Hoi hoi,
Even een vraag of dit iemand bekend voorkomt.
Ik kreeg vorige maand ineens hele hevige buikpijn (in de maagstreek) de ha met spoed laten komen en zij zei dat het en galkoliek was.
Ondertussen een echo gehad en idd op de bodem van de gal ligt gruis. Afgelopen weekend weer een aanval gehad en flink ziek geweest.
De ha heeft me ondertussen doorverwezen naar de chirurg en daar moet ik volgende week heen om te kijken wat nu gedaan kan worden.
Zover ik kan google-en en info van de ha, kunnen ze eigenlijk of niets doen en telkens maar afwachten of je eten goed ‘valt’ en de aanval uitblijft of je galblaas volledig verwijderen.
Nu las ik ergens dat dit een na-wee van de zwangerschap kan zijn, dus leek me dat ik vast niet de enige zou zijn hier die hier last van heeft.
Dus iemand ook ervaring met galkolieken of het verwijderen van je galblaas ?
:-*
Donna
Oooo, wat ben ik blij dat ik mn galblaas heb laten verwijderen. De paar aanvallen die ik gehad heb waren echt vreselijk en nu heb ik helemaal nergens meer last van en kan ik alles weer eten. Let op, dat is niet bij alle mensen het geval dat ze weer terug alles kunnen eten naar verwijdering. Als je eenmaal last ervan hebt zal het niet vanzelf overgaan. Je zal aanvallen blijven krijgen, de ene keer snel achter elkaar een volgende keer kan er maanden tussen zitten.
Ik heb 1 nacht in het ziekenhuis doorgebracht en was snel were opgeknapt. Er zijn zat vrouwen hier die een verwijdering hebben gehad, kijk maar eens op de zoekfunctie.
Veel sterkte :-*
Ik wil je niet bang maken maar ik heb vorig jaar een acute pancreatititis (alvleesklierontsteking) gehad en heb een aantal dagen op de ic gelegen en daaraansluitend een maand ziekenhuisopnamen, ik heb het net gered. Die ontsteking kwam doordat er een galsteentje de verkeerde kant op is geschoten. Toen de pancreatitis over was heb ik mijn galblaas meteen laten verwijderen.
Door die ontsteking had ik heel veel verklevingen en daardoor was de kans op een grote buikoperatie groter, normaal doen ze dit via een kijkoperatie.
Uiteindelijk had ik dus veel verklevingen maar mijn chirurg heeft het toch voor elkaar gekregen dmv een kijkoperatie. Ik heb nu 3 sneetjes en een rond litteken (van de drain) op mijn buik. En heb geen galaanvallen meer gehad. Wel valt veel vet eten niet goed, maar ja dat is niet het ergste.
Ook kan het zijn dat zwaar eten zoals erwtensoep en stampotten niet goed vallen waardoor je sneller moet overgeven, maar dat neem ik voor lief, want liever dit dan die verschrikkelijke ziekte die ik heb gehad.
-> Bij mij zijn de galstenen ook gekomen door mijn zwangerschappen en vooral omdat ze snel achter elkaar zijn gegaan, te veel hormoonschommelingen achter elkaar!!
ALs je meer wilt weten, vraag maar ik ben nu na deze heftige periode wel de expert op galstenen en galblaas verwijderen 
Ik wil je niet bang maken, maar galgruis is veel gevaarlijker dan grote galstenen omdat die net als bij mij sneller de verkeerde kant (dus naar je alvleesklier toe ) kan schieten, ik zou je dus adviseren om zsm je galblaas te laten verwijderen!!
succes
Ik heb het ook gehad…en ook mijn huisarts zei dat het van mijn zw.schap kwam…alleen was Tycho toen al 1 jaar…maar ja…
Het is echt heel pijnlijk…ik heb er een paar dagen lang last van gehad,en idd op echo beetje rommelig in de galblaas…maar verder niet…
Ik heb medicijnen gekregen voor de maag…daarna is het nooit weer gekomen…
Ik werk op de afdeling kort verblijf en heb ongeveer 5 mensen per week die aan de galblaas geopereerd worden.
Ovcer het algemeen gaat het via een kijkoperatie behalve als het niet lukt dan gaat het op de klassieke manier(1 lange snee).
De 1e dag dat je geopereerd ben zit je op een water/thee dieet en de volgende dag kan je weer alles eten zoals je gewend was.
meestal knappen ze aardig weer op na de operatie(uitzonderingen daar gelaten)
Bedankt voor jullie antwoorden.
