Ninanien, ik begrijp wat je bedoelt,maar het was dus echt meer een soort neergeschreven hardop denken van mij zo van… ja, snap dat mensen dat wellicht als argument hebben, maar dat gaat hier dus niet op. Voor dat meer het gaan roepen, meld ik dan dat het hier niet zo werkt.
Verder had ik geprobeert er iets mee te doen als het gros hier had gezegd, ja vind wel dat je wat moeilijk doet, want wij doen zulke dingen gewoon zonder slag of stoot. Ik had dus zeker mijn mening niet al klaar.
Mijn man fronst wel vaker zijn wenkbrauwen en dan ga ik aan mijn eigen redenaties twijfelen.
Moet ik niet doen, ik zit er als het op de kinderen aankomt zelden naast. Maar toch, dat is wellicht het enige echt opvallende onevenwichtige/ongelijke in onze relatie. Hij weet me snel het gevoel te geven dat ik overdrijf of het niet goed zie. Het gevoel, want meestal blijkt dan bij ervaring dat wat ik voorspelde ook gebeurt.
Het hebben van een kind met een stoornis in het sociale gebeuren word door velen en ook door mijn man nogal getrivialiseerd. Ogenschijnlijk is er weinig mis met Peet en gedraagt hij zich bij opa en oma ook vaak relatief rustig.
Hierdoor hebben zij niet half door hoe erg Peet kan uitbarsten en met zichzelf in de knoop kan zitten.
Afgelopen vrijdag nog, Peet mocht voorin de auto zitten, we zouden nog even naar opa. Niek achterin tussen de kleintjes.
Ze vraagt een pepermuntje, ik zeg haar dat ik een nieuw rolletje zal halen, doe dat en geef dit haar terwijl ik meteen begin om Suus vast te gespen.
En Peet flipt! Aniek mag geeeen pepermuntjes vasthouden, de rol hoort voorin, hij ligt altijd voorin, zij houd hem vast mama en ik krijg niks, wheheeee, trap trap trap en voor ik t wist stond ik mijn zoon uit de auto te trekken omdat hij het halve dashboard aan het mollen was.
Het ging helemaal nergens over, nouja, het gaat zoals altijd om dingen die voor Peet in een soort van stramien horen en wat ik dan of een ander dan met een kleine handeling even voor een paar seconden anders doe.
Ouders met een autistisch kind herkennen dat waarschijnlijk wel. Peet viel over dat de pepermuntjesrol niet eerst voorin werd aangevuld eer ik Niek er 1 aanbood. Zo gaat het namelijk normaal en Peet houd er niet van als dingen anders gaan als normaal en dat steekt wel degelijk voor hem op details.
Niek was in deze minstens zo verbouwereerd als ik.
Maar dat soort situaties is hier dagelijkse kost.
En een onderbreking van zijn vaste bedtijd, avondritme helpt hier gewoon niet bij.
In het weekend weet hij gewoon dat er wel eens dingen anders gaan, maar ook dat verloopt niet altijd vlekkeloos.
Zijn gedrag word erger en serieuzer naarmate hij ouder word en ik verleg steeds opnieuw mijn grenzen, niet naar achter, maar naar voren.
Er kan eigelijk steeds minder en ik merk dat mijn schoonouders/schoonfamilie en ook mijn eigen man er gewoon niet mee overweg kunnen.
Ja moeilijk.
Als hier dan ouders zijn die ook zonder ASS kind vinden dat ik een punt heb, dan sterkt me dat weer.
Ik moet behoorlijk knokken voor het welzijn van mijn kinderen en dat is al jammer zat.
Maar toe maar dan.
@mama van anne wrote:
@Madre wrote:@HanB wrote:Hier een auti-stiefzoon.
De kids gaan hier doordeweeks allemaal rond 19u naar bed, warm of niet. Ze zijn dan zo verschrikkelijk afgedraaid, dat met geen van drie nog enig iets aan te vangen is. En als zij dus de volgende dag weer op tijd op moeten, omdat ze naar school moeten, dan wordt er de avond tevoren NIET buitenshuis afgesproken! Feestje of geen feestje, SO of iemand anders, heb ik weinig schuldgevoel bij. Ik maak keuzes die voor mijn kinderen goed zijn, niet voor een ander!
