Nou onze dochter is 2 weken geleden echt opeens 180 graden omgedraaid. Bijna altijd goed meegaand, ook wel eens vervelend en schoppen op de commode en huilen om niks, maar nu is er geen land meer mee te bezeilen, ALLES is NEEEEEHHHHEEEEEEE en gillen, schreeuwen en huilen. Dus hier was het wel zo’n duidelijke verandering dat ik het geen twijfel meer vind of ze nu in de peuterpuberteit is :lol: 8) Zet haar naast de keuken neer als er niet mee te praten valt en zeg dan dat ze daar even boos mag zijn en huilen en schreeuwen en als het over is weer naar me toe mag komen, weet ook niet hoe ik het anders op moet lossen, wil haar geen straf geven voor iets waar ze eigenlijk niets aan kan doen (alle veranderingen in haar hoofdje).
Als je zegt dat het niet echt heel veel anders dan normaal is, misschien iets erger dan kan het natuurlijk wel, maar hoeft het niet zo te zijn. Volgens mij zijn niet bij alle kindjes de veranderingen zo duidelijk als bij mijn dochter (jammer genoeg, had wel wat geleidelijker mogen gaan), maar het kan ook zijn dat ze gewoon niet zo lekker in haar vel zit. Houd er rekening mee dat het 2 jaar gaat duren, kan het alleen maar meevallen als het het toch nog niet lijkt te zijn :lol:
Ja dat is de peuterpubertijd en nee die gaat niet over, hij gaat wel over IN een andere fase genaamd de kleuterpubertijd, kinderdwarszigheid en vervolgens de gewone pubertijd :lol:
Hoe ga je ermee om…
je steeds afvragen… weiger ik dit uit prencipe of omdat het echt niet kan en gevaar of andere ellende oplevert.
is het uit prencipe, geef het kind dan ook in bepaalde situaties wat ruimte om zichzelf te zijn.
Is het uit gevaar, wees dan duidelijk en laat zien wat wel kan.
Kleren aantrekken, weigert hij de eerste keer, dan laat ik hem even gaan… ik ga er niet meteen tegenin.
Dan maar in pyama eerst naar beneden. Kleren gaan mee en na wat drinken en eten en wat spelen wil het dan vaak ineens WEL…
Wil hij dan nog niet, dan word het een moeten en dan ga ik op de grond zitten en neem hem bijkans in de houdgreep… maar dat is zelden.
trappen op de commode… dat is echt een dikke no-no…
dan laat ik hem ter plekke los en doe 2 stappen naar achter en sla mijn armen over elkaar.
Vaak zie ik zo’n bij al aankomen en laat ik de luier enzo nog wel even aan.
Dan begint hij te gillen en doen en ik zeg rustig… ga zo door, dan gaat mama weg en zoek je het maar uit.
Meestal betijd hij wel en spreken we af dat ik snel verschoon en hij snel weer mag spelen.
Soms ligt hij na 5 minuten nog te gillen en dan zet ik hem met vieze broek en al weer op de grond en trek de deur achter me dicht…
ik verschoon je wel als je rustig kan doen…
En verder zit Mies regelmatig op de trap…
tja…
beetje uitvogelen wat voor jou peuter werkt want wat bij de 1 werkt, werkt bij de ander niet.
consequent zijn is wel belangrijk. Dat ben ik wel. Ze vinden mij een strenge maar wel lieve mama… dus… :mrgreen:
Hier valt de echte peuterpubertijd nog wel mee. Maar sowieso denken wij bij veel dingen na of het echt niet mag. Bepaalde dingen mogen gewoon niet, zoals met potloden en pennen op het behang in de kamer tekenen. Ook de weg op rennen voor is ten strengste verboden, daar geldt niet eens 2 x waarschuwen meer voor, dat is meteen een minuut op de gang. Gooien met brood mag eigenlijk niet, maar ik geef hem er echt geen straf voor. Als er 2 stukjes gemikt zijn pak ik gewoon zijn bord af, zodat het bij die 2 stukjes blijft. Net als een beker melk over zichzelf mikken en over zijn kinderstoel, daar word ik niet eens boos om, maar ruim ik op en hij krijgt voor dat moment geen melk meer.
