Iemand het tweeluik van Dokument afgelopen twee maandagen gezien? GIng over ouders met een verstandelijke beperking, die onder toezicht werden gehuisvest in de hoop een uithuisplaatsing van de kinderen te voorkomen. Aangrijpend vond ik het (en heel veel vragen oproepend over wat wel en wat niet kan).
Terug te zien hier http://dokument.ncrv.nl/
Ja, heel ingrijpend, vooral ook de hulpverleners die zo hun best doen en letterlijk machteloos staan 
Het roept ook bij de hulpverleners vragen op; mag het blijven gebeuren dat verstandelijk beperkten kinderen mogen krijgen? Heel triest die verhalen…
Deze tweeluik heb ik ook gezien.
Ik heb heel veel respect voor de begeleiders van Parkwijk.
Zelf werk ik ook met verstandelijk beperkte mensen, maar wel anders… gelukkig… :shifty: Al vond ik het wel héél boeiend om te zien.
Ik heb het ook gezien, heel indrukwekkend!
ik heb t afgelopen maandag gezien en moet er constant aan denken,t heeft me zo aangegrepen.Nu wist ik niet dat de ouders een verstandelijke beperking hadden,fijn dat ik dat hier lees.
Ik wist op dat moment niet ech goed wat ik ervan moest denken.Je wordt gewoon de hele dag in de gaten gehouden met alles wat je doet…
ben er nog steeds niet uitwat ik ervan vind…
Wij hebben het ook gekeken!!
@Sunce wrote:
ik heb t afgelopen maandag gezien en moet er constant aan denken,t heeft me zo aangegrepen.Nu wist ik niet dat de ouders een verstandelijke beperking hadden,fijn dat ik dat hier lees.
Ik wist op dat moment niet ech goed wat ik ervan moest denken.Je wordt gewoon de hele dag in de gaten gehouden met alles wat je doet…
ben er nog steeds niet uitwat ik ervan vind…
Het was en is ook heel heftig.
Je moet alleen weten/niet vergeten dat Parkwijk de laatste kans is voor deze mensen (die er vaak van overtuigd zijn dat ze het goed doen) om hun kind te mogen houden.
@Anita-1982 wrote:
@Sunce wrote:ik heb t afgelopen maandag gezien en moet er constant aan denken,t heeft me zo aangegrepen.Nu wist ik niet dat de ouders een verstandelijke beperking hadden,fijn dat ik dat hier lees.
Ik wist op dat moment niet ech goed wat ik ervan moest denken.Je wordt gewoon de hele dag in de gaten gehouden met alles wat je doet…
ben er nog steeds niet uitwat ik ervan vind…
Het was en is ook heel heftig.
Je moet alleen weten/niet vergeten dat Parkwijk de laatste kans is voor deze mensen (die er vaak van overtuigd zijn dat ze het goed doen) om hun kind te mogen houden.
Ben net klaar met kijken…het moment dat ze toch besloten door te zetten om Melanie weg te halen was heavy…zeker omdat vader ineens (weer) om was en toch op alles wilde meewerken…
Ik vermoed dat de visie van de begeleiders erop is dat vader deze ommezwaai,beloftes vaker heeft gedaan. Dat werd niet duidelijk in het verhaal,maar zijn zeker wel reeele situaties…
Moeilijk zeg…“mooi” ook om toch terug te zien dat als het dan tot crisis komt, besloten door meerdere partijen (coachen bevelen aan, gezinsvoogd zet het in werking mede door de zorgen vanuit meerdere hulpverleners zoals arst,rechter gaat er in mee) dat het dan pas de zoektocht naar een pleeggezin kan beginnen…en dat dat niet in een handomdraai gevonden is…m.a.w. iedereen staat paraat,maar je moet inderdaad niet het belangrijkste over het hoofd zien…WAAR gaat het kindje dan heen?
