Hoi!
Ook hier ws een vraag die al duizenden keren is gesteld, maar specifiek een antwoord kan ik niet zo snel terug vinden…Ik ben inmiddels 2,5 weken geleden bevallen van een heerlijke zoon. Hij is druk bezig met zijn slaapritme aan het vinden en dit gaat inmiddels ook beter. Nu kreeg ik toen hij een week oud was te horen van een vk (wij hebben een praktijk met verschillende hier, dus er kwamen tijdens de kraamweek 3 verschillende langs…) dat ik Yanniek een kwartier zou moeten laten huilen want anders werd het een “p"rinsje”. Nou sorrie, dat druist erg tegen mijn gevoel in, net geboren en dan al verwend? Dat heb ik dus ook niet gedaan. Echter nu kwam de wijkverpleegkundige van het cb langs en die had het er zelfs over wakker wegleggen in zijn bed en een half uur (!) laten huislen omdat hij dat wel eens nodig zou kunnen hebben…Het voelt niet goed, maar wat zijn jullie ervaringen? Yanniek heeft vannacht voor het eerst een hele nacht in zijn bed geslapen, dus wat dat betreft zijn we goed op weg. Moet ik toch doen wat de “deskundigen” zeggen? Kan het kloppen dat een baby zich in slaap moet huilen? Ik vind het zo vaag, maar wordt erg onzeker hierdoor. Ik zag trouwens dat ze de methode van Rita Blom gebruiken n de informatiefolder die ze me gaven, en daar las ik ergens hier negatieve ervaringen over. Wie heeft hiermee ervaring en wil ze met me delen (over wel/niet laten huilen als ze zooo klein zijn)? Zouden de deskundigen dan toch gelijk hebben?
Groetjes, Soleil 8)
ik heb mijn dochtertje nog nooit langer dan 5 min laten huilen hoor
dan ging ik naar haar toe dan liet ik haar zien dat ik er was voor haar (nooit oppakken of alleen als ze histerische aan het huilen zijn geweest)
en dan gaf ik haar een speentje en een doekje (monddoekje daar knuffelt ze het aller liefst mee)
en dan zei ik zo moppie nou gaan we weer lekker slapen en een aai over het bolleke en dan ging ik langzaam weg meestal was dat voor haar al goed genoeg
zo doe ik het nou nog steeds
en als ze echt niet kon slapen dan deed ik een muziekje met een draailampje aan
dan zag ze allemaal lichtjes op de plafond en dan sliep ze in al voor dat het muziekje gedaan was meid succes ik hoop dat je voor jullie ook een oplossing vind
voor mij is even laten huilen 10 minuten en dan nog hangt het van het soort huiltje af.
laten jengelen doe ik wel maar laten krijsen echt niet! :naughty:
de wijkverpleegkundige zei het ook tegen mij dat ik mijn zoon gerust een half uur kon laten huilen, ik heb meteen gezegd dt ik dit absoluut niet vna plan ben, dit is mijn manier niet.
ik heb me altijd voor gehouden dat voor een pasgeboren baby de wereld heel groot en nieuw en eng is, mama is de enige die heel vertrouwd klinkt, logisch dat een baby bij mama ( of papa) wil zijn, daar is het veilig. en soms hebben die baby’s nu eenmaal dat gevoel van veiligheid nodig.
ik zou zeggen als het voor jou niet goed voelt om je zoontje te laten huilen dat je het ook absoluut niet moet doen!
enne nog gefeliciteerd met je zoontje :-*
kraamverzorgster zei tegen mij 20 minuutjes laten huilen maar op het moment dat ze heel even stopt 10 seconden bijvoorbeeld gaan de 20 minuten opnieuw in…
Ik had er ook erg veel moeite mee en ging meestal na ongeveer 15 minuutjes even heen om gerust te stellen
Owwwww
Weer zo’n fijn CB dat het ‘laten huilen’ advies predikt.
Het gaat tegen je gevoel in zeg je? En maar goed ook! Je gevoel is nl. een oerinstinct dat zegt: niet laten huilen. En de natuur heeft daar goede redenen voor. Het is symptoombestrijding en doet m.i. meer kwaad dan goed.
