Ik heb altijd gedacht dat dreumessen geen verschil kenden in “goed en kwaad”… dat wil zeggen: niet kunnen onderscheiden wat van pap en mama wél mag en wat juist niet.
Nu hebben we zelf in dreumes rondkruipen en echt waar: maar meneer weet dus wel heel goed dat hij niet aan bepaalde zaken als kastdeurtjes (open/dicht doen), de kettingen van de klok en de printer cq pc mag komen.
Maar toch doet hij het…
Want als je hem bij het een weghaalt; zet hij een bijdehante blik op en kruipt vervolgens naar het volgende verboden onderwerp en begint je dan met zijn bijna 14 maanden heel uitdagend aan te kijken.
OF: hij gaat bijvoorbeeld bij de klok staan en naar je kijken met een soort hoopvolle blik: zeg je er nu wel of niet iets van?
Daarom ben ik mijn mening een beetje aan het herzien.
Ik wil graag de volgende stelling lanceren:
Dreumessen weten heel goed wat ze wél en nÃet mogen…ze zoeken van nature grens die je als ouder moet bewaken.
Ik ben benieuwd hoe jullie, als mede-dreumes-mama’s, hier over denken.
Tuurlijk weten ze dat (helaas wel :shifty: HAHAHA). AL is het ene kind meer nieuwsgieriger als het ander, DUS zal het minder willen “ontdekken” en dus minder de grens opzoeken. Hier loopt er eentje die heel goed weet wat wel en niet mag, hij is net Henk van der Meijden :mrgreen:
Meneertje bemoeit zich met alles, zit aan alles en bemoeit zich zelfs in de Albert Heijn met wat ANDEREN in hun karretje gooien :mrgreen: Vervolgens zit hij overal aan met een blik van, “kijk dan mama, dit mag ik vast niet he?”. Maar vervolgens WEL doen :roll:
Maar ja, consequent blijven is niet altijd makkelijk vind ik, maar ik probeer me er wel zoveel mogelijk aan te houden. Bij oma mag hij bijvoorbeeld WEL “stiekem” iets wat hij thuis niet zou mogen, maar ook dat heeft zijn charmes :inlove: Daar is hij maar af en toe dus in onze ogen kan dat niet zoveel kwaad. (we hebben het hier uiteraard over heel kleine dingen).
Ik ben altijd van mening geweest dat kleintjes VEEEEEEEEEEEL meer weten, doorhebben en snappen dan dat wij denken, dus ik heb uiteraard dan ook voor de 1e optie gekozen.
Grts,
Pientje
Ja hoor!! Helemaal mee eens!
't Is soms echt vermakelijk om te zien en soms heb ik moeite om Matthijs te corrigeren omdat hij er dan zo vreselijk koddig bij staat te kijken, maar ik merk echt dat hij steeds aan het uitproberen is wat wel kan en wat niet kan.
Soms ook heel vermoeiend, trouwens haha!!!
zo en of ze het weten! Jesper weet heel goed dat ie niet aan de planten mag komen. Als ie het wel doet, en ik waarschuw hem, zet ie een big smile op. Als ie het nog een x doet, loop ik naar hem toe en dan kruipt ie dus gillend van de lach en bang dat ik hem pak, als een bezetene weg. Ik lig in een deuk uiteraard maa probeer dus wel streng te zijn.
Zeker weten. Britt weet heel goed dat ze bepaalde dingen niet mag maar als ik nu eens een big smile geef !! Of ze gaat na 1 keer waaarschuwen er bij weg en een paar tellen later probeer ik het lekker toch nog even.
Ook hier nog geen stof…gheghe… 
Doe er dan eens wat aan! 
:mrgreen:
Gheghe…ik kan het nu eenmaal niet expres oneens zijn… :snooty:
Valentina slaat me de laatste tijd soms op mijn mond als ik haar duidelijk vraag iets niet te doen…en daarna zeg ik ietsje bozer dat ze me niet mag slaan…en dan gaat ze kusjes geven… :inlove: Probeer dan maar eens consequent te blijven als je de andere kant op moet kijken van het lachen…
JA hier ook, al heeft Midas de neiging om me zooooooooooooooo lief te kussen dat er van die kleine vlijmscherpe tandjes aan te pas komen !!
niet eens… echt niet :mrgreen:
Wetenschappelijk is alllllang vastgesteld dat kinderen pas ruim na hun 2e jaar een geweten ontwikkelen, pas dan leren ze het onderscheid tussen goed en kwaad en mag wel en mag niet…
Schudden ze zelf nee als ze iets pakken wat jij niet goed vind, durf ik wel een wedje te leggen dat ze dat doen omdat ze het jouw al zo vaak hebben zien doen en niets is leuker dan kopieren.
