Hoi
even een vraag, zouden jullie je kinderen mee nemen naar de begrafenis van hun opa?
Wij hebben vandaag te horen gekregen dat opa, niet lang meer te leven heeft. met chemo max 6-8 maanden, zonder 3 maanden. Mijn dochtertjes zijn 3 en 5… ze weten van het ziek zijn van opa. en de oudste begrijpt al iets meer, vroeg zelfs als opa straks dood is of die dan bij haar andere opa’s tuintje (begraafplaats) komt.
Wij weten niet of we het moeten doen… wat denken jullie?
Als ze een goede band hebben met opa, gewoon meenemen.
Ik vind Jong verlies een goed boek over rouwverwerking bij kinderen. Er staat ook veel info in over het omgaan met zo’n ziekteproces met jonge kinderen.
Heel veel sterkte!
Ik vind het moeilijk,maar ik denk ook dat ik het aan de kinderen over zou laten en zo ja,dan meenemen.
Met 3 heb ik twijfel,maar toch. Als het mijn oma (bij gebrek aan opa) zou zijn,dan zou ik licht informeren bij familie,maar de wens van het kind mee laten tellen.
Ja, ik zou ze meenemen… Ze nemen tot zich wat ze aankunnen. Vragen wat ze willen weten… Voor hen is “dood” nog niet zo onherroepelijk gemeen en oneindig. Dat tijdsbesef is er niet.
De ervaring van afscheid nemen kun je ze nu leren. En hoe moeten ze straks snappen waar opa is.
Ik heb Wessel ook een knuffel in de kist laten leggen. Zowel bij opa (maar toen was ie nog maar heeeeeeeeeeeeeel jong, 1 jaar) als bij mijn zus (vorig jaar). Hij heeft hartverscheurend gehuild maar daarna kon hij er heel goed mee omgaan.
Ik heb er geen spijt van… Verdriet krijgen ze toch en voelen ze mee met jullie. Dan maar “in” de rouw met de anderen… ipv er buiten gehouden worden; wel voelen/weten dat er iets is, maar niet weten wat.
Ik zou ze gewoon meenemen.
Denk dat het ook geen kwaad kan dat ze deze ervaring van rouw samen meemaken. Dan snappen ze meteen waarom papa of mama zo verdrietig is. Kinderen voelen dat aan…
Veel sterkte in ieder geval de komende tijd. Het is een rotproces.
Sterkte in ieder geval.
Het ligt er voor mij een beetje aan hoe de familie er mee om gaat. bij mijn fam. worden kinderen overal bij betrokken en is iedereen blij als ze er zijn. Er wordt rekening met ze gehouden.
Bij manlief zijn familie gaat dat heel anders helaas…
Toen zijn oma verleden jaar overleed, die de kinderen ook kende hebben we er voor gekozen ze op een andere manier afscheid te alten nemen dan op de begravenis en dat was heel goed.
als er sprake is van een goede band tussen de kinderen en hun opa dan zeg ik ook meenemen.
De komende maanden zullen zij naast horen/ weten dat opa heel erg ziek zijn dit ook zien. Opa zal minder kunnen op een bepaald moment en zichtbaar achteruit gaan.
Ik heb dit gezien bij mijn oom en zijn kleinkinderen en zij zagen elkaar veel en dan is het geleidelijk. Het was bij hun niet dat ze hem dan een maanf of 2 niet zagen en dan ineens een veel slechtere opa zagen. Voor hun bleef hij dus opa.
Wij zijn toen met de familie nog een weekend weg geweest en die maandag erna was het blijkbaar klaar voor mijn oom en ging het heel hard en hebben mijn neef en nichten wel het besluit genomen de kleinkinderen niet meer mee te nemen naar opa. Die hebben ze afscheid laten nemen en 2 dagen later is hij daadwerkelijk overleden.
De kleinkinderen hebben hun opa toen ook nog gezien na zijn overlijden, hebben zijn kist samen beschilderd en zwaaiden samen opa uit bij de crematie.