Dat meisje…met haar 5e kind…wauw…3 al permanent uit huis, 1 was nog in onderzoek en nr. 5 kwam aan…vermoeden van drugsgebruik,maar moeder weigert mee te werken, te praten…
Neem dan een beslissing…al vind ik het schrijnend te zien dat in dit soort gevallen moeder vele kansen krijgt…5 kids!!! Zolang ouders aangeven mee te willen werken aan hulp sta je vaak toch “machteloos”. Want DAT komt naar buiten…ze halen mijn kind weg,maar ik wilde alles doen!!! Jaaa…daar is natuurlijk veel aan vooraf gegaan.
De emotie en frustratie van die begeleiders was duidelijk aanwezig…“ik ben ook moeder, ik voel dit toch ook!”. Heftig hoor…maar tegelijk frustrerend om te zien dat ouders je elke keer hoop geven te snappen wat de bedoeling is,maar dit niet teruggeven of simpelweg niet onthouden.
Dat kwam ook duidelijk naar voren…ouders geven achteraf terug niet te snappen wat nu het probleem was.
Soms een beetje dronken,3 blowtjes mocht toch? Ik laat me niet onderzoeken op drugs,want dan halen jullie mijn kind weg (dus weet je de uitslag al). Het probleem ervan niet in kunnen zien…
De waaromredenen…als je dan langs de zijlijn staat en op een gegeven moment MOET beslissen,dan is dat geen makkelijke keuze…ga er maar eens aanstaan.
Ik vond de dames wel eerlijk en direct naar ouders toe. Ze waren duidelijk in de zorgen…ouders kregen kans hier op te reageren…
Dat laatste stukje,waarin coach aangaf dat de hoop van ouders onterecht was…moeilijk hoor.
Weet je…dit waren ouders in een observatiegroep…opgelegd door een rechter. Zo zijn er ook ouders waarvan het niveau niet tot moeilijk vast te stellen is. Ouders die zoals die dame ook zei gewoon van hun kind houden…maar gewoon niet kunnen weten hoe het allemaal moet, het niet kunnen zien…
Mooie docu…zo zie je toch dat ouders nog kansen krijgen…in sommige gevallen vraag ik me persoonlijk af of dat voor iedereen het beste is.
Hoe zwaar moet het zijn als je elke keer de hoop houdt dat je dit kind wel mag houden…zou duidelijkheid op voorhand niet voor iedereen het beste zijn? Je zou het denken…
Ja eerste deel gezien vorige week, ik ga zodirect deel 2 kijken.
Ik heb er eigenlijk de hele week over na zitten denken.
Ik ben in het verleden al eens fel in een discussie gestapt over dit onderwerp, en helaas heeft al de eerste aflevering mij niet op andere gedachten kunnen brengen.
Wie weet wat deel 2 doet, maar uit voorstukjes en een item uit netwerk weet ik al tot dat ene meisje uit huis geplaatst moest worden.
Ik kom er later wel op terug :-*
Echt stom toevallig heb ik vanavond de twee uitzendingen achter elkaar gekeken, ben echt erg onder de indruk,…
ga het even op mij laten inwerken allemaal, heb er zat ideeën over.
Ik dacht,… even ter ontspanning in de hk kijken op kok en wat zie ik,… dit topic,…
@kaboutertje wrote:
Echt stom toevallig heb ik vanavond de twee uitzendingen achter elkaar gekeken, ben echt erg onder de indruk,…
ga het even op mij laten inwerken allemaal, heb er zat ideeën over.
