Lianne was kapot gisteravond, vanochtend geslapen tot half 9.
Afgemeld voor kdv, ik twijfelde :oops:
Had ik wel zin in een peuterpuber in huis… :oops:
slecht…
Opstaan ging al volgens het puberstramien, ontbijten idem…
Grrrr ik heb zo geen zin in strijd :naughty:
Dus dr ontbijt neergezet en ik ben naar boven gegaan, kom ik beneden is dr ontbijt op :mrgreen:
Boodschappen doen ging super goed, dus dr beloond met een knijpyoghurt.
Thuisgekomen was het een beetje lastig allemaal.
Normaal stop ik Lianne in de box en ik ga boodschappen opruimen.
Ze kon nu prima nog even buiten spelen, immers super mooi weer.
Buiten spelen was op zich het lastigste niet, dat mama niet mee wilde spelen dat zinde mw niet.
Dus ben duidelijk gebleven dat mama eerst de boodschappen moest opruimen en dan naar buiten kwam.
Heb dr 5x naar buiten gestuurd…
Vind het best moeilijk soms… welke keuzes maak je??? :think:
Toen ik klaar was dr driewieler gepakt en op de stoep gespeeld, na 5 minuten was ze het zat en trok ze dr blik met tranen en gillen weer open :silenced:
Dus heb gezegd dan ruim ik je fiets op en pakken we je olifant.
Dat is een loopauto en gaat dr net iets makkelijker af dan dr driewieler.
Dus olifant gehaald en in eerste instantie was het helemaal prima, tot ik zei we gaan naar huis eten.
Ze liet dr olifant staan en rende gillend weg…
Ik heb dr terug geroepen en gezegd dat ze dr olifant moest meenemen en naar huis moest gaan.
Maar daardoor ging ze alleen maar harder gillen.
Dus uiteindleijk heb ik de olifant meegenomen en kwam er een snikkende en gillende lianne achter me aan.
Mensen die dit anders zouden aanpakken??
Want vrees dat dit nog wel weer gebeurd…
Thuisgekomen hebben we wel flink geknuffeld, maar deze fase vind ik niet leuk… :oops:
Het enige wat ik misschien anders doe… weet ik niet want hoewel het niet in je beschrijving staat, kan het zijn dat je het toch wel doet…
Ik laat ze zelden iets " meteen" doen.
Dus ik roep niet ineens " we gaan naar huis om te eten"
Maar we stellen een soort van volgorde op.
" Oke, jongens… nog 2 rondjes om die boom en dan gaan we naar huis om te eten" en dat kan dan ook zijn, nog een keer heen en waar van paal naar paal ofzo.
Enorm aanmoedigen of ze het snel of langzaam kunnen en dan gaan we.
Protesteren ze dan, dan roep ik ook… we gaan NU wel want dat hadden we afgesproken.
Ik doe dat bij allemaal… zo word hun spel niet te abrupt afgekapt en hebben ze nog enigzins het gevoel dat ze wat te zeggen hebben. Inspraak zeg maar.
Ook buitenspelen en boodschappen opruimen… ik zou dus Mies laten helpen boodschappen opruimen… oke dan staat het in de verkeerde kast of allemaal uitgestald op tafel. Maar hij vind helpen zoooo leuk.
Dan samen spelen.
Mies zou het ook niks vinden als ik boodschappen ging opruimen en hij alleen moest gaan spelen. Dat is best wel een kater na het boodschappen doen.
Maar dat zal ook per kind verschillen denk ik zo… :think:
Oke, Cell bedankt voor je heldere kijk.
