Ik heb hier nu redelijk veel gelezen over het geven van borstvoeding als je kindje er eenmaal is, maar ik vraag me af of er ook dames zijn die ervoor gekozen hebben om bewust geen borstvoeding te geven en wat hiervoor de reden was?
Mischien kun je deze vraag beter bij het flesvoeding gedeelte stellen, hier onder de borstvoedsters zul je het antwoord niet vinden meis 
Ik kom toevallig voorbij smurfen hier en ik ben zo’n mama die (min of meer) bewust geen bv gegeven heeft. Misschien inderdaad beter op z’n plaats bij Mamavraagjes of Flesvoeding…
Het is niet iets wat je zomaar niet doet. En achteraf heb ik er best een beetje spijt van dat ik het niet tenminste geprobeerd heb. Aan de andere kant weet ik ook dat het een hele zware strijd geworden zou zijn die ik waarschijnlijk niet lang (genoeg) volgehouden zou hebben.
De grootste reden om geen bv te geven lag voor mij in gebrek aan vertrouwen in mijn eigen zieke lichaam. Tevens heb ik niet echt iets met mijn borsten. Ik ben niet echt trots op ze ofzo. Ik weet het niet wat het is, dat is een gevoel wat ik moeilijk kan omschrijven.
Ik heb de beslissing om het niet te doen pas genomen na de geboorte van Hieke. Ik ben bevallen met een spoedks en nadat ik weer bij was uit de narcose kreeg ik de keuze. En daar was ik (en ben ik meestal nog) heel blij mee. Ben toch wel meerendeels blij dat ik het niet gedaan heb. Pas na een week of 8 kwam het eerste moment dat ik dacht… hmmm, misschien had ik het toch moeten doen.
Ik heb mijzelf misschien iets afgenomen, en Hieke ook maar ik heb ons ook heel veel wel kunnen geven door deze beslissing. Maar dat is dus heel persoonlijk.
Denk dat ik het bij een eventuele 2e wel zou willen proberen. Alleen die gaat er zeer waarschijnlijk niet komen.
Beetje duidelijk? Volgens mij is het een nogal verwarrend verhaal… :shifty:
Hier ook iemand die bij de derde bewust de beslissing genomen heeft om geen borstvoeding te geven. Bij de oudste twee kinderen was de borstvoeding uitgelopen op een naar mijn idee waar drama. Ben voor mij gevoel bij beide tot het uiterste gegaan en toch maar resp. 6 en 5 weken borstvoeding kunnen geven. Ik had echt het idee dat mijn lijf er schijnbaar niet geschikt was voor het borstvoeden. In mijn directe omgeving ook geen goede voorbeelden. Misschien heeft dat meegespeeld.
Bij de derde direct met flesvoeding begonnen. Ik stond toen helemaal achter mijn beslissing. Het is nu een gezonde meid van 9 jaar en is niets te kort gekomen. Maar… ik had ze zo veel meer kunnen geven. Heb er nu dus achteraf echt spijt van en voel me met name schuldig dat ik het niet geprobeerd heb.
En nu de jongste na 3 1/2 jaar nog steeds geniet van de voordelen van de borstvoeding voel ik me extra schuldig tegenover mijn kinderen die geen borstvoeding hebben gehad.
Sommige dingen in het leven moest je eigenlijk gewoon over kunnen doen.
@baukje wrote:
voel me met name schuldig dat ik het niet geprobeerd heb.
Ja, dat speelt bij mij ook heel erg een rol. Hoewel ik verstandelijk heel goed weet dat er (te)veel factoren waren die het héél moeilijk zouden maken.
Onder invloed van hormonsters heb ik het er soms best wel moeilijk mee… maar dat is dan de emotionele kant. De verstandelijke kant… nogmaals etc… :shifty:
Ik geef bewust wél bv, en ben daarom ook heel blij dat het gewoon goed lukt.
Maar ik weet wel dat sommige moeders ook graag bv zouden willen geven, maar het niet lukt., én dat er een groep is die meteen fv wil geven. Dat laatste vind ik persoonlijk erg jammer, en zou graag zien dat deze mensen éérst kijken naar de mogelijkheden van bv, en dáárna pas een defintieve keuze maken.
Maar dan heb ik het wel over mensen die ‘gewoon’ fv willen geven. Puur omdat ze bv niks vinden. Dan denk ik, maar je weet niet wat het is? Probeer het eerst, dán kun je oordelen. ‘Ken’ 1 persoon die bij de eerste dus fv gaf, vanaf het begin. Bij de tweede wilde ze dat ook weer doen, en ik heb toen dit bovenstaande ook geschreven. Helaas heb ik een tijd niks gehoord van haar, dus weet niet of ze bv heeft gegeven. Maar zij wilde dus geen bv geven omdat ‘ze zich daar niet prettig bij voelde’. En persoonlijk vind ik dit te weinig reden.