Ik dacht,… even ter ontspanning in de hk kijken op kok en wat zie ik,… dit topic,…
sorry… :shifty:
(ik heb net Ganja Queen op Canvas zitten kijken, over de Australische Shapelle Corby ,die op het vliegveld op weg naar Bali werd betrapt met 4,5 kilo wiet in haar tas. Ze heeft levens-lang gekregen ondanks dat iedereen buiten Bali om denk ik heel grote twijfels heeft of ze schuldig is en niet gewoon gebruikt is door deze of gene drugsdealer
Dat verhaal hakte er ook wel in, wtf, het zal je maar gebeuren he, ga je op vakantie en voor je het weet zit je voor de rest van je leven in een vre-se-lijk-e gevangenis vast…een proces dat ver af staat van wat wij in nl bv eerlijk zouden vinden…brrrrr Totaal andere docu, maar eentje die ook wel wat ontspanning vereist na het kijken…)
Ik heb vorige week een documentaire gezien waar ik helemaal verdrietig van werd - ik dacht op canvas - viel er ineens in. Over een blinde vader en moeder met ondertussen zes kinderen ergens in engeland. En de oudste twee meiden (iets van 10 en 12) waren young care-ers (oid) Pa en moe waren behalve blind ook op z’n zacht gezegd zwak begaafd zo neit verstandelijk beperkt. Moe wilde het liefst nog meer kinderen.
Het was zo zielig voor die kinderen. Die meiden verzorgden dus de jongere vier. Ik vraag me af wat pa en moe eigenlijk deden - kindjes lagen her en der door het huis op de grond dutjes te doen. Poepluiers werden niet echt goed schoon gemaakt.
Het meisje van 10 had het vorige jaar een zelfmoordpoging gedaan en die van 12 leek me gevoelsmatig aardig beschadigd. Het leek haar niet te raken dat zusje bijna dood was geweest en een buurmeisje had zelfmoord gepleegd en dat liet haar ook koud - iets in haar gevoelsleven leek iig niet helemaal goed te gaan.
wat zei pa - tja dan leren ze alvast voor kinderen zorgen voor als ze zelf kinderen krijgen (die van 12 zei dat ze nooit van haar leven nog kinderen wilde)
en wat zei pa nog meer - welk kind van 12 heeft nu zo’n mooie fiets met aanhanger (waarop verslaggeefster zei welk kind van 12 moet constant jongere broertjes overal naar toebrengen)
Ik kon er echt met mijn verstand niet bij dat dit door mocht blijven bestaan en vond het voor alle kinderen even triest. En ondertussen probeerde moe zwanger te worden van nummer 7
Ik ben iemand die zaken soms van alle kanten kan bekijken en niet snel ergens een complete mening over heb - maar ik had die kinderen daar zo weg willen halen. Wat een trieste aangelegenheid zeg.
@fiep klophout wrote:
@kaboutertje wrote:Echt stom toevallig heb ik vanavond de twee uitzendingen achter elkaar gekeken, ben echt erg onder de indruk,…
ga het even op mij laten inwerken allemaal, heb er zat ideeën over.
Ik dacht,… even ter ontspanning in de hk kijken op kok en wat zie ik,… dit topic,…
sorry… :shifty:
(ik heb net Ganja Queen op Canvas zitten kijken, over de Australische Shapelle Corby ,die op het vliegveld op weg naar Bali werd betrapt met 4,5 kilo wiet in haar tas. Ze heeft levens-lang gekregen ondanks dat iedereen buiten Bali om denk ik heel grote twijfels heeft of ze schuldig is en niet gewoon gebruikt is door deze of gene drugsdealer
Dat verhaal hakte er ook wel in, wtf, het zal je maar gebeuren he, ga je op vakantie en voor je het weet zit je voor de rest van je leven in een vre-se-lijk-e gevangenis vast…een proces dat ver af staat van wat wij in nl bv eerlijk zouden vinden…brrrrr Totaal andere docu, maar eentje die ook wel wat ontspanning vereist na het kijken…)
Fiep ik heb er ook aardig wat voorbij zien komen de laatste jaren - en hoe dom en stom ook er zitten gewoon sluwe lui achter en inderdaad daar zit je dan in een of andere verschrikkelijke gevangenis in Thailand, Zuid Amerika of waar dan ook.