Moet even denken… de jongsten waren zo jong die weten er niks meer van, waren bijna 1, nog 2 van 3 jaar oud en dan ouder tot 14.
Onze kinderen zijn niet bij de uitvaart van mijn schoonvader geweest afgelopen oktober, maar zij hadden helemaal geen band met hem, kenden hem niet, maar zagen natuurlijk wel het verdriet van hun eigen vader.
Dit hebben we wel ook uitgelegd en met ze over gehad. Zij waren verdrietig voor hun vader, maar hadden geen eigen verdriet verder nog.
mijn kids zijn 6 maanden geleden mee gegaan naar de crematie van mijn opa.
Mijn dochter heeft het natuurlijk echt meegemaakt het was erg indrukwekkend maar ik denk dat het wel goed is geweest.
Mijn opa is onverwachts na een operatie gestorven mijn dochter was voor de operatie nog in het ziekenhuis geweest.
Mijn zoontje en neefje hebben het niet bewust meegemaakt maar wij vonden dat ze erbij hoorde mijn opa was gek op ze.
ze hebben soms wat lawaai gemaakt tijdens de dienst maar daar zou mijn opa om hebben gelachen. het hoorde er gewoon bij.
Wij hebben een boekje van de begravenis ondernemer gekregen voor de kinderen.
ik heb mijn kinderen ook meegenomen naar het afscheid de crematie en uitvaartdienst en hun reageerde er heel goed op maar ik denk dat het wel per kind persoonlijk is en dat je echt moet kijken naar de band die het kind heeft en of het toegevoegde waarde heeft voor je kindje
in elk geval alvast sterkte de komende maanden :hug:
Toen mijn oma afgelopen september (vrij onverwacht snel) overleden was, hebben we de oudste (5 jaar) meegenomen naar de begrafenis.
Ik heb er absoluut geen spijt van, maar o wat was hij verdrietig.
Om oma, maar ook om mij zo te zien huilen. Dat vond hij behoorlijk indrukwekkend.
De jongste twee hebben we thuis gelaten. Ik vond ze er nog te jong voor.
Mijn schoonvader is afgelopen december overleden. Dat was op 27 december, Kaylee was 31 december jarig. Begrafenis was eerst gepland voor 31-12, maar dat kon gelukkig nog verzet worden naar 3-1.
In ieder geval, Jayden wilde ik sowieso niet meenemen, die snapt het echt niet. En eerlijk gezegd had ik daar zelf ook geen zin in :oops: … Een peuter die eigenlijk rond die tijd moest slapen, die er niets van snapte, maar wel papa en mama constant ziet huilen. Dat leek me geen goed plan.
Kaylee heb ik gevraagd wat ze zelf wilde en ze zei zelf “ik wil niet mee mama, ik ben liever tussen de blije mensen”. En dus is ze ook niet meegeweest. Als ze zelf mee had gewild, had ik haar meegenomen.
Achteraf nog een gesprekje met haar gehad, dat ik snapte dat ze liever naar school ging (ze mocht ook trakteren) en liever blije mensen wilde zien (ipv een papa en mama die 's middags op je kinderfeestje blij doen, maar 's avonds huilend van de condoléances terugkomen :S).
Ik heb wel foto’s gemaakt van de opstelling van de kist, in crematorium en bij de dienst. Haar gezegd dat die er waren, mocht ze ze willen zien, dan kan dat. Ze wil ze tot nu toe niet zien.
Ze had wel wat vragen over wat cremeren nou eigenlijk was, die vragen heb ik beantwoord, daarmee was het klaar voor haar.
Ik zou ze dus zelf laten kiezen, iig die van 5.
Moet ik trouwens wel even zeggen dat mijn schoonvader onverwacht overleden is. Misschien is het anders als ze ook een echt ziekbed hebben meegemaakt, dat weet ik verder niet.
