Ppfff ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben, maar wie weet :mrgreen:
Onze jongste zoon is af en toe zo driftig… :roll:
Als ik nee zeg, gaat hij meteen huilen. Daarna gooit ie zichzelf op de grond, gooit alles weg wat ie in zn handen had, het speelgoed op de grond moet er dan ook aan geloven en als je het speelgoed dan weer wil aangeven om hem te troosten slaat ie het uit je hand.
Wil ik hem dan knuffelen om te troosten krijg ik een klap in mn gezicht en als die dan mn lip te pakken kan krijgen knijpt ie er keihard in 
Ik word daar zo gefrustreerd van!
Kan er ook slecht tegen dat ie mij ‘express’ zo’n pijn doet
Volgens mijn ouders snapt ie dat nog niet omdat ie nog zo klein is, maar toch zit het me dwars…
Ja ik kan hem natuurlijk even laten uitrazen, maar het gebeurd ook vaak op de commode en dan moet ik toch verder met bijv de luier ofzo…
Hebben jullie nog tips of hetzelfde meegemaakt? :think:
Euh… Als het niet op de commode is, gewoon laten uitrazen en vooral geen aandacht geven.
Op een gegeven moment ziet hij in dat het geen nut heeft en zal hij zelf kalmeren. Hij moet leren dat niet alles kan wat hij wil (geloof me, als ze bijna twee zijn doen ze het af en toe nog steeds… gewoon een kwestie van uitproberen).
Als hij dan gekalmeerd is kan je zeggen dat je het niet leuk vind als hij zo doet en hem het goed laten maken door jou een knuffel of kus te geven.
Die driftbuien zijn namelijk niet te troosten. Hij is niet verdrietig maar gewoon woedend omdat hij van jou iets, terecht, niet mag.
Op de commode zul je hem echt in de houtgreep moeten nemen. Dit is een fase (bijna iedereen met kids heeft deze periode meegemaakt).
Wat voor vloerbedekking heb je op de kinderkamer? Wij hebben Thara met al haar drift wel eens gewoon in haar blote kont op het laminaat gezet omdat ze zo tekeer ging. Kon ze daar afkoelen. Gevolg is natuurlijk een flinke plas op het laminaat, dus dit is niet overal de oplossing. Als ze dan klaar is, zeggen dat je het niet leuk vond en wederom een knuffel geven.
Mocht je er echt helemaal klaar mee zijn dan moet je gewoon een plek zoeken waar hij kan afkoelen. Hier is dat de gang. Geloof me, die meid van ons vind het verschrikkelijk en vaak is alleen de dreiging genoeg om ervoor te zorgen dat ze “normaal” doet, voordat er een driftbui op kan komen zetten.
Succes en vooral sterkte!
Dank je wel voor je reactie! 
Maar als ik hem hierna een knuffel geef, bevestig ik dan niet juist dat wat hij deed dat dat goed was? Ipv dat ik boos zo zijn hierna? :think:
Snap je vraag… heb ik eigenlijk niet zo over nagedacht :think: . Natuurlijk is die van mij een stukje ouder en begrijpt het als ik zeg dat ik een bepaald gedrag niet leuk vind.
Denk echter dat het op zich wel mee zal vallen, aangezien je hem pas weer aandacht en een knuffel geeft op het moment dat de echte drift verdwenen is. Je beloont dus als het ware het stoppen van de boze bui.
Je kan altijd nog boos worden als hij echt jou gaat slaan (vandaar ook niet troosten, aangezien ze uit nijd gewoon naar je uithalen :wall: ), maar ik denk dat je dan alweer een fase verder bent.
Daarbij, als hij speelgoed sloopt met zijn gegooi zal dat waarschijnlijk al genoeg straf zijn. Dat soort dingen leren ze om een of andere reden heel snel af 
Hier was “toen” met net 1 jaar afleiding de truc. Gewoon zijn driftbui negeren en hem proberen af te leiden met wat leuks (een favo speeltje, een liedje, wat dan ook).
Als dat niet werkt? Dan gaat het hier net als Shirley hierboven al beschreef. Even lekker in zijn eigen sop gaar laten koken. Vaak is het met een of twee minuutjes weer over dan.
Boos worden omdat hij me pijn doet, doe ik ook. Maar ik zeg hem alleen maar even met een doordringende blik dat ik dat niet leuk vind en dat het pijn doet. Daarna is het voor mij klaar.
