Hallo,
Wij zouden eigenlijk graag een derde kindje willen, en zijn een beetje aan het twijfelen. Er zijn natuurlijk wat praktische bezwaren, maar die zijn wel op te lossen. We denken meer na over hoe ons gezin er uit gaat zien. we zijn nu ‘in balans’, twee ouders, twee kinderen. Hoe gaat dat met een derde er bij?
Ons lijkt het dat er aan de ene kant altijd wel iemand is om mee te spelen, maar is de andere kant van de medaille niet dat er altijd (of vaak) eentje ‘buiten de boot valt’?
Onze vraag: Komen jullie uit een gezin met drie kinderen, of hebben jullie er drie, hoe gaat dat? Hoe is de dynamiek tussen de kinderen onderling en tussen de ouders en de kinderen? Ben heeeel benieuwd…!
Groetjes,
LaBruja
ps. gelukkig nieuwjaar!
kom zelf uit een gezin van 3 kinderen (als meisje tussen 2 jongens in) en momenteel hebben we zelf nog 3 kinderen (3 jongens)
Zelf heb ik het altijd erg leuk gevonden.
Tuurlijk er waren best eens periodes dat er 1 ‘buiten’ viel met spelen, maar weet je… ook met 2 is het geen garantie dat er met elkaar gespeeld wordt.
Ik had periodes dat ik heel veel met mijn oudste broer optrok, periodes veel meer met de jongste en met sommige dingen viel ik als meisje een beetje erbuiten, al was ik niet echt een meisjes meisje 
Op vakantie trokken we heel veel met z’n drietjes op. Wij gingen ook wel wildkamperen en dan zijn er geen vriendjes te vinden, maar vermaakten we ons heel goed met elkaar.
Met onze 3 heren samen gaat ook erg goed tot nog toe.
Tuurlijk zit je met periodes dat ze elkaar wat meer in de weg zitten door verschillende interesse/ kunnen, maar dat zijn tot nog toe echt fases gebleken.
Onze jongste wil nu heel graag ‘samen spelen’ met zijn grote broers en ze passen zich dan heel erg aan hem aan. Weten dat de kleine lego dan aan de kant moet en gaan met hem met blokken zitten bouwen.
Soms maar een kwartiertje hoor, maar dan is de jongste al weer helemaal blij dat hij samen heeft gespeeld :thumbup: (toen hij net kon kruipen viel er nog weinig samen te spelen en vroegen de oudste 2 weleens of ik hem in de box wou zetten 
).
En tja… hier is het straks maar afwachten hoe het gaat als nummer 4 zijn/haar entree maakt in ons gezinnetje, maar ga er vanuit dat het wel los zal lopen.
Hoi mamarije,
Dank voor je uitgebreide antwoord! Vind het erg fijn om te horen van ervaringsdeskundigen. Ik heb zelf een jonger zusje, en mijn man een oudere zus, dus wij hebben geen idee hoe het er in een gezin met drie kinderen toegaat. Onze ouders komen uit gezinnen van acht en negen ( :shock: ) kinderen, das weer een heel ander verhaal
Groetjes,
Femke
Hier drie dames. Ik vind het nu wel behoorlijk drukker dan toen ze nog met z’n tweetjes waren . Maar das ook omdat S&S natuurlijk al redelijk zelfstandig waren en dan ineens ga je weer terug naar de basics en dat valt nog steeds wel eens tegen. Wij merken dat we best verlangen naar de tijd dat zij ook zelfstandiger wordt.
Onderling is het bij ons wel zo dat we de héle dag moeten roepen dat de groten Marijn met rust moeten laten. Want de héle dag zitten ze aan haar te plukken.
