Dat kun je inderdaad aangeven!
Ja dat kan…Maar Jippie had al geantwoord…Ik wilde het alleen beamen… 8)
Meest voorkomend in chinese tehuizen zijn frommeloortjes (nogmaals, mijn benaming) en hazelippen…
Marlous wat zijn frommeloortjes???
@alex wrote:
Marlous wat zijn frommeloortjes???
Dat is een oortje waar deel of de hele oorschelp zich heeft verfrommeld…
Ehm een propje bij de oor in plaats van oorschelp…
Vandaag een kritisch artikel over interlandelijke adoptie in de Volkskrant op p. 9 . Eigenlijk een ‘must’ om te lezen als je met adoptie bezig bent. Laat het op je inwerken en doe er wat mee…
@Marlous wrote:
@alex wrote:Marlous wat zijn frommeloortjes???
Dat is een oortje waar deel of de hele oorschelp zich heeft verfrommeld…
Ehm een propje bij de oor in plaats van oorschelp…
Dit noemen ze vaak “licht special need”, maar vaak is het kindje aan die zijde helemaal doof, doordat de gehoorgang ontbreekt. (En dat wordt er vaak niet bij verteld.)
@NoortjeP wrote:
@Marlous wrote:@alex wrote:Marlous wat zijn frommeloortjes???
Dat is een oortje waar deel of de hele oorschelp zich heeft verfrommeld…
Ehm een propje bij de oor in plaats van oorschelp…
Dit noemen ze vaak “licht special need”, maar vaak is het kindje aan die zijde helemaal doof, doordat de gehoorgang ontbreekt. (En dat wordt er vaak niet bij verteld.)
Als je een voorstel krijgt krijg je daarbij een medisch rapport van het kind waarin alle details staan vermeldt. Als je een voorstel krijgt kun je er ook nog vanaf zien (alhoewel dit volgens mij bijna nooit gebeurd).
@Elise wrote:
Vandaag een kritisch artikel over interlandelijke adoptie in de Volkskrant op p. 9 . Eigenlijk een ‘must’ om te lezen als je met adoptie bezig bent. Laat het op je inwerken en doe er wat mee…
Kun je het artikel misschien even samenvatten?
@Elise wrote:
@NoortjeP wrote:@Marlous wrote:@alex wrote:Marlous wat zijn frommeloortjes???
Dat is een oortje waar deel of de hele oorschelp zich heeft verfrommeld…
Ehm een propje bij de oor in plaats van oorschelp…
Dit noemen ze vaak “licht special need”, maar vaak is het kindje aan die zijde helemaal doof, doordat de gehoorgang ontbreekt. (En dat wordt er vaak niet bij verteld.)
Als je een voorstel krijgt krijg je daarbij een medisch rapport van het kind waarin alle details staan vermeldt. Als je een voorstel krijgt kun je er ook nog vanaf zien (alhoewel dit volgens mij bijna nooit gebeurd).
Je krijgt idd pas de medische gegevens bij het voorstel. En het voorstel krijg je pas na de hele procedure… Dus na 4 tot 5 jaar na begin van de hele procedure. Als je al zo lang heb moeten wachten op je kindje, en je krijgt dan eindelijk een voorstel, is er bijna geen één ouder die het voorstel weigert. Dus het “kun je er ook nog vanaf zien” is een standaard opmerking, die in de hele procedure terugkomt, maar die in de praktijk niet werkt!
@Elise, ik heb ook geen volkskrant… Kan ik het artikel ergens vinden? Of kun je het inscannen?
Omdat het toch wel een veelzeggend artikel is heb ik het maar even helemaal overgetypt…
Voor mensen die graag willen adopteren is het misschien wat minder leuk om te lezen, maar het is toch ook belangrijk ook over de schaduwzijde van adoptie te weten…
Het artikel staat hier:
Interlandelijke adoptie wordt omgeven door schandalen. Deze maand haalden drie incidenten de media. Ze staan niet op zichzelf. Kinderen zijn handelswaar.
