Succes morgen Vicky :-*
hoe is het met de zenuwen vicky?
@Vicky wrote:
27 april word ik geopereerd :inlove: :mrgreen:
Lees dit topic voor het eerst ff door, kom ik DE datum tegen.
Veel succes morgen
@fiep klophout wrote:
hoe is het met de zenuwen vicky?
Eigenlijk zijn die er op dit moment niet… Heb een leuke dag gehad, ben net thuis, vanavond op terras gezeten met mijn moeder. Veel afleiding dus. Denk dat het zo meteen wel toeslaat, als ik niets meer te doen heb behalve nadenken :mrgreen:
Jullie merken vanzelf wel of ik kan slapen, of of ik hier kom typen :lol: 8)
Zo… Over een uurtje gaan wij weg. :mrgreen: :inlove:
Vicky, ik hoop dat de operatie naar wens verlopen is… 
hoop snel een update van je te lezen !
liefs
Gerda
Ik ben ook benieuwd! Zijn ze al mooi? :inlove:
Gefeliciteerd met je nieuwe boobies! Hopelijk is het goed gegaan!
Hee meiden
Even kort. Operatie goed gegaan. Goed uit narcose gekomen, wel gisteren bloeddrukdip waarbij ik bijna onderuit ging. pijn is met pijnstillers zeker goed te doen.
vanochtend drains er uit en toen kon ik ze eindelijk zien zonder verband en wat ben ik blij zeg :inlove:
nu thuis, wel weer twee dipjes gehad dus lig nu lekker in bed.
vicky het klinkt ondanks de dipjes ontzettend goed!!! Ben blij voor je :-*
Helemaal super :inlove: :inlove: Ik weet nog hoe ik me voelde na de operatie, dus kan me voorstellen dat je in de zevende hemel bent :thumbup:
Operatieverslag:
Op 27-04-2011 moest ik me om 8.45 melden bij de Velthuiskliniek in Velp… Afspraak met Dr. van Twisk voor de langverwachte (en lang verlangde!) borstverkleining.
We waren een kwartiertje te vroeg, maar dat maakte niet uit. Na het ondertekenen van de behandelingsovereenkomst, mocht ik meteen meelopen naar een kamertje waar de “voor� foto’s gemaakt werden. Bij het laatste consult worden dan ook weer “na� foto’s gemaakt, zodat je goed het verschil kan zien J
Daarna werd ik naar een ander gebouwtje gebracht, waar het allemaal zou gaan gebeuren. Sydney mocht ook nog mee, die mocht blijven tot het moment dat ik onder narcose zou gaan. Na kennismaking met de verpleegkundige kreeg ik een bed toegewezen en werd ik in een operatiehemd geholpen. Bloeddruk werd nog opgemeten ter controle, helemaal prima, onderdruk was 75.
Even later kwam Dr. van Twisk langs om af te tekenen. Op zijn vraag “cupmaat?� reageerde ik met “E�, niet helemaal beseffend dat hij vroeg wat voor cupmaat ik uiteindelijk wilde hebben haha 
Maar gelukkig herstelde ik me snel en kon ik om een grote B vragen Met behulp van een meetlat en een beetje uit de losse pols werden mijn borsten afgetekend. De chirurg kon het niet nalaten om nog even te melden dat ik “best asymmetrisch� was. Joh
De verpleegkundige kwam nog even terug, mijn ringen moesten nog uit en mijn tongpiercing moest er ook uit. Mijn andere piercings had ik de week ervoor al laten vervangen door kunststof piercings, dus die mochten blijven zitten. De ringen werden meegegeven met Sydney, de tongpiercing bleef daar.
Ondertussen waren de anesthesisten er ook gekomen en werd er een infuus aangelegd. Na wat uitleg over hoe het allemaal in zijn werk zou gaan met de narcose, werd beslist dat ik er klaar voor was en na nog een dikke zoen van Sydney, werd ik naar de OK gereden. Mooi op schema dus, want ik stond ingepland voor 9.15.
