Hoi Allemaal,
Ik was net wezen zoeken maar ik kan geen topic vinden die actief gebruikt wordt.
Dus modies heb ik het fout wil je me dat laten weten??
Mijn verhaal:
Pas rond mijn 16e begon ik met menstruaties, altijd erg onregelmatig.
Reden genoeg om aan de pil te beginnen.
Toen gelijk bij de gyn geweest op advies van mn huisarts toendertijd, die kon niks vinden.
Ik trouwde in 2005 en vlak erna kwam de wens voor een mensje bij mijn toenmalige man. Doordat hij vaak weg was hebben we de tijd niet gehad om elke maand goed te benutten. Had ook als handicap erg lange cyclussen van 3 maand ofzo.
Dus begin 2007 een verwijzing gehaald voor de gyn, toen kwam al vrij snel de diagnose pcos.
Ik kreeg metformine, daar werd ik hondsberoerd van, nieuwe afspraak gemaakt en toen actos gekregen.
Mn cyclus werd opeens 28 dagen!! Ik wist niet wat er gebeurde.
Dat was ongeveer 3 maand zo denk ik.
Toen een cyclus van 32 dagen, direct paniek bij mij...
Dus een nieuwe afspraak gemaakt en femara erbij gekregen om een goed ei op te wekken.
Erna was ik zwanger van Lianne.
Mn zwangerschap was een hel, mn bevalling een eitje, postpartum een hel.
Vlak erna gebeurde er prive allerlei dingen waardoor ik genoodzaakt was bij mn toenmalige man weg te gaan. Dus ik ging in 2009 weg bij de vader van mn dochter.
Sinds mei 2010 heb ik een nieuwe relatie, ben helemaal gelukkig.
Al snel heb ik mn vriend verteld dat ik pco heb.
Ik zei als je kindjes wilt dan ben je bij mij misschien niet helemaal op het juiste adres.
Was niet erg, Lianne was ontzettend gezellig en zo was het goed.
Ik was erg blij met dit antwoord want na al het gedoe was het gevoelsmatig klaar.
Ik kreeg een ander huisje afgelopen zomer en nu er qua ruimte in huis mogelijkheden kwamen ging ik er toch iets anders tegen aan kijken.
Maar de angst bleef, wel dat gekriebel met mn vriend besproken...
Hij zei toen: ik wist het!!! Je hebt al de tijd iets anders uitgestraald dan dat je aldoor hebt gezegd...
Dus de pil overboord en aan de rubbers om te kijken wat mn cyclus ging doen. De eerste maand dacht ik nog... heh mn pco is weg!!
Maar al vrij snel werden de cyclussen langer en inmiddels ben ik gestopt met tellen en weet ik vrij zeker dat ik meerdere eitjes in mn buik heb die niet zijn gegroeid omdat ik steeds erg buikpijn heb.
Mn eigen huisarts is langdurig afwezig, ik durfde niet zo goed naar een vervanger te gaan. Maar met de kennis die ik heb kon ik me niet voorstellen dat ik geen verwijzing zou krijgen.
Dus alle schroom overboord gegooid vanochtend en gebeld, daar kon ik direct terecht.
Tijdens het gesprek merkte ik dat het erg hoog zat allemaal.
Mn ervaring met het plaatselijke ziekenhuis met name.
Ik zei eigenlijk wil ik erg graag naar een ander ziekenhuis.
Dat mocht.... ik merk dat er een last uit mn nek weg is...
Hoor binnen 10 dagen wanneer er een plekje vrij is.
Hopenlijk kunnen ze op een makkelijke manier wat voor ons betekenen.
Merk vandaag hoe groot de wens eigenlijk is, heb het dus steeds ontzettend weg gestopt....
Dus heb je net een verwijzing gekregen voor de gyn, ik wil graag kletsen!!!