Eigenlijk pas ik dat we gaan nog 1x dat doen altijd toe behalve bij het buiten spelen :oops: :mrgreen:
En betreft boodschappen opruimen is wel een goeie, Lianne helpt namelijk in de winkel wel mama mee maar thuis sluit ik dr dus buiten :oops:
Soms helpt het toch wel als je ff je onhandigheid deelt 
pooh :-* soms heb je van die dagen he…
Ik las je verhaal en kwam meteen met dezelfde ideeën als Cell al zei… Rubin en Loek helpen altijd mee met boodschappen opruimen. Als we met de kinderwagen zijn geweest, dan haal ik alles onder uit het mandje en leg het voor de wagen op de grond. Ik ga zelf in de keuken staan en de heren komen heel enthousiast een voor een alle spulletjes brengen. Als ze weten dat iets in de koelkast thuishoort, dan gaan ze voor me staan met de bedoeling dat ik ze optil en dan mogen ze het zelf in de koelkast leggen. Duurt wat langer dan het snel zelf doen, maar ze vinden het echt áltijd leuk (en er gebeuren ook grappige dingen… laatst een bos wortelen, Loek pakt die bos bij twee wortels op, beetje vertwijfeld hoe hij dat ding het beste kon dragen, en er breekt een wortel af… ‘apop! apop!’ (kapot!) en hij houdt de losse wortel snel tegen het loof aan en zegt met een klein stemmetje ‘mane…’ (maken)… dan is mijn dag al weer goed hoor :lol: :inlove: )
En inderdaad aankondigen ‘nog een keer en dan gaan we…’. Ook in de speeltuin bijvoorbeeld. Ik krijg ze maar moelijk mee naar huis. Dus dan mogen ze bijvoorbeeld beiden nog één of twee keer van de glijbaan en dan gaan we. Dan zijn ze het er nog steeds niet zo mee eens, maar ik heb het idee dat het tegenstribbelen dan veel sneller over is, ze hebben zich onbewust toch al een beetje kunnen voorbereiden ofzo…
Oh, en ik vind het niet slecht van je hoor dat het fijn is dat Lianne naar het kdv gaat. Ik kijk ook wel eens een hele week uit naar het weekend dat ze weer naar papa gaan, kan ik effe mijn eigen ding zonder de hele tijd vanalles te moeten. Dat maakt je geen slechte mama. :-*
Papa is hier uit de picture dus dat soort momentjes heb ik niet
Soms heb ik echt het gevoel dat ik in een spiraaltje zit en even niet weet hoe ik dat moet doorbreken.
Vermoeidheid is echt een killer hier… :silenced:
Ik ga jullie tips onthouden!!
Thnx!!! :-*
Och, arme Pooh, met je peuterpuber. Volgens mij doe je het super hoor!
Hier net als Cell zegt, vaak benoemen wanneer we stoppen. Zo steekt hij zelf zijn vingertje al in de lucht en zegt: ‘nog 1 keertje’ als ik zeg dat we bijna vanaf de speeltuin naar huis gaan. Het liefst gaat hij dan niet 1 keertje maar 10 keertjes van de glijbaan, maar na die ene keer loop ik gewoon weg, dan holt hij er wel gillend achteraan.
En helpen met boodschappen uitladen vindt hij zelfs leuk. Zeker uit de auto, anders rent hij vaak meteen de weg op, wat niet mag, maar als hij mag helpen is hij superlief.
Net als zelf de tafel dekken. Soms heb ik het al gedaan, maar dan wil hij toch echt nog een plastic bord en beker op tafel zetten (daar kan hij zelf bij). Dan is hij helemaal trots als ik hem de hemel in prijs. En dan zijn ze weer zoooooo lief :inlove:
Sterkte met je kleine driftkikker!
@pooh wrote:
Papa is hier uit de picture dus dat soort momentjes heb ik niet
Des te meer geheel begrijpelijk dat het fijn is om Lianne naar het kdv te brengen zodat je effe tijd voor jezelf hebt. :wink: Lianne heeft meer aan een mama die zich af en toe lekker weer op kan laden en die dus ook weer het peutergedrag beter kan relativeren.