In de OK werd de narcose gegeven en ik besefte nog vaag dat er tegen me gepraat werd, er werd gevraagd hoe oud ik ben. Ik weet nog dat ik antwoord heb gegeven… En het volgende wat ik weet is dat ik wakker werd, met mijn borsten in het verband en mijn tongpiercing in mijn mond J Dat vond ik het grappigste, dat die tongpiercing opeens weer in mijn mond zat Sydney kwam er ondertussen ook weer aan gelopen J
Ik werd goed wakker, al was alles nog wel een beetje wazig. Ik begreep van Sydney dat ik verschillende keren hetzelfde heb gevraagd, maar dat geloof ik natuurlijk niet, want dat zou ik me wel herinneren Het eerste wat ik wel gedaan heb is natuurlijk mijn deken opgetild, om te kijken naar het resultaat. Om vervolgens best een beetje te balen dat alles zo in het verband zat en ik dus uiteindelijk nog niets kon zien
Om 11.15 kwamen de verpleegkundigen bij me, om me mijn sportbh aan te trekken. Natuurlijk heb ik naar de maat gevraagd Maar die dingen gingen in S-M-L-XL… bummer… Ach en uiteindelijk is daar ook nog niets van te zeggen, aangezien alles nog opgezwollen is en er natuurlijk nog een hoop verband bij in moest.
Ik voelde me best goed, was al zelf naar de wc gelopen (met hulp natuurlijk), maar opeens voelde ik me helemaal naar worden. Helemaal bezweet, supermisselijk en ik besefte niets meer van wat er om me heen gebeurde. Ik werd aangesloten aan de monitor en daar bleek mijn bloeddruk gedaald te zijn tot een onderdruk van 51… Niet zo gek dus dat ik me niet heel goed voelde Via het infuus kreeg ik nog wat toegediend voor de misselijkheid en een half uurtje later voelde ik me al weer een stuk beter.
Daarna heb ik me eigenlijk vooral liggen vervelen 
Af en toe een broodje of een cracker gegeten, beetje met Sydney gekletst… Gelukkig kreeg ik rond 19u een TV en kon ik mijn series en een film beginnen kijken
Maar ja… toen moest ik slapen. En dat werd een beetje een drama. Slapen op mijn rug lukte me gewoon echt niet (ik ben een buikslaper) en ik hoorde elk geluidje wat er was. Tot half 1 heb ik nog met de nachtverpleegster liggen kletsen, maar ja, toen moest het toch echt een keer gebeuren. Al met al heb ik misschien een uurtje geslapen in de hele nacht… En om half 6 werden we al weer “wakker� gemaakt.
Ontbijtje gekregen, nog even geplast en toen was het zover… Het verband mocht eraf en aangezien mijn drains bijna niet gelopen hadden, mochten die er ook uit. Eindelijk kon ik mijn nieuwe borsten zien in een spiegeltje en ik was al meteen blij J Alles ging goed, ik lag lekker te kletsen ondertussen, maar opeens voelde ik me weer hetzelfde als de vorige middag. Ik werd meteen achterover gelegd, koud washandje op mijn voorhoofd… Mijn infuus was er al uit omdat ik me tot dan toe zo goed had gevoeld, dus werd er een medicijn rechtstreeks ingespoten. Deze keer kwam ik er niet zo snel bovenop als de vorige keer, wat waarschijnlijk te wijten was aan het enorme slaaptekort en nasleep van de narcose.
Toen het iets beter ging, werd ik geholpen met aankleden en een half uurtje later was Sydney er en mocht ik naar huis. Een uurtje in de auto, ik heb er bijna niets van meegekregen, heb alleen maar liggen dommelen. Met spuugbak op schoot, want je weet maar nooit (gelukkig niet nodig gehad). Thuisgekomen even met mijn moeder gepraat, die hier aan het oppassen was en toen echt maar naar bed gegaan. Eigen bedje ligt toch het lekkerst
Nu zijn we 4 dagen na de operatie en gelukkig kan ik al wel een beetje op mijn zij liggen, wat een paar uur slaap scheelt J Wel heb ik erg veel last van nasleep van de narcose, dus snel moe, veel duizelingen… Vandaag is de eerste dag dat dat wat beter gaat. De pijn valt me enorm mee, op de eerste twee dagen na heb ik eigenlijk bijna geen pijnstilling nodig gehad.
En nu op naar een mooie genezing en leuke bikini’s, lingerie en zomerjurkjes J