Maaaar… Ze zijn zo vreselijk gek op elkaar en het is zo leuk om er nog een keer een te hebben waarmee je alles nog een keer meemaakt. Juist omdat S&S zelfstandiger zijn en dus bijvoorbeeld naar school gaan is het zo bewust genieten met haar. S&S kunnen al best eens helpen met de kleine dingen (luiertje pakken, doekje terug geven als die uit bed is gegooid, hapje brood geven) Marijn maakte ons gezin compleet en het is heerlijk! :inlove:
ja 8 en 9 is idd weer iets heel anders… denk niet dat ik die ervaringen ooit met je zal kunnen delen :mrgreen:
Mijn man heeft zelf geen broers of zussen en hij moest heel erg wennen in het begin bij ons thuis met verjaardagen en kerst ed… wat een drukte :o Terwijl wij ons dan echt nergens van bewust waren, hoezo druk? Zijn toch gewoon met 10 man/vrouw? Is normaal toch?
En nog heeft hij weleens met de oudste 2: moet dat nou?!
Ja dat moet soms zo ja met broers/zussen. Ik weet niet anders dan dat je elkaar afentoe eens in de haren vliegt en een halfuur later ook weer gewoon samen een spelletje kan doen. Maar ja… dat zal je met 2 ook weleens hebben.
Al zal dat gezien de leeftijd van jullie 2 ook nog wel redelijk loslopen tot nog toe denk ik.
Ook ik kom uit een gezin met drie kinderen, ook als enig meisje tussen 2 broers. Ik heb het niet als negatief ervaren. Er zijn altijd dingen dat meer voor jongens is en dat ik er een beetje buiten viel/val. Maar ik heb dat nooit als negatief ervaren…
Veel succes met het maken van je keus.
Wij hebben inmiddels (net) 4 kids maar ik vond 3 ook erg leuk!
Ze spelen veel samen en idd. de ene keer trekt de een meer naar de een en dan weer naar de ander. Ik vind het ook wel goed dat ze daar mee od ik om leren gaan…
Het leuke vond ik ook wel dat als je er 1 uithaalt en individuele aandacht geeft de andere 2 nog samen kunnen spelen dus dat is geen probleem.
Of kinderen een goede band krijgen kan je denk ik nooit zeggen of je nu 1 of 10 kinderen hebt maar met meer kinderen heb je wel meer keus :mrgreen:
Ook hier hebben we 3 kinderen. Meisje (2004), jongen (2006) en weer een meisje (2008). De kinderen spelen erg leuk samen, maar ook apart. T is gewoon een gezellige boel. De kinderen hebben altijd wel iemand in de buurt die mee wil spelen, en als ze daar geen zin in hebben spelen ze gewoon alleen. Met uitstapjes en vakanties en zo is het inderdaad wel eesn zo dat er eigenlijk een volwassen hand te weinig is. Maar eigenlijk leidt dat nooit tot problemen: de ene keer loopt de oudste even alleen, een andere keer stoppen we de jongste maar even in de buggy. Ik vind het super :thumbup:.
Wow wat veel antwoorden, wat leuk om jullie ervaringen te lezen, allemaal! Mijn twee jongens zijn nu 3 en 1,5, dus zo heel veel gaat er niet tussen zitten (mocht het redelijk snel raak zijn). Het lijkt me ook zo leuk om onze twee mennekes met nog een broertje of zusje om te zien gaan… Maar goed, eerst nog even goed voelen en afwegen…
Groetjes,
LaBruja
Leuk om te lezen allemaal, herkenbaar ook!
Mijn man is ook zonder broertjes/zusjes opgegroeid en vindt het soms ook heel druk, kan er niet zo goed tegen als ze elkaar ind e haren vliegen enzo. Terwijl ik het allemaal heel gewoon vind en dit best rustig
Hier is het idd zo dat het erg wisselt wie met elkaar optrekt. In grote lijnen zit de middelste wel het best; die kan het goed vinden met zowel de oudste als de jongste. Die twee spelen het minst met elkaar (ik denk toch ook door het grotere leeftijdsverschil maar het zal deels ook karakter zijn).
En soms doen de jongens echt jongensdingen en heb ik dan tijd vrij voor onze dame, ik vind het idd ook echt een voordeel dat als ik even met 1 iets wil dat de anderen dan wel samen aan de gang gaan.