@miranda79 wrote:
zou graag zien dat deze mensen éérst kijken naar de mogelijkheden van bv, en dáárna pas een defintieve keuze maken.
Ik vind dat je wat snel oordeelt. Wie zegt dat moeders die meteen fv geven dat niet doen? De vraag van Rebecca* gaat over de redenen om het niet te doen.
Waarom dan meteen oordelen? Dat zij deze vraag hier stelt getuigt voor mij juist wel van je erin verdiepen! Kijken naar de (on)mogelijkheden.
Het is (voor mij althans) best iets heel emotioneels. En ik vind het dan ook moelijk om hierin alles duidelijk te omschrijven. Dat er dan zo geoordeeld wordt dat doet gewoon pijn.
Jammer…
@Sisil wrote:
Het is (voor mij althans) best iets heel emotioneels. En ik vind het dan ook moelijk om hierin alles duidelijk te omschrijven.
Ik vind het erg knap dat je jouw verhaal hier zo hebt neergezet. Hoe moeilijk je het blijkbaar vindt om het duidelijk te omschrijven, ik denk dat je daarin juist erg goed bent geslaagd. Door je ervaring zo open en eerlijk op te schrijven, stel je je kwetsbaar op (net als Baukje trouwens) Ik heb daar oprecht bewondering voor.
Dank jullie wel voor de antwoorden dames. Bedankt voor het delen van jullie ervaringen. Wij zijn nog niet zwanger, maar zijn wel al over een heleboel dingen na aan het denken, waaronder dit en wat dat betreft vind ik dit forum echt heerlijk!
Aan de moderators, kan dit bericht verplaatst worden naar het fles voeding gedeelte, of moet ik mijn vraag daar opniew stellen?
Ik vind ook dat dit ieders persoonlijke keuze moet zijn: het is tensloote JOUW lijf en als jou bv niks lijkt wie is iemand anders dan om te zeggen dat je het “moet” doen?
(nog ff een ding :think: : ik heb ook niks met mijn borsten- ja ze horen er gewoon bij- , heb geen romantisch beeeld van bv en de ‘verstekte band met mijn kind’ en toch vind ik bv helemaal top! Ik heb bewust gekozen voor bv omdat het het beste voor de kleine is EN omdat ik simpelweg te lui ben om iedere keer een fkeesje mee te nemen/ te maken/ op te warmen… :mrgreen: )
@Rebecca* wrote:
Ik heb hier nu redelijk veel gelezen over het geven van borstvoeding als je kindje er eenmaal is, maar ik vraag me af of er ook dames zijn die ervoor gekozen hebben om bewust geen borstvoeding te geven en wat hiervoor de reden was?
Je kunt je vraag beter (ook) bij flesvoeding stellen inderdaad.
Als je twijfelt… waarom volg je straks als je zwanger bent niet eens de cursus bij de VBN? Die is er óók voor mensen die nog een beslissing gaan nemen. Daar krijg je veel informatie over borstvoeding én ervaringsverhalen. Je kunt dan ook nog vragen stellen (wat met een boek wat moeilijker gaat ;)) en als je dan een beslissing neemt dan heb je in ieder geval goede informatie over borstvoeding gehad op basis waarvan je die beslissing kunt maken.
Overigens… wat je ook beslist, houd er rekening mee dat de zwangerschaps hormonen veel met je kunnen doen en je na de bevalling over van alles abrupt van mening kunt veranderen :mrgreen:
@Kiddo wrote:
Je kunt je vraag beter (ook) bij flesvoeding stellen inderdaad.
Ik heb Ruud even een PB gestuurd om te vragen of hij het kan verplaatsen.
Yvonne, dank je wel. :-*
Het is de eerste keer dat ik er echt over praat/schrijf… en dat valt niet mee… :eh: :silenced:
Ik zelf was van dag 1 dat ik wist dat ik zwanger was pro bv en las alles wat ik kon vinden erover. Was 21 en onverwacht zwanger. Toen ik bevallen was en de fam hoorde dat ik bv gaf keken ze heel raar. Niemand had dat gedaan was echt nieuw voor hun.
Toen ik zwanger was van Vienna was het de normaalste zaak en mijn schoon zusje die 10 jaar jonger is dan is was echt anti! Die zei constant tot de dag dat ik bevallen was ik ga da niet doen geen polonaise aan mij dat kan ik niet.