Elk jaar krijgen 1800 Nederlandse aspirant-ouderparen beginseltoestemming om een kind te adopteren. Vorig jaar werden 816 kinderen geplaatst. Er staan inmiddels 4.000 mensen op de wachtlijst. De wachttijd voor een jong en gezond kind kan oplopen tot 8 a 10 jaar. In Nederland wonen 36 duizend adoptiekinderen afkomstig uit veertig landen.
Door Margreet Vermeulen
Kangoeroemoeders worden ze in Guatemala genoemd. Vrouwen die kinderen baren voor de export. Ze ontvangne 600 tot 1600 dollar per kind. De adoptieouders, veelal Noord-Amerikanen, betalen circa 30 duizend dollar. Het verschil verdwijnt in de zakken van notarissen, babymakelaars, kindertehuizen, juristen en ‘fattening-houses’waar de zwangerschap en bevalling wordt begeleid.
Het zijn malafide praktijken die de Guatemalteekse overheid inmiddels openlijk toegeeft en probeert te bestrijden. Van elke honderd geboren Guatemalteekse baby’s groeit er nu één op in Noord-Amerika in een adoptief gezin.
Jaarlijks vliegen ten minste 40 duizend kinderen de wereldbol over voor een zogenomede interlandelijke adoptie. De Britse adoptie-expert Peter Selman spreekt van ‘de stille migratie’. Een daling is op korte termijn niet te verwachten, want in rijke industrielanden is er steeds meer vraag naar adoptiebaby’s uit het buitenland. Immers: de vruchtbaarheid in het rijke Westen daalt en tegelijkertijd is er nauwelijks aanbod van adoptiekinderen in eigen land door onder meer de liberale wetgeving rond abortus.
Interlandelijke adoptie is al decennialang omgeven door schandalen. Alleen al in deze maand haalden drie incidenten de Nederlandse pers. Het begon met de kwestie Rahul: het Indiase jongetje dat geroofd zou zijn en nu wordt opgeëist door zijn biologische moeder. Daarna kwam naar buiten dat twee tweelingen uit Sri Lanka die door Nederlandse ouders zijn geadopteerd, geen tweelingen zijn. En in Denemarken eist een Indiase man zijn kinderen terug die hij tijdelijk in een tehuis plaatste, omdat hij werk zocht na de dood van zijn vrouw. De kinderen zijn buiten zijn medeweten om geadopteerd door een Deens gezin.
Al in 1999 schreef de speciale rapporteur van de Raad van Europa, Nicolas Arbout, dat Eruopa krachtig stelling moet nemen tegen ‘de transformatie van interlandelijke adoptie in een markt waar kinderen worden verkocht als handelswaar en waar het kapitalistische principe van vraag en aanbod funcitoneert’. Bovendien worden ‘autoriteiten en kwetsbare families in ontwikkelingslanden onder druk gezet door de voortdurend groeiende vraag naar kinderen’, aldus Arbout.
Beste bedoelingen
Meestal komt interlandelijke adoptie met de allerbeste bedoelingen op gang, als een land getroffen wordt door oorlog of honger. ‘Maar de adoptiepraktijk blijft ook lang nadat de crisis is bezworen, bestaan. In toenemende mate bepaalt de vraag naar kinderen de groei in interlandelijke adopties’, schreef de Britse hoogleraar sociologie, Peter Selman, in zijn jongste adoptieoverzicht.
Zuid-Korea, een welvarend land, staat ook nu nog in de topvijf van landen waaruit wordt geadopteerd. Inmiddels wonen 150 duizend Koreaanse ‘wezen’ in een adoptief gezin in een ander land, veelal in de VS, Scandinavië en Nederland.
‘Treurig, vindt Ina Hut, directeur van Wereldkinderen, de grootste kinderhulp- en adoptieorganisatie in Nederland. ‘Het gaat hier om kinderen van ongehuwde moeders die hun zwangerschap als een schande zien. Dáár zouden ze in Korea iets aan moeten doen. Bovendien wachten vele aspirant-adoptieouders in Zuid-Korea op een kind. Maar de wereldwijde vraag naar kinderen houdt de interlandelijke adoptie vanuit Korea in stand.’