We doen ook veel spelenderwijs, zoals kleren aan en jas aan. En als het niet al te koud is, en hij wil zijn jas niet aan, dan laat ik hem naar buiten gaan zonder jas. Ik neem zijn jas dan wel mee, want vaak zat vindt hij het toch te fris en komt hij toch zijn jas halen. verkouden wordtie toch wel op het kdv
En hem heel erg veel zelf laten doen. Zelf schoenen aan, zelf de tafel dekken voor zichzelf, zelf kiezen wat hij op brood wil, helpen poetsen als ik aan het poetsen ben, helpen ramen zemen, helpen auto wassen, helpen opruimen.
Maar ik heb denk ik nog niet echt een peuterpuber Ik denk dat het goed is om je af te vragen wat echt niet mag, en waarom niet. Als je dan maar heel weinig dingen over hebt, kun je daar heel consequent in blijven, en de rest lekker negeren
Nou onze dochter is 2 weken geleden echt opeens 180 graden omgedraaid. Bijna altijd goed meegaand, ook wel eens vervelend en schoppen op de commode en huilen om niks, maar nu is er geen land meer mee te bezeilen, ALLES is NEEEEEHHHHEEEEEEE en gillen, schreeuwen en huilen. Dus hier was het wel zo’n duidelijke verandering dat ik het geen twijfel meer vind of ze nu in de peuterpuberteit is :lol: 8)
Lianne is ook duidelijk omgeslagen, ze heeft karakter maar is nu duidelijk aan het puberen :lol:
Zet haar naast de keuken neer als er niet mee te praten valt en zeg dan dat ze daar even boos mag zijn en huilen en schreeuwen en als het over is weer naar me toe mag komen, weet ook niet hoe ik het anders op moet lossen, wil haar geen straf geven voor iets waar ze eigenlijk niets aan kan doen (alle veranderingen in haar hoofdje).
Dit is wel een goei, toelaten dat ze boos mag zijn… ik doe dat wel als ze iets moet doen wat ze niet leuk vind maar bij deze drama’s nog niet gedaan… die onthoud ik!
Als je zegt dat het niet echt heel veel anders dan normaal is, misschien iets erger dan kan het natuurlijk wel, maar hoeft het niet zo te zijn. Volgens mij zijn niet bij alle kindjes de veranderingen zo duidelijk als bij mijn dochter (jammer genoeg, had wel wat geleidelijker mogen gaan), maar het kan ook zijn dat ze gewoon niet zo lekker in haar vel zit. Houd er rekening mee dat het 2 jaar gaat duren, kan het alleen maar meevallen als het het toch nog niet lijkt te zijn :lol:
Ja dat is de peuterpubertijd en nee die gaat niet over, hij gaat wel over IN een andere fase genaamd de kleuterpubertijd, kinderdwarszigheid en vervolgens de gewone pubertijd :lol:
Hoe ga je ermee om…
je steeds afvragen… weiger ik dit uit prencipe of omdat het echt niet kan en gevaar of andere ellende oplevert.
is het uit prencipe, geef het kind dan ook in bepaalde situaties wat ruimte om zichzelf te zijn.
Is het uit gevaar, wees dan duidelijk en laat zien wat wel kan.
Lianne krijgt van mij redelijk wat ruimte al hanteer ik wel duidelijk en consequent grenzen.
Kleren aantrekken, weigert hij de eerste keer, dan laat ik hem even gaan… ik ga er niet meteen tegenin.
Hier idem, kleding gaat mee naar beneden en daar doen we nog een poging. Ik heb geen zin om een strijd-moeder te zijn…
Dan maar in pyama eerst naar beneden. Kleren gaan mee en na wat drinken en eten en wat spelen wil het dan vaak ineens WEL…
Wil hij dan nog niet, dan word het een moeten en dan ga ik op de grond zitten en neem hem bijkans in de houdgreep… maar dat is zelden.
trappen op de commode… dat is echt een dikke no-no…
dan laat ik hem ter plekke los en doe 2 stappen naar achter en sla mijn armen over elkaar.