Alleen op stap met ze vind ik wel wat lastiger. Nu zijn ze groter dus is het niet meer zo’n probleem, maar ik zie me nog staan, met het zweet op mn rug, baby op de buik, dreumes in de wagen en peuter ernaast ‘gezellig een dagje op stap’. Was ook best gezellig hoor, maar ook wel veel om in je eentje te behappen.
Wij hebben drie dochters (2005 2007 2010).
En tot heden nog niet echt dat er iemand buiten de boot valt oid.
Wat ik wel tegen vind vallen is dat ik nu met een schoolgaand kind, een peuter en een baby aan zoveel “tijden” vast zit. Er is altijd wel iemand die naar school moet, moet eten, drinken, spelen, slapen, weer opgehaald moet worden en weggebracht. Dan moet die weer een schone luier, die weer geholpen op de wc etc etc. Met twee viel me dat veel minder zwaar, ook omdat ik toen nog geen schoolgaand kind had. Ook merk ik dat de andere twee het ophalen en brengen best pikken, maar niet echt leuk vinden.
Onze middelste dochter word aankomende zomer ook 4jr en dan denk ik dat ik wat meer kan focussen op de jongste, die kan dan alle aandacht krijgen natuurlijk. Ik denk dat ze dan allemaal meer in een ritme komen dat bij hun past.
Maar verder is drie geweldig :inlove:
Tuurlijk zal menigeen denken… maar ze heeft er toch 4…
yup… maar baby suus ligt veelal alleen nog te slapen en in de box.
Dus de praktijk is momenteel gewoon nog die van 3 spelende en ruziende kinderen.
Ik denk persoonlijk dat je gewoon je gevoel en je financien moet volgen. Wil je graag die 3e en kan het financieel uit, dan zeg ik doen
Met 2 maakten ze ruzie en waren ze gek met elkaar. 1 op 1 met papa en mama was wel fijn, maar toch.
Met Mies erbij was het in de babytijd nog steeds wel zo, maar nu hij ruim 2 is, speelt hij wisselend alleen, met niek of met Peet en soms spelen ze ook echt gewoon met zijn 3tjes.
Ze hebben gewoon allemaal hun eigen plekje in het gezin en in aandacht zullen ze nu wel meer moeten delen, maar ze groeien erin en ik heb niet het idee dat ze het naar vinden ofzo.
Peter was altijd de middelste en die vind het nu wel fijn met 4 dat hij nu gewoon samen met mies een “tussenkind” is.
Maar van karakter is hij niet veranderd toen hij van jongste naar middelste ging.
Waar wij wel veel aandacht aan hebben gegeven is de voorbereiding, de uitleg vanaf dag 1 dat papa en mama samen graag nog een 3e kindje wilden en dat we hoopten dat die snel bij ons mocht komen.
Dat dit niks te maken had met niet genoeg van Niek en Peet houden, of dat we niet genoeg aan hen hadden.
Maar meer dat wij zoveel liefde nog te geven hadden, dat we graag nog meer van die zelfde lieve en gezellige kinderen in huis hadden.
Peet vooral vond dat erg fijn, heeft het er nu nog over dat we mies niet hebben gekregen omdat hij niet lief genoeg was ofzo.
Maar dat papa en mama gewoon veel van kinderen houden en het zo gezellig vinden met veel.
Hij moest even wennen aan een baby erbij, maar nu is het “Mies is mijn beste vriend”
en 2 tellen later slaan ze elkaar om een auto.
Ach, heb niet het idee dat 3 nou zoveel anders is dan 2 of 4… enig kind is je kind toch al niet meer en zolang je goed duidelijk kan maken dat het niets af doet aan je kinderen, kan je er wel vele meer krijgen… bij wijze van.