Hier momenteel een zelfde soort ‘probleem’. Schoonouders zijn dit jaar 40 jaar getrouwd, en willen daarvoor een etentje geven voor hun hele familie. (nee, ze sporen totaal niet, ik weet, ze nemen hun gezin ook al mee voor een lang weekend all-inclusive hotel!) Eerst wilden ze het op zondagavond. Heb ik gezegd: komen wij niet, kids moeten naar school volgende dag. Toen moest het op een vrijdagavond, dat wij ook niet konden, want hadden we al een andere afspraak, die al maanden stond. En nu hebben ze het gepland op een avond waarop dochterlief hoogst waarschijnlijk af mag zwemmen, en dan zitten we dus aan het zwembad, en niet aan tafel! :roll: Schoonmoeder over de flos, want ze wil toch echt wel heel graag dat wij er ook bij zijn, als oudste zoon en schoondochter zijnde. Ja, sorry hoor, maar mijn kids gaan toch echt voor!!!
Tja in je spoiler lees ik wel 2 dilemma’s. Want ik vind een 40 jarig jubileum dus wel een uitzondering en ik vind dan dus ook dat de kids later naar bed mogen etc. Ik zou misschien zelfs de school vragen of ze een uurtje later op school mogen komen ofzo…
Dat het gepland wordt op een belangrijke dag voor de kinderen, ok, ik kan er dan inkomen dat kinderen voor gaan. Dat zal hier ook zo zijn.
Maar ik vind zeker dat er uitzonderingen op de regel moeten worden gemaakt. 40 jaar bij elkaar vind ik ook een feestje waard.
Volgens mij krijgen kinderen zelfs een dag vrij als je het aanvraagt. Laatst las ik zoiets in een weekblad hier uit de regio, dat ging over leerplicht enzo en dat bij bloedverwante jubilea etc kinderen een dag vrij mogen aanvragen.
klopt, dag vrij voor 40 jarig jubileum :thumbup:
@HanB wrote:
Ah ja, 40 jarig zou ik in principe ook nog eens extra over nadenken, ware het niet dat we dus ook al een lang weekend met het gezin van so weg gaan, en dan dus ook weer uit eten gaan met zijn allen.
Hier ook afgelopen jaar beide gedaan hoor, eerst uit eten en een poosje later nog familieweekend met een feest waarop ook alle ooms en tantes naar het weekendhuis kwamen. Ik vond het heel gezellig hoor!
Cell, dat was dat perongeluk mazzel hebben dat manlief niet op tijd kon zijn :mrgreen: maar wel balen dat jij moest bellen zeg, dat gaat vaak slechter dan wanneer een eigen zoon/dochter zou bellen. Maar goed, tis gebeurd en dat zij gepikeerd is, dat is haar probleem, niet het jouwe. Je hebt er goed aan gedaan je kids lekker op tijd in bed te leggen. Vertrouw maar op je moedergevoel, zoals je zelf al zegt zit je er zelden naast :thumbup: Sterkte met alle drukte :hug:
thx, wola… gaat wel lukken hoor. Ik ben wel een doorzetter wat dat betreft en opzich ook een rasoptimist. Dus zeg de laatste tijd doorlopend… ah joh, nog effe doorbikkelen en dan komt het wel goed… maar dat roep ik dus al wel 10 weken ofzo… :mrgreen:
Wat betreft 40 jarig huwelijksfeest… dat hebben mijn schoonouders 10 juni gevierd. Persoonlijk heb ik enorme bewondering voor zo’n jubileum, in deze tijden waarin zelfs oudere stellen rustig uit elkaar gaan en de tendens heel normaal is om te scheiden als men het niet meer zo leuk vind met elkaar, vind ik het bewonderenswaardig als mensen het 40 jaar samen redden en ook nog een toekomst zien voor meer.
Het kon mij dus niet schelen wanneer ze het zouden vieren, zelfs als ze dit de dag zelf hadden gedaan, een donderdag, had ik gezorgd dat we er waren en gedacht… dit is zo bijzonder, desnoods houd ik de kinderen 2 uurtjes langer thuis s’ochtends zodat ze kunnen uitslapen.
Soms heb ik enig gedoe en een ballentent thuis wel over voor bepaalde bijzondere gebeurtenissen.
Maar niet voor een verjaardag die met enige logica ook best gisterenmiddag overdag met alle gezelligheid gevierd had kunnen worden.