Vaak zie ik zo’n bij al aankomen en laat ik de luier enzo nog wel even aan.
Dan begint hij te gillen en doen en ik zeg rustig… ga zo door, dan gaat mama weg en zoek je het maar uit.
Meestal betijd hij wel en spreken we af dat ik snel verschoon en hij snel weer mag spelen.
Soms ligt hij na 5 minuten nog te gillen en dan zet ik hem met vieze broek en al weer op de grond en trek de deur achter me dicht…
ik verschoon je wel als je rustig kan doen…
In dit soort situaties is het bij mij ook :naughty:
Lianne wordt met luier en al in bed gezet, de deur gaat dicht en een minuut later is ze vaak afgekoeld en doen we relaxt de schone luier aan.
En verder zit Mies regelmatig op de trap…
tja…
Ik heb een strafmatje en heel soms verdwijnd ze met eetstoel en al in de hoek… die werkt nog altijd het beste…
beetje uitvogelen wat voor jou peuter werkt want wat bij de 1 werkt, werkt bij de ander niet.
consequent zijn is wel belangrijk. Dat ben ik wel. Ze vinden mij een strenge maar wel lieve mama… dus… :mrgreen:
Volgens mijn omgeving houd ik Lianne te kort, maar als ik zie hoe ze zich gedraagt bij een ander dan is het gewoon een voorbeeldig meisje die erg goed weet waar mama haar grenzen liggen…
Ben nu liever TE consequent dan dat ik later met de gebakken peertjes zit
Hier valt de echte peuterpubertijd nog wel mee. Maar sowieso denken wij bij veel dingen na of het echt niet mag. Bepaalde dingen mogen gewoon niet, zoals met potloden en pennen op het behang in de kamer tekenen. Ook de weg op rennen voor is ten strengste verboden, daar geldt niet eens 2 x waarschuwen meer voor, dat is meteen een minuut op de gang. Gooien met brood mag eigenlijk niet, maar ik geef hem er echt geen straf voor. Als er 2 stukjes gemikt zijn pak ik gewoon zijn bord af, zodat het bij die 2 stukjes blijft. Net als een beker melk over zichzelf mikken en over zijn kinderstoel, daar word ik niet eens boos om, maar ruim ik op en hij krijgt voor dat moment geen melk meer.
We doen ook veel spelenderwijs, zoals kleren aan en jas aan. En als het niet al te koud is, en hij wil zijn jas niet aan, dan laat ik hem naar buiten gaan zonder jas. Ik neem zijn jas dan wel mee, want vaak zat vindt hij het toch te fris en komt hij toch zijn jas halen. verkouden wordtie toch wel op het kdv
En hem heel erg veel zelf laten doen. Zelf schoenen aan, zelf de tafel dekken voor zichzelf, zelf kiezen wat hij op brood wil, helpen poetsen als ik aan het poetsen ben, helpen ramen zemen, helpen auto wassen, helpen opruimen.
Maar ik heb denk ik nog niet echt een peuterpuber Ik denk dat het goed is om je af te vragen wat echt niet mag, en waarom niet. Als je dan maar heel weinig dingen over hebt, kun je daar heel consequent in blijven, en de rest lekker negeren
Dingen die echt niet mogen daar waarschuw ik ook niet bij, mama slaan is er 1 van. Van de stoep afrennen, al zeg ik altijd wel voordat we gaan wandelen op de stoep blijven anders ga je in de buggy.
En eigenlijk werkt dat erg goed.
Als Lianne iets uithaalt vraag ik me wel altijd af waarom doet ze dit??
Doet ze het om dwars te zijn of doet ze het omdat ze een uitdaging zoekt.