Mijn dochter, nu vijf, had ook regelmatig driftbuien. Als het echt onhoudbaar was en ze probeerde mij pijn te doen, bakerde ik haar strak in in een handdoek of deken, en hield ik haar heel stevig tegen me aan, en bleef op haar inpraten heel rustig, en dan kalmeerde ze wel weer. Dat eindigde dan standaard in een flinke huilbui en dan was daarna alles weer prima. Dit heb ik vol gehouden tot ze een jaartje of drie was, en toen was het redelijk over. Toevallig dit weekend nog dat ze weer een driftbui had, dus toen heb ik haar maar in dr kamertje gezet om af te koelen. Dan gilt en huilt ze een kwartiertje, en vervolgens zit ze lekker te spelen en komt ze na een half uur bij me knuffelen en vertellen wat ze allemaal uitvreet met haar barbies
Het kan heeeeeeel frustrerend zijn je kind zo te zien, en het gevoel te hebben dat je machteloos bent… :hug:
Ik kan me helemaal voorstellen hoe je je moet voelen… Misschien heb ik het voordeel dat ik in zo’n driftbui bij Kai heel erg mezelf van vroeger herken. Ik weet 't dan nog wel van 'n leeftijd wat ouder, maar 't gevoel wat ik toen had tijdens zo’n bui herken ik enorm als ik Kai zo zie.
Als hij iets niet mag (dat kan al zijn dat ik de deur naar de winkel dicht doe, als ik daar net doorheen ben gegaan, en hij dus niet meer naar de winkel kan. Daar staat ook wat speelgoed van hem, maar kan ik 'm niet altijd in 't oog houden), kan hij ineens heel heftig huilen, hoofdje op de grond, niets vast willen pakken, slaan, etc…
Ik probeer 't dan te negeren, ik ga bijvoorbeeld bij 'n ander speelgoed van hem zitten, zodat ie vergeet waarom hij boos werd. Soms helpt dat, maar niet altijd.
Het af laten koelen (klinkt minder erg dan negeren, al is 't in principe hetzelfde!) tot 't moment dat je ziet dat 't minder wordt. Als je daarna naar hem toe gaat om te vragen om 'n knuffel, zou het dan niet weg gaan? Dit werkt bij Kai heel goed, inmiddels.
Hij heeft 't ook 'n fase gehad dat hij me ook echt pijn deed in zo’n bui. Ik bleef mezelf dan zeggen dat 't niet aan mij ligt, hij doet 't niet bewust en ik ben geen slechte moeder door dan niet te reageren. Vaak werd ie boos aan tafel, dan schoof ik z’n bordje maar wat van 'm af en ging zelf gezellig door met m’n boterham! Hij zag dat 't geen effect had om zo boos te zijn en ging dan zelf weer door met eten :mrgreen: Ikke weer gelukkig, omdat hij weer vrolijk was!
Bij jouw zoontje gebeurt het vaak op de commode. Kun je hem iets geven waardoor je 't 'n beetje kunt voorkomen/uitstellen? Zoniet, dan zou ik hem ook gewoon op 't laminaat zetten, als dat mogelijk is.
Hoop dat je er wat aan hebt :thumbup:
Liefs,
Kaat
Hoe gaat het op dit moment? Nog driftbuien gehad? Of is de kleine man opeens een voorbeeld-kindje (je mag altijd hopen ).
Was eventjes benieuwd…
Groetjes!
Bedankt voor jullie tips! :-*
Wij hebben in de babykamer helaas vloerbedekking dus zonder luier op de grond zetten is niet verstandig hihi :mrgreen:
Heb er van de week met de creche over gesproken en zij zeggen dat hij dat daar in het begin wel deed op de commode maar nu niet meer omdat ze altijd streng zijn geweest daarin.
Hij heeft nog wel gewone driftbuien daar als iets niet mag ofzo en daar hebben ze ook geen tips voor.
Dus op de commode deze week wat strenger aan het zijn en dat helpt de ene keer wel en de andere keer niet.
Verder gaan we hem denk ik als het op de grond ofzo gebeurd inderdaad maar negeren zoals Kaatjes zegt, wellicht helpt dat :?
Ik houd jullie op de hoogte!
Succes!
Klinkt bekend. Op het KDV deed Thara vaak ook niet moeilijk met verschonen en thuis brak ze de hele tent af. Daar waren ze blijkbaar ook consequenter dan ondergetekende :think:
Nooit echt een oorzaak of oplossing kunnen vinden. Af en toe is het nog steeds drama… :shifty: Heeft zij iets anders in gedachten om te doen in plaats van verschonen en dan is alles wat wij doen reden om stampij te maken :evil: .
Zucht… wie heeft ooit gezegd dat opvoeden makkelijk is :? :lol:
:thumbup: Succes!!!
@Shirley79 wrote:
Klinkt bekend. Op het KDV deed Thara vaak ook niet moeilijk met verschonen en thuis brak ze de hele tent af. Daar waren ze blijkbaar ook consequenter dan ondergetekende :think:
Nee hoor, ze voelt zich alleen veiliger bij jullie om ook haar "moeilijke" kanten te laten zien.
