ik heb de film gister ook gekeken. Vond het een mooie aangrijpende film. En ook al vond ik hem een kl**tz*k dat hij vreemd ging, aan de andere kant was wel heel duidelijk te zien hoe hij worstelde met zijn gevoelens…
hadden jullie ook, bij het stukje dat luna afshceid nam, dat je zelf even bedacht dat jij dat zou moeten doen? dat was eignelijk hetgene wat mijn tranen flink lieten komen. de gedachte dat je zelf afscheid moet nemen van je kindje en da ze szeggen dat ze het jammer vind dat ze doodgaat
Onmenselijk, onvoorstelbaar… Ikndacht ook direct aan het kndje in mijn omgeving die nu aan de chemo is, het idee dat ze het misschien niet red…pff.
Ik vond de film ook tegenvallen eigenlijk.
En jippie, ikn wens je heel veel. Liefde, sterkte en kracht toe :hug:
ik heb hem gisteren ook gezien en mij viel hij erg tegen om eerlijk te zijn
waar was het kind in het verhaal, behalve die sporadische momentjes…
dat stoorde me echt…alsof je zo n kind in een verhaal even van de plank pakt als t handig is voor de verhaallijn, verder zag ik weinig van het “moeder-kind” stukje terug, ik spiegel het misschien te veel aan mijzelf maar…mijn kids zijn voor mij zo belangrijk dat ik juist ook dat stuk heel erg uitgediept had willen zien…ik weet dat het verhaal vooral ging over hun relatie enzo maar toch…ze zijn ook ouders, en nu had ik soms echt t gevoel van huh? waar is dat kind nou ineens weer gebleven
luna zit er wel in, maar ook weer niet…erg oppervlakkig
ook kreeg ik persoonlijk zeer weinig binding met de hoofdpersonen, ik vond ze niet echt diepe karakters hebben in de film…
los daarvan was meneer bij mij al op de keien gevlogen bij t eerste signaal van vreemdgaan
maar in het boek is wat duidelijker dat het een soort van okee was tussen hen al voor ze ziek werd
ik heb hem gisteren ook gezien en mij viel hij erg tegen om eerlijk te zijn
waar was het kind in het verhaal, behalve die sporadische momentjes…
dat stoorde me echt…alsof je zo n kind in een verhaal even van de plank pakt als t handig is voor de verhaallijn, verder zag ik weinig van het “moeder-kind” stukje terug, ik spiegel het misschien te veel aan mijzelf maar…mijn kids zijn voor mij zo belangrijk dat ik juist ook dat stuk heel erg uitgediept had willen zien…ik weet dat het verhaal vooral ging over hun relatie enzo maar toch…ze zijn ook ouders, en nu had ik soms echt t gevoel van huh? waar is dat kind nou ineens weer gebleven
luna zit er wel in, maar ook weer niet…erg oppervlakkig
ook kreeg ik persoonlijk zeer weinig binding met de hoofdpersonen, ik vond ze niet echt diepe karakters hebben in de film…
los daarvan was meneer bij mij al op de keien gevlogen bij t eerste signaal van vreemdgaan
maar in het boek is wat duidelijker dat het een soort van okee was tussen hen al voor ze ziek werd
Dat Luna weinig in het verhaal zat, vond ik in het boek ook al. Kreeg soms het idee dat ze 5 dagen per week naar het KDV werd gebracht. Dus wat dat betreft is de film wel gelijk aan het boek.
Ik vond Barry Atsma echt wel een goede Stijn. Leuker dan Kluun zelf in ieder geval.
mn andere kritiek op de film is eigenlijk ook het enorm hoge seksgehalt, ik heb niks tegen een mooie seksscene hoor maar ik vond dit weer zooo typisch een nederlandse film, hub en ik hadden op een gegeven moment allebei zoiets van …o weer een seksscene , ff koffie pakken hoor
de film simon greep me meer aan trouwens,…dat vond ik veeeel meer uitgediept , bevatte ook mooie humor van die heerlijke amsterdammer simon…en was voor mij WEL aangrijpend, de euthanasie speelt daar echt als thema en raakte me daar ook echt
Ik vind de film wel iets hebben, maar heb gisteren niet gekeken.
In februari zoiets meegemaakt, het afscheid tussen vader en kind (van 3).
Te vers, te veel verdriet!
Akelig…
Weet je mbt het vreemdgaan; volgens mij was het niet gewoon lekker plat vreemdgaan. Maar echt wel met een hele hoop verdriet en pijn er achter. Geborgenheid zoeken bij andere mensen etc.
En zoals ik inderdaad ook begreep was dat voor het “ziek zijn” ook al een beetje “oke” in hun relatie.