Volgens gegevens van Unicef staan tegenover elk adoptiekind circa vijftig potentiële adoptieparen. De druik op ‘zendende’ landen om hun grenzen open te houden is enorm. In de marge van handelsconferenties is adoptie een klein, maar altijd weerkerend thema. En zo kan het gebeuren dat ook landen met een schreeuwend tekort aan huwbare vrouwen, zoals China, meisjes exporteren. Ook landen waar de bevolking krimpt, staan-tegen alle verwachtingen- in de topvijf. Rusland voorop.
Volgens de Amerikaanse jurist David Smolin is het systeem van interlandelijke adoptie op tilt geslagen door de gigantische vraag en door de beschikbaarheid van grote sommen geld. ‘Adoptieorganisaties in landen als India worden verleid hun sociale werk te staken en op het platteland baby’s te kopen, zoekoen of roven’, schrijft Smolin in zijn boek: Kinderen witwassen: hoe interlandelijke adoptie de verkoop en roof van kinderen stimuleert en legitimeert.
Daarin beschrijft Smolin onder meer hoe een arme Indiase nomadenstam, meisjesbaby’s verkoopt voor 15 tot 45 dollar. Hoe ouders worden verleid hun kinderen in een tehuis te plaatsen – en vervolgens stilletjes uit de ouderlijke macht worden ontzet. De kinderen worden vervolgens als’wees’ verkocht, want alleen wezen komen in aanmerking voor legale adoptie.
Ina Hut, directeur van Wereldkinderen, de grootste Nederlandse adoptieorganisatie, knikt instemmend. Zelf betaald Wereldkinderen nooit meer dan het door de overheid voorgeschreven bedrag. In India krijgt het kindertehuis bijvoorbeeld standaard 3000 dollar per kind. ‘bepaalde organisaties betalen veel, veel meer. Die geven gewoon grof geld. Dat willen wij niet.’ Hut weet dat sommige directeuren van kindertehuizen in dure auto’s rijden en in dure villa’s wonen. ‘Dat wordt door buitenlandse adoptieorganisatie’s betaald. Daar doet Wereldkinderen niet aan mee.’
Landen die zo netjes mogelijk opereren en organisaties als Wereldkinderen prijzen zichzelf uit de markt: zij krijgen steeds minder kinderen toegewezen en steeds meer kinderen gaan naar de hoogst biedende landen. Op dit moment zijn dat Spanje, Frankrijk, Italië en de VS.
Wereldkinderen verliest de competitie niet alleen omdat het ‘slechts’ 3000 dollar per kind betaalt. Het werkt bovendien alleen met kindertehuizen die geen betalingen doen aan mensen die een baby aanbrengen – of dat nu een ‘babyscout’ is of de moeder zelf. Dat beperkt het aanbod aanzienlijk.
Corrumperend
Zelfs de wettelijke betaling van 3000 dollar per kind aan het kindertehuis werkt corrumperend. Het kindertehuis krijgt namelijk 500 dollar wanneer het een kind plaatst in een lokaal adoptiegezin. Een legale buitenlandse adoptie brengt dus zes keer zoveel geld in het laatje.
Dat wringt met internationale verdragen over de rechten van het kind. Daarin wordt benadrukt dat een kind beter af is in zijn in een adoptie- of pleeggezin in zijn eigen cultuur. Een geadopteerd kind raakt immers zijn naam, zijn identiteit, zijn nationaliteit en alle familiebanden kwijt, benadrukt Smolin. Hij adopteerde acht jaar geleden twee meisjes uit india van 10 en 12 jaar. Zes weken na hun aankomst vertelden ze hun adoptievader de waarheid. Dat hun vader niet dood was. Dat ze buiten medeweten van hun moeder ter adoptie waren aangeboden.