Je kindje is nog veel te jong om al een vast slaapritme te hebben. En ook nog veel te jong om oorzaak-gevolg relaties te onderkennen. Zo’n klein kindje heeft alleen maar behoeften en zijn enige manier om die behoeften te communiceren is huilen. Aan jou al ouder de taak om uit te vinden wat er aan de hand is. En je gevoel/instincten spelen daarbij een grote rol.
Om te voorkomen dat ik het hele verhaal weer ga intikken ga ik je wat links geven met leesvoer.
Mocht je daarna nog vragen hebben: altijd welkom om me te pb-en
Over huilen en slapen
http://www.eurolac.net/index.php?p=13
http://www.natuurlijkouderschap.org/schaduwkantslaaptraining.html
http://askdrsears.com/faqs.asp#sl
Over de (inbaker)methode van Blom
http://www.eurolac.net/index.php?p=14
En in het engels over het dragen van je kindje:
http://www.continuum-concept.org/reading/in-arms.html
Oh en ik laat Fenna dus niet huilen hier. Tuurlijk doet ze dat soms wel, maar dan is het honger/ slaap/ iets anders. Een maand of wat geleden kwamen we erachter dat ze een uitgebreide voedselallergie heeft en daarvan veel buikpijn had. Moet er niet aan denken wat er was gebeurd als we toen die adviezen die wij hier ook kregen hadden opgevolgd. Dan hadden we nu waarschijnlijk met een gestresste huilbaby gezeten en nog steeds niet geweten wat er aan de hand was.
Ik heb Fenna veel gedragen, ben op dieet gegaan voor de bv en let goed op slaapsignalen. We hebben een blij en tevreden kindje nu.
Volgens mij kan je ze nog niet verwennen, als ze zo klein zijn hoor. Wij pakten Mara altijd op toen ze zo klein was en troosten haar enzo.
Later kon ze helemaal niet meer slapen overdag en ook heel slecht 's nachts en toen ging ik aan rust en regelmaat doen. Af en toe moest ik haar laten huilen in het begin als ze een te drukke dag had gehad dus door de spanning maar nu gaat het prima en slaapt ze goed.
Hai,
Boven alles zou ik zeggen doe wat je gevoel je ingeeft, want dat is meestal het meest juiste voor je kindje. Verwennen kun je een zuigeling echt nog niet hoor!
Bij Ruben hebben we hem in het begin ook steeds opgepakt als hij begon te huilen. Dat huilen werd alleen wel heel erg veel (zo’n 8 uur overdag en 's avonds viel hij als een blok in slaap omdat hij helemaal op was).
Wij hebben Ruben na een tijdje wel laten huilen (dus niet krijzen!!! en ongeveer 15 minuten) omdat hij dit echt nodig had om alle indrukken te verwerken. Als we hem oppakten dan werd het drama nog groter omdat hij dan de hele dag niet meer sliep en alleen maar huilde. Dus wij hebben hier gekozen voor een kwartier huilen voor het slapen gaan en niet voor een hele dag huilen. Na dat kwartier was hij meestal ook stil en sliep hij.
Wat betreft dat wakker in bed leggen kan ik wel begrijpen. Ik merk nu nog steeds bij Ruben dat als je hem slapend in bed legt dat hij gedesorienteerd wakker wordt.
En in middels geeft Ruben hooguit 1 kort huiltje voordat hij in slaap valt, behalve na een hele drukke dag. Dan is het soms een paar minuutjes maar dan valt hij als een blok in slaap.
@Kiddo wrote:
Owwwww
Weer zo’n fijn CB dat het ‘laten huilen’ advies predikt.
Het gaat tegen je gevoel in zeg je? En maar goed ook! Je gevoel is nl. een oerinstinct dat zegt: niet laten huilen. En de natuur heeft daar goede redenen voor. Het is symptoombestrijding en doet m.i. meer kwaad dan goed.
Je kindje is nog veel te jong om al een vast slaapritme te hebben. En ook nog veel te jong om oorzaak-gevolg relaties te onderkennen. Zo’n klein kindje heeft alleen maar behoeften en zijn enige manier om die behoeften te communiceren is huilen. Aan jou al ouder de taak om uit te vinden wat er aan de hand is. En je gevoel/instincten spelen daarbij een grote rol.
Om te voorkomen dat ik het hele verhaal weer ga intikken ga ik je wat links geven met leesvoer.