Niet terwijl ze echt wel weten hoe hectisch het momenteel is…
Maar familie… soms is het maar lastig allemaal… :shifty:
En toch, hoewel ik goed begrijp waarom, vind ik het jammer dat je niet een manier hebt gevonden om vandaag even je gezicht te laten zien.
Een verjaardag lijkt voor sommigen misschien heel onbelangrijk maar voor degene die het viert en moeite doet om bbq enzo te regelen is het wel belangrijk. Anders zou je de moeite niet doen. Daarnaast, voor je het weet zijn ze er niet meer. Maar misschien komt dat omdat ik inmiddels een schoonvader mis en een schoonmoeder heb die zwaar gehandicapt is door een herseninfarct. Of omdat ik andere dierbare mensen mis door overlijden. Ook het feit dat ze wel eens op de kinderen passen (denk ik her en der te lezen ) zou voor mij een reden zijn om zeker de verjaardag in ere te houden.
Natuurlijk was de zondagmiddag fijner geweest. Wellicht kun je je schoonouders vragen of het in het vervolg zo kan dat de verjaardagen uitgebreid in het weekend gevierd worden met kinderen en kleinkinderen. Op de dag zelf kan je man dan even alleen gaan?
Iedere mening is gekleurd door de ervaringen die je in het leven op doet. Voor de een is het een kind die autischtisch is voor de ander is het missen door dood van dierbaren een leidraad.
Dat kan ik ook best begrijpen en op zich ben ik het met je eens…
Hoewel ik het volgende niet schrijf omdat ik vind dat ik me zou moeten verantwoorden, kan ik wel zeggen dat mijn dag vandaag nogal hectisch was…
8.15 aniek naar gym, doorracen naar school voor Peet, doorracen naar de psz voor Mies, naar huis om Suus uit bed te halen (ja die slaapt door tot 9 uur en maandagochtend werkt R. dan even thuis) R naar t werk, ik Suus in de auto want we moesten naar de apotheek. Belt de zorg al dat mijn vader geen luiers meer heeft, I know… ben op weg, tenminste, dat zou ik zijn als u niet belde…
Ik naar de apotheek, door wegwerkzaamheden moet ik omrijden, dus 9.15 was ik daar, gesteggel want de medicatie was wel op orde maar de luiers dus niet besteld. Heeft ze alsnog gedaan en ondertussen kreeg ik ter overbrugging 4 proefzakjes mee :wall: Ik door naar mijn vader, toen was het dus al 10.05, die dus zonder zat, ik dat daar afgegeven, medicatie in doos gedaan, met de zorg overleg gehad want we zitten nog in de opstart fase. 11 uur weer in de auto want om 11.30 moet Mies worden opgehaald, Net optijd kwam ik aan.
Terug naar huis, broodje eten, Suus op bed want tja, het kind moet echt nog wel slapen.
Wassen gedraaid, tnt post geregeld, telebankieren aangevraagd voor pa, clientenraad gebeld dat die luiers dus nog geregeld moeten worden, schoonzus gebeld hoe laat we dan eigelijk zouden gaan en zo nog 4 andere dingen geregeld (ben nog wat vergeten ook)
Toen 3 uur alweer tijd om de groten uit school te halen, 15.45 thuis met een al jankende Niek, kind is bekaf en ze wilde geen badpak aan, ook niet voor naar oma.
Ik ze proberen droog te houden, niet bij de buren in bad, niet met water spelen want we gaan zo als papa thuiskomt en die kwam dus niet.
Nou dan heb ik het gehad.
En ik snap heel goed dat verjaardagen voor mensen heel belangrijk zijn.
Maar het is niet van ineens vandaag dat ze 10 kleinkinderen heeft in de leeftijd van 11 maanden tot bijna 8 jaar.
7 daarvan moeten gewoon naar school morgen en ik was dus niet de enige die toch wel enige moeite had met de planning zo.
Juist als je het zo belangrijk vind, overleg je even, de kans dat je dan krijgt wat je wilt (iedereen komt ook) is dan het grootst.
Misschien ook dat ik er daarom moeite mee heb. Ik overleg wel, stel dingen voor en stem af. Ik neem eigelijk zelden aan dat mensen zich wel naar ons zullen voegen.
