darkchild… wat een goed nieuws zeg… een extraatje op moederdag…
het is jullie gegund…
Dankjewel Pitje 
Darkchild, gefeliciteerd. Wat fijn dat het eindelijk gelukt is.
GEFELICITEERD!!!
Beetje late reactie, maar…
Dankjewel!!!
Morgen de afspraak bij de fertiliteitskliniek. Ik krijg dan ook een echo. Ben zo benieuwd
Na jarenlang aanmodderen, ruim anderhalf jaar mmm… Het is zo apart…
Nog steeds voor jullie :*
Wow gefeliciteerd Darkchild! Hoe was de echo?
Sorry dat ik hier zo inval trouwen, ik heb me een hele tijd geleden al aangemeld hier en toen moest ik eerst afvallen. Helaas werd manlief toen ziek, huidkanker en heb ik me ff helemaal niet met zwanger worden bezig gehouden. Inmiddels gaat het met hem heel goed en wil ik morgen het ziekenhuis bellen om te vragen of ik mee mag doen met het onderzoek dat loopt. Dat hadden ze vorig jaar al aangeboden. Evt. mag ik dus binnenkort beginnen met clomid (denk ik) of anders na een lifestyle onderzoek. Ik was even aan het lezen over alles met clomid en PCOS en kwam zodoende hier terecht.
Liefs, capage
Hoi Capage,
Helaas hebben we donderdag ons ukkie verloren. Vrijdags konden ze niks vinden en nu blijkt dat het vruchtje zich in de baarmoedermond wou nestelen… Daar had het nooit goed kunnen groeien.
Ik mocht ook eerst meedoen met de lifestylestudie, maar die 10.000 stappen die ik elke dag moest maken en het dieeten kon ik niet volhouden toen mijn schoonvader ongenezelijk ziek werdt. Uiteindelijk ben ik toen gestopt, hoe jammer ik het ook vondt.
Ik hoop dat het jou wel lukt. Het brengt veel voordelen mee
Oja, laat je nooit zomaar afschepen en blijf luisteren naar je gevoel. Heb jij het gevoel dat er iets niet klopt, laat ze dat grondig onderzoeken. Mijn gevoel zei dat ik geen eisprong had en de dokter wuifde dat weg want ik werdt ongesteld. Tot ze ze nog op een echo zag zitten en ik toen wat extra ervoor kreeg.
Ik wens je heel veel succes en ik hoop dat je snel goed bericht krijgt. :-*
Oh vreselijk meis 
Wat verdrietig! Heel veel sterkte! Moet je nu 3 maanden wachten voor je weer mag proberen?
Ik weet niet of ik een eisprong heb nu met de metformine, dat wil ik dus met de nieuwe gyn ook overleggen. Ik heb dinsdag gebeld en 21 juni kan ik terecht. Alles is veranderd hier in het ziekenhuis, ik moet nu naar een speciale fertiliteitskliniek. Vandaar ook nieuwe gyn. De verpleegkundige was al erg vriendelijk en omdat ik al 8 kilo kwijt ben was ze ergens al heel positief dat het misschien gewoon gelijk al kon, ook zonder lifestylestudie.
Nogmaals heel veel sterkte!
Hoi Capage,
Ik zelf zit nu ook in een fertiliteitskliniek ipv het ziekenhuis. Ik moet zeggen dat ik het zelf wel prettig vindt. Je wordt niet zo gecomfronteerd met dikke buiken en blije moeders, waar je op sommige momenten gerust moeite mee kan hebben. Ook heb ik in het ziekenhuis wel eens slecht nieuws gekregen en als je dan uit zon kamer komt, kijkt de hele wachtkamer je verschrikt aan, omdat in hun ogen bijna alleen zwangere mensen daar komen. Dit was tenminste mijn ervaring daarvan.
Daarbij was het wel verfrissend om ineens een andere dokter te krijgen, andere ideeën. Daardoor is onze behandeling op sommige punten aangepast of zag een ander juist een andere weg, die uiteindelijk ook voor ons goed aanvoelde. Zo zijn mijn vorige miskramen voor het eerst door een dokter erkend en zijn we onderzocht.
Ook heb ik wel eens gehad dat er weer een andere mannelijke gyn was, die ook nog lomp zei dat mijn moodswings niet van de hormonen kwamen. ( Die in zijn volgend leven een vrouw wordt met hormoonschommelingen, als het aan mij ligt :twisted: ) Toen ik hoorde dat ik hem weer had, heb ik vriendelijk bedankt en gevraagt om een andere. Er waren al zo veel mensen geweest, ik heb geen kijkdoos 
Dat kun je ook gewoon aangeven en wees daar niet bang voor, ieder doet het op zijn eigen manier.