Ben wel benieuwd hoe het hier zal gaan als Suus ook een meer actieve rol krijgt in het geheel… :mrgreen:
Hee een bekende ,) en ook ik zit/zat met hetzelfde probleem, hoe zou de verstandsverhouding zijn met een 3e erbij? Man heeft 2 zussen en dat ging niet geweldig, maar meer omdat de karakters erg botsen. Tussen 1 en 2 dan voornamelijk, dus dat had hoe dan ook zo geweest met 2. Met nr. 3 gaat het juist erg goed, maar door die situatie twijfelde ik erg. Zelf enigst kind. Maar wij hebben ons eroverheen gezet en gaan er toch voor! Je weet nooit hoe het gaat lopen met 1-2-3-4 of hoeveel dan ook . Nt 2 word hier trouwens 1 jaar, nr. 1 word in augustus 4, net als jouw oudste
Dat klinkt allemaal best positief! Oh spannend, hoor.
MLK ik ‘ken’ jou ook van de Midzomer mama’s 2007 Leuk dat jullie ook een derde willen!
Puk, goed punt van die tijden, de oudste gaat nu 2x een dagdeel naar de peuterspeelzaal en dat is al een gedoe soms, met het slaapje van de jongste er dan snel tussenin etc.
Cell, dat van het voorbereiden op de komst van een derde is ook een goeie. Ze zijn al oud genoeg straks om te merken dat er veranderingen op komst zijn.
En ja, uitstapjes zullen ook wel lastiger worden, even zo logeerpartijdjes - ouders die oppassen enzo.
Weet je, de praktische ´problemen´ (geld en ruimte) zijn wel op te lossen met wat kunst- en vliegwerk. De drukte, tja, daar zie ik wel een beetje tegenop, maar die gaat na een paar jaar weer wat over als ze zelfstandiger worden. En dan heb je wel een heerlijk levendig gezin…
Maar echt super om wat ervaringen te horen uit de praktijk!!! Het helpt ons om alles wat te visualiseren en om beter in te kunnen schatten hoe
het zal zijn met drie…
Groetjes,
LaBruja
Hier 3 jongens ( 2004, 2005, en 2008) en de oudste 2 trokken altijd heel erg naar elkaar toe, ze schelen ook net 12 maanden dus dat verschil is erg klein. maar sinds Merlijn ook mee kan doen met rennen en stoeien doen ze dat meestal samen. En Merlijn die vind het super dat er altijd wel een broer mee wil spelen en andersom is dat ook zo, want als Lucas zin heeft om te voetballen en Pepijn heeft geen zin dan gaat hij gewoon naar Merlijn die dat ook leuk vind.
Ze maken wel veel ruzie, maar dat komt in dit geval ook doordat Lucas autisme heeft en hij meestal de baas wil zijn en tja dat pikken z’n broertjes niet 
Zelf vond ik het wel fijn dat Merlijn geboren is toen onze oudste 3,5 jaar was zodat ik nog niet met zo’n klein babytje 4x per dag naar school op en neer hoefde met de slaap en voedingstijden. Als ik zie hoe druk het (sociale) leven wordt als je kind naar de basisschool gaat dan ben ik altijd benieuwd hoe andere moeders met baby’s dat doen die al een kind (of meerdere) op school hebben zitten.
Ik ben zelf de jongste uit een gezin van drie, mijn broer is 3 jaar ouder en mijn zus 5 jaar.
Ik trok altijd veel meer naar mijn broer toe dan naar mijn zus. Maar ik was dan ook geen meisjesmeisje en deed dus alles lekker met mijn broer mee: hutten bouwen, slootje springen etc. Mijn zus deed dat soort dingen allemaal niet, is qua karakter echt wel anders dan ik. Het was echt verschil in karakter dat mijn broer meer met mij optrok dan met mijn zus. Qua leeftijd zitten zij nl. veel dichter bij elkaar (iets meer dan 1,5 jr, terwijl mijn broer en ik precies 3 jaar schelen)
Pas vanaf mijn puberteit veranderde de relatie met mijn zus, zij woonde toen samen en ik ging daar af en toe logeren. Dat was heel gezellig. Toen we nog weer veel later dicht bij elkaar in de buurt kwamen te wonen (en allebei verder weg van de rest van de familie) kwamen we behoorlijk regelmatig bij elkaar over de vloer. Ik paste nog al eens op op mijn neefje en nichtje etc. Ik merkte toen dat we veel meer in dezelfde levensfase zaten (al had ik nog geen kinderen) en dat toen juist het contact met mijn broer wat minder werd.
