Rhi, nog net niet opgenomen 
Wij hebben er 3 jaar tussen, vind ik zelf een mooi leeftijdsverschil 1 jaar de kids samen gehad voordat Mik naar school ging. Nu lijkt het mij ook heerlijk als Tes straks naar school gaat :oops: But you know…
Ach en Casper is straks het meest voorbeeldige kind, dat je je kunt bedenken meis :mrgreen: :inlove:
Ow en ter aanvulling:
Pedagogisch veratwoord??? Wasdah??? :mrgreen:
Spreekt de gediplomeerde pedagogisch medewerker, laat mijn baas het niet horen
@Rhiannon wrote:
Oooh fijn Bi…jij wilde ook graag een tweede ooit…ik twijfel geloof ik ineens. 8) :lol:
Lees hem nu pas goed, je praat in verleden tijd :oops: :doh: :wall:
Pfffjew ik hoop dat ie niet meeleest met je 8) solliciteren in recessie is belabberd :lol: dan komt de opname al rap dichterbij. 
Ik weet overigens hoe lastig het is dat geplan met leeftijden tussen kids in ed. (resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst 8) ) dus 3 jaar ertussen is ook hier prima! Het lijkt me heerlijk om Casper op de PSZ te hebben, ik denk zelf dat het wel zal helpen bij de balans tussen de aandacht voor twee. En ik kan niet al te goed functioneren zonder planning. :silenced: hele dagen thuis is heeeerlijk hoor (en luxe) maar ik kreeg altijd meer gedaan toen ik nog werkte. :o
Als alles helemaal superdeluxe gaat lukken met de aankomende poging dan zit er straks bijna 3 jaar tussen. :mrgreen: *maar nee hoor ik plan nix :liar: *
Hij is altijd het liefste kereltje…maar ik ben bevooroordeeld en van de opa en oma’s durf ik ook niet te zeggen dat ze eerlijk zullen antwoorden. :lol: Het gepuber is in mijn geval wel ‘gezond’ want zo kan ik ietsjes makkelijker hem uit logeren sturen. :shifty:
Hahahaha, plannen hebben wij ook niet aan gedaan, Mik 3 jaar over gedaan en Tes 10 maanden, dus er kan van alles gebeuren
Enne we gaan gewoon voor superdeluxe hoor Moet gewoon lukken dit keer 
Ha pfff zie je wel! Nix planbaars aan (laat staan als je al een peuterpuber hebt rondhopsen :lol: ) 8)
Ik plan gewoon lekker afleiding! :mrgreen: En das dan weer een voordeel van een peuterpuber :dance: Elke dag is weer een verrassing wat een driftbui uitlokt 8)
Mijn pubertje ligt iig heeeeerlijk te slapen na een wandeling in het bos vanmiddag. Daar ga ik de vruchten zo ook van plukken… 
Trusten!
Enneuh Pooh het weekend is weer voorbij…morgen werken = even geen pedagogisch verantwoorde bezigheden. :-* geniet ervan. :mrgreen:
Oeh herkenbaar hoor!
Hier twee peutertjes die ook enorme draken kunnen zijn… ze kunnen echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen, ik kan daar geloof ik ook niet zo goed tegen. Kreeg laatst op het kdv al te horen… ‘ja jij hebt er twee, en dan nog twee van die pittige kindjes ook…’ :shifty: Ik kan soms ook vreselijk uitvallen tegen ze :oops: en daar heb ik dan altijd meteen spijt van. Maar ik moet zeggen, ik probeer dat wel heel bewust te veranderen, en dat gaat steeds beter
Ben ook alleen met ze hè, ik kan na een dag vol boevenstreken niet 's avonds zeggen ‘en nou mag jij ze in bed leggen’.
Vooral Rubin heeft er de laatste tijd een handje van om op straat ineens van me weg te rennen. Heb ik net Loek achterop de fiets zitten, kijkt Rubin me met een grote grijns aan en rent er vandoor. Hij wéét dat ik op dat moment weinig kan. En wat doe je dan he… de ene al op de fiets, de ander rent weg. Op hoop van zegen dan altijd dat de fiets niet omdondert probeer ik zo snel mogelijk Rubin terug te halen. En dan ben ik ook niet altijd even vriendelijk tegen hem :oops: Is ook gewoon eng.