En iedereen maakt weleens fouten maar om daar nu gelijk soort van je halve of hele leven aan kwijt te moeten raken.
Heel triest.
@Bella wrote:
@fiep klophout wrote:@kaboutertje wrote:Echt stom toevallig heb ik vanavond de twee uitzendingen achter elkaar gekeken, ben echt erg onder de indruk,…
ga het even op mij laten inwerken allemaal, heb er zat ideeën over.
Ik dacht,… even ter ontspanning in de hk kijken op kok en wat zie ik,… dit topic,…
sorry… :shifty:
(ik heb net Ganja Queen op Canvas zitten kijken, over de Australische Shapelle Corby ,die op het vliegveld op weg naar Bali werd betrapt met 4,5 kilo wiet in haar tas. Ze heeft levens-lang gekregen ondanks dat iedereen buiten Bali om denk ik heel grote twijfels heeft of ze schuldig is en niet gewoon gebruikt is door deze of gene drugsdealer
Dat verhaal hakte er ook wel in, wtf, het zal je maar gebeuren he, ga je op vakantie en voor je het weet zit je voor de rest van je leven in een vre-se-lijk-e gevangenis vast…een proces dat ver af staat van wat wij in nl bv eerlijk zouden vinden…brrrrr Totaal andere docu, maar eentje die ook wel wat ontspanning vereist na het kijken…)
Fiep ik heb er ook aardig wat voorbij zien komen de laatste jaren - en hoe dom en stom ook er zitten gewoon sluwe lui achter en inderdaad daar zit je dan in een of andere verschrikkelijke gevangenis in Thailand, Zuid Amerika of waar dan ook.
En iedereen maakt weleens fouten maar om daar nu gelijk soort van je halve of hele leven aan kwijt te moeten raken.
Heel triest.
ja het is hoe dan ook heftig, ook als je zelf in een zwak moment er zelf toe bent gekomen om dat risico te nemen. Voor de rest van je leven achter de tralies van een mensonterende gevangenis terecht komen, dat verdien je niet, ook niet als je zo’n misstap hebt begaan.
Maar in het geval van de Ganja Queen is het waarschijnlijk (je zult het natuurlijk nooit weten) dat zij er echt 0 mee te maken had. Dat mensen die de bagage verplaatsen het er in hebben gegooid, met de bedoeling dat een collega van hun in Bali het vóór dat het bij de duane komt er weer uit had moeten halen (wat dus mis liep), dat schijnt vaker te gebeuren. Dat is toch gewoon echt bizar…dat je gewoon 100% onschuldig bent (en nogmaals: dat weet ik niet zeker, maar ik vind het wel heel aannemelijk) en dat je dan de rest van je leven zoooo wordt gestraft, voor niks…
Moet opeens ook aan Lucia de B denken. Echt, wat voor nachtmerrie is dat… :shock: Ervanuitgaand dat ze echt onschuldig is (ik geloof dat de onschuld niet is uitgesproken, alleen gebrek aan bewijs voor schuld); dan ben je dus gewoon een verpleegster, heb je de pech bij een hoog aantal sterfgevallen aanwezig te zijn, maakt een knurft een knoepert van een rekenfout over hoe groot de kans is dat je als verpleegster zoveel sterfgevallen mee maakt, en voor je het weet ben je de grootste massamoordenares van Nederland. Jammer de bammer…
Heb vorige week een stukje van deze documentaire geprobeerd te kijken.
Denk er nu nog aan.
@Bella wrote:
Ik heb vorige week een documentaire gezien waar ik helemaal verdrietig van werd - ik dacht op canvas - viel er ineens in. Over een blinde vader en moeder met ondertussen zes kinderen ergens in engeland. En de oudste twee meiden (iets van 10 en 12) waren young care-ers (oid) Pa en moe waren behalve blind ook op z’n zacht gezegd zwak begaafd zo neit verstandelijk beperkt. Moe wilde het liefst nog meer kinderen.