Mocht je daarna nog vragen hebben: altijd welkom om me te pb-en
Over huilen en slapen
http://www.eurolac.net/index.php?p=13
http://www.natuurlijkouderschap.org/schaduwkantslaaptraining.html
http://askdrsears.com/faqs.asp#sl
Over de (inbaker)methode van Blom
http://www.eurolac.net/index.php?p=14
En in het engels over het dragen van je kindje:
http://www.continuum-concept.org/reading/in-arms.html
Oh en ik laat Fenna dus niet huilen hier. Tuurlijk doet ze dat soms wel, maar dan is het honger/ slaap/ iets anders. Een maand of wat geleden kwamen we erachter dat ze een uitgebreide voedselallergie heeft en daarvan veel buikpijn had. Moet er niet aan denken wat er was gebeurd als we toen die adviezen die wij hier ook kregen hadden opgevolgd. Dan hadden we nu waarschijnlijk met een gestresste huilbaby gezeten en nog steeds niet geweten wat er aan de hand was.
Ik heb Fenna veel gedragen, ben op dieet gegaan voor de bv en let goed op slaapsignalen. We hebben een blij en tevreden kindje nu.
Hierop kan ik maar één ding zeggen: amen!!!
Ligt aan het soort huiltje vind ik.
Als Mischa ligt te krijsen ga ik ernaar toe, maar soms ligt hij ook wat te mormelen, zeuren zeg maar.Dan laat ikhem rustig 10-15 minuten mormelen, meestal slaapt hij daarna.
Ga op je gevoel af, maar hou er rekening mee dat sommige kindje het huilen nodig hebben om in slaap te komen. Maar krijsen is nooit goed!!
Hallo,
Ik wil je 1 tip geven: Ga af op je eigen gevoel, dat is altijd het beste.
Hoe ik het heb gedaan:
Nooit erg lang laten huilen, niet langer dan een paar minuten. Het is bewezen dat een baby er vertrouwen van krijgt als je hem/haar op je arm neemt zodra het even flinkt huilt.
Zodra je baby 4 maanden is geweest wordt dit een ander verhaal, dan kun je ze langzamerhand beginnen te verwennen. Maar de eerste 4 maandjes niet hoor !!! Lekker knuffelen en oppakken, heb ik altijd gedaan. Ik heb altijd mijn dochtertje ( nu bijna 1 jr oud) in slaap gewiegd. En vanaf een maand of 6 wakker op bed gelegd. Ik wieg haar nu nog heel even en leg haar dan wakker op bed. Ze heeft nog nooit , en dat is echt waar, geweigerd om te gaan slapen ! Ze slaapt altijd als een roos, of ze moet ziek zijn oid. Maar ze slaapt bijna altijd goed, en soms wel tot half 10 's ochtends, vanaf 7.00 uur 's avonds !
Suc6
Vanmiddag weer een geweldige aflevering van Oprah Winfrey gekeken, waarin Priscilla Dunstan te gast was. Zij heeft een supergehoor en een fotogragisch geheugen en ontdekte bij haar zoontje een bepaalde babytaal, waarmee hij met haar probeerde te communiceren. Vervolgens heeft zij onderzoek gedaan naar baby’s over de hele wereld en ontdekte, dat alle baby’s dezelde babytaal hanteren. Het gaat dan specifiek om de geluidjes die een baby van 0 tot 3 maanden (na 3 maanden verandert de babytaal) maakt voordat hij hard/hysterisch gaat huilen. Ik heb natuurlijk mee zitten pennen, ik was zo gefascineerd!!! Dit zijn de vijf basisgeluiden, die bij elke baby dezelfde betekenis blijken te hebben:
“Neh” = honger
“Owh” = moe
“Heh” (let op de “h”) = onbehaaglijk (dus te warm, te koud, vieze luier, noem maar op; een moeder die meedeed aan een proef ontdekte op die manier, dat haar zoontje niet een hekel had aan het autostoeltje zoals ze eerder dacht, maar dat de veiligheidsgordel veel te strak zat…)
“Eair” (“ah”-sound, komt diep weg) = darmkrampjes
“Eh” (let op de “e”) = boertje
Het gaat dus ook hier om de eerste signalen (net als met voeden, de eerste hongersignalen leren herkennen) en als je die oppikt en ernaar handelt, kun je blijkbaar al heel wat ongemak wegnemen. Ik vond het zo gaaf, dit!