mn andere kritiek op de film is eigenlijk ook het enorm hoge seksgehalt, ik heb niks tegen een mooie seksscene hoor maar ik vond dit weer zooo typisch een nederlandse film, hub en ik hadden op een gegeven moment allebei zoiets van …o weer een seksscene , ff koffie pakken hoor
de film simon greep me meer aan trouwens,…dat vond ik veeeel meer uitgediept , bevatte ook mooie humor van die heerlijke amsterdammer simon…en was voor mij WEL aangrijpend, de euthanasie speelt daar echt als thema en raakte me daar ook echt
dat had ik dus in de bioscoop… kwam naar buiten en zei al meteen… ze hadden wel erbij mochten zetten voor 18 jaar en ouder…
vond die seksscenes soms ook to much… (en dan vooral in de bios… :shock: )
simon heb ik ook gezien en vond die ook heftiger…
bij komt een vrouw bij de dokter vond ik het afscheid met de dochter confronterend. de rest… tja…
ik heb hem gisteren ook gezien en mij viel hij erg tegen om eerlijk te zijn
waar was het kind in het verhaal, behalve die sporadische momentjes…
dat stoorde me echt…alsof je zo n kind in een verhaal even van de plank pakt als t handig is voor de verhaallijn, verder zag ik weinig van het “moeder-kind” stukje terug, ik spiegel het misschien te veel aan mijzelf maar…mijn kids zijn voor mij zo belangrijk dat ik juist ook dat stuk heel erg uitgediept had willen zien…ik weet dat het verhaal vooral ging over hun relatie enzo maar toch…ze zijn ook ouders, en nu had ik soms echt t gevoel van huh? waar is dat kind nou ineens weer gebleven
luna zit er wel in, maar ook weer niet…erg oppervlakkig
ook kreeg ik persoonlijk zeer weinig binding met de hoofdpersonen, ik vond ze niet echt diepe karakters hebben in de film…
los daarvan was meneer bij mij al op de keien gevlogen bij t eerste signaal van vreemdgaan
maar in het boek is wat duidelijker dat het een soort van okee was tussen hen al voor ze ziek werd
ik miste dat ook heel erg. ook toen ze op een gegeven moment die dingen giingen doen die ze graag wilde doen. Hadden ze het over de beste hotels enz. ik zei al tegen hub: als ik nu zo weten dat ik nog mar kort zou leven, zou ik zoveel mogelijk tijd met sophie en hub als gezin willen doorbrengen ipv zonder mijn kind.
ik vond het al wel duidelijk dat zij, voor zij ziek werd, akkoord was gegaan met zijn vreemdgaan. maar toch…
Derde keer dat ik hem zag, idd veel sex, en het staat mij ontzettend tegen dat je als man vreemdgaat en zeker omdat je iets mist omdat je vrouw ziek is :thumbdown: :thumbdown:
Ik heb de diagnose in november 2009 gekregen, dus inmiddels ruim 1,5 jaar verder. Heel veel meegemaakt: linkerborst weggehaald, borstreconstructie, chemokuren (erg ziek en haren verloren). Vervolgens mijn rechterborst preventief laten weghalen plus een borstreconstructie. Genetisch onderzoek laten doen, gelukkig geen drager van het borstkankergen. Complicaties na de laatste reconstructie, dus weer twee keer onder het mes. Eind april opnieuw geopereerd om de reconstructies te herstellen, de vijfde operatie in totaal. En nu nog voor de komende jaren aan de hormoontherapie, waardoor ik in de overgang ben en een tweede kindje er dus eerst niet of misschien wel nooit in zit.
Gelukkig is de prognose goed, de artsen gaan ervan uit dat ik volledig zal genezen. Maar garanties krijg je niet, er kan altijd ergens nog een tumorcel rondzweven en gaan uitgroeien tot een uitzaaiing. Dat is een angst waar je elke dag mee moet zien te leven. Ga je het redden of niet, zul je je kindje zien opgroeien? Dus dat is wel erg moeilijk…
Idd veel sex in de film. Al keek ik daar gewoon doorheen.
N wat jippie betreft, de angst die je dag in dag uit weer met je mee dragt kan ik me heel goed voorstellen. Ik heb het in mijn naaste omgeving dan nog wel nooit mee gemaakt, op mijn wet daarentegen wel.
Van de week nog iemand van 28. Even jong als dat ik ben… zoiets zet je weer even met beide benen op de grond. Dan mag je in je handen klapoen dat je gezond bent.
Ik heb hem een jaar geleden of zo gekeken terwijl ik helemaal niet goed in mijn vel zat. Ik ben dagen van slag geweest. Gewoon omdat ik me nu ineens kon bedenken hoe mijn moeder zich gevoeld moet hebben, hoe ziek ze eigenlijk geweest is en hoe wanhopig ze geweest moet zijn om maar alles te doen om het te overwinnen en haar kindjes groot te zien groeien. Hoe mijn vader zich gevoeld moet hebben en hoe dankbaar ik hem ben voor wat hij voor ons gedaan heeft. Hoe goed hij het heeft opgepakt allemaal. Helaas alleen maar ziekte en ellende om op die manier het leven een paar jaartjes te rekken, maar behalve dat we toch wel als gezin nog dingen konden doen was de kwaliteit van leven voor haar ver te zoeken. Ik heb me dat nooit beseft in die tijd, was pas 16 toen ze overleed, maar nu ik zelf kinderen heb kan ik me daar meer in inleven en dat kwam door de film ineens heel hard binnen. Bovendien is bij mij nog altijd de angst dat mijn moeder genetische kanker had, daar zullen we helaas pas achter komen als mijn zusje of ik het krijgen… Hangt toch wel een beetje als een zwaard boven je…
Niet gekeken…ik durf het niet…na het lezen van het boek was ik echt ontzettend van slag, de fim durfde ik niet aan.
Persoonlijk vind ik het boek ook mooier, veel uitgebreider
dat is een beetje inherent aan een boekverfilming he, dat het minder uitgebreid is dan een boek…of weet jij 1 voorbeeld waar het niet zo is?
jippie, wat een vreselijk heftige tijd hebben jullie gehad zeg Ik hoop dat de voltooid verleden tijd die ik gebruik terecht is, en dat jullie -weliswaar met altidj die onzekerheid meedragend- gewoon heeeeel lang in goede gezondheid kunnen genieten van elkaar :-*
:hug: sterkte meid.