Mijn nichtjes, de dochters van mijn broer, waren 4 en 1,5 toen mijn moeder overleed. Hier was het niet meer dan logisch dat ze onderdeel van het afscheid waren, juist omdat ze ook zo’n enorm onderdeel van haar leven waren. We hadden ook allemaal heel sterk het gevoel dat ze daar hoorden te zijn op dat moment, ik zie ook niet echt een reden om kinderen af te schermen voor zoiets - mits het om iemand gaat die een belangrijk deel van hun leven is/was. Is dat niet het geval, ontgaat mij de meerwaarde ook een beetje.
Mijn kinderen van toen 2 en 3 heb ik niet laten gaan.
Zij hebben wel afscheid genomen toen hun opa nog leefde maar op sterven lag in het ziekenhuis.
Wij hebben onze dochter (tweeling was er nog niet) meegenomen naar de begrafenis van de opa van mijn man.
Dat is heel goed geweest, ze heeft het goed verwerkt, we praten er nu nog wel eens over.
Ze heeft opa ook gezien in de kist en er een tekening bij gelegd.
Ze was toen 4 geloof ik…
Toen er muziek was ging ze dansen 
Ja wij zijn blij dat we het hebben gedaan, dood hoort ook bij het leven…
Ik was 8 (geloof ik) toen mijn tante overleed en ik weet nog dat mijn moeder het toen aan me heeft voorgelegd. Of ik mee wilde of niet.
Achteraf gezien vond ik dat wel een fijne keuze, kinderen weten zelf ook wel of en wanneer ze klaar zijn voor een ingrijpend iets als een begrafenis.
Ik koos er overigens voor om niet mee te gaan.
Bij het overlijden van opa was ik 15 en ging ik inderdaad gewoon mee.
Mijn oudste van 9 jaar was bij de dienst en begrafenis van mijn moeder,
en de jongste net 2.5 jaar ook,
maar ik had wel iemand meegenomen, die de jongste draak kon opvangen, als hij zich begon te vervelen, of begon te praten tijdens de dienst…
Ook de opbaring, zijn alle klein kinderen erbij geweest,
maar mijn mams lag er gewoon heel erg mooi bij, net alsof ze sliep…
Heel veel sterkte alvast ! :hug:
dank jullie wel voor je lieve woorden en de tips die jullie geven.
mijn schoonvader is 3 jaar terug overleden… de oudste (toen 2 jaar) heeft toen wel zijn ziekte bed meegekregen. en vond hem op t laatst een beetje eng vanwege de zuurstof. de jongste was toen 2,5 maand. Toen zijn beide kinderen niet mee geweest. Maar na afloop hebben we ze wel opgehaald en zijn ze mee gegaan naar oma’s huis. waar nog wat mensen wat waren komen drinken. de oudste heeft toen wel t verdriet gezien en gevoeld.
ook gaan we nu nog wel eens naar de begraafplaats. en dan gaan beide kinderen gewoon mee. Gister hebben we het hun beide ook gewoon verteld dat opa ziek is, dat wisten ze vorige week al. maar dat opa niet meer beter zal worden. de oudste legde direct zelf de link met opa gaat dood. en of die bij haar ander opa zou komen bij het tuintje. gezegt misschien wel…
ik wil voor hun zo eerlijk mogelijk zijn. en ze meenemen in t moeilijke proces wat zo oneerlijk is. maar t moet, want zij zien en voelen t verdriet van mij…
vanmiddag gaan we met zijn vieren naar mijn moeder en haar vriend. en zullen er nog wel dingen besproken worden…
zo gaan ze nog snel trouwen en kreeg ik daarnet te horen dat ik zijn getuigen mag zijn… 
Meenemen.
Dood hoort bij het leven. Natuurlijk zijn ze onder de indruk van de spanning en de huilende mensen, maar zolang je kort en duidelijk uitlegt wat er gebeurt (de mensen vonden opa lief en daarom zijn ze verdrietig dat hij weg is) kunnen ze dat wel aan.
Ook is het goed voor de rouwverwerking om het mee te maken, zodat het rijtje ‘af’ is.