Sinds ik kinderen heb, is het contact met zowel mijn broer als zus, wat minder. Ik vind dat wel heel erg jammer, maar het is nu even zo. We wonen verder uit elkaar, en ik merk dat mijn broer en zus nu weer meer contact hebben, vnl omdat zij kinderen hebben van dezelfde leeftijd. Onze kinderen zijn een stuk jonger.
Kortom, zo door de jaren heen is het contact met mijn broer en zus heel verschillend geweest, net wat er paste bij die fase van ons leven.
ik ben zelf de derde van de 3 kinderen. Ik heb veel gespeeld met buurkinderen, die waren jonger dan mij en daar kon ik lekker over moederen. Ik wilde altijd nog een broertje of zusje erbij, maar die kreeg ik pas toen ik 16 was. Dus ben eigenlijk de derde van de 4 :mrgreen:
We krijgen nu zelf ook de derde, ik verwacht dat ze straks echt wel met elkaar gaan spelen, wat wij vroeger ook deden, maar dat je toch meer naar je leeftijdsgenootjes trekt. Mijn zus was altijd bij een vriendin, of vriendin bij ons, mijn broer had dat met vrienden en ik met mn buurkinderen, waren ook familie.
Verhoudingen onderling zijn vrijwel altijd goed geweest. Mijn zus was heel makkelijk, zolang ik mijn troep maar opruimde toen we samen op 1 kamer sliepen. Toen was ik nog erg klein maar kan me nog herinneren dat mijn zus echt boos was als ik er een zooitje van maakte. ze is 4 jaar ouder. mijn broer is 2 jaar ouder en daar heb ik in zijn pubertijd heel wat mee overhoop gelegen, maar das nu volledig opgelost
Hub is ook de derde van de 3, broer en zus zijn een stuk ouder, zus is 8 jaar ouder, broer is 6 jaar ouder. Hij kon altijd heel goed met zn zus overweg, was een beetje zn moeder, gingen ook samen dagjes uit toen zn zus net een rijbewijs had etc. die verhoudingen zijn nu minder dan die van mij.
Labruja, ik pik je topic even in met ook nog een paar vragen als het mag.
Hoe doen jullie het met 3 kids als je weggaat?
Als je 2 kids hebt, kan iedere ouder een kind optillen en vasthouden. Hoe doe je dat met 3 kids? Als de kindjes niet veel qua leeftijd verschillen, gaat het vasthouden nog wel, maar als ze ouder zijn, wordt dat toch zwaarder/passen ze niet meer in de buggy. Hoe doe je dat dan?
En nu kan elke ouder tegelijkertijd met een kind bezig zijn, zonder dat een derde uit de boot valt, hoe los je dat op als je er 3 hebt?
Nou juist omdat de kindjes weinig verschillen in leeftijd vond ik het lastig eigenlijk. Ik had een duowagen die ik veel gebruikte, de oudste liep dan, of de jongste zat in een draagdoek. Verder gebruikte ik ook veel een gewone wagen voor de middelste en dan de jongste weer in de draagdoek. Mijn oudste was 2jr8mnd toen de jongste kwam, dus hij liep zelf prima.
En dat is dan wel iets wat ze eerder (moeten) leren, zelf lopen, goed luisteren, de wagen vasthouden, later weer elkaar een handje geven.
Ik ga regelmatig met het ov met ze, en dat ging altijd prima.
En over het niet drie kindjes tegelijk vast kunnen houden of aandacht kunnen geven… tja, dat kan nu eenmaal niet, dus dan houdt het op en vind je wel een oplossing. Een ouder met twee kindjes aan de hand, of in een attractie of weet ik wat, 1 ouder met degene die op dat moment het meeste begeleiding of aandacht nodig heeft.