Ben benieuwd hoe het woensdag bij de chirurg gaat.
Als ik het zo lees, ben ik beter af zonder galblaas maar we zullen wel zien.
Iig thanX
:-*
Ik had tijdens en na mijn zwangercshap ook galstenen.
Na de bevalling nog een jaar me doorgelopen omdat ik zo bang was voor de operatie (noog nooit geopereerd of onder narcose geweest)
Toen de pijn toenam en teveel aanwezig was toch maar de knoop door gehakt.
Ga liegen om te zeggen dat het geen pijn doet (na die tijd) maar wat ben ik blij dat ik het gedaan heb, ik heb echt nergens geem last meer van, kan alles eten en alles doen.
Mijn vriendin is via de traditionele weg geholpen wegens verklevingen, zij heeft af en toe wel last dat ze misselijk word van haar eten.
Dat is dan niet specifiek 1 bepaald voedingswaar maar gewoon hoe het valt.
Ik ben geopereerd via de kijkoperatie methode en ik had maar liefst 41 stenen in mijn galblaas zitten variërend van een erwtje tot een knikker.
Af en toe als ik erg druk en/of gespannen ben wel de plek waar mijn galblaas heeft gezeten wel eens pijn gaan doen, maar dat is dan ook een goede graatmeter om het rustiger aan te doen
Al met al: doen!!!
Je kan nare ontstekingen oplopen als je het niet laat doen, en de pijn ben je na de verwijdering echt helemaal kwijt.
Succes en laat nog even weten hoe het afloopt.
hier ook hoor…
afgelopen dec. mijn galblaas eruit :dance:
men wat heb ik een pijn gehad. ding eruit…geen pijn meer :dance:
en maar drie kleine lidtekentjes…
hij moest er zo spoedig mogelijk eruit gehaald worden!
ik had een heel grindpad aan steentjes.
maar goed voordat ze door hadden dat ik daar last van had…was ik al 2 wk verder…
eerst kreeg ik medicatie voor de maag…week later weer :shock: maar dan sterkere…toen ben ik op mijn wekr bijna onderuit gegaan van de pijn…in het weekend naar hhpost geweest die mij gelijk doorstuurde naar EHBO daar na testen en fotoo’s en echo gelijk onder het mes, om steentje te verwijderen…
toen 1,5 week later de echte operatie en galblaas eruit.
de volgende dag alweer naar huis :thumbup:
dat was 19 dec. ik heb gewoon met de kerst 2 dagen gecourmet :thumbup:
geen centje pijn meer gehad… (op de operatiepijntjes na dan he …) en na 3 weken was ik weer aan het werk.
Ok, lijkt me dan duidelijk dat ik beter af zal zijn zonder dat ‘grindpad’ (hihi leuke term !)
Morgen naar de chirurg, hoop dat hij er net zo over denkt.
Ik heb wel steeds vaker ‘gewoon’ buikpijn. Dus niet dat het een koliek wordt maar wel dat het al flink pijn doet. Zo’n beetje de aanloop tot een koliek die (gelukkig) niet doorzet !
Nou morgen hopelijk meer duidelijkheid !
Zal m’n baas trouwens blij mee zijn ! M’n collega gaat eind van de week met zw-verlof, andere collega begint net weer op therapeutische basis te werken (3 halve dagen in de week). Dus blijft hij lekker alleen over !!! :silenced:
Ik heb in 2005 ook een acute pancreatititis (alvleesklierontsteking) gehad!
(Ook na een bevalling!)
Menn, ik heb een dikke maand in het ziekenhuis gelegen, wat een pijn… 
Een tijd daarna is mijn galblaas verwijderd.
Nooit geen pijn meer gehad!! :dance:
Ik kreeg in de laatste weken van mijn zwangerschap hele heftige aanvallen. Elke keer duurden ze langer en werden ze heftiger.
Tot een aanval echt niet meer ophield…
Daardoor lag ik in de 40e week een paar dagen in het ziekenhuis. Ik bleek galstenen te hebben en de galblaas moest eruit maar niet voordat mijn kindje geboren was.
De vraag was wanneer dan wel want ik wilde bv gaan geven en hoe moest dat dan…
Maar dat loste zich vanzelf op want drie weken (!) na de bevalling had ik weer een aanval erger dan ooit en toen ben ik acuut geopereerd.
Daniëlle mee opgenomen en laparoscopische operatie gehad.