Zo heb ik rapley toegepast en soms vind Lianne het nog heerlijk om gewoon uit dr handen te eten. Dus als ze dwars aan tafel doet met dr bestek en bord dan laat ik dr gewoon met dr handjes eten…
Hebben we echt een miep dag, dan laat ik dr gewoon lekker miepen en piepen… beetje vaker dvdtje aan… mama ook gelukkig :inlove:
Oeh herkenbaar… :shifty: hier is het ook toegeslagen. Een beetje meer sluipend, grenzen verkennen en vooral eroverheen gaan. Eerst was ik ernstig meegaand in van alles en nog wat behalve gevaar. Nu heb ik toch besloten de grenzen ietsjes strenger te hanteren. En het lijkt te werken. Zijn bed in met een vieze luier als meneer gilt op de commode en idd een minuutje later kan het ineens toch zonder gillen. Beneden gooien met speelgoed is ook een nogo geworden aangezien er hier een kitten rondhopst die het als ‘uitdaging’ ziet. Aankleden wil hij ook regelmatig niet. Er is niet echt een reden aan te wijzen waarom hij niet wil, maar swah ook daarin trek ik weer een grens. IK wil dat hij kleren aankrijgt en dus gebeurd het. Want ik zie mezelf straks al wanneer meneer naar de PSZ mag ook met hetzelfde probleem zitten en dan zit er dus wel een tijdslimiet aan. Daarna krijgt hij overigens wel even de tijd om uit te razen. Mag ie lekker in de kamer over de grond rollen en boos doen. Daarna is hij meestal wel weer knuffelig (terwijl dat er eigenlijk helemaal af was! :shifty: ), kusjes is overigens ook ineens uit de mode hier terwijl hij altijd graag een kusje weggaf.
Maar net als jij denk ik ook dat ik er meer aan heb dat ik hem nu wat korter houd en daar straks baat bij heb dan dat ik nu (het nog kan) hem meer de regels laat bepalen.
Het enige onderdeel waar hier echt noooooit strijd over is is het eten. Hij gaat erbij zitten, krijgt zijn bordje en hoe hij eet boeit me ook niet (bestek of handen) maar is hij klaar prima…geen gemiep en gemier aan tafel dan gaat hij er maar af. Hij is nog te klein (in mijn ogen dan ) om te snappen dat je eigenlijk aan tafel blijft tot iedereen klaar is. Hij krijgt alleen echt GEEN aandacht als hij eenmaal van tafel af is. Hoeveel speelgoed hij ook meesleept en hoevaak hij ook mamaaaa, papaaaa roept. Dan is het 1 x een duidelijk Nee, mama/papa is nog aan het eten. Dat begint hij zowaar te begrijpen. :lol:
Oeh herkenbaar… :shifty: hier is het ook toegeslagen. Een beetje meer sluipend, grenzen verkennen en vooral eroverheen gaan. Eerst was ik ernstig meegaand in van alles en nog wat behalve gevaar. Nu heb ik toch besloten de grenzen ietsjes strenger te hanteren. En het lijkt te werken. Zijn bed in met een vieze luier als meneer gilt op de commode en idd een minuutje later kan het ineens toch zonder gillen. Beneden gooien met speelgoed is ook een nogo geworden aangezien er hier een kitten rondhopst die het als ‘uitdaging’ ziet. Aankleden wil hij ook regelmatig niet. Er is niet echt een reden aan te wijzen waarom hij niet wil, maar swah ook daarin trek ik weer een grens. IK wil dat hij kleren aankrijgt en dus gebeurd het. Want ik zie mezelf straks al wanneer meneer naar de PSZ mag ook met hetzelfde probleem zitten en dan zit er dus wel een tijdslimiet aan. Daarna krijgt hij overigens wel even de tijd om uit te razen. Mag ie lekker in de kamer over de grond rollen en boos doen. Daarna is hij meestal wel weer knuffelig (terwijl dat er eigenlijk helemaal af was! :shifty: ), kusjes is overigens ook ineens uit de mode hier terwijl hij altijd graag een kusje weggaf.
Maar net als jij denk ik ook dat ik er meer aan heb dat ik hem nu wat korter houd en daar straks baat bij heb dan dat ik nu (het nog kan) hem meer de regels laat bepalen.