Door de aanhoudende stroom schandalen verandert de toptien van zendende landen voortdurend. Meestal sluit een land dat door zo’n schandaal wordt getroffen de grenzen, zoals Roemenië na de uittocht van 10 duizend kinderen in een jaar tijd. Ontvangende landen gooien niet snel de deur op slot, want daarmee maken ze zich verschrikkelijk impopulair bij de eigen bevolking. In 2001 sloten de VS bijvoorbeeld de grens voor Cambodjaanse kinderen, vanwege malafide praktijken. Jarenlang procedeerden zes ouderparen, aan wie een Cambodjaans kindje was toegezegd, tegen dat besluit.
Tevergeefs, maar het illustreert wel dat westerlingen zijn gaan geloven in een recht op adoptie. ‘We helpen gezinnen aan een kind. In plaats van dat we een kind een gezin geven’, zei een Guatemalteekse regeringsfunctionaris vorige maand tegen het persbureau IPS.
Sinds 1993 is er het Haagse Adoptieverdrag. De ondertekenende landen, inmiddels ruim zeventig, verplichten zich adoptie aan strenge regels te binden en het belang van het kind voorop te stellen. Zo mag een kind alleen voor interlandelijke adoptie in aanmerking komen als er geen lokaal adoptiegezin is. Extra betalingen door adoptieouders aan weeshuizen, in ruil voor een adoptiekind, zijn taboe. En de adoptieorganisaties worden door de overheid in eigen land gecontroleerd.
Hervorming
Nederland heeft het verdrag ondertekend. India ook. Toch gaat het soms mis. Veel landen ontbreekt het domweg aan de middelen alle adoptiebureaus in eigen land te controleren.
Het adoptiestelsel schreeuwt om een hervorming. Hillbrand Westra, oprichter van United Adoptees International (UAI), een belangenorganisatie voor geadopteerden, vindt dat de adoptieorganisatie van het ontvangende land ook juridisch verantwoordelijk moet worden voor de juiste gang van zaken rond de complete adoptieprocedure. Het niet naleven van het Haagse verdrag moet worden bestraft. Maar Westra maakt met zijn pleidooi geen schijn van kans. ‘De agenda van de Tweede Kamer wordt bepaald door de lobby van potentiële adoptieouders. En wat willen die? Een verhoging van de leeftijdsgrens voor adoptieouders. Gelijke rechten bij adoptie voor homoparen. Uitbreiding van de adoptiecapaciteit, dáár gaat het over. Mensen willen zo graag een kindje. Daar moet alles voor wijken. Dat adoptie ook een schaduwkant heeft, wil vrijwel niemand weten’.
Sterker. Wie de zwarte kant van adoptie aan de kaak stelt, krijgt het moeilijk. Hillbrand Westra krijgt voortdurend hatelijke anonieme telefoontjes en mails. Roelie Post die als ambtenaar van de Europese Commissie het dossier van de Roemeense kinderen onder haar hoede had, wordt bedreigd sinds ze de handel in Roemeense ‘weesjes’ te boek stelde. Romania, for export only. The untold story of the Romanian ‘orphans’ heet haar boek.
Ze wordt gevolgd als ze de hond uitlaat. Op haar blog krijgt ze mails van mensen die beweren dat Post Roemeense meisjes heeft misbruikt op haar hotelkamer. Om veiligheidsredenen heeft de klokkenluidster een andere baan gekregen. ‘Op een zijspoor gerangeerd’, vindt ze zelf. Omdat ze opschreef hoe de Verenigde Staten Roemenie dwongen in een wet vast te leggen dat tehuiskinderen automatisch wees worden als ze een half jaar lang geen familiebezoek hebben gekregen. En hoe er onder druk van de Italiaanse regeringsleider Berlusconi 105 kinderen uit Roemeense pleeggezinnen werden weggerukt om geadopteerd te worden door Italiaanse gezinnen.
Tot een fundamenteel debat over interlandelijke adoptie hebben de onthullingen van Post niet geleid. De kans dat het zal gebeuren is klein, voorspelt David Smolin in zijn boek over het witwassen van kinderen. ‘Omdat niemand er belang bij heeft misbruik te voorkomen’.