Suus is 12 juli jarig, de eerste verjaardag vind ik heel belangrijk, echt zo’n eerste mijlpaal. Toch vieren we dat 10 juli al en waarom… omdat opa en oma 11 juli op vakantie gaan. dat druist behoorlijk tegen mijn gevoel in hoor… erna vind ik minder erg, dan is ze al 1, maar ervoor voelt toch een beetje als de goden verzoeken (stom, I know)
Dat vind ik ook niet zo heel attent zeg maar. En eerlijk waar… ik heb vandaag niet 1 keer de gedachte gehad dat ik het daarom vandaag maar moet laten.
Nu eigelijk pas bedenk ik me dat wij dus wel aanpassen om een ander ter wille te zijn, maar dat we dit dus blijkbaar niet terug hoeven te verwachten.
R. is overigens nadat hij thuis was nog wel gegaan en heeft ook wel aangegeven dat hij de opmerking over dat ik alleen zou moeten komen niet zo kies vond gezien de omstandigheden.
En dat we normaal niet te beroerd zijn om eens te improviseren maar dat het met Peet niet zo handig is om dit soort dingen op een stampvolle en drukke maandag te doen.
Maar of het land… geen idee.
Ik voel me geloof ik erg “blessed” met zowel een stel ouders als schoonma die geen verwachtingen hebben.
Niet het onmogelijke vragen of “voor de vorm” iets opdragen.
Ik ben er zelden met de verjaardagen van mijn ouders, schoonma idem. We plannen de laatste jaren (zij plant) een dag dat ze weet dat wij incl zwager ook met kleine kids kunnen, dit jaar met zijn allen pannekoeken dus. Een borrel voor de rest van de fam geeft ze op een doordeweekse dag,wanneer de kleinkids niet komen. Echte volwassen verjaardag dus.
Is ze in het weekeind jarig,dan komen we wel als we kunnen.
Geen verwachtingen. Alsof 1 verjaardag belangrijker is dan die andere 364 dagen per jaar.
Mijn ouders ga ik heen zodra ik kan in een weekeind rondom de jaardagen, vaak lukt dat wel,maar er kan ook 2 weken tussen zitten,zijn er dan wel het hele weekeind.
Zij komen (zowel ouders als schoonma ook niet op mijn jaardag, die vier ik niet,want niemand kan).
Jaardagen op maandagavond met kids, zou ik ook niet doen, hooguit van 16.00 uur tot 18.00 uur,maar dan is dat incl eten. 18.00 uur zijn we weg.
IK zou dat zelf niet eens trekken, het is ook mijn werkdag en zou zelf de rest van de week niet trekken. De kids zeker als niet.
Kortom, zou (als het schoonma betreft) het mijn man laten afhandelen (dan stopt hij maar bij een tankstation om te bellen als hij geen handfree had). Zou voorstellen zondagmiddag even langs te komen,maar die maandag kan niet,jammerdebammer volgende keer beter, van harte en veel plezier.
Voorheen kwamen we nog wel eens doordeweeks en werd het wat later,maar sinds Jo op school zit gaat dat gewoon niet meer. Heel soms zijn we op zondag nog wel eens wat later thuis,maar dat is incidenteel en hebben we zeker de hele week last van. Een bbq met dit weer,dat is wat anders dan iets te laat wegrijden ergens en kids die in de auto alvast in slaap vallen.
R. is overigens nadat hij thuis was nog wel gegaan en heeft ook wel aangegeven dat hij de opmerking over dat ik alleen zou moeten komen niet zo kies vond gezien de omstandigheden.
Goed van hem.
Ik vind het trouwens (bij wie dan ook) nooit erg 'kies' om voor een ander te bepalen wat hij wel of niet kan of moet.
Als ik een keer een afspraak afbel met iemand (wat echt bijna noooit voorkomt) of een aanbod afsla,dan geef ik daar nog maar zelden een reden bij aan. Als ik WEL kan,dan kom ik. Zeg ik nee,sorry,dan heb ik daar echt wel over nagedacht en zit niet te wachten op "pushen" of "overhalen".
Het kan niet, helaas. Punt. Geef ik een reden,dan krijg je geheid oplossingen (alsof ik daar zelf al niet aan gedacht heb en afgewezen heb).
Jij belt af, reden leek mij overduidelijk. Jij zal zelf wel bedacht hebben,dan je eventueel alleen had kunnen komen,maar ook dat lukt niet.
