Ik herken wel wat je omschrijft… hier wijdt ik het ook gewoon aan alle gedoe en stress met vader en oma… ben nu pas een maand of 2 bezig voor mijn gevoel met herstel… en ben er echt nog niet. Hier concludeerde de huisarts, juist vanwege de fysieke klachten als niet diep slapen, niet goed doorslapen, moe zijn, slap zijn… weinig eetlust afgewisseld met snoep en snaaibuien enz… na uitsluiting van enig tekort of ziekte… dat ik een burn out heb…
Bij mij was er overigens wel sprake van een magnesium tekort… dus dat slik ik bij en verder ben ik naar een life style coach gegaan… gewoon babbelen… tips krijgen… ze laat me zelf met de antwoorden komen…
Ben ook weer gaan bewegen en er komt hier weer een hond. Gewoon omdat ik er van opknap om intensief contact te hebben met een dier wat me na ligt.
Schrijf gewoon eens voor jezelf op, je lijkt me niet zo’n prater dus misschien is zo’n coach niets voor je, maar kan het wel helpen om alles voor jezelf eens op te schrijven… van je af schrijven zeg maar.
En een poosje een goede multivitamine met magnesium en calcium bijslikken kan zeker geen kwaad.
IK heb nu inmiddels nog maar 1a 2 x per week een moment dat ik denk… als ik nu mijn ogen dichtdoe slaap ik… dat was voorheen dagelijks…
Je komt er vast wel, maar gun het ook wat tijd 
Moet zeggen dat ik van de week de neiging had ergens een hond te lenen, maar ik heb eigenlijk echt een hekel aan honden dus dat lijkt me wat sneu voor die hond 8)
Ik ben overigens meer een prater dan je zou denken hoor
Maar dat werkt bij mij vooral als ze me heel na aan het hart liggen.
Heb net maar een sms’je gestuurd aan iemand die aanbood een keer te gaan wandelen en ze belt me straks even op (want ik ben echt zo’n spook die zelf niet gaat bellen he).
Overigens vind ik dat trouwens echt een punt qua rouw; zowel na de begrafenis van mijn moeder als van mijn vader zeggen mensen dat je altijd mag bellen, langskomen etc. Dat werkt dus niet. Ik heb het zelf ook vaak gezegd denk ik, maar dat doe je in de praktijk dus gewoon niet. Een heel vreemd gegeven. Dat neem ik mensen niet kwalijk trouwens hoor.
De tijd geef ik mezelf wel. Letterlijk ook. Hoewel ik vast van plan was om lekker te integreren hier door te gaan werken wacht ik daar in elk geval nu mee tot de jongste 4 is. Dat is te overzien en daarmee geef ik mezelf ook wel de ruimte en tijd.
Daarnaast gaat er toch ook zitten in het afhandelen van zakelijke dingen rondom het huis van ouders en financiën, plus onze eigen zakelijke regeldingen en de bewindvoering van schoonmoeder.
Vanmorgen had ik even contact met mijn opleider, over stageuren die nog open staan, en ik had hem al 2 keer een mail gestuurd om te overleggen.
Geen reactie, dus toen maar gebeld. Zijn eerste reactie: “ik had je mail wel gezien maar ik wist niet hoe ik moest reageren”
Kijk, dat soort dingen helpen nu niet he. Maar ik ga me er niet te lang druk om maken, ik doe voorlopig toch even niets.
:hug:
Lydia… er is de laatste tijd wel erg veel op je bord gekomen. Vergeet dat niet, lichaam en geest hebben tijd nodig dat te verwerken (zei zij heel wij uit ervaring 8) ) Wat mij al een poosje goed helpt is een multi-vitamine, Calcium-magnesium-zink tabletten en een vitamine B-complex. Allemaal gewoon verkrijgbaar bij Kruidvat of de apotheek. Wat je lichaam niet nodig heeft, plas je gewoon weer uit.
Mijn huisarts reageerde precies als die van jou 
sneu want daar heb je niet zo veel aan, maar toen ik aan de reumatoloog en neuroloog vertelde wat ik extra nam (en waarom) waren die wèl positief; vooral mee doorgaan, was hun reactie.
Op vakantie was ik een keer dat vit B complex vergeten en dat voelde ik meteen!
Persoonlijk merk ik wel dat ik een klankbord mis (natuurlijk kan ik met mijn partner praten maar soms wil je wel eens met iemand anders van gedachten wisselen, een buitenstaander die e.e.a. weer eventjes kan relativeren. Heb jij zo iemand? Misschien iemand die lekker mee kan gaan wandelen; 2 vliegen in 1 klap, haha! :mrgreen:
Sterkte, heel veel sterkte en ook kracht, Lydia, dat heb je nodig!
Ik heb verder geen tips, maar wil je wel een :hug: geven, is ook niet niks wat er allemaal op je af komt en is gekomen…
Ik heb wel een klankbord en ze woont gelukkig 2 straten verder :thumbup: en vanmiddag belde degene met wie ik ging lopen op dat ze er over 10 minuten was :shifty: en dat we naar een park hier gingen. Prima… Was bekaf na afloop maar het was wel leuk.
bedankt voor jullie reacties!
dikke knuffel allereerst
en verder geen vitamine die hier tegen op kunnen ik vrees alleen tijd
en inderdaad beweging
en leuke dingen er tussen plannen.
misschien toch een keer een dagje oppas regelen zodat je even tijd voor je zelf hebt al is het voor terug je bed in met een boek en een wandeling tussen door.
en bellen mag altijd ookal doe je het dus niet dus pak ik binnenkort de telefoon niet meteen ben namelijk nu even zelf bijna 4 dagen per week aan het werk maar over 2 weken is er in huize mastop wat meer rust. ben dol op wandelen
:-*
En haha, eigenlijk hou ik helemaal niet van wandelen. Ik liep dan ook met mijn hakjes door het park, kreeg een frons toegeworpen 
Hopelijk is het vrijdag kouder weer, dan trek ik gewoon van die dubarry’s aan. Ik hou niet wandelen en ook niet van wandelschoenen. Erg he :mrgreen: :oops:
Ik kan me dus ook nog best om futiliteiten druk maken
Ik zie nu pas je topic…
Allereerst een dikke knuffel.
Mijn tip is:
Geef jezelf de ruimte om alles een plekje te geven.
Ik vind het een logisch gevolg dat je nu dood op bent.
Daarnaast:
Regelmaat, elke dag een half uur intensief bewegen, gezond eten.
Heb net je hele topic doorgelezen dus misschien zijn al deze tips al gegeven.
Weet wel dat ik aan jullie denk! :-*
Hoe is’t?
Ik weet het niet zo goed…
Vrijdag echt een verschrikkelijk eind gelopen, wat heel leuk was overigens, en die vermoeidheid zit echt in mijn hoofd weet ik nu, want ik had fysiek energie genoeg.
Het begint allemaal wel iets meer emotie te worden. Niet meer zo ijskoud als een paar weken terug. Het smelt een beetje, zeg maar
word je trouwens ook wel weer moe van, het kost allemaal echt energie.
Ik weet het! En jakkes wat duurt het dan allemaal lang he?! Hebben we toch helemaal geen tijd voor om ons zo te voelen
Fijn dat het weer wat gaat smelten. Je bent op de goede weg! Hou vol!
het duurt eindeloos en dat smelten heb ik maar weer achter me gelaten.
Opnieuw iemand ernstig ziek in de familie en de betreffende tante wordt zsm naar een hospice overgeplaatst. Iemand zonder man en kinderen, dus ze heeft wel onze aandacht nodig. Doe je niets aan…
Kost allemaal eindeloos veel energie, en geen idee waar ik die energie vandaan kan plukken. Misschien toch die vitamine eens proberen…
2 x eindeloos…maar je energievoorraad is niet eindeloos… :hug:
Met minder zon in dit fijne jaargetijde maak je ook wat minder goeie vitaminen en energie aan. Zonnebankje? Kleurtje, lekker wat voor jezelf en tegelijk lichttherapie. En dan idd die vitaminen eens proberen. Magnesium calciummix helpt vaak erg goed bij extra stress en slechter slapen/doorslapen en de Btjes geven energie (al heb je dus lichamelijk nog wel energie maar geestelijk is het op…verrek breien dan maar om je verstand even op 0 te kunnen zetten?? :shifty: ) dus wie weet doet zoiets je toch goed.
Sterkte de komende tijd! :hug:
Sterkte wicht. Er wordt veel van je gevraagd.
Wordt er een beroep op je gedaan of heb jezelf het gevoel dat je bij je tante moet zijn?
Soms hebben alleenstaande mensen wel een heel netwerk om zich heen.
Sterkte :hug:
klinkt heel erg vies,
maar een klein bikje tomatenpuree gewoon zo opeten…
en vit B12…
werkt bij mij heel goed
:hug: Wat komt er toch veel op je bordje. Zijn er geen broers of zussen die kunnen helpen? Neven nichten misschien?
Hoewel ik een groot voorstander ben van alle vitamine’s en mineralen en ik uit ervaring weet hoe het is als je er een tekort aan hebt. Denk ik dat het voor jou helpt maar dat het alleen een randje van alles is.
Het geeft je vast en zeker energie om op dit moment te doen wat noodzakelijk is. Maar de verwerking van alles, daar helpt het natuurlijk niet bij.
Wat ben je toch een fijn mens. Je staat voor zoveel mensen klaar. Super!
Wat wordt er precies van je verwacht tav je tante?
Had je het gevoel dat het beter met je ging voordat er (weer) een tante ziek werd? Zag je wel wat vooruitgang?
Hoe is het met het wandelen/fietsen?
Als alles je energie lijkt te kosten moet je op zoek gaan naar de dingen die jouw vroeger energie gaven! Probeer er eens achter te komen wat jou energie zou kunnen geven.
In elk geval sterkte.
tja, die tante, dat is gewoon een verhaal op zich. Haar zus is in juni overleden, ben toen met haar in Londen geweest. Het is de “suikertante” van manlief, ze heeft geen kinderen maar wel 3 kleinkinderen
Mijn schoonmoeder (haar andere zus) kan niets, alzheimer, en haar zusje was de afgelopen weken geveld door de griep.
Wij zagen dit niet aankomen, ze werd opgenomen met een gebroken heup maar kreeg in het ziekenhuis een herseninfarct en vervolgens allerlei ontstekingen.
Het is niet het gevoel van verplicht te zijn iets doen, het is gevoel van iets te willen doen.
Vandaag gaat ze over naar een palliatief centrum dus we zullen het wel zien.
Rhode, voor die tijd veranderde er eigenlijk weinig… Ben wel hulp gaan zoeken, blijven wandelen en gewoon gezond blijven eten en zorgen voor voldoende slaap en zo.
Ik wil gewoon te snel :shifty:
Vroeger kreeg ik energie van heel lang in de keuken staan. Maar ik kan niet eens goed bedenken wat leuk zou zijn om te gaan maken. Energie van kok, als ontspanning. Heb ik niet.
Gab, tomatenpuree :lol: ik geloof dat ik dat maar oversla
Ariel, nou dank je, maar zo fijn ben ik niet hoor ik doe alleen dat wat nodig is.
wat wel echt gedoe is, die hele afhandeling van nalatenschap. Ook vermoeiend. Er komt zoveel bij kijken, ik moet echt opletten dat we niet iets vergeten.
Ik ga het maar eerlijk zeggen… :shifty:
Er wordt niet écht van jou verwacht om met je tante bezig te zijn. Je schrijft dat het een gevoel is, maar is dat gevoel reeel of nodig?
Kan je niet eerlijk toegeven aan die kleinkinderen of haar zusje die waarschijnlijk ook al wel wat opgeknapt is, dat het allemaal te veel is, zodat je je kan concentreren op jezelf en je gezin wat volgens mij op dit moment meer dan genoeg is?
Ben ik nu te hard? Ik hoop dat het goed overkomt!
Goed dat je hulp heb gezocht! Kan je er ook wat mee? Merk je dat je er wat aan heb?
En koken om energie te krijgen…hahaha…ik heb precies hetzelfde! Ik ben vanmorgen maar begonnen met krentenbollen maken…juist omdat ik weet dat ik daar (koken en bakken) eerst energie van kreeg! Dus gewoon doen! Begin met iets simpels, iets wat niet kan mislukken.
Heb je hulp om die nalatenschap goed geregeld te krijgen? Ik heb daar helemaal geen verstand van…
En ja…geef het tijd (makkelijk gezegd he?!) Maar dat moet je jezelf écht gunnen. En probeer te accepteren dat het nu gewoon even zo is. Dit zal niet voor altijd zo zijn…écht niet!!!