Daarom mocht ik de volgende dag al weer naar huis (er moest wel hulp zijn) en ik heb de tweede dag alleen nog twee keer een paracetamol genomen en verder niet.
Ik kan alles eten, heb alleen heel lang harde ontlasting gehad (lekker praatje maar goed) maar dat kan ook zijn omdat je darmen de hele zwangerschap in de knel hebben gezeten?
Hoi hoi,
Vanmorgen bij de chirurg geweest en de galblaas wordt idd zo spoedig mogelijk verwijderd door een kijkoperatie. De wachttijd is normaal 4 weken maar zodra er een gaatje is mag ik al komen.
Morgen moet ik bij de aneastesist langs zodat alle onderzoeken ed al afgerond en doorgesproken zijn mocht ik ineens terecht kunnen.
Dus nu maar duimen dat ik snel geholpen kan worden.
Bedankt voor jullie berichtjes !! Dat geeft veel moed dat het nu echt allemaal goed gaat komen !
:-*
Nou, kijk aan, alvast heel veel succes en sterkte en het komt vast allemaal goed :thumbup: Laat maar weten wanneer je geholpen wordt.
dat is mooi snel!
Heel veel succes en je zult zien dat het meevalt!
Veel succes en we horen hier graag van je hoe je het ervaren hebt en hoe het daarna met je gaat!
Wat fijn dat je al zo snel geholpen kan worden!
Succes
Ik lees zo alle reacties even, maar hier ook iemand bij wie de galblaas is verwijderd.
Ik ben in juni 2006 onder het mes gegaan en o’ wat een opluchting!
Slechts een paar maanden na de geboorte van mijn zoon begon de ellende (mei/juni 2005). Ik ben meerdere malen bij de huisarts(enpost) beland en iedere keer zeiden ze dat ik niks ernstigs had. Ik zou ‘slechts’ last hebben van maagklachten/maagzuur. Ik heb 3-kwart jaar pillen geslikt tegen maagzuur, pillen die ik uiteindelijk helemaal niet nodig bleek te hebben :naughty:
Bij de zoveelste aanval kreeg ik een verwijziging naar een specialist in het ziekenhuis. Nee, geen chirurg, maar een internist. De internist vroeg zich af wat ik in godsnaam bij haar kwam doen omdat niets erop wees dat er iets met mijn maag was, maar goed… toch maar een afspraak gemaakt voor een gastroscopie.
In maart 2006 kreeg ik voor de zoveelste keer (ik had er al een stuk of 5 eerder gehad) een koliekenaanval. Weer belandde ik bij de huisartsenpost en wéér kreeg ik andere maagzuurremmers mee naar huis. Niks hielp, ik verging van de pijn en heb die nacht zelfs meerdere malen gewenst dat ik het liefst neer zou vallen en niet meer op zou staan. De volgende dag meteen naar mijn eigen huisarts gegaan en die liet (EINDELIJK) voor de zekerheid een echo maken en ja hoor… galstenen! Ik kreeg meteen een verwijziging naar de chirurg waar ik met 2 weken terecht kon en de gastroscopie heb ik afgezegd.
In juni 2007 ben ik geopereerd (kijkoperatie, 3 kleine snijtjes: 1 vlak onder m’n borstbeen, 1 in mijn rechterzij, 1 in de opening van mijn navel) en wát een opluchting! Ik ben 's middags geopereerd en hoefde maar 1 nacht te blijven ter observatie. Na de operatie voelde ik me behoorlijk ellendig en heb ik flink overgegeven (van de narcose), maar sindsdien ben ik met sprongen opgeknapt en voelde ik me voor het eerst sinds een hele lange tijd weer lekker in mijn vel zitten.
Ik weet niet wanneer ze je gaan opereren, maar alvast héél veel sterkte :-*
Ik lees trouwens dat jullie 3 sneetjes hebben, ik heb er 4. In net onder mn navel, 1 onder mn borstbeen, en 2 hele kleintjes rechts op mn buik :think:
@mama van anne wrote:
Ik lees trouwens dat jullie 3 sneetjes hebben, ik heb er 4. In net onder mn navel, 1 onder mn borstbeen, en 2 hele kleintjes rechts op mn buik :think:
Ik heb er ook 4 hoor, zoals ik al eerder aangegeven had
-> @Mama_jeanet wrote:
Ik heb nu 3 sneetjes en een rond litteken (van de drain) op mijn buik.
De 4e snee bij sommigen zou in dit geval van de drain komen.
Ik heb geen drain gehad namelijk.