Ik weet natuurlijk niet hoe je gewicht nu is, maar 8 kilo is fantastisch. Ik denk dat je nu al een heel eind komt. En vergeet een ding niet! De lifestylestudie is NIET verplicht en ook al stap je halverwege uit, de doktoren mogen je niet anders behandelen!
Ik zelf ben toen gestopt met de lifestyle, maar heb er wel voor gezorgt dat ik mentaal en geestelijk klaar was voor een kind. Ik heb veel dingen kunnen verwerken en ben gegroeid, kan nu dingen beter zien. We hebben zelfs ongemerkt onze vriendengroep schoon geveegd en hebben nu echte vrienden om ons heen, waarmee we oud willen worden. Al met al, ook al ben ik niet afgevallen qua lichamelijk gewicht, ik ben wel een heel hoop uit mijn rugzak kwijt en dat lijkt me toch ook erg belangerijk in het zwanger worden 
Wij gaan zelf deze maand rustig aan doen. Ze raden aan om te wachten op een ongesteldheid om verder te gaan. Maar omdat ik zelf zo een cyclus had van 90 a 120 dagen, kwam mijn man met een idee. Wij zelf hebben allebei vakantie van 30 juli tot en met 19 augustus. We willen zo kijken of ik met Duphaston de regels op kan wekken en dan zo te plannen dat we vlak voor de vakantie de 2e IUI kunnen doen. Daarna gewoon 3 weken heerlijk rust.
Maar mocht de 15e nou toch een follikel zichtbaar zijn, schroom ik natuurlijk niet om mijn man te bespringen :mrgreen:
Hoi Darkchild,
dankjewel voor je openheid. Wij zijn even lekker een weekendje weg geweest om het goede nieuws te vieren dat mijn man schoon is. Niet helemaal zulk mooi weer als gehoopt, flinke plensbuien op de kop gehad, maar evengoed wel fijn en gezellig gehad.
Jouw ervaring met een kliniek is dus positiever dan ziekenhuis, ik had in het ziekenhuis bij de gyn ook veel dikke buiken zitten en mensen met al kleintjes en weer dikke buik. Dat is dan inderdaad best slikken.
En ik zal er niet voor gaan schromen een andere arts te vragen als deze niet bevalt. Dankjewel voor die tip. Maar ik ga er gezien zijn foto vanuit dat het een aardige man is.
Hoe bedoel je dat ze je niet anders mogen behandelen als je uit de lifestyle stapt? Moeten ze je dan toch de medicijnen geven na een half jaar? Ik ging ervanuit dat als je uit het onderzoek stapt, je gewoon nog naar bmi <35 moet.
Ik merk dat ik vandaag een dipdag heb, hoorde van een vriendin dat ze met onze andere vriendinnen had afgesproken. Ik was er niet eens, maar toch dat zullen ze dus blijkbaar wel vaker doen, als mama’s en mama to be. Daar hoor ik dus niet bij. En dat deed erg veel pijn. Ze zitten ook met z’n allen op Whats app, dat heb ik niet, dus daar val ik ook buiten de boot en zo mis ik heel veel… tenminste zo doen ze het op mij overkomen. Ik weet niet waarom maar het kwam in ieder geval allemaal erg hard binnen. Ook merk ik dat ik al nerveus ben voor volgende week naar de kliniek. Ik heb er even helemaal geen zin meer in dat het gedoe allemaal. Het verplicht op de kalender moeten vrijen, zin maken etc. Maar goed… dat zal vast wel weer met de hormonen te maken hebben ofzo… Ben ook ineens weer 1,5-2 kilo zwaarder… snap er niet veel van dit keer, voel me ook echt ff niet jofel
Wat slim dat jullie dan de vakantie lekker achter de IUI aan hebben. Hopelijk helpt dat! 90-120 dagen is echt lang, pfff fijn als je geen kinderwens hebt, maar anders wel extreem lang wachten.
Hoi Capage,
Wat een mooie reden om een weekendje weg te gaan
Met niet anders behandelen bedoel ik dat ze gewoon met de behandeling beginnen, zoals als er geen lifestyle zou bestaan. In mijn geval ging ik aan de clomid. Ik kreeg wel steeds de vraag om op die weegschaal te gaan staan maar toen bleek dat de clomid niet meer werkte bij ons, is er niet echt meer over gesproken.