Het is natuurlijk al gebeurd, maar ik vind dat je gelijk hebt. Jij hebt een kind dat sowieso gevoelig is voor al die drukte. Ik heb er ook zo eentje en om hem maar ook ons gezin een beetje te beschermen tegen een hoop gedoe gaan wij op dagen dat de kids de volgende dag gewoon naar school moeten altijd op tijd weg. Dat wordt niet altijd op prijs gesteld, maar als ik aangeef dat de kids het dan gewoon niet trekken wordt het wel altijd geaccepteerd. Mijn vaders vrouw en haar familie vieren bijv. altijd verjaardagen en andere feestjes op zondag en die verwachten dat je dan op zondag bijv. even van Utrecht naar Roermond rijdt en dan na het eten weer terug gaat. Eerlijk gezegd zou ik dat al niet doen als ik geen kids had, maar al helemaal niet met twee kleine kids. Dat weten ze dus zijn er van die kant inmiddels ook geen verwachtingen meer. Maar bij sommige mensen is het gewoon makkelijker om zoiets aan te geven en dan geeft het geen gedoe.
niet alle reacties doorgelezen (wel meegekregen dat jullie uiteindelijk niet zijn gegaan), maar hier zouden we (bij mijn ouders) wel gaan.
Ook 4 kids, iets afwijkende leeftijden, maar ontloopt elkaar niet veel, waarvan 2 naar school gaan. Het schooljaar duurt ze idd al veels te lang en de laatste weken staan bol van sportdag, kleuterfeest, schoolreis etc etc.
Nou wil het dat onze oudste morgen jarig is… het snikheet wordt… ze de volgende dag weer naar school moeten… en wij gaan bbq’en 
.
Oké, voordeel dat is thuis, dus dat ding gaat echt op tijd aan, maar heb niet de illusie dat ze hier morgen erg op tijd op bed zullen liggen (al was het dus maar vanwege dat weer… we hebben de gourmetplaat achter de hand voor het geval het weer omslaat ).
Maar bij mijn ouders zou het kunnen… dan ligt het eerste vlees etc om 17 uur op de bbq als het een doordeweekse dag zou zijn en dan gaan wij uiterlijk half 7 daar weer weg, dan maar een keertje niet helpend met opruimen ed, maar dat begrijpen ze dan wel.
als het voorstel echter bij bepaalde niet bij naam te noemen andere familieleden vandaan zou komen weet ik zeker dat ik op voorhand al zou stijgeren, want ze hebben zelf toch ook kids gehad etc etc maar dat komt omdat ik daarvan ook weet dat ze dus idd niet op tijd zullen beginnen, er net als jouw so nog een ijsje indrukken oid vlak voor vertrek en vooral erg lijken te zijn vergeten dat onze jonge kids niet gelijk zijn aan hun puberkinderen… en dat zij vroeger ook op tijd weg gingen etc en nu ‘flauw’ doen als wij op tijd opstappen… dan heb ik ook echt al geen zin om heen te gaan en de laatste verjaardag hebben we dat dus ook niet gedaan vanwege de kinderen
Dat zeg ik… ik moet leren meer voor mijzelf en voor Peet op te komen.
Het is nog steeds niet echt geland dat het met hem toch echt ingewikkelder ligt dan bij de andere kinderen.
Het gebeurt wel vaker dat ik me voeg naar wat anderen hebben “bedacht” terwijl ik daar dan de volgende dag een pak ellende voor moet incasseren.
Nou moet ik wel zeggen dat zulke familiebanden natuurlijk 2 kanten opwerken.
Enerzijds zijn ze er toch altijd wel, mijn schoonmoeder kan ik in de meeste gevallen bellen als er wat is en mijn schoonvader heeft bijvoorbeeld ook nu geholpen met het verhuizen van mijn vader.
En dat dit niet compleet verwachtingsloos geschied. Tja, dat kan ik hebben.
Ik kan het alleen minder goed hebben als er een manier is om het dagelijks leven voor mij als moeder draaglijk te houden en mensen dan toch de voor mij onmogelijke manier kiezen.
Hoevaak ik ook aangeef dat Peet nu eenmaal een gebruiksaanwijzing heeft, men vind het vaak wel meevallen. Dan zie je ze de wenkbrauwen fronsen en hoor je termen als… ach, dat loopt heus wel los, zal je zien dat er niks aan de hand is.
