juist ook belangrijk haar eigen vriendinnengroepje op te kunnen bouwen.
Bouk, het gaat om mijn eigen gevoel dat ik heb als er kinderen komen spelen. Dat ik dan het gevoel heb dat ik aan het werk ben… Niet omdat ik nou zo nodig vreselijk graag lui op de bank wil hangen. Maar puur het gevoel: ik ben aan het werk. Ik kan me zo voorstellen dat jij het ook niet prettig zou vinden om in je vrije tijd dat gevoel te hebben. Nou ja, ik ben het met je eens hoor, dat de kids gewoon de kans mogen hebben om lekker met andere kinderen te spelen en ik verbied het dan ook zéker niet. Ik weet ook heus wel dat het een gevoel is waar ik me gewoon overheen moet zetten omdat het mijn gevoel is en niet die van de kids. Maar daarom hoef ik het toch niet altijd leuk te vinden?? :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
Ik was niet helemaal volledig in mijn bericht van gisteren. Omdat mijn zoon 3 dagen op de BSO is speelt hij daar dus al heel de middag met schoolvriendjes. Dus ook daarom vind ik het ook niet zo nodig om op de andere dagen ook af te spreken.
Jouw kindje is ook nog geen vijf, dan zou ik het zo ook wel goed vinden denk ik. Hier worden pas vanaf vijf jr afspraakjes gemaakt om te spelen, over het algemeen en ik vind dat wel fijn.
Ik heb ook het gevoel aan het werk te zijn/te moeten als er schoolvriendjes zijn en baal daar dan ook van, maar ik ben maar twee dagen go. Ik hou dus drie dagen over, waarvan 1 dag voor zwemles is, andere dag voor ons en de derde vrije dag mogen er dus kindjes komen spelen.
Hier heb ik ook wel een paar dagen dat het niet uit komt maar dat komt omdat ze dan zelf moeten sporten (judo, zwemles) maar op die dagen mag de ander wel afspreken. En als het echt niet uitkomt dan zeg ik dat 's ochtends al een paar keer. (maar meestal trekken ze zich daar niets van aan en komen ze toch weer samen met een vriendje of vriendinnetje naar buiten 
).
Dus als jij zelf een keer niet wilt dat er iemand komt spelen of dat ze ergens gaat spelen moet dat ook wel kunnen. Maar daar moet je dan samen met je kind over praten zodat ze ook begrijpen dat het niet altijd kan.
Ik vind het ook heerlijk als ik alleen met de jongens thuis ben na schooltijd maar als er een kindje komt spelen dan spelen ze juist meer en met meer fantasie dan als er geen ander kindje bij is, ik zie dat dus ook wel als een voordeel.
Wat het, vind ik dan,ook weer extra moeilijk maakt is dat Sascha nóóit zelf het initiatief neemt. Dus dan komt er een moeder of een kindje vragen of ze mee mag spelen en dan zie ik aan Sas’ hoofd dat ze ook helemaal schakelen moet. Volgens mij vind ze het zelf gewoon ook niet echt geweldig. En dat zégt ze dan ook wel. Maar toch, ik vind het spelen dan ook wel weer belangrijk genoeg dat ik haar wel stimuleer, (zoals toen ze vroeg of E mocht komen spelen terwijl ze daar nog nooit geweest is. Dan zeg ik wel dat ze eerst een keer dáár moet spelen) Maar, eerlijk is eerlijk, men krijgt hier wel vaak -nee- te horen. Hetzij van mij of van Sas zelf…
Als je daar dan een balans in hebt is dat toch prima? Zeker als je dochter er zelf niet zoveel behoefte aan heeft lijkt me het echt prima als je het gewoon af en toe toestaat.