Hier ook met periodes volop te maken met driftbuien. Houd 1 ding voor ogen, je zoontje doet jou niet pijn om joú pijn te doen, maar om de reactie die je geeft. Hij is 1 en kan oorzaak en gevolg nog niet koppelen, en vind het alleen maar bereinteressant om te kijken of je bij het volgende weer zo reageert met je gezicht/lijf. Dat wil uiteraard niet zeggen dat het dan wel mag.
Wat hier hielp was het handje/voetje vangen vóór dat het zijn doel trof en dan heel didelijk nee zeggen. Werkte dit niet afdoende of zette de driftbui door, dan even op afstand neerzetten (hier in de hoek) maar wel met zicht op mij. Wel vermeed ik dan oogcontact. Even later als hij weer rustig was (is, want ik doe het nog steeds zo :) ), dan liep ik er heen en vroeg of hij rustig was. Op 1 jaar zullen ze zeer ws. nog niet met ja antwoorden, maar als ik zag dat hij rustig was, dan gaf ik hem een knuffel om vervolgens de draad weer op te pikken.
Als het probleem zich vooral voordoet bij het verschonen op de commode, misschien is het dan een idee om hem tijdelijk te verschonen op de badkamer? En ivm valgevaar eerst op de grond? Dan kun je als hij begint te trappen etc. hem alsnog even in zijn blote billetjes van je weg zetten en zijn negatieve gedrag negeren. Als hij dan net een plasje laat lopen, is er verder niets aan de hand.
En wat ik echt een eye-opener vond, was vooral op gewenst gedrag te reageren, en dat wat mijn zoontjes goed deden expliciet te benoemen. Dat werkt hier tot nu toe aardig goed :thumbup: .
Veel succes!
@Soleil wrote:
@Shirley79 wrote:Klinkt bekend. Op het KDV deed Thara vaak ook niet moeilijk met verschonen en thuis brak ze de hele tent af. Daar waren ze blijkbaar ook consequenter dan ondergetekende :think:
Nee hoor, ze voelt zich alleen veiliger bij jullie om ook haar "moeilijke" kanten te laten zien.
Hier ook met periodes volop te maken met driftbuien. Houd 1 ding voor ogen, je zoontje doet jou niet pijn om joú pijn te doen, maar om de reactie die je geeft. Hij is 1 en kan oorzaak en gevolg nog niet koppelen, en vind het alleen maar bereinteressant om te kijken of je bij het volgende weer zo reageert met je gezicht/lijf. Dat wil uiteraard niet zeggen dat het dan wel mag.
Wat hier hielp was het handje/voetje vangen vóór dat het zijn doel trof en dan heel didelijk nee zeggen. Werkte dit niet afdoende of zette de driftbui door, dan even op afstand neerzetten (hier in de hoek) maar wel met zicht op mij. Wel vermeed ik dan oogcontact. Even later als hij weer rustig was (is, want ik doe het nog steeds zo :) ), dan liep ik er heen en vroeg of hij rustig was. Op 1 jaar zullen ze zeer ws. nog niet met ja antwoorden, maar als ik zag dat hij rustig was, dan gaf ik hem een knuffel om vervolgens de draad weer op te pikken.
Als het probleem zich vooral voordoet bij het verschonen op de commode, misschien is het dan een idee om hem tijdelijk te verschonen op de badkamer? En ivm valgevaar eerst op de grond? Dan kun je als hij begint te trappen etc. hem alsnog even in zijn blote billetjes van je weg zetten en zijn negatieve gedrag negeren. Als hij dan net een plasje laat lopen, is er verder niets aan de hand.
En wat ik echt een eye-opener vond, was vooral op gewenst gedrag te reageren, en dat wat mijn zoontjes goed deden expliciet te benoemen. Dat werkt hier tot nu toe aardig goed :thumbup: .
Veel succes!
Dank je wel! :D
We gaan alle tips proberen!
Badkamer hebben we helaas niet echt ruimte om te verschonen, want onze douche is zo groot als de kast :mrgreen:
Maar misschien wel in de woonkamer op het laminaat eens proberen.
En handjes vangen klinkt goed, maar wat als die dan net een aai wil geven :think:
Hmmm dat zal die vast niet doen als die boos is :lol:
Tis ook goed zoeken af ent oe he met kinderen :lol:
@Theemuts wrote:
…maar wat als die dan net een aai wil geven :think:
Hmmm dat zal die vast niet doen als die boos is…
Denk dat je dat ook wel merkt! En anders verrast ie je wel op 'n hele aparte manier
Vind de tip van goed gedrag extra benadrukken wel 'n hele goeie! die houd ik in m’n achterhoofd!
