Kan ik kort in zijn: NEE
Nee ik vind het waardeloos, ik ben mezelf niet maar gewoon een hormonaal monster, mijn man heeft het dan zwaar te verduren, de kinderen krijgen lik op stuk en ik ben beide keren veel te moe geweest om ook maar iets te doen.
Pas rond de 27e a 28e week krijg ik weer energie en dan duurt dat tot circa 34/35 weken en dan moet je die laatste loodjes door.
Daarbij ben ik heel onzeker in de zwangerschap, steeds bang voor alles wat mis kan gaan met pruts. Nee hoor, als ik het over mocht slaan, dan graag.
Maar goed, ik wil wel graag kinderen, dus proberen we toch weer zwanger te raken… de ironie he :mrgreen:
Ikke geniet enorm van het zwanger zijn! Maar het gaat me tot nu toe ook wel heel erg makkelijk af!!!
Ben wel wat vermoeider, maar zo enorm verliefd op het geschop en gedraai in mijn buik :inlove:
nou ikvind het aan de ene kant gewelidg en heel erg leuk, maar leiver niet eigenlijk.
ja het is dat je er zoiets moois voor terug krijgt maar anders :roll:
Nee liever ben ik niet zwanger met al di ekwaaltjes, je weet gewoon niet meer waar je aan toe bent met je eigen lijf en emoties.
verer vind ik het ook heel erg zwaar hoor. er wordt heel wat gevraagd van je lichaam maar je leven gaat “gewoon door”. en het duurt zooooo lang!
nee ook ik beval liever du ik zie al uit naar februari!
De bekkenpijn is wel minder tijdens de zwangerschap,maar ik vond het ook super !!! alleen de laatste 10 weken,toen kon ik bijna niet meer lopen,zo’n buik had ik en last van mijn bekken,ook superirri en nog steeds niet weg 
ik vond het geweldig!
voelde me 1000 x beter als daarna, ondanks BI
ik had zoveel energie… teveel misschien, achteraf
maar wil het nog wel een keer mee maken hoor
ik zou heel graag zwanger willen zijn,
maar de zwangerschap van Yvan was er niet één waarin ik me super voelde nee…
mijn 'klaag’lijstje 
:
misselijkheid van 7 tot en met 17 weken - lang leve de Emesafene tabletten :thumbup:
25 weken - voortijdige weeën, gelukkig weer tot rust gekomen
31 weken - enorme pijn naast en onder navel en diverse ziekenhuisopnames met pijnstilling (morfine :shifty: ) volgen
33 weken - angst voor loslaten placenta, longrijpinginjecties en dreiging spoedks
de oorzaak van de pijn wordt niet gevonden, vanaf 37 weken gaat het beter en kan ik de pijnmedicatie snel weer afbouwen
37 wk - 40/5 wk heerlijk, ik kan iets doen, genieten! :dance:
maar goed, ik heb het er allemaal weer voor over, mocht het zo zijn… hopelijk binnenkort weer serieus ‘oefenen’ :inlove: 
Af en toe wens ik gewoon dat Baby`s daad werkelijk tussen de bloemkolen groeien…want misselijkheid slaaploosheid, en mijn hormonen zijn niet meer leuk, Maar boven dat alles, ben wel erg blij dat ik zwanger ben 
Ik vind het heerlijk om zwanger te zijn!! Vind het zoiets bijzonders… Zo natuurlijk… Ok, ik had bij de 1e enorme last van mijn bekken, moest de laatste weken om de dag naar het ziekenhuis, was mega moe en was (en inmiddels ben…) weer een hormonster… Maar toch… Heerlijk…
Ik had waarschijnlijk best last van allerlei kwaaltje en aan het eind van de zwangerschap bleek ik ook nog zwangerschapssuiker te hebben, maar ik ben het echt allemaal vergeten. Wat er over is gebleven is het oergevoel; ik weet sinds dat moment waarom ik besta.
Helaas blijft het bij Juul, anders had ik het zo nog een keer gedaan! :mrgreen:
(na ruim een jaar heb ik nog steeds een beetje heimwee naar mijn buik en een trappelend kindje erin… :oops: )
Hoi,
Ik vond het fantastisch om zwanger te mogen zijn van Olivier!!! Heb dan ook een vrijwel probleemloze zwangerschap gehad, alleen wat bloedverlies in het begin waar ik toch steeds weer van schrok…gelukkig was alles steeds ok…
Ik heb echt genoten van mijn dikke buik en het gevoel erin, de schopjes, het bewegen, ik voelde me echt heel bijzonder!
Gek vind ik het trouwens dat ik me nu echt niet meer kan herinneren op de een of andere manier hoe het voelde, die schopjes, die dikke buik…gek he? Hebben jullie dit ook?
Groetjes, Marie-Jeanne
Ik heb ja gestemd, al mag een zwangerschap van mij best wat minder lang duren (ben veeeeeel te nieuwsgierig :mrgreen: ). Maar ik heb dan ook een super zwangerschap (en bevalling) achter de rug en ook deze zwangerschap verloopt tot nu toe weer zonder kwaaltjes, dus ik heb ook niets te klagen. Het voelen van de schopjes is bijzonder en die buik is toch ook best mooi.
ik heb ook ja gestemd…ik vind zwanger zijn leuk. Mijn zwangerschappen zijn nooit al te zwaar geweest, alleen bij de eerste was ik super misselijk de eerste 3 maanden, verder nooit erg veel last van kwaaltjes gehad. Ik voel me speciaal als ik zwanger ben en vind het een mooie ervaring om het kindje te voelen bewegen en merken dat het groeit. Ik ben wel altijd erg blij als een zwangerschap achter de rug is, vind het op dat moment ook weer erg fijn om mijn lijf gewoon voor mij eigen te hebben en niet zo op te letten hoe je eet enz. Wat ik het prettigste vind van niet meer zwanger zijn is dat je gewone kleding weer aan kan en een licht lijf hebt, tenminste als je gauw weer op je oude gewicht bent natuurlijk, bij mij is dat altijd zo geweest…
:mrgreen:
Nou, ik denk dat ik qua kwaaltjes niet mag klagen, maar of ik het zwanger zijn leuk vind? Nou nee…kan er niet echt van genieten, en dat vind ik soms wel heel jammer.
Mijn zwangerschap van Jim was echt helemaal super en ik vond het zwanger zijn geweldig! Heb mijn buik en het gevoel in mijn buik echt zo gemist in het begin! Kan ook niet wachten om nu weer gauw zichtbaar zwanger te worden. Vorige keer kon ik met 20 weken mijn eigen heupspijkerbroeken nog aan ging me echt niet hard genoeg!
Ik vond zwanger zijn aan het einde van mijn zwangerschap echt niet meer leuk. Ik was dan ook zo ontzettend opgeblazen van het vocht, leek net een wandelende walrus :oops:
Maar de intieme momenten samen met mijn ukkie toen hij nog in de buik zat vond ik geweldig. Zijn schopjes, zijn gedraai en als ie de hik had :inlove:
En als ik nu zwangere dames zie dan verlang ik daar zeker weer naar terug & hoop ik het zeker nog een keer mee te maken in mijn leven.
Liefs Janneke :-*
Ik heb op soms gestemd, het zwanger zijn opzich is leuk maar ik vind het veel te lang duren…
Als ik de schopjes voel ben ik helemaal verliefd maar als ik mijn schoenen aan wil doen en me in alle bochten moet wringen om mijn schoenen dicht te krijgen ben ik er wel weer ff klaar mee :mrgreen:
Nee, zwanger zijn op zich, daar vind ik niks aan :roll: :lol: :lol:
Vooral bij Matthijs vond ik het stomvervelend, ik had me nooit gerealiseerd dat ik zo mezelf niet zou zijn. (Ehm, beetje kromme zin, maar je begrijp het wel).
Ik had helemaal geen heftige zwangerschap in die zin, maar ik was enorm moe en had totaal nergens zin :? Verder bekkenpijn, vreselijk onzeker en -terwijl normaal gek ben op eten en lekker eten maken- nul eetlust. En áls ik dan eens ergens zin in had, smaakte me het helemaal niet zo goed als ik me dacht te herinneren :think: :mrgreen: :mrgreen: En op het einde voelde ik me een olifant zo dik en waggelde ik een beetje door het leven :lol: :lol:
Echt, ik genoot van de schopjes (en nu weer :inlove: ) en van het vooruitzicht dat er een klein beebje aankomt (die eerste maanden vielen me trouwens ook zwaar tegen zég, hadden ze me ook weleens voor mogen waarschuwen :roll: ), maar ik ben blij als ik straks (tenminste, ná het ontzwangeren wat bij Matthijs in z’n totaliteit toch wel 2 jaar heeft geduurd :shock: ) weer helemaal mezelf ben :dance:
Zwanger zijn vond ik niet leuk.
Ik baalde dat mijn lichaam niet meer van mezelf was. Iedere keer als ik wilde slapen, was de kleine binnen in mij wakker en bepaalde of ik mocht slapen of niet (schoppen en nog eens schoppen).
Ben nu blij dat ik bevallen ben en voor mij hoeft het echt niet nog een keer…
jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ik wil wel 10x zwanger zijn!!! ik voel me goed, heb geen kwaaltjes… ok, beetje maagzuur en een vervelende spatader op een vervelende plek,
maar ik voel me geweldig… krijg onwijs veel complimentjes, mooie buik, voel me geweldig, beebje beweegt lekker onder me handen door… heeerlijk
jajajajajajajaja, hahahaha