Een opvoedkundig vraagje:
Het is al eerder voorgekomen maar vandaag gebeurde het weer; Mijn zoontje (net 4 geworden) zei midden in een volle winkel; ‘mam, die mevrouw is echt véél dikker dan jou’ :oops: :oops:
Om vervolgens, alsof het nog niet erg genoeg was, met zijn armen breed uit te gaan meten hoe breed die mevrouw dan wel niet was.
Ik kon uiteraard wel door de grond zakken en wist me geen houding te geven.
Een aantal weken geleden was het al voorgekomen dat hij aan een forse dame vroeg of zij ook zoveel broccoli at omdat ze daar zulke dikke armen van had gekregen :oops:
(wij vertellen hem dat hij spierballen krijgt van broccoli en andere groenten :roll: )
Mijn vraag is dus: hoe los je zoiets op?
In die volle winkel zeggen dat hij dat niet mag zeggen? (Dat hoort de persoon in kwestie dan ook)
Of, zoals ik gedaan heb: er een beetje overheen gekletst en op de fiets terug uitgelegd dat je niet over iemands uiterlijk mag praten. Al betwijfel ik of hij mijn uitleg echt begreep.
Of gewoon negeren?
Wie heeft daar een mooie oplossing voor?
ik ben zo n dikke mevrouw…en om eerlijk te zijn
ik heb helemaal geen moeite met zoiets, ik heb meer moeite met volwassenen die achter mn rug iets over mn gewicht smiespelen, dat ik t wel merk maar dr niks van kan zeggen weet je wel
ik los t zelf meestal op door tegen een kindje dat zoiets zegt terug te zeggen, jaaaaa en als jij al je groenten goed op eet word jij nog veeeeel sterker dan ik :lol:
het is een kind, je kunt het hem rustig uitleggen als je alleen met hem bent…dat je sommige dingen wel mag denken maar niet kunt zeggen…maar pas als ie daar groot genoeg voor is hoor :inlove:
k vind het ook altijd zo erg als moeders dan gaan fluisteren met hun kinderen…en je zo n kind dan hoort protesteren ja maar mama …die mevrouwis heeeel dik hoor
de schaamte van zo n moeder vind ik erger dan de ontwapenende eerlijkheid van zo n kleintje 
Kinderen zeggen zulk soort dingen gewoon. Ik ben ook wat zwaarder en Anne zegt het ook weleens tegen mij. Als ze in de winkel iets zegt over iemand (maakt niet uit waarover) zeg ik haar wel op DAT moment dat ik het niet netjes vind dat ze zoiets zegt, dat dat niet vriendelijk is. Ze begrijpt het, aangezien we vaker uitleggen aan haar of zij het leuk zou vinden als iemand iets ‘naars’ over haar zou zeggen.
Maar ik maak me er niet druk om, ik leg uit hoe en wat (ook al ze bv iemand ziet zonder benen en roept: heee mama dat kindje (toevallig een keer tegengekomen) heeft geen benen. Dan leg ik haar terplekke uit dat dat kindje zo geboren kan zijn, ziek kan zijn of een ongeluk kan hebben gehad en dat het daarom niet kan lopen en het maar goed is dat er rolstoelen bestaan zodat ze toch leuke dingen kan doen. Dan is het goed en lopen we door. Vaak zwaait ze dan ook nog even vriendleijk naar diegene waar ze iets over gezegd heeft en meestal wordt er even terug gezwaaid.
@kristalkindje wrote:
ik ben zo n dikke mevrouw…en om eerlijk te zijn
ik heb helemaal geen moeite met zoiets, ik heb meer moeite met volwassenen die achter mn rug iets over mn gewicht smiespelen, dat ik t wel merk maar dr niks van kan zeggen weet je wel
ik los t zelf meestal op door tegen een kindje dat zoiets zegt terug te zeggen, jaaaaa en als jij al je groenten goed op eet word jij nog veeeeel sterker dan ik :lol:
het is een kind, je kunt het hem rustig uitleggen als je alleen met hem bent…dat je sommige dingen wel mag denken maar niet kunt zeggen…maar pas als ie daar groot genoeg voor is hoor :inlove:
k vind het ook altijd zo erg als moeders dan gaan fluisteren met hun kinderen…en je zo n kind dan hoort protesteren ja maar mama …die mevrouwis heeeel dik hoor
de schaamte van zo n moeder vind ik erger dan de ontwapenende eerlijkheid van zo n kleintje
Als mede
boven groningen dikke dame zeg ik maar één ding: AMEN!
Ik kreeg laatst het ‘compliment’ van mijn gastkindje (5) dat ik dikkere spierballen en beenspieren heb dan papa… :lol:
Dus maar even uitgelegd dat ik inderdaad dikkere armen en benen heb. Sommige mensen zijn dikker, sommige mensen zijn dunner.
Meteen maar het praatje er achteraan dat er veel verschillen zijn in mensen adhv voorbeelden.
Hij nam er genoegen mee. (is het overigens wel gewend om mensen om zich heen te hebben die ‘anders’ zijn dan anderen, dus begreep goed wat ik bedoelde)
Ik zou het niet te zwaar maken, kinderen staan er niet zo bij stil zoals wij dat doen. Ik zou zeker wel uitleg geven en niet alleen maar zeggen dat het niet mag. (Dat zei mijn moeder altijd en als ik dan verduidelijking vroeg, moest ik ophouden met zeuren :roll: snapte niks van volwassenen 
)
Ook nog tegengekomen. Dan zeg ik dat dat niet zo netjes is om dat zo luidop te zeggen en verder dat er dikke, dunne, grote, kleine,… mensen zijn en dat we allemaal mooie mensen zijn.
Ergens moet ik er ook wel om lachen hoor, maar snap best dat je je er ongemakkelijk door voelt, gewoon uit blijven leggen denk ik dat het niet gepast is om dat te zeggen/ roepen waar de mensen bij zijn
ik ben zelf ook dik en ik zou me er niet druk om maken hoor, t, is een kind he
gewoon uit blijven leggen denk ik dat het niet gepast is om dat te zeggen/ roepen waar de mensen bij zijn
Maar dat in bijzijn van die persoon in kwestie? Of niet?
En beamen dat hij gelijk heeft? En dat er ook dunne mensen zijn, en lange en korte?
Of liever niet beamen?
Bedankt voor jullie antwoorden!
@Roos wrote:
gewoon uit blijven leggen denk ik dat het niet gepast is om dat te zeggen/ roepen waar de mensen bij zijn
Maar dat in bijzijn van die persoon in kwestie? Of niet?
En beamen dat hij gelijk heeft? En dat er ook dunne mensen zijn, en lange en korte?
Of liever niet beamen?
Bedankt voor jullie antwoorden!
Tuurlijk er zijn toch ook dunne en dikke mensen,sommige mensen kunnen daar verdrietig van worden, gewoon heel eerlijk erover zijn, ik zou het zeggen dat het niet gepast is in het bijzijn en naderhand uitleggen waarom niet
ik zou het zeggen dat het niet gepast is in het bijzijn en naderhand uitleggen waarom niet
Valt te proberen natuurlijk. Maar ik hoor hem al jengelen waarom dat dan niet netjes is :shifty: .
@Roos wrote:
ik zou het zeggen dat het niet gepast is in het bijzijn en naderhand uitleggen waarom niet
Valt te proberen natuurlijk. Maar ik hoor hem al jengelen waarom dat dan niet netjes is :shifty: .
Ik snap het :think: moeilijk hoor .
ergens wel goed voor je ego, he mam die mevr is veel dikker dan jij :mrgreen:
kinderen kunnen het eruit flappen, die denken niet altijd aan de gevolgen
ze zijn vaak daarin wel goud eerlijk :thumbup:maar ja daar ben je nu niet mee geholpen, ik zou het anders toch nog een keer ter sprake vbrengen met hem, uitleggen, ik weet niet hou oud hij is, maar je zou het kunnen proberen :think:
Hij is net 4 geworden. Ik heb hem onderweg naar huis eerst uitgelegd wat ‘uiterlijk’ betekent en daarna dat het niet netjes is om iets over het uiterlijk van andere mensen te zeggen. Maar of hij dat echt al begreep…?
En aan mijn ego dacht ik ff niet hoor, toen hij dat zei :lol: Ik kon alleen maar denken: zat er maar een luik in de grond waar ik ff doorheen kan zakken.
Het was overigens ook nog eens in de snackbar…maakt het nog weer iets beladener :roll: . De keer ervoor bij het pannenkoekenhuis…hij zoekt ook wel de leuke plekken ervoor uit.
@Roos wrote:
Hij is net 4 geworden. Ik heb hem onderweg naar huis eerst uitgelegd wat ‘uiterlijk’ betekent en daarna dat het niet netjes is om iets over het uiterlijk van andere mensen te zeggen. Maar of hij dat echt al begreep…?
En aan mijn ego dacht ik ff niet hoor, toen hij dat zei :lol: Ik kon alleen maar denken: zat er maar een luik in de grond waar ik ff doorheen kan zakken.
Het was overigens ook nog eens in de snackbar…maakt het nog weer iets beladener :roll: . De keer ervoor bij het pannenkoekenhuis…hij zoekt ook wel de leuke plekken ervoor uit.
:lol: :mrgreen: net 4 ja is ook best moeilijk toch, blijven proberen uit te leggen, ik denk dat er niets anders opzit
t, is een kind , niet dat ze dan maar vanalles kunnen zeggen, maar vaak zeggen ze al wat en denken nog niet aan de consequentie,s
volgens mij kunnen ze dat ook nog niet op die leeftijd :think:
Nee joh, hij weet niet eens dat het beledigend over kan komen. Hij zegt gewoon wat hij ziet.
Gisteren zei hij bij het tankstation ook ineens over een meisje van een jaar of 9: mam zag je dat, wat een mooi meisje he?
Dat dan ook wel weer :inlove:
Een tijd geleden vroeg hij aan 1 van de twee tuinmannen die bij ons de tuin kwamen bestraten: waar is je bruine vriendje? De dag ervoor waren ze namelijk met zijn tweeen geweest, een Nederlandse man en een Indonesische.
Gelukkig werd er hartelijk om gelachen.
@Roos wrote:
Nee joh, hij weet niet eens dat het beledigend over kan komen. Hij zegt gewoon wat hij ziet.
Gisteren zei hij bij het tankstation ook ineens over een meisje van een jaar of 9: mam zag je dat, wat een mooi meisje he?
Dat dan ook wel weer :inlove:
Een tijd geleden vroeg hij aan 1 van de twee tuinmannen die bij ons de tuin kwamen bestraten: waar is je bruine vriendje? De dag ervoor waren ze namelijk met zijn tweeen geweest, een Nederlandse man en een Indonesische.
Gelukkig werd er hartelijk om gelachen.
Nou dat bedoel ik, hij neemt het in zich op en zegt het :mrgreen: :inlove: heerlijk toch, voor jou en misschien anderen even vervelent, maar ja t, is even niet anders :mrgreen:
Ik vind het wel komisch en ik ben echt niet slank hoor
:mrgreen:Ik zou het een kind niet kwalijk nemen, die mevr is voor hem ook dik
Ik zou het een kind niet kwalijk nemen, die mevr is voor hem ook dik
Dan hoop ik maar dat de meeste er zo over denken als jij :thumbup:
En wie weet heeft hij mijn uitleg goed begrepen en gebeurt het niet meer....
Thanks :thumbup:
Ik vind dat ook best een issue hoor.
Met een dik persoon ala, die zijn natuurlijk ook dik (om welke reden dan ook) en dat weten die mensen zelf ook wel. Vaak vinden ze het inderdaad niet zo schokkend als een kind dit door de winkel roept.
Maar ik stond een keer in de rij bij de kassa (en dan kan je niet zomaar even weglopen) en voor ons stond een mevrouw met een burka. Micah was in een rotbui en bleef zeggen dat het een monster was. Twee vrouwen daar voor begonnen daar heel hard om te lachen en zeiden ook heel hard: ‘hoor je wat dat jongetje zegt, een monster hahahaha’…
En Micah ging er ook gewoon mee door.
Tja, dat zijn toch geen leuke dingen. En ik wist ook niet goed wat ik moest doen. Heb op normale toon gezegd dat het een mevrouw is met een hele lange jurk aan, maar Micah had dus een rotbui en ging door.
Ik glimlachte nog naar de mevrouw, een beetje veronschuldigend, maar ik weet niet wat ze er van vond, of ze het sowieso heeft verstaan, maar IK vond het vreselijk onprettig daar in de rij met meerdere mensen erom heen.
madre
ik ziet niet zo goed wat het verschil is eigenlijk :oops:
iemand die dik is kan dat toch ook kwetsend vinden?
ik ben okee met mezelf, ja ik WEET dat ik dik ben, maar als volwassenen daar voortdurend op wijzen vind ik dat ook niet erg leuk.
met kinderen ligt dat voor mij simpelweg anders omdat het meestal veel minder beladen is, een kind vertelt wat t ziet
die mevrouw in de burka kiest ook voor de burka, en weet dus ook dat in nederland een burka niet de meest doorsnee kleding is
als je kind dat ziet kan t daar wat over gaan zeggen
als je in je badpak in de winkel gaat staan zal dat ook opvallen
goed , t is wat minder dat ie zegt dat ze een monster is, maar aan de andere kant, ook een mevrouw in een burka is een gewone mevrouw die misschien zelf ook kinderen heeft, en best weet dat kinderen nu eenmaal dingen zeggen
Ik vind het anders als een kind zegt dat iemand dik is en dus een constatering doet of zegt dat iemand een monster is (omdat ze een burka draagt)…
Dat betekent niet dat ik het ok vind als ze een van beide dingen hardop schreeuwe.
Dat het beide kwetsend kan zijn, snap ik.
Ik leer mijn kinderen dat het niet netjes is om over uiterlijk of lichamelijke dingen te praten omdat dat niet belangrijk is in het leven.
Iedereen is anders en iedereen is net zo waardevol als zij zijn.
oh dit doet me denken aan keer dat mijn vriendin met haar dochter naar de winkel was en de dochter riep: kijk mama een schaap in de winkel!
Liep daar een mevrouw met een heeeeel fijn permanentje… zij is toen met het schaamrood op de kaken het volgende pad in geschoven met haar kind, maar ik lag dubbel toen ze het vertelde :oops: .
Maar daar ging het niet om… onze kinderen hebben er ook weleens iets uitgeflapt wat onder de noemer ‘niet netjes’ valt.
Iemand met korte armpjes ‘he mama die meneer is raar!’ nee die meneer is niet raar, die meneer is anders dan jij, maar dat is nog niet raar… dan leg ik ook uit hoe het komt dat die meneer korte armpjes heeft (het principe baby groeit in buik snappen ze, dus uitleg dat er soms iets mis gaat en dan bijv. de armen en benen niet helemaal goed groeien en dan zijn ze dus korter dan bij iemand anders) en dat als hij iemand ziet die door bijv. korte armen niet bij iets in de winkel kan hij dan gewoon kan aanbieden om even te helpen met pakken…
Onze middelste heeft al een tijd zijn bril, voor hij 2 was. In dat opzicht is hij ook anders dan de meesten. Bij hem bleven dit soort uitleggen dan ook heel snel hangen door die vergelijking te maken.
Dik/ dun… daar hoor ik ze amper over, dus dat hebben we hier nog niet aan de orde gehad.
Wel 1x in de stad een week na de intocht van sinterklaas dat er een donkere man liep met krullen en zo’n jamaica kleuren muts… tja toen was het wachten op het kind dat er heen zou lopen ‘zwarte pieeett!!!’.
Gelukkig moest die man er heel hard om lachen, waarschijnlijk gebeurde hem dat wel vaker in de periode rond sinterklaas, want hij ging even heel gezellig met onze koter staan kletsen :lol: .