Oh, en vertel ze vooral wat ze wel mogen doen, werkt hier ook fantastisch (nouja vaak dan hahahaha). Dus niet alleen zeggen “niet slaan”, maar de boodschap er achteraan “maar wel aaien”. Kinderen schijnen nog niet zelf te kunnen bedenken wat ze dan wel moeten doen, dat moet ze ook letterlijk verteld worden 8) .
Het helpt echt hoor, maar aangezien ik mens ben en mijn zoontje ook, gaat het hier ook heus wel een mis 8) :mrgreen: .
Ik hoop dat jullie er net als ik wat aan hebben! En als het niet werkt, moeten we met zijn allen maar heel blij zijn dat ze zich zo veilig voelen dat ze alles bij ons durven te laten zien… :wall: :wall: :wall: :mrgreen:
Van de week waren we naar een verjaardag geweest, dus best druk en veel indrukken allemaal.
De dag erna was hij niet te genieten
Toen ik hem uit bed haalde ging hij al meteen huilen om 2 uur lang niet meer te stoppen. Niks hielp.
Uiteindelijk voor het eerst in zn bedje gezet en de deur dicht gedaan :oops:
Binnen 2 sec was het stil en toen we na een tijdje gingen kijken lag die te slapen! :shock:
Heeft 2,5 uur geslapen! Daarna eten gegeven en onder het eten geven kreeg ik steeds knuffels, zoooooooo schattig :inlove: :inlove:
Hij wist leek het wel echt dat ie iets had gedaan wat niet mocht en keek of ik hem nog wel lief vond. Dan smelt je toch ook he :inlove:
Tja… dat maakt het allemaal weer de moeite waard hé.
Ennuh :eh: niks om je voor te schamen hoor dat je 'm in bed hebt gezet met de deur dicht. Soms hebben kinderen dat ook eventjes nodig. In jouw geval was hij waarschijnlijk helemaal kapot door de voorgaande dag. Toch heerlijk als hij dan na zo’n lange slaap zijn mama zoooo lief vindt! :inlove:
:thumbup: :thumbup: Goed gedaan joh! :thumbup:
Ik ben zelf gewoon trots op je, dat je de deur dicht hebt getrokken en dat 't zo liep!
Hoe voelt 't voor jezelf, als 'n soort overwinning?
Vind Soleil’s tip van 't aaien wel 'n goeie. Die ga ik hier ook es proberen.
Vandaag ook weer zo’n opstakel, niet echt drift maar wel zo’n “wat moet ik hier nou mee”-voorval.
Kai had geen zin in z’n eten meer, nam af en toe nog wel 'n hap maar wilde eigenlijk mij voeren (gehaktbal in z’n hand en naar me toe steken onder 't mom van ‘hier mama, voor jou’). Ik vertel hem dat ie 't lekker zelf op moet eten, maar voordat ik goed en wel uitgepraat was, vloog 't gehakt al achter 'm neer op de grond. Eerst volgde dan 'n driftbui, maar dat is inmiddels verleden tijd.
Ik vind 't niet erg als z’n eten langs z’n bord wordt gelegd, omdat ie 't niet lust of wat dan ook, maar op de grond :naughty:
iemand tips?
sorry theemuts, ik gebruik nu even jouw topicje. Al hoop ik dat je er ook wat van kunt opsteken, net als ik wat heb aan de tips hier!
Liefs,
Kaat
Euh… “spelen” met eten is hier een big NO NO :naughty: ! Dat Thara niet wil eten kan ik mee leven, maar ze leert duidelijk dat het geen speelgoed is en dat er dus niet mee gegooid en gesmeten mag worden.
Gisteren hadden we kip Tandoori. Als er iets vlekken geeft die je niet meer wegkrijgt (van kleding, maar ook van keukenkastjes, muren etc) dan is het die saus wel… :shifty:
Zodra er dus ook maar een idee is dat er gesmeten gaat worden zeggen we al dat ze gewoon moet doen (en Thara weet heel goed wat “gewoon” is). Gebeurt het toch, dan is het bord weg, bestek weg en blijven zitten tot wij klaar zijn.
Mochten ze gaan gillen, dan wil het volgende wel eens helpen: Gewoon doorpraten (eventueel iets zachter dan normaal). Zo krijgt je dreumes geen aandacht en is de lol van het boos zijn er snel af.
Anders een afkoelplek zoeken en daar uit laten razen… Zoals eerder gezegd, bij ons werkt de gang erg goed. Maar voor beide methoden geldt dat je sterk in je schoenen moet staan.
En af en toe is het ook wel erg makkelijk om toe te geven als het bui nummer weet-ik-hoeveel van die dag is :oops: ). Niet goed, wel menselijk :shifty: