Op de eerste plaats ben ik 100% blij dat ik gezegend ben met 2 gezonde kids, dat voorop gesteld. Ik heb een keizersnede ook niet als vervelend of erg ervaren, het was immerd nodig en daarom ook zeer gewenst. Ik vind het alleen zo jammer dat ik DE ervaring van een bevalling heb gemist. Ik weet ook wel dat er met de bevalling van alles mis kan gaan en ik vond het ook niet erg dat het 2 keizersnedes geworden zijn, ik had alleen de ervaring van een bevalling ook graag willen meemaken.
Wie herkent zich hierin?
IKKUH!!!
Mijn kindjes zijn beide gehaald. De eerste met een geplande keizersnee ivm zwangerschapsvergiftiging. De tweede met een spoedkeizersnee ivm hellp. Die had ook geen dag later geboren moeten worden, want dan was het voor beide waarschijnlijk te laat geweest.
Ik heb nog nooit weeën of ook maar iets dat op een naderende bevalling lijkt gehad. En dat vind ik erg. Ik had er zo graag zelf voor gewerkt. Ik weet dat mijn lichaam keihard gevochten heeft voor mijn twee kanjers, maar toch. Dat oergevoel waar ik iedereen over hoor, dat zal ik nooit meemaken. En dat vind ik erg en dat doet me pijn.
IK!
Herken me hier heel erg in.
Ik heb een KS onder algehele narcose gehad .
Heb dus echt niks meegemaakt
Alleen 2,5 dag gebroken vliezen en voor weeen …
Had ook graag een normale bevalling meegemaakt .
Ben nog steeds benieuwd hoe dat geweest zal zijn
Dat je kindje op je buik gelegd wordt als hij/zij er net is. Ik heb in beide gevallen wel mogen puffen en weeen gehad tot 5cm, maar omdat de eerste te groot was en 2e een sterrekijker (dat bleek achteraf) zijn de keizesnedes ingezet. Als ik andere bevallingsverhalen hoor, dan denk ik… Dat had ik ook willen hebben. Jaloers dus!
Maar ja, wat doe je eraan? Wij eillen misschien nog wel een 3e, maar de gyneacoloog heeft gezegd dat ik dan niet meer hoef te puffen… Dan plannen ze gewoon de keizersnede 
zelf geen ervaring, 4x vaginaal bevallen, maar ik weet van een vriendin die 3x een ks heeft gehad zij ook altijd toch wel moeite had met mijn geboortes.
Niet dat ze het mij niet gunde hoor, alles behalve, ze vond het heerlijk voor mij… maar ze had het zelf ook mee willen maken… al was het maar 1 van de 3 keren.
Had het haar bij haar jongste ook erg gegund om alsnog vaginaal te mogen bevallen, die ervaring te hebben… helaas gooide Hellp toen roet in het eten en ging het ‘feest’ alsnog niet door (zij had in principe namelijk wel mogen bevallen van de gyn).
:hug:
Wat waren de redenen voor een keizersnede dat je vriendin de eerste 2x? En wat is hellp? Daar heb ik nog nooit van gehoord…
@bekkie wrote:
Wat waren de redenen voor een keizersnede dat je vriendin de eerste 2x? En wat is hellp? Daar heb ik nog nooit van gehoord…
Bij haar oudste was er ineens een razendsnel dalende hartslag bij de kleine en dat werd een spoedje onder algehele narcose en het kindje heeft het ter nauwernood gehaald, maar is nu gelukkig een gezonde grote kleuter :thumbup:
Bij de 2e was het waarschijnlijk grotendeels stress dat ze elke wee die ze kreeg tegenhield, ontsluiting niet vorderde en het infuus uiteindelijk ook te weinig deed.
Bij de 3e was ze wel inmiddels door de bewust meegemaakte ks van nummer 2 een stuk relaxter en wilde het toch echt graag proberen als het mocht.
Aangezien er geen fysieke reden bij haar was (in vorm van te smal bekken oid) zag de gyn geen bezwaar om het haar zelf te laten proberen bij de 3e.
Ze had er dus ‘zin’ in, ze had vertrouwen dat het zou kunnen, dat de gyn echt goed op zou letten of het nog verantwoord was etc etc… en toen dus de hellp (als je googled vind je de info een stuk duidelijker als dat ik het hier onder woorden kan brengen).
Ingrijpen was noodzakelijk voor met name moeder, kindje was toen rand prematuur.
Een 4e komt er bij hun zeker te weten niet, dus voor haar blijft het altijd iets wat onbekend blijft.
Denken jullie nog aan een 2e of 3e kindje.