Vorige week ook, liepen we met drieën van het speeltuintje naar huis… rent Rubin ineens weg. Ga ik hem achterna, rent Loek ineens de andere kant op. Meestal blijven ze wél netjes op de stoep, maar deze keer niet. En er kwam net een auto aan :o Gelukkig stond er vlakbij Loek een wat oudere mevrouw op de stoep, die gebaarde naar de auto om even te stoppen en haalde Loek van de weg. Ik had haar natuurlijk al gezien en ook gezien dat ze zag wat er gebeurde, anders had ik denk ik Loek niet zo makkelijk alleen gelaten, maar je moet toch iets 
Ik was echt boos op beiden omdat ik zo geschrokken was (en het ook een situatie is waar je heel machteloos staat) en ze lachten alleen maar nog harder :evil:
Ik vind het soms enorm zwaar, dat niet luisteren (gooien met speelgoed, ‘straf’ maakt geen indruk), die driftbuien (daar zijn ze heeeeel goed in), het ruzie maken… maar ik kan ook nog enorm genieten van de kleine leuke dingen. En ik geniet er enorm van om te zien hoe die twee kleine mini-mensjes steeds meer grip krijgen op de wereld om zich heen, hoe ze zich taal steeds meer eigen maken en hoe ze mij altijd met alles willen ‘heppelen’. Mijn vader zei laatst nog tegen me… pas als je op een ander bent zie je hoe goed je opvoeding wel of niet werkt. Als ze zich daar netjes gedragen dan doe je het goed, het gedrag thuis is niet echt een graadmeter want daar gaan ze juist uitproberen en grenzen verkennen.
Ach, zoveel mensen in zoveel generaties die een peuterpuber hebben overleefd… dat zal ons toch ook wel lukken zeker :-*
Nou… allemaal ergggg herkenbaar.
in de huiskamer staat een topic over wat je herkenbaar maakt.
Volgens de moeders van school is dat " Cell zien lopen bij school of in t winkelcentrum met een kinderwagen aan de hand en een schoppende peuter horizontaal onder d’r arm geklemd…"
Leuk deze tijd, echt heeeeeeeeeeeel leuk :liar:
En dan is daar het moment dat hij op de trap staat en zegt " miesjol neden?" en ik zeg " ja tuurlijk" en hij zegt " mama kuffie?" waarbij hij naar me toe buigt en me kusjes geeft :inlove:
of zoals laatst… heb me zelden zo beschaamd gevoelt…
Mies wilde een eigen karretje bij de appie, maar ik had hem dus in het zitje van een grote kar gedaan want ik moest veeeel hebben.
Hij heeft echt, de HELE winkel lang kermend lopen roepen " neeeee daaheennnnn!" om bij elk artikel in de kar huilend te zeggen " neeeee pas niet mama!
Werkelijk, elk gangpad werd ik getrakteerd op priemende ogen die ws dachten dat hij vond dat hij niet in het zitje paste en pijn had.
Maar nee, hij vond dat er geen boodschappen in de kar past want hij wilde ze in een eigen kar doen.
Gelukkig zijn die buien redelijk zeldzaam… maar genant vond ik het wel… :lol:
Ik voel me altijd zooo ontzettend klein als Lianne een bui heeft in het openbaar… :oops:
@drella: ik herken dat wel hoor, Lianne heb ik ook alleen en vooral als ze op bed moet dan zit ik er redelijk door… na een miepdagje.
vaak geef ik me over op zo’n momentje.
Dan maar op de vloer omkleden.
Vanochtend op het kdv: normaal krijg ik een dikke kus als ik weg ga.,
Nu was het: Lianne mama gaat werken krijg ik een kus??
Nee zegt ze, kreeg ik een mep :shock:
Dus de leidster dr opgepakt en gezegd jij gaat zwaaien mama gaat werken… het bleef nee…
Op de fiets kon ik het wel redelijk relativeren… maar wat een ding momenteel :shock: :mrgreen:
Vanavond komt ze waarschijnlijk op me afgerend… mama!!! :inlove:
@Drella wrote:
Oeh herkenbaar hoor!
Hier twee peutertjes die ook enorme draken kunnen zijn… ze kunnen echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen, ik kan daar geloof ik ook niet zo goed tegen. Kreeg laatst op het kdv al te horen… ‘ja jij hebt er twee, en dan nog twee van die pittige kindjes ook…’ :shifty: Ik kan soms ook vreselijk uitvallen tegen ze :oops: en daar heb ik dan altijd meteen spijt van. Maar ik moet zeggen, ik probeer dat wel heel bewust te veranderen, en dat gaat steeds beter
Ben ook alleen met ze hè, ik kan na een dag vol boevenstreken niet 's avonds zeggen ‘en nou mag jij ze in bed leggen’.