Meer informatie is te vinden via http://search.oprah.com:7782/search/search_results.jsp?querystring=Dunstan%20Baby%20Language&fromSearchPage=yes.
Mijn dochter is inmiddels al 3,5 jaar dus ik kan het niet uittesten, maar ik ben erg benieuwd of andere moeders met die babytaal uit de voeten kunnen?
Ik denk nu trouwens dus ook te weten waarom ik er helemaal niks van snapte, van het huilen van Claudia. Ik kon er gewoon geen wijs uit worden en voelde me echt een dombo met iedereen om me heen die zei, dat je de huiltjes wel leert herkennen en iedereen die het beter wist :sick: Ik hoorde alleen het hysterische gehuil en pikte die eerste signalen niet op… :oops:
@ Soleil: hier exact dezelfde ervaring met het bureau en de wijkverpleegkundige…
En ook al ging het dwars tegen mijn gevoelens in, in al mijn onzekerheid deed ik het nog ook :wall:
Gevolg: een dochter die helemaal niet meer wilde slapen overdags en alleen maar huilde, en een mama die zich vreselijk doodongelukkig voelde.
Toen Noa drie maanden oud was ben ik gestopt met naar het bureau te luisteren, en nu volg ik gewoon mijn eigen gevoel. En ik laat haar dus echt niet meer huilen.
Misschien is het toeval, maar zowel Noa als ikzelf zitten nu allebei veel beter in ons vel, en ze slaapt nu zelf gemakkelijk in, zonder huilen…
Hoi!
Bedankt voor de snelle reacties! Kiddo, die artikelen, helemaal geweldig, zo denk ik er ook over, maar begon helemaal aan mezelf te twijfelen…Je gaat er toch vanuit (ik dan) dat deze mensen toch echt wel weten waarover ze praten. Mijn oudste heb ik ook nooit laten huilen, dat is nu een heerlijk kind dat zonder gedoe of wat dan ook gaat slapen en dat als baby ook vrij snel deed. Nu begon ik echter te twijfelen omdat Joël vannature een ideaal dag en nachtritme had en Yanniek juist niet. Maar ik voel me nu wel gesterkt en dat advies mogen ze in een heel donker gat steken :mrgreen: . Wat ik wel per direkt ben gaan doen is zodra Yanniek moe wordt naar zijn eigen bed brengen, zodat hij niet overprikkelt raakt en echt weet waar zijn bedje is. Ik zeg nu ook dezelfde dingen als ik wegloop. Het begin van het bedgaanritueel is geboren 
. Net na zijn fles ook op zijn bed gelegd, en nadat ik weg was heeft hij even gehuild, ben direkt heen gegaan en even gezegd dat ik er was, en daarna werd hij weer rustig en slaapt nu nog steeds nadat ik ben weggegaan. Dat sterkt me helemaal in het feit dat laten huilen ook voor dit manneke geen optie is. Ik voel me nu rustiger nu ik weet welke weg ik wil volgen en zal dit de komende tijd ook zeker blijven volgen!
Yvonne, die geluidjes heb ik gelijk gedownload toen Yanniek nog maar net geboren was, enne, ze kloppen hoor! Iig het Eh geluid en het Neh geluid, die zijn goed te onderscheiden, de andere vind ik moeilijker te onderscheiden. Bij Joël heb ik trouwens nooit onderscheid kunnen maken in zijn huiltjes, ik voelde me af en toe ook zo dom als ik iemand dan hoorde zeggen dat je alle huiltjes leerde kennen :doh: .
Ik ga gesterkt in mijn gevoel ff verder met het eten :mrgreen: .
Groetjes, Soleil 8)
[/quote
:shock: :shock: :shock: :shock: :shock:
CB en verloskundige zeggen???
Ik heb ook wat te zeggen...Doe wat jij vind dat goed is...Jouw kind, klaar...
*&%*&*(%(&%( :evil: :evil: :evil: :hand: :snooty: :naughty: *&*&%*
Bas heb ik de eerste 4 weken als hij langer dan 5 minuten huilde meteen getroost en na de 1e maand ben ik het troosten gaan afbouwen en liet hem hooguit tot 10 minuten huilen (niet heel erg, meer jammerhuiltje) en dan sliep hij gelukkig in de meeste gevallen. Nu huilt hij hooguit 2 minuten en daarna slaapt hij vaak al snel en anders moppert hij gerust nog wel eens een half uur, maar is dan toch best tevreden in zijn bedje.