Het was zo zielig voor die kinderen. Die meiden verzorgden dus de jongere vier. Ik vraag me af wat pa en moe eigenlijk deden - kindjes lagen her en der door het huis op de grond dutjes te doen. Poepluiers werden niet echt goed schoon gemaakt.
Het meisje van 10 had het vorige jaar een zelfmoordpoging gedaan en die van 12 leek me gevoelsmatig aardig beschadigd. Het leek haar niet te raken dat zusje bijna dood was geweest en een buurmeisje had zelfmoord gepleegd en dat liet haar ook koud - iets in haar gevoelsleven leek iig niet helemaal goed te gaan.
wat zei pa - tja dan leren ze alvast voor kinderen zorgen voor als ze zelf kinderen krijgen (die van 12 zei dat ze nooit van haar leven nog kinderen wilde)
en wat zei pa nog meer - welk kind van 12 heeft nu zo’n mooie fiets met aanhanger (waarop verslaggeefster zei welk kind van 12 moet constant jongere broertjes overal naar toebrengen)
Ik kon er echt met mijn verstand niet bij dat dit door mocht blijven bestaan en vond het voor alle kinderen even triest. En ondertussen probeerde moe zwanger te worden van nummer 7
Ik ben iemand die zaken soms van alle kanten kan bekijken en niet snel ergens een complete mening over heb - maar ik had die kinderen daar zo weg willen halen. Wat een trieste aangelegenheid zeg.
Ja…heb hem ook gezien ooit…kon wel janken.
En dan zeggen ouders nog dat ze misschien wel minder zou kunnen doen,maar dan raakt ze haar lidmaatschap kwijt van de jonge-verzorgers club… :shock: :shock:
Alsof het kind het daaaaar voor blijft doen. Kreeg ook het idee dat ouders de luiers helemaal niet verschoonde tot de oudste thuis kwam.
Moeder stond al zwanger te koken en roken tegelijk…en gewoon doorgaan…
Ik vond deze nogal schokkend…
Maar om even door te stappen naar het verhaal van Fiep over de drugs…
In dit soort docu’s (over kinderen) kan na uitzenden iig ingegrepen worden. Zit je vast in Bali of Thailand…dan ben je afhankelijk van het hele kont-likproces van de regeringen of je al dan niet je straf in NL uit mag zitten…Kijk naar de strijd van de moeder van Machiel Kuijt die zich vatsgebeten heeft haar zoon uit Thailand te krijgen…megafrustrerend.
Ik vind sowieso dat je als toerist gestraft moet worden in eigen land…iig een proces in eigen land…
Ik ga niet zeggen dat het 1 (kinderleed) erger is dan de ander (vastzitten ivm drugs). Als volwassenen in een risicoland heb je altijd nog de mogelijkheid je eigen bagage uit te spitten alvorens door de duane te gaan…maar kan ook wel voorstellen dat je niet zomaar denkt dat het JOU ook overkomt…
Een kind is vaak zonder hulp van buitenaf echt machteloos…
Het blijven indrukwekkende docu’s.
Ik heb ooit een soortgelijke docu gezien.
Daar ga ik dan vanuit, ik heb deze namelijk niet gezien.
Ik kan er gewoon niet meer naar kijken.
Die docu destijds heeft me zó aangegrepen…
Een aan drugs verslaafde zwerfjongere die als klap op de vuurpijl ook nog zwanger werd.
Ze gebruikte alles wat verboden is tijdens haar zwangerschap en zelfs daarna.
Uiteindelijk had ze geloof ik wel een 1-kamer appartement (slaap- en woonkamer in 1), waar ze met haar baby woonde.
Ze werd ook in de gaten gehouden door o.a. jeugdzorg.
Ze had geen baan, lag de hele dag in huis te blowen, drinken, snuiven.