Gaan ze staan lachen bij een voorwerp waarvan jij ze steeds verbied er aan te komen, durf ik wel een wedje te leggen dat ze dat doen omdat ze dikke schik hebben om jouw gezichtsuitdrukking.
Bovendien is een gebod heel beperkt, ze associeren jouw nee met jou als persoon, ben jij de kamer uit zullen ze het toch proberen want in hun ogen geldt het niet meer als de persoon die verbied er niet bij is…
Ze leren het wel hoor… maar niet als dreumes… Ik denk dat je het jezelf wel erg moeilijk maakt als je het gedrag van je dreumes ziet als… ze weten het wel en toch doen ze het. Want dan ga je je ergeren en vinden dat je dreumes niet luisterd…
En ze doen zo hun best om jou na te volgen… das ook de reden dat ze dingen steeds weer wel doen… jij zit toch ook aan de radio, waarom mag ik dan niet… hahahaha
Dus nee, die van mij zoekt geen grenzen, ze beseft nog niet wat grenzen zijn… dus nu is het gewoon koppig volhouden en elke dag opnieuw weer de dingen verbieden die ik gisteren ook verbood… over een half jaartje gaat ze het vanzelf een keer WEL snappen 8)
Ik ben het ook NIET met de stelling eens.
Ik heb net gelezen dat een kind pas rond het derde jaar goed leert om zichzelf te stoppen. Ze weten daarvoor al wel dat het niet mag, maar er naar handelen kunnen ze nog niet echt.
Myrthe vindt het tot nu toe een leuk spelletje als we steeds NEE! zeggen en haar wegpakken. Dat kan ze wel 37 keer volhouden, zonder een moment van pauze. :roll:
Ik heb het ook geprobeerd zonder haar weg te pakken. Gewoon steeds aankijken en dan op serieuze toon NEE zeggen. Dan kijkt Myrthe me eens goed aan en begint te lachen. Waarna ik weer NEE zeg en zich hetzelfde herhaalt. De 4e keer NEE krijg ik al niet meer voor elkaar zonder met haar mee te lachen. :inlove:
Ik blijf haar voorlopig toch maar wegpakken dus…
:-*
Sanne
PS. Marcellaatje heb je wel gestemd? Of zijn we het zo met elkaar eens dat we samen voor één stem tellen? :lol:
Ik ben het met Marcellaatje en S@nne eens.
Dreumessen weten niet wat wel en niet mag.
Ik merk heel erg dat als Robin ergens aankwam wat niet mocht, hij dat deed zodat hij aandacht kreeg, we hem gingen pakken, onze gezichtsuitdrukkingen enz.
Het besef van iets niet mogen is er niet, en het onthouden al helemaal niet.
Robin is al bijna 2, en ik begin nu te merken dat hij al iets beter luistert. In de zin van, als ik nee zeg, schud hij ook nee en zegt “Nee” en blijft er ook echt vanaf.
Of hij komt hetgeen hij heeft gepakt direct naar mij brengen als ik dat vraag. Of als ik hem verzoek het terug te zetten dan doet hij dat.
De enige keer dat hij wel iets “stouts” doet, is als hij wil spelen/stoeien enz.
Ik ben altijd consequent geweest, en het lijkt erop dat dat zijn vruchten begint af te werken. Ben alleen benieuwd voor hoelang…?!
@Anneke wrote:
Ik ben altijd consequent geweest, en het lijkt erop dat dat zijn vruchten begint af te werken. Ben alleen benieuwd voor hoelang…?!
Hoewel ik deze uitspraak van harte ondersteun…wil ik toch mijn stelling er onder zetten…
@Loekie wrote:
Dreumessen weten heel goed wat ze wél en nÃet mogen…ze zoeken van nature grens die je als ouder moet bewaken.
Als dreumessen nog geen onderscheid kunnen maken en “goed en fout”…waarom moeten we als ouders dan nog wel consequent zijn? Dan is het toch “vroeg genoeg” om hier mee te beginnen als ze met 3 jaar een “geweten” gaan ontwikkelen??? We verspillen blijkbaar onze energie door nu steeds “nee” te zeggen.
(Het moge duidelijk zijn dat ik het niet met bovenstaande eens ben…ik ben nog steeds van mening dat dreumessen heel goed weten wat wel en niet mag. Het zal idd zo zijn dat ze een bepaald verbod koppelen aan de persoon. Dat kan ik bijvoorbeeld merken aan het feit dat hij bij oma weet dat glazen onderzetters niet zijn om mee te spelen…en thuis schijnt hij dat maar niet te kunnen begrijpen.)
Ik vind het moeilijk uit te leggen wat ik bedoel.
Ik begrijp je punt, en vind hem eigenlijk ook best interessant.