Vooral Rubin heeft er de laatste tijd een handje van om op straat ineens van me weg te rennen. Heb ik net Loek achterop de fiets zitten, kijkt Rubin me met een grote grijns aan en rent er vandoor. Hij wéét dat ik op dat moment weinig kan. En wat doe je dan he… de ene al op de fiets, de ander rent weg. Op hoop van zegen dan altijd dat de fiets niet omdondert probeer ik zo snel mogelijk Rubin terug te halen. En dan ben ik ook niet altijd even vriendelijk tegen hem :oops: Is ook gewoon eng.
Vorige week ook, liepen we met drieën van het speeltuintje naar huis… rent Rubin ineens weg. Ga ik hem achterna, rent Loek ineens de andere kant op. Meestal blijven ze wél netjes op de stoep, maar deze keer niet. En er kwam net een auto aan :o Gelukkig stond er vlakbij Loek een wat oudere mevrouw op de stoep, die gebaarde naar de auto om even te stoppen en haalde Loek van de weg. Ik had haar natuurlijk al gezien en ook gezien dat ze zag wat er gebeurde, anders had ik denk ik Loek niet zo makkelijk alleen gelaten, maar je moet toch iets
Ik vind het soms enorm zwaar, dat niet luisteren (gooien met speelgoed, ‘straf’ maakt geen indruk), die driftbuien (daar zijn ze heeeeel goed in), het ruzie maken… maar ik kan ook nog enorm genieten van de kleine leuke dingen. En ik geniet er enorm van om te zien hoe die twee kleine mini-mensjes steeds meer grip krijgen op de wereld om zich heen, hoe ze zich taal steeds meer eigen maken en hoe ze mij altijd met alles willen ‘heppelen’. Mijn vader zei laatst nog tegen me… pas als je op een ander bent zie je hoe goed je opvoeding wel of niet werkt. Als ze zich daar netjes gedragen dan doe je het goed, het gedrag thuis is niet echt een graadmeter want daar gaan ze juist uitproberen en grenzen verkennen.
Ach, zoveel mensen in zoveel generaties die een peuterpuber hebben overleefd… dat zal ons toch ook wel lukken zeker
Ik kan echt super slecht tegen gemiep, en dat weet Lianne.
Dat is altijd al zo geweest :oops:
Maar probeer sinds de vakantie me er minder druk om te maken, ofwel me minder gek te laten maken door mn peuter
Ik kan ook ontzettend genieten van dr, vooral als we samen met mn vriend zijn in het weekend :inlove:
Dan is het: mama en S… Kusje :inlove:
Mama is ook echt even uit beeld als S er is…
Dan moet ze ook eerst ff goed met hem knuffelen :inlove:
Oef heerlijk idd geknuffel! Ik geloof trouwens dat dat ook iets is wat met de peuterpuberfase samengaat. Casper is nooit zo van de knuffel geweest, op schoot zitten vond ie ook niets. Maar de laatste tijd lijkt dat er wel iets meer in te zitten! Zal dat de ‘beloning’ voor het opvoeden zijn? :inlove:
Net trouwens bij het CB geweest, de verpleegkundige (die was er ook toen hij net geboren was) en ook zij vind meneer een lekker ventje! :inlove: Hij zat ook superfijn zelluf te spelen terwijl papa en mama aan het praten waren. En mbt de driftbuien…tja het cliche van ze horen erbij. En de enige tip die ze had was soms even laten uitrazen en toch duidelijk de grenzen blijven aangeven. Iedere driftbui is toch weer apart en iedere keer kun je dat anders oplossen (negeren, straffen ed) dus dat ligt aan het moment. Zolang de grenzen (regels) maar gelijk blijven is er iig voor je kindje geen onduidelijkheid. :thumbup:
Het allermooiste is idd (geloof dat Drella dat aangaf) dat ze bij iemand anders zich ineens wel gedragen. Soms wat frusti maar een teken dat je het toch wel goeddoet.
