Mijn meisje ging de 1ste 2 maanden met plezier naar de peuterspeelzaal.
Nu was ze daarna een x ziek
Toen kwam na een aantal x een weekje vakantie
Even later was ze weer een x ziek.
Voor de zomervakantie was het echt een DRAMA, als we het al over ‘school’ hadden dan begon ze te huilen, tijdens de heenrit bleef ze maar huilen in de auto.
Met het afscheid was het echt een DRAMA, ze gaat dan echt over de toeren. We zijn bewust een aantal weken voor de zomervakantie gestopt omdat het toch geen zin had, want na de zomervakantie zouden we hier dan alweer doorheen moeten.
Ook tijdens de zomervakantie zei ze dan zomaar in het niets: Mama ik wil niet naar Juffrouw Marion, ik wil bij jou blijven.
Maar vraag me nu af of ik dit wel wil en moet doorzetten ?
En of we ik nu moet beginnen met 1 x per week, of direct weer 2 x per week ?
Het is goed voor de ontwikkeling, en voor de voorbereiding van school etc. Maar om haar zo elke x te moeten brengen zie ik absoluut niet zitten.
Het kan indd een fase zijn, maar hoelang wil ik dit doorzetten met dit gedrag ?
Zou graag eens jullie advies willen horen…
Ik heb het hier bij beide gehad en ook bij beide steeds door gezet. Ze zijn namelijk slim genoeg om door te hebben dat zij dan “gewonnen” hebben 
.
Met name bij A heb ik met haar juf afgesproken dat we haar wat later brachten en dan zelf direct weer weggingen. Op die manier hebben we het een paar weken gedaan en gaat het weer goed. Ze gaat zelfs na de zomervakantie (over 2 weken) 3 ochtenden naar de psz ipv 2.
Gewoon volhouden dus, het komt echt wel goed.
Groetjes,
Heleen
ik zou ook doorzetten, hoe moeilijk het ook is. vooral omdat ze het voor die tijd wél leuk vond.
misschien kun je wat afspreken met de leidsters van de psz? die hebben er vast veel ervaring mee.
hoe gaat het dan als je eenmaal weg bent
ik werk in de kinderopvang
en mijn ervaring is, dat sommige kinderen echt helemaal over hun toeren gaan. maar als ouders weg zijn is het binnen enkele minuten over.
wij filmden dat ook weleens voor ouders zodat ze het konden zien.
en ik zou idd ook door zetten
Ik zou ook gewoon doorzetten
Als je niet doorzet dan weet ze gelijk dat e gewonnen heeft en dr zin heeft gekregen …
Bij Melinda is het af en toe ook nog huilen maar ik ben blij dat ik heb doorgezet…
Het huilen lijkt vaak erger dan het is
Het is ook niet zo dat het dan meteen over is als ik weg ga. 1 x heeft ze gewoon 2 uur lang op de bank gezeten totdat ik terug was. Ze mag dan mama mee buiten halen met de juffrouw, en de uil pakken en samen op schoot met de juffrouw het afscheidslied zingen etc.
Maar spelen zoals ze eerder deed heeft ze niet meer gedaan sinds die huilbuien etc…
Is het verstandig om meteen 2 x per week te gaan, of weer opbouwen met 1 x per week ?
En dat geven van haar zin, of dat ze dan gewonnen heeft. Tsja dat zie ik niet zo. Ze is echt bang, ze is bang dat ik haar verlaat en niet meer terug kom.
Ik zou je gevoel lekker volgen. Mijn idee hierbij is meestal ook niet geweest datze dan iets winnen, ik vind dat een vrij negatieve benadering. Een kind huilt vaak niet voor niets, en zeker als ze het daar niet naar haar zin heeft maar twee uur op een bank zit zou ik het niet te lang volhouden.
Ze is natuurlijk wel al drie, dus misshien na de kerst bijv nog eens proberen en zien he het dan gaat. Zou wel lekker zijn dat ze t een beetje gewend is voor ze vier wordt en echt moet.
Enals je t wel doet, zou ik wel voor twee keer gaan, dan went ze ook makkelijker.