Oef echt wel! Hier is dan welliswaar wel een papa maar de wens van kindlief om naar papa (of mama) te luisteren is niet anders of beter erdoor. Er zit ook een nadeeltje aan wel een papa in beeld en dat is het heerlijke uitspelen tegen elkaar. Van mama mag je geen koekje hoppa proberen we papa toch? :o Je bent peuterpuber of je bent het niet. 
Kindlief alleen thuishouden dus als ze ziek is hoor. Gemiep zal ws zo ophouden als je haar naar het KDV brengt. (en zo niet, das dan jammer voor de leidsters maar daar hebben ze vast ook ervaring mee ) en als jij dan lekker kunt opladen voor de avond en de volgende dag des te beter!
Of je moet bv weten dat je haar met speeltuin, kinderboerderij oid een heerlijk (miepvrij 8) ) dagje geeft en zo voor jezelf ook energie opdoet is dat natuurlijk ook top. Casper doe je bv een groot plezier met heerlijk keutelen in het bos. Dat is voor ons iig ook opladen. :thumbup: Soms heb je dagen dat het wel even kan en mag in het tempo van kindlief zodat je niet het gevoel hebt dat je altijd alleen maar politieagente mama bent.
oef wat een herkenning… zal al die zelf twijvels heeeeel snel aan de kant zetten
Doen hoor Pooh, echt waar de perfecte ouder bestaat niet en als ze 15/16 slingeren ze je vast allemaal iets om de oren wat in HUN ogen niet tof was aan je opvoeding. 8) Het streven is goed genoeg want perfect is onmogelijk.
wat hier ook goed werkt voor bepaalde dingen is apart namen of benoemingen verzinnen om goed onderscheid te maken.
Zo hebben we bijvoorbeeld onderscheid in slapen en een grote jongenstuk doen.
Als iemand overdag roept dat Mies gaat slapen dan is het hek van de dam, slapen is voor hem pyama aan, verhaaltje, tandenpoetsen en dan de nacht in… echt slapen dus.
Overdag doet hij gewoon een " tukje" dat is maar even, hij hoeft geen tanden te poetsen en ook geen verhaaltje en hij word er een grote jongen van.
Nou… sinds we dat onderscheid maken, slaapt hij weer met plezier overdag.
Hij had het echt nog nodig, maar sloeg steeds op tilt als wij zeiden dat hij moest gaan slapen.
Zo benoemen we nu ook niet meer zozeer dat we gaan eten, maar ontbijt is een broodje doen, lunch is een middagbroodje doen en avondeten is idd avondeten… het helpt Mies om de dag in hapklare brokken te verdelen.
Hij weet bijvoorbeeld dat zijn tukje plaatsvind na het middagbroodje…
en zo bereid hij zich alwat voor.
Ik zeg dan ook… we gaan eerst een middagbroodje doen en dan gaat Miesie tukkie doen…
Prima.
Voel me soms net een dagvoorspeller, maar dat voorspelbare, dat van te voren weten op kleine schaal wat komen gaat, dat helpt hem wel heel goed :thumbup:
Het werkt!!!
Was net ff bij mn ouders, Lianne is dol op de vogels van mn vader.
Dus ik zei tegen Lianne je mag nog 1 x naar de vogels zwaaien… wist ff niet zo snel iets beters te verzinnen :oops: :oops:
En daarna gaan we naar huis.
Dus Lianne zwaait naar de vogels… wil nog een keer zwaaien en ik zeg nee Lianne we hadden afgesproken je mocht 1 x zwaaien en dan naar huis. Dus toen liep ze braaf naar de fiets
Ooooh meiden echt bedankt!!! Dit doorbreekt echt de schakel waar ik in zat/zit. :-*
Voel me echt soms ontzettend onzeker… en steun van mensen waarvan je het verwacht krijg ik niet… moet niet zeuren… 2 kindjes alleen opvoeden is nog zwaarder :silenced:
Joepieeee!! :inlove: Dat geeft ook lekker energie als het lekker loopt! :dance:
Soms helpt het enorm als er even iemand met je ‘meegluurt’ met hoe je dag verloopt hier en dan een objectieve blik werpt. :-*
Soms heb je mazzel als je een partner hebt die dat voor je kan op bijna dagelijkse basis en soms heb je daar een forum met vrouwen voor. Al vraag ik soms sneller iets hier of bij een ‘meer ervaren’ vriendin dan aan mijn man. Die staat soms ook net iets te dichtbij.