Ik ga er even over nadenken, zodat ik goed kan verwoorden hoe ik daar tegenover sta.
Ik heb mijn mening wel, maar kan hem niet duidelijk forumuleren denk ik.
Hihihi…dat overkomt ons allemaal wel eens, toch?! :mrgreen:
Ik wacht met spanning af…
@Loekie wrote:
Als dreumessen nog geen onderscheid kunnen maken en “goed en fout”…waarom moeten we als ouders dan nog wel consequent zijn? Dan is het toch “vroeg genoeg” om hier mee te beginnen als ze met 3 jaar een “geweten” gaan ontwikkelen??? We verspillen blijkbaar onze energie door nu steeds “nee” te zeggen.
Goeie vraag. Misschien omdat een kind veel herhaling nodig heeft om iets te leren? Op die manier (door grenzen te stellen en consequent te zijn) bied je bovendien veiligheid. Allemaal belangrijk voor de ontwikkeling van (o.a.) het geweten. Dat ontwikkelen gebebeurt natuurlijk al voor ze 2 of 3 jaar zijn en het helemaal onder de knie hebben.
Trouwens, misschien is het voor ons (ouders) ook wel een oefenperiode om goed getraind te raken in het consequent zijn… :lol:
:-*
Sanne
je zou idd kunnen beginnen om je kind te trainen in het luisteren als ze 2 zijn geworden, want ergens tussen hun 2e en 3e jaar begint dat geweten zich te ontwikkelen… maar houd jij dat vol dan?
Dat zou betekenen dat je alles maar moet toestaan want ja, je kan het ze nog niet leren. Moet je je huis inrichten op zo een wijze dat ze geen gevaar lopen en een blind paard er nog geen schade maakt.
Ik verbied nu nog echt voor mezelf, omdat IK niet wil dat ze aan de radio zit en omdat IK niet wil dat ze aan de kop met hete thee zit.
Het is nu puur het sturen en consequent zijn om je kind gewoon te behoeden voor bepaalde dingen (doof worden, brandworden enz).
En natuurlijk mag iemand vinden dat een dreumes het heus wel weet, maar ik heb dat niet zelf bedacht hoor, de hersenen van dreumessen zijn in dat opzicht wetenschappelijk onderzocht… ze leren nu eenmaal in fases en zijn in de eerste jaren voor hun geweten afhankelijk van papa en mama.
Er was een paar jaar geleden eens een zaak in Engeland een baby was omgekomen door toedoen van zijn broertje van in de dreumesleeftijd. Toen is er ook zoveel ophef geweest over wat je een kleine dreumes nou wel of niet kunt aanrekenen. Maar om iets “bewust” te doen, heb je toch echt een geweten nodig en als dat er niet is, handelen ze nog heel bruut naar hun eigen behoeften, ik wil eten want ik heb honger, ik wil dat speelgoed en ik krijg het niet en als ik mep laat mijn broertje het los, dus het voldoet aan hun behoefte, dat ze daarmee hun broertje pijn doen, is niet iets wat ze “beseffen”
Ik ben er eigenlijk nog steeds niet helemaal uit.
Wederom ga ik mee met S@nne en Marcellaatje, maar dat vind ik nogal slapjes om te zeggen.
Ik denk dat het idd is dat ze herhaling nodig hebben.
En de veiligheid uiteraard. Robin die neemt gerust een hap uit een kaars.
Je kan moeilijk de eerste 2 jaar niks doen, en je huis op stelten laten zetten. Het is dus niet eens voor henzelf dat ze luisteren, maar ook voor jou.
Het is natuurlijk ook niet zo, dat ze ineens vanaf bijv 2 of 3 wél kunnen luisteren. Zoiets moet zich natuurlijk ook vormen, en dat doe je dan door dingen te herhalen en eigenlijk te oefenen.
Daarom word ik vaak ook niet echt boos op Robin, omdat ik weet dat hij er gewoon vaak niets aan kan doen.
Meiden…ik las even een pauze in in onze discussie.
Heb namelijk vanmiddag het berichtje gelezen dat het zoontje van nov. 2004 mama Dondersteen (Connor) met hersenvliesonsteking in het ziekenhuis is opgenomen. Zijn toestand is zeer kritiek!
Deze discussie voelt op DIT moment overbodig en nutteloos, als je weet dat Connor ligt te vechten voor zijn leventje!
Dus vandaar even een pauze.
Zodra er meer nieuws is over Connor, meld ik me hier weer.
Jullie kunnen ook meelezen in het topic van de nov 2004 mama’s…
Liefs, Esther
:shock: jeeeeemig… schrik me wezenloos… Wens haar veel sterkte als je haar spreekt…!!!