En dan denk ik wel eens… ja joh, we lopen ook echt voor niks bij het GGZ, omdat het allemaal wel meevalt en ik als mama overdrijf.
Die erkenning krijg ik niet als moeder, alleen van andere auti ouders.
Mijn schoonouders mogen van mij best verwachtingen hebben. De verwachting dat als zij hulp nodig hebben (net als mijn pa) dat we ons best gaan doen die te geven. Dat we de dagen die zij belangrijk vinden (jubilea, pasen, kerst, moederdag, vaderdag) met hen vieren ook al zou ik liever elke kerst met vakantie gaan.
Maar er zitten wel grenzen aan in welke bochten ik me daarvoor wring en nu moet ik nog leren daar duidelijker in te zijn. Vooraf duidelijker want achteraf krijg je er enkel ellende van.
Wat dat betreft heeft Madre ook een punt, ik heb er wel “wat” van gezegd, maar blijkbaar niet duidelijk een statement gemaakt en soms moet dat dus wel.
Maar ze mogen wel verwachtingen hebben, sterker nog, dat moeten ze echt blijven houden. Dat zorgt voor een familieband met verantwoordelijkheidsgevoel (ik kan niet op een beter woord komen)
Sem heeft geen autisme maar ik loop wel tegen dezelfde problemen en onbegrip aan. Jammer wel, want ze vinden het allemaal oh zo erg als het weer eens wat minder gaat, maar blijkbaar duurt dat dan een paar dagen en is het weer vergeten. Gewoon vol blijven houden, niet alleen voor je mannetje maar ook voor jezelf! Als je dat niet doet gaat het uiteindelijk ten koste van jullie en je gezin.
Cell, dikke :hug: voor jou! Groot gelijk dat je niet bent gegaan. Inderdaad, af en toe wat meer egoïstisch zijn. En duidelijk zijn naar anderen toe. Nee is nee. Sterkte!
Aan de ene kant snap ik je wel…
Ikzelf ben heel makkelijk vind het heel nederlands dat de kinderen op tijd in bed moeten liggen :oops: Hier ligt hij meestal wel rond 8 uur in bed omdat hij dan heel moe is maar als hij gewoon nog heel wakker is word het ook wel later soms. Feestjes ben ik ook zelf makkelijk in en zou ze wel gewoon hebben meegenomen hoeft toch geen 12 uur te worden. En net als sommige al zeiden is toch heel warm waardoor ze vaak al wat later op bed liggen.
Maar zo heeft iedereen zijn princiepes denk ik dus voor een ander makkelijk te zeggen ik doe dit of zou dat doen…
@dyfaine wrote:
Aan de ene kant snap ik je wel…
Ikzelf ben heel makkelijk vind het heel nederlands dat de kinderen op tijd in bed moeten liggen :oops: Hier ligt hij meestal wel rond 8 uur in bed omdat hij dan heel moe is maar als hij gewoon nog heel wakker is word het ook wel later soms. Feestjes ben ik ook zelf makkelijk in en zou ze wel gewoon hebben meegenomen hoeft toch geen 12 uur te worden. En net als sommige al zeiden is toch heel warm waardoor ze vaak al wat later op bed liggen.
Maar zo heeft iedereen zijn princiepes denk ik dus voor een ander makkelijk te zeggen ik doe dit of zou dat doen…
Ik ben zelf niet zo heel principieel hoor… meer een ad hoc go with the flow chaoot en ik doe gelukkig ook nog steeds ad hoc dingen en ga nog steeds zoveel mogelijk mee in wat ik tegenkom. “Dat zien we dan wel weer” is mijn meest gebruikte term.
Maar met kinderen die gewoon zelf aangeven moe te zijn en blijkbaar veel behoefte hebben aan slaap aan regelmaat en structuren en met 1 zoon die een autisme stoornis heeft, ligt dat natuurlijk minder makkelijk als dat ik zou willen.
Het is dus niet zo dat ik ze vanuit principe op tijd in bed wil hebben.
Eerder zo dat ik door ervaring heb geleerd dat als we dat niet doen, het de volgende dag feest is en wij kinderen hebben waar geen land mee te bezeilen is. Dan leer je snel af om heel flexibel te zijn.