Over dat iets weer aankomen. Ben je al die tijd streng op dieet geweest? Het lichaam kan dan weer op overleef-modus komen en alles opslaan wat je binnen krijgt. Soms helpt het dan om heel even rustig aan te doen met lijnen en dan weer verder te gaan. Ik heb dit nu bij veel mensen gezien en het lichaam kwam dan weer in afval-modus terecht
Wat vervelend dat je zon rot gevoel krijgt van je vriendinnen. Misschien is het mogelijk om het bespreekbaar te maken en zo samen een leuke dag te kunnen organiseren? Gewoon vriendinnen onder elkaar. Ze kunnen niet precies weten wat je voelt en waarschijnlijk is dit niet eens hun bedoeling.
( Ik weet trouwens precies wat je bedoelt, ik herken dat gevoel :))
Ik denk ook dat het je zenuwen zijn die meespelen. Als je in de molen zit, is dat één grote test voor alles wat je maar kan bedenken. En dat ik combi met de hormonen… Ze zouden een vergoeding vanuit het ziekenfonds erbij moeten doen voor een dagje sauna ofzo, of een weekje hutje-op-de-hei :mrgreen:
En dat op commando stoeien, bleeeeh. Het werdt zo verplicht. Maar ik moet zeggen dat nu we aan de IUI zitten, het weer feest is. Misschien is het handig om het bespreekbaar te maken dat op commando niet echt fijn is, misschien hebben hun nog tips voor je. (of als het echt problematisch wordt, overgaan op andere behandeling?)
En je mag heel goed een dipdag hebben. Ik heb dagen gehad waar ik niet eens uit mijn bed wou komen. dat ik het niet meer zag zitten en ik pakte dan een bankdag als dat mogelijk was. Of ging juist toch wat leuks doen met manlief ofzo. En als ik naar die dagen kijk en dan bijvoorbeeld keek naar wat me precies dwarszat, kwam ik er vaak achter dat bijvoorbeeld een deel van de behandeling niet (meer) goed voelde. Zo zijn we nadat ik me echt beroerd voelde in de afgelopen twee maanden bij de dokter in overleg geweest en zijn we aan IUI begonnen. Nu voelt het weer goed en had ik weer energie om door te gaan.
IK hoop dat je voor jou de juiste weg weet te vinden En het is niet erg om een stappie terug te doen voor een beter overzicht
Vandaag zijn we weer bij de arts geweest. Ze ziet nog steeds een bolletje in mijn baarmoederhals, maar dat kan net zo goed een klier zijn voor slijmaanmaak. Ik moest weer bloedprikken (dat van gisteren hebben ze naar nijmegen gestuurd en op mola nagekeken… Foutje van de prikpost :silenced: )
Nou komt het mooiste Ik heb een zelfgeproduceerde follikel van 12,7 mm :dance: Als maandag het bloed goed is en de follikel is gegroeid, staat niks in de weg om een 2e IUI te gaan doen
Ik verheug me er nu al op. Ik merk nu gewoon dat ik blijkbaar al die tijd al wist dat het niet goed zou gaan. Het is goed zo en ik ben klaar voor deze ronde
Vanmiddag in de auto van uit de kliniek, kwam er een liedje op de radio van Savage Garden. Met het refrein:
I knew I loved you, before I met you.
I think I dreamed you into life.
I knew I loved you, before I met you.
I have been waiting all my life.
Ik vondt hem prachtig in dat context en ik heb ff een traantje zitten pinken
Ons wonder komt ook nog wel, Capage! Ook voor jou!
Ik wens je een heel fijn weekend toe :-*
Groetjes Jacky
Hoi Jacky,
Wat de uitslag ook zou zijn, we gingen een weekend weg. Kwam toevallig uit. De scans konden al op heel korte termijn ipv weken te moeten wachten. Dat is hier goed geregeld in het ziekenhuis. Maar gelukkig was het een feestweekend
Qua dieet, nee ik ben niet streng op dieet. Ik heb mijn leefstijl aangepast al jaren geleden. Soms ben ik wat strenger en gaat het goed, soms wat meer emo en gaat het minder. Dan heb ik eetbuien en krijg ik mezelf niet op de rit. Sinds afgelopen weekend gaat het weer beter. De stress voor de uitslagen was blijkbaar toch wat groter dan ik toegaf. Ik ben weer bij de dietiste geweest en heb dit ook besproken. Ik moet nu bij snaaitrek 's avonds opschrijven wat de voors en tegens zijn om iets te pakken dan ipv het in mijn hoofd uit te vechten. Daarnaast gaat het nu al een tijdje wat beter mijn rug, dus ik kan ook weer meer, ook qua bewegen. Dus als het een beetje meezit gaan de kilo’s er wel weer af. Ik merkte zelf dat ik veel vocht vasthield, dus er is al weer wat af doordat ik weer beter op mijn water/thee drinken ben gaan letten. En dus het 's avonds niet meer snaaien.