Ok, dat zijn inderdaad spannende momenten voor je vriendin, dan is eigen gezondheid en van het kindje natuurlijk t allerbelangrijkste…
Ach misschien moet ik het maar als gezonde jaloezie zien…
bekkie; ik kan je gevoel volledig begrijpen! Mijn 1e heb ik "gelukkig"wel zelf mogen bevallen, maar de 2e niet en voor elk volgend kindje geldt het advies nooit meer normaal te bevallen…
Ik mag dan niet klagen als ik jullie zo lees dat ik het iig 1 keer heb mee gemaakt, maar ik vind het nog steeds wel lastig om te behappen dat het de 1e keer dus zo mis is gegaan
wat ik vooral zo vervelend ervaar als keizersnede is dat je er geen moeite voor heb gedaan. Zo voelt het voor mij tenminste en ik weet wel dat dit niet zo is, althans dat zeggen alle mensen tegen me, maar mijn gevoel zegt dit heel sterk. Ik moest dus ook erg wennen aan een kind, die zomaar op de wereld was…heel ander gevoel dan de 1e keer iig…
vind het helemaal niet raar hoor en zie het idd als gezonde jaloezie… je misgund het anderen niet, maar had het jezelf ook zo ontzettend gegund!
@bekkie wrote:
Op de eerste plaats ben ik 100% blij dat ik gezegend ben met 2 gezonde kids, dat voorop gesteld. Ik heb een keizersnede ook niet als vervelend of erg ervaren, het was immerd nodig en daarom ook zeer gewenst. Ik vind het alleen zo jammer dat ik DE ervaring van een bevalling heb gemist. Ik weet ook wel dat er met de bevalling van alles mis kan gaan en ik vond het ook niet erg dat het 2 keizersnedes geworden zijn, ik had alleen de ervaring van een bevalling ook graag willen meemaken.
Wie herkent zich hierin?
Ik!
Onze oudste is via een KS geboren.
10 Dagen na de uitgerekende datum ingeleid, en na 24u nog steeds niks (wel heftige weeën en ontsluiting, maar hij daalde niet in), dus op de 11e dag is hij via een KS geboren.
Mijn bekken bleek veel te smal :?
Onze 2e zoon is dus met een geplande KS geboren.
Ik ben apetrots op onze jongens, ik kan ze voor geen goud meer missen
Nouja, behalve dan als onze oudste weer eens flink aan het peuterpuberen is…maar dat is tijdelijk he :mrgreen:
Maar het voelt een beetje alsof…tsja…alsof mijn lichaam me in de steek heeft gelaten.
Vooral na de geboorte van de oudste had ik heel lang zoiets van; jeetje…al die miljoenen vrouwen op aarde kunnen kinderen baren… en IK niet…
(ik weet het, is natuurlijk heel kort door de bocht, en er zijn natuurlijk ook zat vrouwen die BLIJ zouden zijn als ze überhaupt een kindje mogen krijgen, KS of niet…, maar zo voelde dat op dat moment echt voor mij :shifty: )
Ik had ook zó uitgekeken naar dat moment dat het kindje dan
geboren is, en dat het dan bij mij op de buik gelegd zou worden.
Maar helaas… dat moment heb ik dus ook niet gehad…
Bij de 2e bevalling ben ik tijdens de KS nog onder algehele narcose gebracht, dus daar heb ik helemaal het gevoel dat ik de geboorte gemist heb…
Ik ben er nog niet over uit of er hier een 3e zou kunnen komen…
Hub vindt het ergens wel goed zo…
En als ik aan een 3e KS denk… :silenced: :silenced:
@mamaMarije wrote:
vind het helemaal niet raar hoor en zie het idd als gezonde jaloezie… je misgund het anderen niet, maar had het jezelf ook zo ontzettend gegund!
ThAnks, klopt wat je zegt. Gun t mezelf ook zo. Had het ook wel verdiend na 2 zware zwangerschappen…
ik ben onder algehele nacose bevallen en ik heb echt de eerst 11 uur van haar gemist, door een “foutje” van het personeel en ontwetendheid van ons… ik heb hier wel enorm van gebaald en heb echt in gezeten over de band met je baby…want ik heb echt het idee gehad dat ik niet meteen een band had…dit is gelukkig helemaal goed gekomen…
waarschijnlijk zit een tweede er niet in…door verminderde vruchtbaarheid bij beide maar je weet nooit… maar ik heb vaak wel een droevig gevoel erover…ik heb mijn kindje niet te wereld horen/voelen komen dat vind ik nog steeds verschrikkelijk! ik heb de eerste uren van haar gemist…
@kloos wrote:
wat ik vooral zo vervelend ervaar als keizersnede is dat je er geen moeite voor heb gedaan. …
Kan me voorstellen dat je dat gevoel hebt, dat heb ik dan weer niet. Zo staat iedereen er natuurlijk anders in. Ik vond het bij de eerste ook minder erg dan bij de 2e. Bij de eerste ben ik tot 5 cm gekomen en toen we na een uur op 5 bleven hangen en ik hoorde dat het een ks werd, vond ik het best. Bij de 2e had ik de hoop dat ik wel normaal kon bevallen, maar helaas kwam ik daar ook maar tot 5 cm en toen was ik wel erg teleurgesteld en moest meteen janken. Ene zijds doordat ik het graag wilde meemaken en anderzijds omdat ik al het pufwerk voor niets gedaan had…[/quote
@kloos wrote:
wat ik vooral zo vervelend ervaar als keizersnede is dat je er geen moeite voor heb gedaan
Kan me voorstellen dat je dat gevoel hebt, dat heb ik dan weer niet. Zo staat iedereen er natuurlijk anders in. Ik vond het bij de eerste ook minder erg dan bij de 2e. Bij de eerste ben ik tot 5 cm gekomen en toen we na een uur op 5 bleven hangen en ik hoorde dat het een ks werd, vond ik het best. Bij de 2e had ik de hoop dat ik wel normaal kon bevallen, maar helaas kwam ik daar ook maar tot 5 cm en toen was ik wel erg teleurgesteld en moest meteen janken. Ene zijds doordat ik het graag wilde meemaken en anderzijds omdat ik al het pufwerk voor niets gedaan had.