Hier 2 kids die NIET naar de PSZ zijn geweest. En ik heb een drama gehad toen ze op de basischool begonnen! De oudste heeft het soms zo bond gemaakt dan alle meesters en juffen kwamen kijken wat er gebeurd was zo gilde hij de school bij een!
De jongste is nu afgelopen week 2 dagen geweest en die huilt tot ik weg ben en is ze stil.
ALs wij een derde kindje mogen krijgen gaat die echt wel naar een PSZ ik denk dat dat de overgang naar school makkelijker zal maken !
Misschien kun je met de juf afspreken dat ze wat korter gaat? Al willen ze dat soms niet ivm de andere kindjes…maar vragen kun je het natuurlijk altijd. Ik denk namelijk dat twee keer beter is ivm de gewenning, maar ik kan me voorstellen dat een heel dagdeel voor haar nu nog te lang is.
En verder misschien op andere momenten ook oefenen met weggaan en weer terugkomen? In spelvorm hele korte momentjes en die ietsje uitbreiden en misschien haar eens een uurtje bij (schoon)ouders, een oom of tante of vriendin laten spelen ofzo? En goed benoemen dat je weggaat, maar ook weer terugkomt.
Soms helpt het ook om iets ‘van thuis’ mee te geven. Bv. haar favoriete knuffel of een foto van mama ofzo. Kan ook averechts werken, dus dat is even uitproberen.
En misschien met de juf afspreken dat je als je thuis bent even belt om te vragen hoe het gaat. Misschien gaat ze de meeste keren toch wel spelen? En wie weet hoor je ook vooruitgang naarmate ze weer wat vaker is geweest?
@kimmiejj wrote:
Hier 2 kids die NIET naar de PSZ zijn geweest. En ik heb een drama gehad toen ze op de basischool begonnen! De oudste heeft het soms zo bond gemaakt dan alle meesters en juffen kwamen kijken wat er gebeurd was zo gilde hij de school bij een!
De jongste is nu afgelopen week 2 dagen geweest en die huilt tot ik weg ben en is ze stil.
ALs wij een derde kindje mogen krijgen gaat die echt wel naar een PSZ ik denk dat dat de overgang naar school makkelijker zal maken !
Nou Lasse is daarvoor jaren drie dagen per week naar GO geweest en gilde ook de hele boel bij elkaar - het was toch weer eng en spannend. En nena is drie maanden mega verlegen bij KDV geweest en ik ga er vanuit dat het op de basisschool straks echt wel een periode pittig gaat worden met haar.
Ik weet wel dat er fases zijn op een of andere manier, net wat bewuster van dat mama dan weggaat ofzo. Lasse had het een periode bij GO en Nena ook een keer een periode bij KDV, met niet echt duidelijke redenen.
Nienke: Ze heeft er totaal geen probleem mee om een uurtje bij oma te blijven. Doen we niet zo heel vaak, maar als het gebeurd dan weet ze niet hoe snel ze me moet uitzwaaien.
Haar favo knuffel gaat altijd mee. Bellen deed ik elke x om te vragen hoe het ging
Vandaag vertelde ik haar dat ze over een paar daagjes weer naar school zou gaan. Meteen kwamen de tranen, dat ze niet met juffrouw Marion en de kindjes wilde spelen. Ze wilde voor altijddddd bij mama blijven :mrgreen:
Ik ga woensdag denk ik alleen even langs met haar om een afspraak te maken of ze eventueel kan trakteren de eerst volgende x dat ze moet gaan. En dat we naar het trakteren weer naar huis gaan samen. En dat ze de volgende x gewooon blijft.
Pfff vind het zo sneu dat ze zo verdrietig is, en absoluut niet wil gaan.
Hoe sta jij er zelf in? Kun je het overtuigend brengen naar je dochter of heb je enige twijfel. Ik denk namelijk dat de eerste stap door jou gezet moet worden.
Als ouders hun kind het zelfvertrouwen kunnen geven aan hun kind om de wijde wereld te ontdekken, wordt het al een stuk eenvoudiger voor het kind.
Jij hebt daarin een leidende rol.