Hij gaat goed vandaag!!! :inlove:
Heb zelf iets meer rek :dance:
Ze zat in de box te spelen…
Ik wilde dat ze eruit ging omdat ik ff een paar boodschappen wilde halen.
Dus ik vraag haar: Lianne kom je eruit…
Nee zegt ze…
Voor gisteren zou ik dan zeggen kom op Lianne eruit… :oops:
Nu zei ik Lianne geef jij je pop een kus en dan ga je eruit…
Dus Lianne geef dr pop een kus en steekt dr handjes in de lucht…
uit uit… :inlove:
Dom is dat… dit heb ik zelf niet kunnen bedenken
En het werkt ook door dingen anders te benoemen, muts op wekte sowieso een driftige peuter op…
Vandaag zei ik: Wil Lianne droog blijven??? jas over je oren…
Sloeg nergens op maar het werkte wel… :mrgreen:
En naar bed smiddags is nu een prinsessen slaap en zonder drama :inlove:
En we hebben prinsessen pantoffels… :mrgreen:
voor mezelf :inlove: :inlove:
mooi he, hoe we ze een beetje beet kunnen nemen
Hun het idee geven dat ze veel zelf te vertellen hebben, maar achter de schermen zelf de touwtjes in handen hebben…
heerlijk.
Mies ligt nu nog te tukken Oma was hier en die zei… zoo en dan gaat mies zeker slapen? zegt mies " neehhhhheeeeee, tukkie doen!
whahahaha
oma gauw… jaja, tukkie doen idd… :lol:
:lol:
Lianne heeft regenlaarzen en mooi zwarte hoge schoenen…
Ze moest altijd perse laarzen aan, maar mama wilde die schoenen…
Dus nu doen we de zwarte laarzen aan… :inlove:
Lianne tevreden… ik tevreden
Haha heerlijk die mies van jullie :inlove:
@Drella wrote:
Ben ook alleen met ze hè, ik kan na een dag vol boevenstreken niet 's avonds zeggen ‘en nou mag jij ze in bed leggen’.
Ik zeg het vaak hardop; wat ben ik blij dat ik geen alleenstaande mamma ben. Het lijkt me zo zwaar. Dus respect voor je Drella! :clap:
Wat fijn om te lezen dat dit gedrag heel normaal is. Erg lachwekkend soms. Ik wordt soms ook niet goed van die buien om niks van Tygo. Als hij iets moet, maar niet wil (zoals vanochtend hoestdrank innemen), dan tel ik tot drie. 'Als je zelf niet komt, dan tel ik tot drie en dan doe ik het.' Soms weet hij dat het dan menens is en komt hij direct naar me te gelopen (met open mond :inlove: ), maar vaak gaat hij door met waar hij mee bezig was. Als ik hem dan naar mij toe met halen, hoeft het meestal niet onder dwang allemaal, maar laat hij het gewoon toe. Dan begrijpt hij dat hij er toch niet onderuit komt..
En… je laat je niet gek maken door een peuter he ?
Die werkt hier nog steeds erg goed.
Ik herken overigens alles. Lars is al aan het peuterpuberen sinds hij 1,5 is. De strijd aangaan of op alles reageren werkt hier averechts.
Slaan, schoppen etc… is meteen de gang. En boze buien dat laten we gaan. Hij moet ze toch kwijt en van mij mag hij rollebollen over de grond en gillen als een speenvarken :lol: ! Ik gooi mijn kop in de lucht, ga stofzuigen ofzo en doe net of ik hem niet hoor. Let maar op… dan ineens zijn ze snel weer uit hun bui!