herkennen jullie dat? Tom doet dat heel erg als hij zijn zin niet krijgt.
Woensdag in Centerparcs hadden wij het niet meer. Hij had een broodje bij het ontbijt. We aten in de Marked Dome bij het ontbijtbuffet. Je kan je voorstellen hoe opgelaten ik of wij ons voelden toen hij kwaad was dat zijn BROODJE kapot ging. Ja natuurlijk gaat dat kapot. Hoe leg je dat uit he. Hij ging helemaal door het lint. en was niet meer te houden. Mn man is maar weg gelopen met Tom. Om hem te kalmeren. Maar dat lukte niet echt. Onderweg heefd hij door geschreeuwd .En in het huisje alweer kwaad dat zijn broodje kapot ging. De dag ervoor was hij dat met een banaan. Pfff hoe leg je dat uit dat dat toch kapot gaat in de mond en dat ik dat niet kan maken. Hij was gewoon kwaad op mij dat ik het niet kon maken. Hij zit nu zelfs met zijn wijsvinger te wijzen. Ongelooflijk.
Ik had het die woensdag even niet meer. Ik heb echt een uur staan huilen. Ik wist niet meer wat ik eraan moest doen.
Hebben jullie nog tips? Ik doe Tom nu echt consquent naar de gang als hij weer schreeuwd en driftig is. Het is echt niet normaal hoor. Of wel.
Dat na de gang sturen werkt wel iets hoor. Maar zodra zijn broer Luuk boos op hem is. Zegt Tom zelfs tegen Luuk van Na de gang. :think:
Uhhhm JA :lol:
Zo ging Devi een keer enorm door het lint omdat zijn nijntje koekje gebroken uit de verpakking kwam.
Dat kon en mocht volgens zijn beleving gewoon niet…Nijn met kapotte oren !
Ik heb dus maar gewoon een nieuwe gegeven :lol: :lol:
ja dat had ik mischien kunnen doen . Een nieuw broodje geven. Stom dat ik daar niet aan gedacht heb.
Maar dan heb ik weer dan krijgt hij zijn zin. En denkt dat hij het met schreeuwen en driftig worden zijn zin kan krijgen. Moeilijk heer.
Is de leeftijd hoor, hier ook een gillerd als ze haar zin niet krijgt :?
Ben al wel blij dat wij dan niet de enige zijn. je denkt dan echt in die situatie dat je de enige hebt met zo,n driftig kind. Natuurlijk weet je ook wel dat andere kinderen ook zo kunnen zijn en zijn. Maar dat jouw kind de enige is die het ergste is.
oooo karin, maak je geen zorgen hoor…Jinthe die heeft bijna elke keer in de winkel een driftbui omdat ze iets niet krijgt of iets niet naar haar zin is. En dan gilt ze en brult ze alles bijeen…prima…ik negeer haar gewoon tot ze weer normaal doet. Dat werkt het beste hier.
Thuis ook regelmatig gillen en roepen en driftbuien voor ‘stomme’ dingen.
En diegene die ik in de winkel hoor zeggen ‘dat zou mijn kind eens moeten proberen’ die duw ik het karretje met een gillende Jinthe in de armen en die mag het oplossen 
Oohh ja herkenbaar. Dan zie je de mensen al kijken. En denken van moet je zien wat een vervelend kind. Kan ze die niet aan. Net of dat ik het niet vervelend vind.
Ooh ja toen bij het ontbijt kwam er een vrouw naast ons staan. Die vroeg of Tom stil kon zijn. Even later begon ze zelf te schreeuwen. Ongelooflijk. :shock:
herkenbaar.
hier ook al eens een kwartier in de supermarkt rond gelopen met een jankend kind kruipend achter me aan. Ik heb gewoon de boodschappen gepakt die ik nodig had en kind genegeerd.
Eenmaal op de fiets was het over want hij wilde opgetild worden :? , tja en dat lukte me niet met een winkelmandje in mijn hand.
Ik probeer het zo veel mogelijk te negeren of zijn aandacht op iets anders te leggen.
Maar man, wat kan het vermoeiend zijn, deze fase!