Ina Hut van Wereldkinderen hoopt dat op termijn buitenlandse adoptie niet meer nodig zal zijn. Dat elk land voor zijn eigen kinderen kan zorgen, zonodig gesteund door hulporganisaties als Wereldkinderen. ‘We werken er aan . Maar op dit moment zijn er echt kinderen voor wie buitenlandse adoptie de enige redding is. Kinderen die we letterlijk van de vuilnisbelt hebben gehaald’.
Bron: De Volkskrant, maandag 2 juli 2007
Na het lezen heb ik toch een wat bittere smaak in m’n mond… Het belang van het kind moet voorop staan, maar in de huidige praktijk is dit vooral het belang van de aspirant-adoptieouders…
Ook met het aantal beschikbare adoptieouders per kind (50 op 1) hoef je niet te gaan adopteren met de ideele gedachte een hulpbehoevend kind een stel ouders te gunnen. De vraag is immers vele malen groter dan het aanbod. Als je echt wat voor kansarme kinderen in ontwikkelingslanden wit doen kun je beter ontwikkelingswerk gaan doen/doelen steunen waarbij hulp gegeven wordt aan kinderen en gezinnen in het land zelf.
Dit klinkt misschien wat cru, maar zelf ben ik niet helemaal tegen adoptie hoor. Ben alleen van mening dat het belang van het kind voorop moet staan en dat interlandelijke adoptie inderdaad echt de laatste mogelijkheid voor een kind moet zijn, overeenkomstig de bepalingen in het Haags Verdrag.
Tja Elise (en misschien moet dit naar discussies)…
Allereerst bedankt voor het overtikken, inderdaad een erg interessant artikel…
Natuurlijk is er ook corruptie in adoptiewereld. Natuurlijk ben ik het daar niet mee eens, maar ‘logisch’ is het wel aangezien er inderdaad meer vraag dan aanbod is…Klinkt denigrerend, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet…
Toch begrijp ik niet helemaal waarom er meer adoptie-ouders zijn (aspirant) dan wezen. Als ik toch al die verhalen hoor, denk ik dat iedereen ‘voorzien’ kan worden…
Overigens ben ik er bijna 100% van overtuigd dat de adoptie-procedures in Nederland wel helemaal volgens het boekje gaan. Ten eerste omdat het minder kost dan de in het artikel genoemde bedragen en ten 2e omdat de wachtlijsten absurd lang zijn.
Mocht het allemaal illegaal zijn, dan zou de procedure ook sneller gaan.
Feit blijft dat er veel vraag is naar weesjes, en ook dat mensen meer willen betalen om hun droom te verwezelijken. Er zijn maar weinig mensen die een kindje adopteren omdat ze hem/haar uit de benarde situatie willen halen…
Het begint altijd met de wens naar een kindje. Mensen die hun leven willen verijken…
Maar goed, waar geld te verdienen valt zijn altijd slachtoffers. Wellicht zijn dat niet de geadopteerde kindjes, maar dus wel hun biologische familie en de emotionele schade die hen in het illegale circuit wordt aangedaan…
Hoi Marlous, even kort, want ga nog even koken :mrgreen: , maaral alvast even:
@Marlous wrote:
Overigens ben ik er bijna 100% van overtuigd dat de adoptie-procedures in Nederland wel helemaal volgens het boekje gaan. Ten eerste omdat het minder kost dan de in het artikel genoemde bedragen en ten 2e omdat de wachtlijsten absurd lang zijn.
Het zwakke punt in de hele (legale) adoptieprocedure, is dat er informatie overgenomen wordt van het weeshuis/de nationale autoriteiten van het land waar het kindje vandaan komt. Zo is het heel moeilijk/onmogelijk voor een adoptieorganisatie als Wereldkinderen om van alle kinderen precies de juiste toedracht voor hun adoptie/de juistheid van de feiten in hun dossier te onderzoeken. Als daar bijvoorbeeld in staat 'wees' (omdat dat vaak een eis is dat het kind uberhaupt internationaal geadopteerd zou mogen worden) is het vaak onmogelijk voor een adoptieorganisatie om na te gaan of dat werkelijk zo is, of dat bijvoorbeeld de moeder tegen haar zin gedwongen is het kind af te staan door bijv. haar ouders omdat het in de cultuur taboe is ongehuwd een kind te krijgen.