Ik heb een van mijn vriendinnen gebeld en het met haar besproken. Dat was een lang gesprek met veel tranen aan beide kanten. Een praktisch deel is opgelost door manlief, hij heeft heel snel gehandeld en mij een nieuwe telefoon gekocht met whatsapp. Fijn he zo’n praktisch denkende man En eigenlijk hebben ze ook gelijk dat ik er niet bij hoor, want wil ik wel weten wat voor poep er in de luiers zit of hoe lastig het soms is een kind zindelijk te krijgen. (een van de dingen waar ze nu met de oudsten mee bezig zijn en ik dus ook erg tegenop zie door hun verhalen).
De zenuwen werken zeker mee, dat merk ik nu. Ik ben echt een jankerd momenteel, dus ook hormonen erbij. Ik jank nl. bij het minste of geringste qua films… en trust me Burlesque is geen tranentrekker
Zou idd een goeie zijn zo’n vergoeding! Waar kan ik me inschrijven, dagje sauna klinkt heerlijk!
Ik heb met manlief het besproken en we gaan het gewoon weer leuker maken, donderdag even afwachten, maar het meer loslaten en die kalender lekker negeren. Eerder naar bed ook weer, want het werd steeds later 's avonds en dan ben ik gewoon te moe. Dan moeten is echt geen fijne opgave… :silenced:
Die bankdagen heb ik ook, regelmatig zelfs. Voel me daar ook wel slecht bij, maar goed, neem het maar zoals het is. Vroeger ging ik maar gewoon door en dat was ook niet wat. Dus dan doen we nu maar af en toe even een beetje rustig aan.
We zullen donderdag zien wat de kliniek ons gaat brengen. Ene kant hoop ik veel, andere kant wil ik niet te veel hopen om teleurstelling te voorkomen.
Wat balen van de prikpost, hopelijk heb je snel de uitslag van je bloed! Maar wat goed van de follikel!!! Hoe groot moet het zijn? En wanneer mag je dan voor de IUI?
Prachtige tekst, en ja ik geloof nog steeds in dat wondertje. Time will tell wanneer.
Jij ook fijn weekend! Knuf, capage
Hoi Capage,
Heerlijk he die hormonen. :silenced:
Vandaag bij de arts geweest. Zaterdag kreeg ik ineens weer krampen en verloor weer bloed en nu ook wat meer frubbeltjes slijmvlies, net als een ongesteldheid. Maar daarvoor was het tekort geleden.
Zondag nog zitten piekeren of dit door dat bewuste “bolletje” zou komen. Tegelijk schoot mijn vriendin in mijn gedachten, zij kreeg ook miskramen, doordat ze pap 3 had. En dat stelde me niet echt gerust. (Mijn vriendin is op haar 33e door hartfalen overleden, de pap 3 was toen al weg. Maar kan haar er nu niet meer naar vragen)
Vandaag bleek ik vrijdag nog een HCG van 97 te hebben. Op 31-5 was dat 160. Dus zou de IUI niet doorgaan, maar toen we de echo deden, bleek mijn vermoeden al juist en was de follikel ingestort.
Ik heb aangegeven dat ik wil weten wat dat bolletje is, is het nog een vruchtzakje? of een cyste? of toch een vergrote klier… :silenced:
Volgende week woensdag weer bloedprikken en donderdag naar de gyn, om te kijken wat te doen. Heb ook aangegeven van mijn vriendin en dat ik het zelf niet prettig meer vond om af te wachten.
Het was doodeng om het hard op te zeggen… Zelfs mijn man wist van niks dat ik daaraan dacht. Nu wel en hij steunt me dat ik nagekeken wil hebben.
Hij vond het wel raar dat ik opgelucht was dat de follikel ingestort was… Het scheelt me deze maand weer met afvragen of ik toch stiekum zwanger ben of niet. Nu is het duidelijk: Geen follikel, geen eicel. Punt.
Op de terugweg voelde ik de aanwezigheid van mijn vriendin. Ze zat voor mijn gevoel achter me en legde haar hand op mijn schouder… Dat was voor mij even een rustpuntje… Ik mis haar zo.
Vanmiddag koffie gedronken bij de buuf en met haar dochtertje van 4 aan het kwebbelen geweest. Zon heerlijk grietje en toch voelde ik me zo leeg, zo op… Vooral bij het zien van die blonde krullen en die prachtige lach… Ik ben heel blij met haar en haar broertje, maar ik wil zo graag een uk van onszelf… Van mij en manlief…
Ik moest het ff kwijt voor het slapengaan. Ga nu lekker tegen hubby aankruipen en misschien nog wel een potje janken.
Slaap lekker Capage :-*