Op een bepaald moment zag je een medewerkster van jeugdzorg aanbellen en niemand deed open.
Het was al middag en zij bleek uiteindelijk (toen de deur na 15 minuten aanbellen openging) gewoon in bed te slapen.
Haar baby lag gewoon op de grond een beetje rond te kijken.
Ik geloof dat uiteindelijk toen dat kindje 1,5 was het tijdelijk uit huis geplaatst is. Het heeft 1,5 jaar geduurd voor er ingegrepen werd.
Ze heeft het kort daarna wel weer terug gekregen.
Kan goed al 3 jaar geleden zijn, moet er nu weer aan denken.
Ergens vind ik het wel heel interessant, maar vind het altijd heel moeilijk om naar menselijk leed te kijken wanneer dit zeer jonge kinderen betreft.
Ik sluit er niet mijn ogen voor, ik ben me er maar al te goed van bewust dat dit gewoon voorkomt, zelfs op dit moment.
Maar sinds ik weet hoe het voelt om moeder te zijn, en als ik me bedenk hoe kwetsbaar en weerloos jonge kinderen zijn, vind ik het zeer moeilijk om daarmee geconfronteerd te worden.
@mandy_d. wrote:
@Bella wrote:Ik heb vorige week een documentaire gezien waar ik helemaal verdrietig van werd - ik dacht op canvas - viel er ineens in. Over een blinde vader en moeder met ondertussen zes kinderen ergens in engeland. En de oudste twee meiden (iets van 10 en 12) waren young care-ers (oid) Pa en moe waren behalve blind ook op z’n zacht gezegd zwak begaafd zo neit verstandelijk beperkt. Moe wilde het liefst nog meer kinderen.
Het was zo zielig voor die kinderen. Die meiden verzorgden dus de jongere vier. Ik vraag me af wat pa en moe eigenlijk deden - kindjes lagen her en der door het huis op de grond dutjes te doen. Poepluiers werden niet echt goed schoon gemaakt.
Het meisje van 10 had het vorige jaar een zelfmoordpoging gedaan en die van 12 leek me gevoelsmatig aardig beschadigd. Het leek haar niet te raken dat zusje bijna dood was geweest en een buurmeisje had zelfmoord gepleegd en dat liet haar ook koud - iets in haar gevoelsleven leek iig niet helemaal goed te gaan.
wat zei pa - tja dan leren ze alvast voor kinderen zorgen voor als ze zelf kinderen krijgen (die van 12 zei dat ze nooit van haar leven nog kinderen wilde)
en wat zei pa nog meer - welk kind van 12 heeft nu zo’n mooie fiets met aanhanger (waarop verslaggeefster zei welk kind van 12 moet constant jongere broertjes overal naar toebrengen)
Ik kon er echt met mijn verstand niet bij dat dit door mocht blijven bestaan en vond het voor alle kinderen even triest. En ondertussen probeerde moe zwanger te worden van nummer 7
Ik ben iemand die zaken soms van alle kanten kan bekijken en niet snel ergens een complete mening over heb - maar ik had die kinderen daar zo weg willen halen. Wat een trieste aangelegenheid zeg.
Ja…heb hem ook gezien ooit…kon wel janken.
En dan zeggen ouders nog dat ze misschien wel minder zou kunnen doen,maar dan raakt ze haar lidmaatschap kwijt van de jonge-verzorgers club… :shock: :shock:
Alsof het kind het daaaaar voor blijft doen. Kreeg ook het idee dat ouders de luiers helemaal niet verschoonde tot de oudste thuis kwam.
Moeder stond al zwanger te koken en roken tegelijk…en gewoon doorgaan…
Ik vond deze nogal schokkend…
.
Ik heb het neit helemaal gezien maar wel een deel en mijn indruk was ook dat pa en moe soort van niets deden en inderdaad van die rare opmerkingen - maar daaruit bleek ook hun simpelheid.