@mama van Esmay wrote:
ik ben onder algehele nacose bevallen en ik heb echt de eerst 11 uur van haar gemist, door een “foutje” van het personeel en ontwetendheid van ons… ik heb hier wel enorm van gebaald en heb echt in gezeten over de band met je baby…want ik heb echt het idee gehad dat ik niet meteen een band had…dit is gelukkig helemaal goed gekomen…
waarschijnlijk zit een tweede er niet in…door verminderde vruchtbaarheid bij beide maar je weet nooit… maar ik heb vaak wel een droevig gevoel erover…ik heb mijn kindje niet te wereld horen/voelen komen dat vind ik nog steeds verschrikkelijk! ik heb de eerste uren van haar gemist…
Wat naar dat je door een foutje de eerste momenten hebt moeten missen! Mag ik vragen wat er ‘fout’ is gegaan?
dat mijn man trotser geweest was bij een normale bevalling.
Natuurlijk is hij wel trots op me dat weet ik wel, maar als ik sommige vaders hoor praten hoe geweldig het was en dat ze het zo bijzonder vonden om te zien hoeveel kracht een vrouw in zich heeft. Dit wordt dan vaak met veel emoties en trost verteld.
Dat mis ik ook!
Tevens geven andere vrouwen mij het gevoel dat mijn ks-verhalen minder interessant zijn dan bevallingsverhalen. Alsof je bij een KS geen kunstje geklaard hebt![/i]
Pardon Bekkie? Je man trotser bij een gewone bevalling? Waarom? Je hebt toch een gezond kind op de wereld gezet? ZIJN kind… :shifty:
Echt waar mijn man durft niet eens te kijken uitgebreid naar de bevallingen…die kan niet zo goed tegen bloed. 
Maar echt waar hij zou geen seconde minder trots zijn geweest wanneer het een KS zou zijn geworden dan bij onze ‘gewone’ bevallingen (die overigens vooral de eerste keer alles behalve gewoon was maar dat bespaar ik je).
Een KS is heel hard werken NA de bevalling om te herstellen en ik zou niet willen ruilen. Het enige wat ik zou willen veranderen is mijn eerste bevalling overdoen en een geplande KS van maken, maar ook dat is mosterd na de maaltijd. Laat niemand je ooit wijsmaken dat een KS minder een bevalling is dan vaginaal. Echt waar ik heb makkelijk praten want ik beval tussen eten en de afwas zeg ik altijd maar…lichamelijk want geestelijk is het voor mij zwaar. :oops: Maar echt ik heb juist respect voor de vrouwen die er zoveel harder voor moeten werken omdat het een KS is geweest en ze NIET gelijk na het bevallen hoppa onder douche kunnen en naar huis.
@Rhiannon wrote:
Pardon Bekkie? Je man trotser bij een gewone bevalling? Waarom? Je hebt toch een gezond kind op de wereld gezet? ZIJN kind… :shifty:
Echt waar mijn man durft niet eens te kijken uitgebreid naar de bevallingen…die kan niet zo goed tegen bloed.
Een KS is heel hard werken NA de bevalling om te herstellen en ik zou niet willen ruilen. Het enige wat ik zou willen veranderen is mijn eerste bevalling overdoen en een geplande KS van maken, maar ook dat is mosterd na de maaltijd. Laat niemand je ooit wijsmaken dat een KS minder een bevalling is dan vaginaal. Echt waar ik heb makkelijk praten want ik beval tussen eten en de afwas zeg ik altijd maar…lichamelijk want geestelijk is het voor mij zwaar. :oops: Maar echt ik heb juist respect voor de vrouwen die er zoveel harder voor moeten werken omdat het een KS is geweest en ze NIET gelijk na het bevallen hoppa onder douche kunnen en naar huis.
Ok, minder trots is misschien niet het juiste woord. Ik vind het gewoon jammer dat hij niet met trots over de bevalling kan vertellen dan andere mannen kunnen doen. Dit geldt natuurlijk misschien ook alleen maar als het ‘goede’ bevallingen zijn.
Maar dat is ook een romantisch beeld dat ik heb van een bevalling. Zoals ik al eerder zei. Het is jaloezie. Ik weet ook wel dat er voldoende bevallingen zijn die je liever niet wilt hebben en dat ik blij mag zijn met 2 gezonde kids.