De verdere procedure gaat dan wel legaal volgens het boekje, maar inhoudelijk kun je daar dan vraagtekens bij stellen, snap je?
Het niet kunnen verifieren van de feiten uit het dossier is in feite ook het punt bij dat Indiase jongetje Rahul.
NL heeft inderdaad een verplichte Via cursus, deze voorbereiding is inderdaad zeer belangrijk. In de VS, is dit er geloof ik niet, wat erg betreurenswaardig is en waardoor adopties ook makkelijker 'mislukken'.
Zullen we hier geen discussietopic van maken? :roll: 
Ik denk dat dit topic meer bedoeld is om ervaringen en info uit te wisselen. Natuurlijk hoort daar een kritische noot bij, adoptie is natuurlijk niet niks. Maar ik denk dat elke aspirant-adoptieouder zich daar wel van bewust is na alle nieuwsitems rondom adoptie en schandalen. Dus het is niet nodig om alle ins en outs mbt adoptieschandalen in dit topic te behandelen, naar mijn mening. We hebben al geen apart adoptie-deel op dit forum, dus misschien wel zo leuk om dit topic voor de meer algemene zaken te bewaren?
Groetjes,
Jippie
He Alex wat goed van je dat je dit overweegt :thumbup: !!
Het bericht uit de volkskrant doet me eigenlijk best pijn.
Tuurlijk staat het belang van het kind voorop. En ook daar denk ik wel aan. En daarom wacht ik eerst anderhalf jaar op een stel idiote bijeenkomsten. Daarna nog 3,5 jaar wachten op de komst van een kindje. Driehonderd keer mijn portemonnee binnenstebuiten… Aanmelden bij de officiele instanties. En geduld hebben… Veel geduld hebben…
En tuurlijk is kinderen krijgen in sommige landen, met het oog op adoptie, net een soort handelswaar. En dat vind ik ook heel erg. Maar wat kan ik eraan doen? Moet ik dan maar niet adopteren? Zou het dan beter gaan in die landen? Dit is een heel groot probleem van de overheid in de desbetreffende landen en juist daarom is het Haags Verdrag opgesteld!
En als ik met al mijn geduld en geld een kindje mag opvoeden in deze “rijke” wereld. Een kindje mag groot brengen, van een kindje mag gaan houden… waarom dan niet? Ik heb echt heel veel liefde in mij, maar geen kindje om deze liefde aan te geven. En dus ja… in eerste instantie denk ik aan mezelf. Maar daar komt bij dat ik zeker weet dat het kindje wat bij ons komt, het heel goed zal hebben. Wij zijn niet rijk, en het kindje zal ook niet alles krijgen wat het zal willen, maar het is superwelkom en zal alle liefde krijgen wat wij kunnen geven!
Het is zo jammer dat er zoveel negativiteit rond adoptie naar voren komt. Het wordt steeds slechter gemaakt en dat betekend dat adoptie steeds duurder zal worden en als er nog meer negatieve verhalen de wereld in worden geholpen, zullen ook de landen waaruit wij een kindje willen adopteren, steeds moeilijker reageren. Hoe weten die landen of de kindjes wel echt welkom zullen zijn in Nederland. Want ook door de weeshuizen in de betreffende landen wordt heel streng gekeken waar een kindje naar toe gaat hoor!
Elke GEK kan kinderen krijgen, maar het lijkt wel alsof adoptie nog steeds één groot taboe is.
Het is één groot warrig verhaal geworden, maar ik heb gewoon mijn gedachten die nu door mijn hoofd gaan, opgeschreven… Sorry!
Liefs,
Noortje
Ik vind je compleet duidelijk Noortje… :-*
Dank je! :-*
even als spuit 11…
hebben jullie ook pleegkinderen overwogen??
Even off topic: Elise je had het artikel niet hoeven overtypen. Je kon het kopieren van de Volkskrantsite. Daar staat hij ook.