Het enige onderdeel waar hier echt noooooit strijd over is is het eten. Hij gaat erbij zitten, krijgt zijn bordje en hoe hij eet boeit me ook niet (bestek of handen) maar is hij klaar prima…geen gemiep en gemier aan tafel dan gaat hij er maar af. Hij is nog te klein (in mijn ogen dan ) om te snappen dat je eigenlijk aan tafel blijft tot iedereen klaar is. Hij krijgt alleen echt GEEN aandacht als hij eenmaal van tafel af is. Hoeveel speelgoed hij ook meesleept en hoevaak hij ook mamaaaa, papaaaa roept. Dan is het 1 x een duidelijk Nee, mama/papa is nog aan het eten. Dat begint hij zowaar te begrijpen. :lol:
Hier hebben we smorgens een strak tijdschema, Lianne moet namelijk om 7u op het kdv zijn. Toch lukt het wel om op tijd er te zijn als ze de eerste keer kleding aan doen weigerd :mrgreen:
Dan draai ik het gewoon om, eerst ontbijten en dan aankleden.
Euh… hier is alles: ZELLUF!!! Ook dingen die ze niet kan, dus voordat ik de deur uit ga, krijgt Tes al een half uur eerder haar jas in handen. Kasten worden momenteel ook open getrokken, het woordje afblijven en niet doen van mama, zijn uit haar begrippenlijst geschrapt en de strafhoek waarschijnlijk op dit moment het plekje in huis dat ze het meeste ziet
Kortom, consequent zijn, duidelijk zijn en zover ze het toe laat af en toe lekker kroelen. Verder is het helaas uitzingen tot het over is en hier is dat uit ervaring pas rond een jaar of 3 en dan maak je weer andere dingen mee :roll:
Wij zeggen hier:
Ik ben 2 en zeg nee
Ik ben 3 en doe het lekker toch nie
Ik ben 4 en het interesseert mij geen zier
Ik ben 5 en gedraag mij als een oud wijf
Dus… ben bang dat we er nog wel even druk mee zijn
En dan hebben we sinds gisteren, keihard gillen en mama uitlachen :evil:
Vandaag heeft ze in de hoek gezeten , leek effect te hebben.
Naar bed gaan was een drama, maar dat heb ik achteraf pedagogisch niet helemaal handig aangepakt :oops:
Schopdrama bij verschonen, heb dr in bed gemikt. Haar er na 1 minuut uitgehaald. Schone luier gegeven en toen in bed gelegd voor slapen gaan… toen was het een drama… Dus kan dr misschien de volgende keer beter duidelijk laten merken dat mama echt niet meer boos is… :think:
Euh… hier is alles: ZELLUF!!! Ook dingen die ze niet kan, dus voordat ik de deur uit ga, krijgt Tes al een half uur eerder haar jas in handen. Kasten worden momenteel ook open getrokken, het woordje afblijven en niet doen van mama, zijn uit haar begrippenlijst geschrapt en de strafhoek waarschijnlijk op dit moment het plekje in huis dat ze het meeste ziet
Kortom, consequent zijn, duidelijk zijn en zover ze het toe laat af en toe lekker kroelen. Verder is het helaas uitzingen tot het over is en hier is dat uit ervaring pas rond een jaar of 3 en dan maak je weer andere dingen mee :roll:
Wij zeggen hier:
Ik ben 2 en zeg nee
Ik ben 3 en doe het lekker toch nie
Ik ben 4 en het interesseert mij geen zier
Ik ben 5 en gedraag mij als een oud wijf
Dus… ben bang dat we er nog wel even druk mee zijn
Oooh fijn Bi…jij wilde ook graag een tweede ooit…ik twijfel geloof ik ineens. 8) :lol:
Lekker Pooh…ik had eerder ook altijd zoiets ala de box en het bed zijn nooooit strafplekjes. Tot het schoppen op de commode met smerige luier begon. En dan is het in mijn ogen natuurlijk geen strafplekje maar ‘afkoelplekje’ maareuhm ik zou er graag geloof ik even een boxachtig plekje kweken. :oops: Misschien ook maar een strafplekje kweken op een Ikeamatje oid. :think:
Ik zeg overigens niet eens altijd dat mama niet meer boos is (is niet eerlijk want vaak ben ik echt nog boos 8) ) maar ik zeg wel dat mama hem weer lief vind en of hij lief helpt met…(luier, aankleden whatever) en dat gaat eigenlijk wel goed. En dan heb ik ook echt momenten waarbij ik helemaal niet pedagogisch verantwoord bezig kan zijn (iets met stoom uit mijn oren :o ) en dan is het enige wat ik kan zelf een time out nemen. Helpt ons alletwee trouwens want we komen alletwee tot rust, ik ga weer anders reageren op zijn gedrag is iig het cirkeltje doorbroken.