En over de keus om je bagage te chechen na je reis en voor de douane - heb ik echt nog nooit gedaan. Wel zorgen dat er van tevoren niemand aanzit maar niet was ze er tijdens mijn reis in gedaan hebben oid.
Anneke heel herkenbaar hoor dat sinds je meoder bent het moeilijk is om naar te kijken. er zijn mensen die in bijv kinderpsychiatrie werken oid en dat niet meer kunnen doen sinds ze zelf kinderen hebben.
Ik ben er ook gevoeliger voor geworden en schiet al vol bij het idee dat het toch allemaal soort van kleine Nenaatjes en Lasse’tjes zijn. Maar ook bij mijn huidige clienten met psychiatrische/verslavingsachtergrond zijn vaak kindjes geweest met niet de meest optimale mogelijkheden om het maar even zacht uit te drukken. En voor een groot zijn het vaak ook grote kinderen. Ook voor hen ben ik wel milder geworden en ookal is hun gedrag vaak niet wenselijk het zijn vaak de beschadigde kinderen van destijds.
Ik heb de docu over de verstandelijk beperkte ouders nog niet gezien, maar hier wel ervaring mee irl.
Ik werk op een kortverblijf huis, en een tijdje terug is bij een tienermoeder met een verstandelijke beperking haar kindje weggehaald, ze heeft toen zelf contact gezocht met de telegraaf, en er heeft een heel stuk in de krant gestaan met een grote foto van haar, waarop zij weer een foto van haar kindje vast heeft. In het artikel kwam maar beknopte info naar voren, zodat het misschien lijkt alsof het niet had hoeven gebeuren dat het kind weggehaald werd, ook vertelde ze dat mijn collega’s hier voor gezorgd hadden.
Ik hoop dan maar dat mensen met een normaal niveau daar doorheen kunnen kijken. Er gaat echt vanalles aan vooraf voor een kind weggehaald wordt, sowieso kunnen wij zo’n beslissing niet nemen, een gezinsvoogd zorgt daarvoor, en daarvoor moet ook een rechterlijke uitspraak plaatsvinden.
Daarnaast is het natuurlijk zo dat de gezinsvoogd altijd handelt in het belang van het kind, en niet in het belang van de moeder. Ik zie het soms ook met lede ogen aan als er weer eens een tienermoeder bij ons zit, dan denk ik: tja, zo wordt mijn werk in stand gehouden, die kinderen zijn de doelgroep over een jaar of 10, dan staan ze weer op de wachtlijst, alleen dan zonder moeder…
Ik heb overigens ook succesverhalen op het werk gezien, tienermoeders die alle handvatten die gegeven worden aannemen en wel voor hun kind kunnen en mogen zorgen, met daarbij de begeleiding die de moeder nodig heeft.
Een andere keer, inmiddels 3 jaar geleden, is mijn hart echt gebroken bij het zien van een moeder en kind op het werk, en tegelijkertijd was ik ontzettendblij. Het meisje mocht bij ons komen laten zien dat ze voor haar kindje kon zorgen, het kind was na de bevalling meteen bij een crisis pleeggezin geplaatst, na 6 weken kwamen ze samen bij ons, als ze voor het kind kon zorgen mocht ze terug naar haar vriend (apart detail, haar vriend was antilliaans, en haar kind was rossig met blauwe ogen, maar ze bleef volhouden dat ie van hem was :eh: ) en samen voor het kind zorgen. Na een week kwam ze naar een collega van me toe om te zeggen dat ze het kind niet meer wilde, ze vond het maar lastig om er 24 uur voor te zorgen. Het kind kon direct terug naar het crisispleeggezin waar het vandaan kwam, heeft dus weinig geleden. Moeder heeft getekend om vrijwillig de voogdij af te staan, wilde wel nog een omgangsregeling om af en toe op bezoek te gaan.