@Cell wrote:
@dyfaine wrote:Aan de ene kant snap ik je wel…
Ikzelf ben heel makkelijk vind het heel nederlands dat de kinderen op tijd in bed moeten liggen :oops: Hier ligt hij meestal wel rond 8 uur in bed omdat hij dan heel moe is maar als hij gewoon nog heel wakker is word het ook wel later soms. Feestjes ben ik ook zelf makkelijk in en zou ze wel gewoon hebben meegenomen hoeft toch geen 12 uur te worden. En net als sommige al zeiden is toch heel warm waardoor ze vaak al wat later op bed liggen.
Maar zo heeft iedereen zijn princiepes denk ik dus voor een ander makkelijk te zeggen ik doe dit of zou dat doen…
Ik ben zelf niet zo heel principieel hoor… meer een ad hoc go with the flow chaoot en ik doe gelukkig ook nog steeds ad hoc dingen en ga nog steeds zoveel mogelijk mee in wat ik tegenkom. “Dat zien we dan wel weer” is mijn meest gebruikte term.
Maar met kinderen die gewoon zelf aangeven moe te zijn en blijkbaar veel behoefte hebben aan slaap aan regelmaat en structuren en met 1 zoon die een autisme stoornis heeft, ligt dat natuurlijk minder makkelijk als dat ik zou willen.
Het is dus niet zo dat ik ze vanuit principe op tijd in bed wil hebben.
Eerder zo dat ik door ervaring heb geleerd dat als we dat niet doen, het de volgende dag feest is en wij kinderen hebben waar geen land mee te bezeilen is. Dan leer je snel af om heel flexibel te zijn.
Ik snap je helemaal hoor… dat is dan ook lastig hier heeft hij daar niet zon moeite mee gelukkig
Gelukkig vind je je so’s toch nog lief en waardeer je ze zeker, en het voordeel van zulke zaken is dat het familie blijft dus het moet ook kunnen, zo’n disagreement .
Hier zouden de opa’s en oma’s doordeweeks nooit gaan bbq’en 
. Juist om werk/files/kinderen en de organisatie van een bbq (al dat eten moet wel op, en als het dan de vraag is wie er op tijd zijn). Wij vieren bijna allemaal onze verjaardagen in het weekend en er zijn weinig verwachtingen als men eens niet op komt dagen.
Ik snap dat je schoonmoeder het leuk had gevonden als je enthousiast in de auto was gesprongen (mèt 4 kinderen) en even was gaan feliciteren. Ze zat zelf klaar met de hapjes te genieten van de tuin.
Maarja jij oververhit haasten en stapelen en kinderen afkoelen en alles… daar heb ik ook alle begrip voor.
Komt weer goed, en je statement maken als moeder geeft niks. Ook al vinden anderen daar van alles van… JIJ zit met de gebakken peren na afloop. En dan zit de rest van de meningen op het werk of in de tuin :mrgreen: . Ik heb 1 makkelijk kindje, eitje :lol: , maar iedereen houd braaf rekening met mijn wensen en regels wat hem betreft en daar hebben ze het maar mee te doen ook, toch? Beetje leven en laten leven scheelt een hoop.
Oww Cell, ik herken zo veel in je verhaal. Het gedrag van jouw Peet, de verwachtingen en het onbegrip van je schoonfamilie, een man die jou het uiteindelijk laat oplossen (ookal gaat hij later wel , en komt dan ook wel voor jou op). Je krijgt het gevoel dat je als boze schoondochter niet datgene wil doen wat zij fijn vinden, en dat is toch niet zo moeilijk. Je hoeft alleen maar daar naartoe te gaan. Je kan zelfs meeeten en hoeft dus niet te koken. Lijkt ideaal. Detail… sommige kindjes hebben meer structuur nodig dan ogenschijnlijk lijkt, en lopen meer frustratie en prikkels op dan zo in eerste opslag lijkt.
Misschien is mijn handtekening wel iets voor je SO. :hug:
Ik snap je wel moet ik zeggen…
Ik persoonlijk zou er na zo’n dag ook weinig behoefte aan hebben gehad! Vooral met zo’n warm benauwd weer!
Enne mijn kids slapen juist best goed met dat warme weer, en zijn veel eerder hartstikke moe! Dus dat laat opblijven ivm het warme weer, geldt hier ook niet echt.