En vindt je het terecht van je dochter dat zij bang/huilerig is op de peuterspeelzaal of vindt je dat je jou probeert te claimen met haar gedrag om zo niet te hoeven gaan?
Bij ons in huis geldt de regel: Dingen die verplicht zijn, daar heeft ons kind geen oordeel in.
In jou geval zou ik haar 2x per week laten gaan.
Lastig he
Ik zorg er altijd voor dat ik erg duidelijk ben als ik haar weg breng.
Mama gaan boodschapjes doen en kom daarna terug om jou te halen.
Blijf niet treuzelen bij het afscheid. Geef 5 minuutjes van te voren aan dat ik ga.
Ik heb niet het idee dat ze wil claimen met haar gedrag. Ze ziet er echt bang uit als ik weg ga. Ze is zo enorm verdrietig als ik het over school heb. En bij het afscheid dan gaat ze echt helemaal over haar toeren.
Maar moet eerlijk zeggen dat ik haar liever thuis heb. Maar weet gewoon dat het goed is voor de ontwikkeling en voorbereiding van school.
Ik ben thuismama, dus het is niet zo dat ze MOET.
Ik denk wel dat je haar dit onbewust mee geeft. Eigenlijk vind je het volgens mij wel prima als zelekker bij je is en dat voelt zij natuurlijk ook.
Heb je dan niet stiekem je beslissing ook al genomen?
Nee dat denk ik niet, want zo dacht ik vanaf dag 1. En de 1ste maanden ging ze met veel plezier.
Het is gewoon goed voor haar om te gaan, maar heb haar net zo graag thuis. Maar het is gewoon beter dat ze wel gaat dan niet, ook al heb ik haar liever thuis.
Als het bij oma goed gaat misschien uitbreiden met andere mensen (dus bv. oom, tante, neef, nicht, vriendin, …)? En misschien ook met situaties waarin ook andere kinderen zijn?
En dan opbouwen in tijd? Dus eerst kort, dan wat langer, enz.
En het is ook sneu als je kind zo verdrietig is, dat wil geen enkele ouder. Ik denk alleen dat het soms wel iets is waar je door heen moet…en soms ook niet, maar hoe dat in dit geval is kun alleen jij beslissen (en dan weet je nog niet of het geen uitstellen is).
Bij Jana ging het in het begin ook heel moeielijk, die gilde ook alles bij elkaar om mij, en ze was ook doodsbang dat ik niet terug zou komen, dus heb ik afgesproken met de juffen, dat ik haar zou brengen, en op afgesproken tijd weg zou gaan, en na een paar minuten terug zou komen, en zo hebben we het opgebouwd.
Ik was bang na de vakantie dat ze niet meer wou, maar afgelopen maandag liep ze weg en ging ze gelijk met vriendinnetjes spelen, ze vond het niet eens meer erg dat ik weg ging :inlove:
hier allebij onze kinderen naar de psz
omdat mijn schoonouders oppassen als ik werk heb ik daar dus bewust voor gekozen.
zoon lief geen problemen
dochter in het begin ook niet later wel dan wilde ze niet maar eenmaal daar niks van te merken dat ze niet wilde.
probeer er achter te komen waarom ze zo bang is dat je niet terug komt
en waarom niet bij oma en wel daar
tja ik denk dat het voor een kindje echt wel goed is om af en toe zonder jouw ergens te spelen
zeker ook met het oog op de toekomst en het naar school gaan
maar volg je eigen gevoel want we kunnen tips geven maar als het voor jouw niet goed voelt merkt ze dat echt
Lees dat er iemand zegt waarvan de kinderen niet naar de psz zijn geweest dit drama op school kwam, maar veel kinderen hebben dit gedrag ook als ze naar de basisschool moeten.
Vaak is het huilen over als je weg bent. Niet treuzelen, kort en duidelijk zijn. Mama brengt je weg, je krijgt een kus en knuffel en dan kom ik je aan het eind van de morgen weer halen, of in welke termen je dat zegt. En dan gaan.
Maar als ze bijvoorbeeld na een anderhalf uur nog verdrietig is… zou ik het erg moeilijk vinden om haar weg te moeten brengen.
Niks aan om dat zo te doen! :?