Geef je nu altijd je twee kinderen tegelijk aandacht? Hoe doe je dat dan als 1 ouder er niet is? Nou… precies zo dus met drie en twee ouders aanwezig. Dat gaat allemaal wel vanzelf hoor.
Dat gaat gewoon zoals het gaat…
Hier is het zo dat de oudste 6 is en die erna 5. Die kan ik niet meer dragen hoor, die zijn veel te zwaar.
Dus die gaan zelf in de auto, riemen kunnen ze ook zelf vastmaken.
En als ik alleen ben dan moet ik er ook 2 in de auto manouvreren.
Dan zit Suus in de maxi cosi en die zet ik dan even op de grond, dan mies vast en dan suus.
Echt alleen met alle 4 op stap ala een dierentuin ofzo… nee dat doen we niet. Al was het maar omdat de oudsten naar school gaan.
Maar ook in vakanties plan ik dingen zo dat er altijd minimaal nog een volwassene meegaat (oma ofzo)
En verder leren ze snel genoeg dat ze op elkaar moeten wachten.
Niets is een meer plausibele reden dan " mama is niet beschikbaar"
Mijn schoonzus kreeg na de eerste een tweeling en ook die heeft zich gered.
Je vind echt snel genoeg manieren om dingen te doen.
Boodschappen doe ik donderdagavond met de fietskar de grote bulk zonder kinderen en de rest haal ik lopend met de kinderwagen en Mies op t plankje.
Eten gaat gewoon ala smeren aan de lopende band.
Dat vind ik wellicht nog het meest tegenvallen… dat je zelf nog maar weinig momenten hebt om echt rustig te eten. Je bent toch vaak bezig met smeren, pakken en doorgeven als we met zijn allen eten.
Verder vind ik het niet tegenvallen.
En dan ga ik dus elke morgen om 6.30 op, douchen aankleden, suus uit bed en aankleden, naar beneden, ik koffie, zij een fles, die op, suus in de box, brood smeren voor school en voor t ontbijt, klaarzetten met drinken, dan naar boven, Niek wekken, kleed zichzelf aan, Peet wekken, kleed zichzelf aan (kleren leggen we de avond ervoor klaar), Mies wekken, helpen aankleden, naar beneden, allemaal ontbijten, dan allemaal schoenen aan, jassen aan, tassen mee, Suus in de cosi en mee en dan 1 voorin, 1 grote midden achterin, dan Mies in de stoel en die weet echt wel dat hij naast de auto moet blijven staan tot hij erin kan. Dan Suus klik en vast en rijden maar bij slecht weer met de auto.
En anders is het suus in de kar, Fiets van niek pakken, Mies achterop, Peet voorop het zadel, niek stapt op en fietst weg en ik fiets erachteraan met 2 kids op de fiets en een kar met baby erachter.
Ik kom nog altijd waar ik wezen moet en echt… dat soort praktische dingen, daar vind je best snel gewoon je eigen routine in. Maar routine heb je wel nodig.
Als ik een keer vergeet kleding klaar te leggen, loop ik zo 10 minuten achter in mijn ochtendschema omdat Peet dan zoveel denktijd nodig heeft in wat hij aan wil.
En t scheelt gewoon denk ik wel dat ik heel streng ben en er niet tegenop zie om ze alle 4 in de hand te houden als we bijvoorbeeld naar de winkel moeten ofzo.
Ze weten echt wel dat ze zich moeten gedragen omdat anders het hele feest niet doorgaat en ze direct gepakt worden door (niet ds’en, geen snoepje uit school, geen kaasstengel die we zouden halen bij bakker bart of iets)
Het word echt makkelijker als ze ouder worden. Niek is zich nu bijvoorbeeld heel bewust van het idee " ik moet het goede voorbeeld geven" en daar is ze zelfs trots op…
Tropentijd met weinig tijd voor mama… ja idd… maar het word beter en ik geniet ook met volle teugen :inlove: