Ik haal deze even omhoog, want het gaat echt heel, heel slecht hier… :oops:
Vind het zo rot om op te schrijven, maar ik kan er niet veel langer omheen. Heb weer suïcidale gedachten, voel me enorm overspoeld door allemaal ellende, ben nu op het werk maar heb de laatste week op het werk aan een stuk gehuild, ben niets waard zo. Ik voel me zo moe, zo op, maar durf me niet eens ziek te melden. (Ja, dat is stom, weetikwel…)
Dus, maandag de psycholoog bellen. Verder weet ik het even niet.
och meid :hug: wat naar om te lezen dat je je zo voelt.
maandag inderdaad de psycholoog bellen en kijken wat hij/zij zegt.
als je hier al langer mee worstelt en zelf veel geprobeerd hebt, krijg ik de neiging om te zeggen ‘probeer toch eens AD’ maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook.
:-* ik hoop dat er snel weer een stijgende lijn in komt, hoe dan ook.
Lieve D. beloof je dat je inderdaad maandag aan de bel gaat trekken? En dat je je alsjeblieft ziek meld?!
Heb je mensen om je heen die je een beetje op kunnen vangen nu in het weekend? Ik vind je berichtje toch wel zorgwekkend! Heel naar voor je dat je je zo moet voelen, ik hoop echt dat je eruit komt en gauw goede hulp/begeleiding hierbij hebt :-*
Ik zit nu met J. bij Zus&Zwager thuis, merkte afgelopen week al dat het niet ging om alleen thuis te zijn en was nog wel zo verstandig om daarin actie te ondernemen. Ik hou jullie op de hoogte.
ach meis toch, heb je tipic gelezen en wat moet jij je rot en machteloos voelen… hoop dat de zon snel weer gaat schijnen voor je en dat je psycholoog maandag je weer even vooruit helpt.
damn, zo in de knoop zitten met jezelf, het leven of wat ook…
weet niet zo goed wat te zeggen, want heb niet het idee dat ik je hier met een knuffel of een ‘kop op’ uit je depressie kan trekken, maar helemaal niks zeggen vind ik al helemaal stom… :roll:
dus…trek iig aan die bel, groot houden, schaamte of weet ik veel wat, even aan de kant zetten voordat het dadelijk echt de verkeerde kant op gaat.
en hier, die knuffel krijg je gewoon alsnog: :hug:
Laatste dagen veel gehuild en veel gepraat met mensen om me heen, dat biedt veel inzichten. Ik blijk erg goed te zijn in het blokkeren van nare dingen, het wegstoppen van gevoel. Dat gaat blijkbaar jarenlang goed, maar afgelopen periode zijn er wat kleine dingen gebeurd die de (volle) emmer deed overlopen, en nu is het alsof alle onverwerkte ellende in 1 keer over me heen komt. Het verliezen van mijn beide ouders en de geestelijke mishandeling binnen een relatie (de ‘papa’ van J.) zijn dingen waar ik overheen gestapt ben alsof het niets was, en nu krijg ik dat dan op mijn bordje. Daar moet ik dus heel actief doorheen, ipv het opzij schuiven. Zwaar en moeilijk, maar wel hard nodig.
Morgen dus contact opnemen met de psycholoog, en dan zien we wel verder. Dankjulliewel! :-*
Ik vind het net als Fiep ook moeilijk, van wat te zeggen.
Wij kunnen jou ind niet uit de put lullen.
Maar ik wil wel dat je weet dat als er iets is dat je altijd bij mij mag aankloppen.
Maar gelukkig heb je een hele lieve achterban die er van weet en waar je mee kan praten en dat lucht mij wel op.
En hopelijk jou ook een beetje.
Oh en ik weet natuurlijk niets van de rottige dingen van afgelopen tijd, maar ik wil je wel 1 ding meegeven en dat is dat als er iemand het recht heeft op een klein beetje geluk dat jij dat wel bent.
Onthoudt je dat lieve D, ook jij mag gelukkig zijn.
En ook belangrijk, heb je je ziek gemeld op het werk?
:hug: :-*
Ja. En nee. :oops:
Me ziek melden is iets wat ik echt nog even voor me uit wil schuiven. Dat komt heel eigenwijs over, maar mijn werk is juist iets waar ik ook nog heel veel uit haal voor mezelf. Dat biedt houvast op het moment, als ik daar niet heen ga is het des te verleidelijker om me compleet af te zonderen van alles en iedereen. Ik heb wel afgelopen weekend met een aantal collega’s gepraat, en dat was ook wel een goede zet. Op het moment weet ik oprecht niet of me ziek melden het beste is voor mij, dat kan altijd nog.
En ik heb wel gebeld, maar je moet je dan ‘aanmelden’ via het secretariaat (ik ben op het moment niet meer in behandeling bij de psych, vandaar, ben dus een ‘nieuwe patient/client’) en word dan terug gebeld wanneer er plek is. Nog niets gehoord verder, maar dat zal niet op heel korte termijn zijn.
En ook belangrijk, heb je je ziek gemeld op het werk?
:hug: :-
Ja. En nee. :oops:
Me ziek melden is iets wat ik echt nog even voor me uit wil schuiven. Dat komt heel eigenwijs over, maar mijn werk is juist iets waar ik ook nog heel veel uit haal voor mezelf. Dat biedt houvast op het moment, als ik daar niet heen ga is het des te verleidelijker om me compleet af te zonderen van alles en iedereen. Ik heb wel afgelopen weekend met een aantal collega’s gepraat, en dat was ook wel een goede zet. Op het moment weet ik oprecht niet of me ziek melden het beste is voor mij, dat kan altijd nog.
En ik heb wel gebeld, maar je moet je dan ‘aanmelden’ via het secretariaat (ik ben op het moment niet meer in behandeling bij de psych, vandaar, ben dus een ‘nieuwe patient/client’) en word dan terug gebeld wanneer er plek is. Nog niets gehoord verder, maar dat zal niet op heel korte termijn zijn.
super goed dat je gebeld hebt met psych, of iig gedaan hebt wat je kunt doen op dat vlak. (maar er moeten natuurlijk geen weken/maanden overheen gaan voor je uberhaubt een eerste gesprek hebt :shifty: heb je je bij je oude psych ingeschreven of een nieuwe?)
En je overwegingen over wel of niet ziekmelden klinken ook goed :thumbup:
Het gaat eigenlijk wel redelijk, ik zou bijna willen zeggen dat het goed gaat. Veel gepraat en nagedacht de laatste tijd, en dat leidt soms tot nieuwe inzichten en dergelijke, erg fijn.