Lianne is bij een ander ook een voorbeeldig kind
Dus doet mama het toch wel goed
Niet meer twijfelen dus Pooh! Je doet het top! :thumbup:
En als ze een driftbui heeft, in je hoofd even bedenken dat ze die bui heeft omdat ze zich bij jou superveilig voelt en die driftbui ook DURFT te krijgen. Kun je je een groter compliment van L.ianne voorstellen? (kusjes en knuffels zijn ook fijn ) :inlove:
Ik ga hem denk ik maar printen oid en boven de commode hangen :lol: 8)
Die ga ik onthouden :thumbup:
Op zich twijfel ik niet aan mn aanpak maar voel me soms ontzettend klein met zo’n peuter :lol:
Maargoed deze mama heeft al heel wat bergen overwonnen dus dit is in vergelijking met dat helemaal niks…
Trek ff een pak roosvicee open en zegt: komt goed schatje… :mrgreen:
kan het erger??? :think:
Haal Lianne om 5u op van het kdv, dikke lip van het vallen, niet geslapen. Dus ik zeg ga je mee we gaan naar huis.
NEEEEEEEEEE gilt ze, dus heb dr even laten uitrazen.
Erna haar afgeleid en laarzen aan gedaan, jas opgezocht en naar de fiets.
Tot hier ging het goed.
Bij de fiets kwam de peuter weer boven, op de fiets gezet, bij de supermarkt een gillende peuter, In de supermarkt een gillende peuter en op de weg naar huis nog steeds een gillende peuter.
Kreeg opmerkingen in de winkel… heb geantwoord als je kinderen hebt herken je dit gedrag vast!!!
Vond het wel een stoere opmerking van mezelf
Thuis gekomen bleef het gillen, heb dr voor de tv gezet met dr slaapknuffel en na 5 minuten was het over.
Maar bij elkaar op geteld heeft ze een uur lopen gillen en krijsen.
Toen samen bij de salontafel gegeten en toen was het helemaal klaar… had ff geen zin in pedagogisch verantwoord gedoe aan tafel…
In bed ging super…
Maar hoop dat dit het topje was
Ze heeft je vast enorm gemist… 8)
Lekker temperamentje :inlove: die van mij heeft ook weer heerlijk zichzelf misdragen in de super. Hij is horizontaal onder de arm naar de auto gebracht… :silenced: *oeh de blikken onderweg * het zit vast in de lucht. :lol:
@Rhiannon wrote:
Ze heeft je vast enorm gemist… 8)
Lekker temperamentje :inlove: die van mij heeft ook weer heerlijk zichzelf misdragen in de super. Hij is horizontaal onder de arm naar de auto gebracht… :silenced: *oeh de blikken onderweg
Rhiannon… herkenbaar aan een horizontale peuter onder de arm…
hmmm :think: waaaar ken ik dat van
Mies doet NOOOOIT zo en al helemaaaaaal niet in de super :liar: :shifty:
Ook leuk… zoon wil voorop op de fiets zitten, maar mama mag dan niet het stuur vasthouden… tijdens het fietsen worden er verwoedde pogingen gedaan mama’s beide handen van het stuur te duwen.
Erggg handig kan ik zeggen :thumbup: :liar:
Of zooo moe zijn (en tja, soms moet ie dan toch echt nog mee, helaas, 3e van 4 in 1 gezin, das soms erg schipperen) dat ie met nijna en duim in de mond gewoon op de stoep gaat zitten en nog 1 stap weigert te zetten…
ook leuk :thumbup: :liar: :shifty:
Haha wat een heerlijk herkenbare dingen :mrgreen:
Horizontale peuter onde de arm… check (dubbel check, want ik loop ook heel soms wel eens met twee horizontale peuters :shifty: )
Niet mee willen als ik ze op kom halen op kdv… check! Bijna elke keer gaat dat hier zo, heb ze wel eens een tijdje toen écht heel erg was met tegenzin opgehaald :oops:
Hier eeuwig strijd wie er voor op de fiets mag. Ik wissel dat af, maar vaak is dat enorm gemopper van degene die achterop moet. Gisteren dacht ik leuk lekker even naar de bossen te fietsen, even rennen en een frisse neus halen. Rubin heeft achterop de héle weg op een zeer flauw toontje zitten jengelen. Als ik even stopte om naar de eendje te kijken was het over, dan zat het vrolijk te ‘kwak kwak kwak’ -en maar zodra we verder fietsten begon zijn jengeltje ook weer :roll:
Maar ik laat me toch niet tegenhouden door dat soort gedrag. Het is dan heel makkelijk om te denken ‘nou, we blijven wel thuis als het zo moet’ maar dan zitten we altijd alleen nog maar thuis, vrees ik. Oh, en ik geloof niet dat ik me al ooit heb geschaamd voor een gillend kind op de fiets of in de winkel (dat doen ze hier gelukkig bijna nooit :thumbup: ). Ik krijg er ook nooit rare blikken of opmerkingen over… of het ontgaat me gewoon