Je moet kijken wat voor jouw kindje de beste manier is, maar langer dan 15 minuten laten huilen de eerste paar maanden zou ik niet snel doen, tenzij er echt geen regelmaat in komt, zal je misschien moeten, maar gelukkig is dit maar zelden nodig.
Ik geloof er niet zo in dat kindjes het nodig hebben om te huilen. Je moet je voorstellen dat je in een wildvreemde wereld wordt gedropt en dan aan je lot wordt overgelaten. Dan wil je ook getroost worden toch?
Gewoon doen wat je zelf het beste vindt. Als jij je er ongelukkig bij voelt als je hem laat huilen, voelt je kindje dit ook. Hij heeft niks aan een gestresste moeder.
Succes ermee
Ik las laatst ergens dat je een kindje de eerste 9 maanden niet kunt " verwennen ". :think:
Isabella slaapt nog steeds in onze slaapkamer en ik laat haar nooit langer dan 5-10 minuten huilen. Het druist tegen mijn gevoel in om haar langer te laten huilen. Ook heb ik haar snacts het liefst zo dicht mogelijk bij me in de buurt. Ik ben blij dat Joe er begrip voor heeft. Bij hun is het normaal dat babys bij de ouders in de kamer slapen en je een baby niet te lang laat huilen. En ik kan nou niet zeggen dat hij en zijn broers en zussen verwende etters zijn :mrgreen:
Soleil , Je moet doen wat je hart je ingeeft en niet teveel na het CB of wie dan ook luisteren. Jij weet wat het beste is voor je kindje. 
Hebben ze zo, lukraak, het huiladvies gegeven… of heb je de situatie uitgelegd en gevraagd “hoelang kan ik hem dan laten huilen”… waarop ze een indicatie geven…
Kan me niet voorstellen… maakt ook niet uit… dat ze “zomaar” adviseren half uur laten huilen.
Tsja… en als een kindje zich onveilig voelt, dan kan troost, troost zijn… maar kan ook een bevestiging zijn van “inderdaad… het IS onveilig”…
Het blijft kiezen vanuit je eigen gevoel, maar niet met verlies van verstand vind ik altijd… aangezien je hormonen best wel eens kunnen zorgen voor een “overgevoelige reactie”.
Nee hoor… ook niks mis mee… maar als je kijkt naar de behoefte van je kindje… ben ik ervan overtuigd dat huilen niet altijd betekent “mama, je moet me oppakken want ik wil bij je zijn”…
Voor Wessel hield ik altijd een 15 minuten aan… Ik gaf mezelf ook de kans om te ervaren of het ook vanzelf over zou gaan… En dat was vaak het geval… al voor de 10 minuten om waren…
Tsja… en dan Ria Bloem… onze Goera :lol:
Ik moet zeggen dat je uit een foldertje alleen… en uit de informatie “dat ze de kinderen laat huilen” niet de essentie van haar verhaal hebt hoor.
Ik zou dan eens beginnen met het boek rust en regelmaat… het geeft haar visie op de behoeftes van een baby.
En daar kun je het wel / niet mee eens zijn…
En zoveel “tegenstanders” er zijn voor haar… zo zijn er minstens zoveel “voorstanders”… die veel aan haar visie (en hun eigen uitwerking ervan) hebben gehad.
Desalniettemin…Met 2 weken kun je inderdaad nog niet spreken van verwennen… maar in deze eerste weken kun je wel ook zelf aanleren, wat voor jou ook goed is… Ik bedoel… je kind in z’n eigen bedje laten slapen doet veel met jezelf als moeder. Het is echt loslaten… en ook dat kan een rol spelen in je mening “ik laat mijn kind niet huilen”… want ik heb toen heel erg gevoeld “dit doet MIJ gewoon te zeer en daarom wil ik het niet…”… vandaar dat “de klok” mij rust gaf…
nou ja… heel verhaal… Nog van harte gefeliciteerd met je kleintje… en heel veel geluk…
hoi
mijn kraamhulp zei 10 minuutjes laten huilen en dat ligt er dan ook nog aan hoe hij/zij huilt.
maar het beste kun je gewoon naar je eigen gevoel luisteren
en een baby van 2 weken kun je echt niet verwennen hoor wat een onzin