:mrgreen:
Mijn kinderen doen dat niet… :liar: :liar:
Ik probeer het gedrag voor zover dat kan (er moet geen gevaar bij komen kijken…heb ik al eens gehad, mijn kleine meid in een zware driftbui zo over de stoep/straat (was geen verschil) en onder een auto)
Ik merk wel dat op een gegeven moment ze het zelf meer kunnen handelen als ze beter kunnen verwoorden wat ze bedoelen. Marije is nu 3 en heeft zelden een bui. Als ze er een heeft dan komt dat door vermoeidheid.
Thomas, wordt volgend weekend 2, kan al best goed praten, maar echt verwoorden wat hij wil nog niet. Hij heeft regelmatig een bui. En die negeer ik dus…
Ik probeer het ook vaak te negeren. Maar dat vind ik zo moeilijk.
Ik negeer het dus juist niet en dat werkt bij Eva tot dusver heel goed.
Soms kan het even niet anders en ga ik ook als een bliksem door de winkel maar als het even kan probeer ik haar streng aan te pakken door aan het gillen een negatief gevolg te binden. En hierbij probeer ik heel duidelijk te zijn wat en waarom ik dan doe wat ik doe.
Misschien scheelt het ook dat Eva al heel vroeg was met praten hoor maar vanaf het begin dat ze niet duidelijk kon maken wat ze wilde en dus ging krijsen, zeuren, noem maar op, heb ik haar gewoon aangepakt.
Ik heb wel eens boodschappen in de winkel laten staan, ben direct naar huis gegaan en heb Eva direct in bed gestopt.
Ik ben heel duidelijk in straffen en belonen, soms wat te uitbundig misschien maar het werkt wel. Hopelijk bij Christan ook :shifty:
Ik praat veel met de kinderen. Ik leg veel uit. Het lijkt alsof ik heel veel geduld heb maar dat is echt niet zo…
karin2, mag jinthe eens een weekje komen logeren? :mrgreen:
Nee, serieus, ik weet soms niet hoe haar aan te pakken.
Zoals jij zegt streng optreden en er een negatief gevolg aan binden werkt soms maar meestal gaat ze nog wat extra uitdagen dan.
Ik hou me dan wel aan het negatieve gevolg, wat dan resulteert in een erg boze en huilende jinthe en het helpt niks voor de volgende winkelsessie… Lastig dus.
@dietske wrote:
En diegene die ik in de winkel hoor zeggen ‘dat zou mijn kind eens moeten proberen’ die duw ik het karretje met een gillende Jinthe in de armen en die mag het oplossen
nou inderdaad…
ik had het laatst in de Hema…ik hooooorde iedereen zich ermee bemoeien…vreselijk! Ik stond een meter of 10 verderop en iedereen maar tegen het gillende kind: ‘ach ben je zo verdrietig’, waarop Maud zelf een mep uitdeelde naar die oma… :silenced: :mrgreen: :thumbup: :twisted:
Wat bedoelen julie precies met negeren? Ik kan me er namelijk een aantal verschillende manieren bij voorstellen.
Onze dame kan er soms ook wat van. Vooral als ze moe is. Niks is goed en uiteindelijk helpt dan op schoot zitten.
Driftig worden is niet altijd bedoeld om hun zin te krijgen. Vaak is het omdat ze iets niet begrijpen of niet goed kunnen uitleggen. Dan heeft het ten eerste geen zin om te straffen. Ten tweede is een oplossing zoals een nieuwe aanbieden niet altijd ‘de zin geven’. En soms werkt dat goed. Soms ook niet hoor. Dat verschilt per kind en per situatie. Zelf deed ik het de eerste keer vaak wel, kwam het vaker voor dan niet meer. Dan probeerde ik de situatie juist te ‘oefenen’. Mijn oudste dochter kon daar wat van, daar heb ik wat mee te stellen gehad. Helemaal in paniek raken omdat iets ‘niet klopte’. Kapotte koekjes eten? Geen haar op haar hoofd die daar aan dacht. Wat bij haar geholpen heeft is zelf ook op die manier te reageren. Dan stond ik te stampvoeten als mijn koekje in tweeën lag :mrgreen: . Ik kan nogal overdrijven dus dat kwam wel aan. Dan stond ze me aan te kijken of ik gek was geworden. Maar het hielp wel. De koekjes op de grond gooien en dan samen kruimeltjes is ook een manier.
Maar ja, hier ook regelmatig een driftige peuter. Gelukkig weet ik dat het ook weer over gaat (en dan zijn ze 6 en heb je weer hele andere dingen :think: )
Gerrie: ik negeer vaak het ‘negatieve’ gedrag. Als Anyk gilt in de winkel reageer ik niet op het gillen. Ik blijf wel tegen haar praten of leid haar af. Ze kan nog zo gek doen, Ãk ga gewoon door. Daarnaast beloon ik ‘goed’ gedrag met aandacht.
Vandaag was ze op de peuterspeelzaal. Ze zit op dit moment in een rolstoel en kan daar zelf heel goed mee overweg. Thuis komt ze overal, zelfs achteruit inparkeren tussen 2 stoelen in kan ze perfect. Maar ja, op school zijn meer mensen dus ze kan het proberen. Gillen dus, mama moest haar rijden. Niet dus. Gelukkig heeft de peuterjuf meer peutertjes gehad (en ze kan zich Yoni nog heeeel goed herinneren ) dus ze reageerde niet. Pas toen Anyk 1 draai aan het wiel gaf gaf ze haar een uitgebreid compliment dat ze dat zo knap kon. Toen was het klaar. Ze kreeg aandacht omdat ze zelf reed en toen wilde ze wel laten zien wat ze kon!
Ja ik denk dat het ook vaak is dat hij of zij je niet begrijpt. En omdat dat zo is worden ze driftig.
Heel herkenbaar. Wel fijn omdat te horen he, dan weet je dat je niet de enige bent. Vind ik altijd tenminste. Ik heb nu een puberpeuter, een puberkleuter en een beginnende puber. Echt leuk joh. :liar: :lol: Alle leeftijden zijn zo anders, maar het gaat er vooral om dat ze hun grenzen uitproberen. Consequent, helaas lukt me dat niet altijd met 3 kinderen, lijkt mij toch de beste oplossing.
Ja dat denk ik ook ja.
Tom praat ook niet zoveel. En daarom kan hij mischien ook wel driftig worden volgens de leidsters. Omdat hij het niet kan vertellen. Hij gaat mischien in jan 2008 4 dagdelen naar de psz. Hij vind het ook nog leuk.
Eerst moeten we een medische indicatie hebben. En komt iemadn naar hem kijken. Ik weet d enaam niet zo uit mn hoofd. Hoe hij de taal ontwikkeld zeg maar.
ik heb geen tips voor je maar ik herken het wel een beetje bij levi, nog niet zo heftig als bij Tom. maar hij maakt ook alles stuk als het niet zo gaat als hij wilt en dan smijt hij zijn hele bord brood door de kamer of gaat het uit boosheid fijn knijpen.
gillen en schreeuwen als hij zijn zin niet krijgt liggen op de grond en bonken met zijn hoofd. of als ik zeg nee rent hij gauw naar iets wat ook niet mag bijvb in de kastjes en alles eruit gooien en dan heel venijnig.
levi praat ook nog niet echt ja een paar losse woordjes maar niets vragen zeg maar. bijvb als hij dorst heeft of honger vraagt hij niet maar gaat hij piepen.
wat fijn dat hij 4 dagdelen heen mag straks, zal jullie bijde goed doen.
misschien kun je ook kijken of ze bij logepedie een keer naar hem willen kijken? je kan er maar beter vlug bij zijn.
:-*
Karin… heel herkenbaar hoor!!!
Gisteren kon ik hem wel achter het behang plakken zeg…pffff
Ik ben kapot sávonds!!
Maar vandaag gaat het weer heel goed en is hij weer heel lief!
Maar soms heb ik het idee dat ik alleen maar aan het corriceren ben en dat is niet leuk!
Succes met deze fase en je bent zeker niet de enige hoor!! :-*