Oooh fijn Bi…jij wilde ook graag een tweede ooit…ik twijfel geloof ik ineens. 8) :lol:
Lekker Pooh…ik had eerder ook altijd zoiets ala de box en het bed zijn nooooit strafplekjes. Tot het schoppen op de commode met smerige luier begon. En dan is het in mijn ogen natuurlijk geen strafplekje maar ‘afkoelplekje’ maareuhm ik zou er graag geloof ik even een boxachtig plekje kweken. :oops: Misschien ook maar een strafplekje kweken op een Ikeamatje oid. :think:
Ik zeg overigens niet eens altijd dat mama niet meer boos is (is niet eerlijk want vaak ben ik echt nog boos 8) ) maar ik zeg wel dat mama hem weer lief vind en of hij lief helpt met…(luier, aankleden whatever) en dat gaat eigenlijk wel goed. En dan heb ik ook echt momenten waarbij ik helemaal niet pedagogisch verantwoord bezig kan zijn (iets met stoom uit mijn oren :o ) en dan is het enige wat ik kan zelf een time out nemen. Helpt ons alletwee trouwens want we komen alletwee tot rust, ik ga weer anders reageren op zijn gedrag is iig het cirkeltje doorbroken.
Ik zet Lianne inderdaad in bed om juist mezelf een time out te geven :mrgreen:
Ik kan erg slecht tegen peuterpubertjes :oops:
Maar een strafplekje creeeren op de bovenverdieping zit wel wat in :thumbup:
We knuffelen altijd na een puberaanval… wil dat ze weet dat mama niet boos blijft. Vertrouwen vind ik erg belangrijk.
Hahaha Bi ja ik doelde op jou jij hebt er uiteraard al twee en dus ook dubbel de peuterpubertijd. En je bent er nog, niet opgenomen, geen AD nodig 8) dat bedoelde ik meer. Ik twijfel echt geen seconde hoor of er wel of niet nog 1 bij kan of mag komen. Ze peuterpuberen allemaal in meer of mindere mate. Al moet ik eerlijk zeggen, soms ben ik best een beetje blij dat ik er niet 2 kort op elkaar heb! Hoe graag ik dat eerder ook wilde, ik kan me nu in relatieve rust richten op het euhm pedagogisch verantwoorde loodsen door de peuterpubertijd zonder de handen vol te hebben aan hormonen, zwangerschap, nachtvoedingen Eigenlijk dus een vette respect dat jij er 1 aan het ‘puberen’ had en dat toen Tes erbij kwam met alle onrust van die periode. Doe het je niet na! :oops:
Pooh hij weet ook door een knuffel dat hij nog lief is en ik hem nog lief vind. Al ben ik de eerste die zegt dat ik het best moeilijk vind om die grens aan te geven (voor mezelf en naar hem toe) dat het zijn gedrag is wat ik niet fijn vind en niet hijzelf. :shifty: Maar elke dag leren we weer wat nieuws! Nu hier idd ook eens kijken naar hoe en wat met straf. Ik zet hem nu op de bank als time out. Maar ja hoe lang duurt het voor hij een link legt tussen bank en straf? gaat morgen matje beneden leggen