Heb ze erg betrokken en niks gezegd. Ze is nu zeer pro bv en wil nu zo graag bv gaan geven als ze ook een wondertje mag krijgen. Ze zegt tegen iedereen heb een prive deskundige en corina is vanaf dag 1 bij mij om me daarin te laten slagen :lol: :lol: Ben er wel trots op, maar had het niet gedacht toen ik zwanger was.
Dus gewoon je gevoel volgen en veel lezen en rondkijken. Het gevoel komt misschien later pas. De foto’s op het bv forum zijn ook heel mooi om een beetje de sfeer te proeven.
@Jarreau wrote:
Heb ze erg betrokken en niks gezegd. Ze is nu zeer pro bv en wil nu zo graag bv gaan geven als ze ook een wondertje mag krijgen. Ze zegt tegen iedereen heb een prive deskundige en corina is vanaf dag 1 bij mij om me daarin te laten slagen :lol: :lol: Ben er wel trots op, maar had het niet gedacht toen ik zwanger was.
Je bent dus een echte boezemvriendin
:thumbup:
Voor mijn zwangerschap moest ik er niet aan denken om bv te gaan geven. Het idee dat er iemand aan je borsten zit :snooty: Toen ik eenmaal zwanger was moest ik er nog steeds niet aan denken. Halverwege de zwangerschap veranderde ik van gedachten en toen Emma geboren werd heb ik het echt geprobeerd, alleen toen het niet lukte (in het ziekenhuis hebben ze helemaal verpest), en ik na een paar weken helemaal uitgeput was, heb ik besloten te stoppen. Met pijn in mijn hart moet ik er wel bij zeggen. Ik ben in ieder geval wel blij dat ik het wel geprobeerd heb en Emma doet het gelukkig helemaal geweldig op fv. Een volgende keer ga ik het zeker weer proberen, alleen bereid ik me dan wel wat beter voor door een cursus te volgen. Misschien dat het dan gaat slagen.
Succes met je beslissing en het zwanger worden!
Ik heb heel bewust gekozen voor geen BV.
Bij Demi heb ik een drie weken getobt met het geven van BV wat uiteindelijk dus niet is gelukt. Bij Nena ben ik niet meer begonnen… meteen FV gegeven.
De reden is natuurlijk dat het bij Demi gewoon enorm tegen gevallen is. Natuurlijk had ik het nu ook weer kunnen proberen maar ik heb er voor gekozen dat niet te doen. Het ophemelen van BV als ‘het ultieme’ dat je je kind kunt meegeven vind ik persoonlijk ook gewoon te ver gaan. Er zijn nl tegenwoordig ook onderzoeken waar uit blijkt dat BV kindjes juist meer exceem hebben om maar een voorbeeld te noemen. Ik heb respect voor alle BV moeders omdat FV gewoon veel makkelijker is om diverse redenen. Ik vind echter dat je moet kiezen wat je zelf wilt en je niet schuldig moet voelen als je voor FV kiest om wat voor reden dan ook. Ook als dat bv is dat je geen ‘polonaise’ aan je lijf wil.
FV kindjes worden ook groot, net zo goed als BV kindjes hoor!
Succes met je keuze!
groeten
muts
Nogmaals hartelijk dank voor het delen van jullie ervaringen!
@muts99 wrote:
Ik heb respect voor alle BV moeders omdat FV gewoon veel makkelijker is om diverse redenen.
Jij hebt het geven van kv misschien als gemakkelijker ervaren, maar het lijkt mij een heel gedoe met al die soorten voeding waar je uit kunt kiezen en het extra werk wat je ervan hebt. Bv geven is aangeleerd gedrag, zowel jij als je baby moeten het leren. Je zult daar in het begin de nodige tijd in investeren. Die investering verdient zich later echter ruimschoots terug, want dan is bv gewoon gemak. Immers, alles wat je in principe nodig hebt is een baby en een borst
.@muts99 wrote:
Er zijn nl tegenwoordig ook onderzoeken waar uit blijkt dat BV kindjes juist meer exceem hebben om maar een voorbeeld te noemen.
Nu maak je me nieuwsgierig
Dit druist namelijk in tegen de wetenschappelijk verantwoorde uitkomsten van onderzoeken die ik ken. Kun je dit onderbouwen met links of literatuurverwijzingen?
O, als je het onderzoek bedoelt van de heer Sauer, dan is het goed om te weten dat de beste man op de loonlijst staat van N*mico. Aan zijn woorden zou ik dus niet teveel waarde hechten… :shifty:
@Yvonne Z. wrote:
@muts99 wrote:Er zijn nl tegenwoordig ook onderzoeken waar uit blijkt dat BV kindjes juist meer exceem hebben om maar een voorbeeld te noemen.
Nu maak je me nieuwsgierig
Dit vind ik ook erg raar :think: Zou ook graag een bron willen zien.