ik ben nu 29 weken zwanger van mijn tweede de eerste zwangerschap vond ik al niet fijn. ik was 9 maanden misselijk.
Deze keer vind ik het helemaal niet fijn. ik heb harde buiken, ischias klachten, rugklachten ,incontinentie,misselijkheid en de kleine doet me voordurend pijn met zijn geschop en geduw.
Als ik dan mensen tegen kom die ik niet vaak zie doet iedereen alsof het zo leuk is om zwanger te zijn en alsof dat zo normaal is.
dus vraag ik me af ben ik de enige die het helemaal niet fijn vind om zwanger te zijn ??
begrijp me niet verkeerd ik ben wel blij dat we er een kindje bij krijgen en kan soms ook wel genieten van het geduw en geschop en het feit dat er wat kleins in me zit. maar ik ben o zo blij als de kleine er is en ik niet meer zwanger ben. miss word dit allemaal wel versterkt doordat ik depressief ben geweest en nog een beetje maar iedereen doet alsof het normaal is dat zwamgerschap zo leuk is.
meiden ben ik echt de enige ???
Nee hoor, je bent echt de enige niet. Als een zwangerschap zo veel van je vergt is het echt geen pretje…kan er helaas over meepraten. Heb na de eerste zelfs vier jaar lang geroepen dat ik het noooooit meer zou doen. Ik vind het ook afzien hoor. Gewoon lekker op je eigen manier doorgaan en elke dag is er een die je af kunt strepen. De tijd gaat gelukkig vlugger dan je denkt…
Nee hoor, je bent absoluut niet de enige.
Ik vond het ook helemaal niet leuk. Bij de eerste ging het nog wel, want ik was al dolgelukkig dat ik toch nog zwanger was geworden. Maar bij de 2e… 'k Heb alleen maar lopen mopperen en inderdaad ook gewoon aan iedereen verteld dat ik zwanger zijn niet leuk vind. 't Is een noodzakelijk kwaad 
. Wat de kwaaltjes betreft viel het bij mij steeds wel mee als ik het zo lees bij anderen. Maar mijn humeur was gewoon vreselijk :oops: .
En toch… 't is dat mijn man niet wil, maar anders was ik nu voor nummer 3 gegaan.
Sterkte en mopper gewoon maar lekker door
:-* Heleen
Hoi hoi,
Nee hoor je bent echt niet de enige :-*
Als een zwangerschap veel van je vergt is het alles behalve een pretje. Ik heb geen weerstand en ben daardoor nu al een maand ziek (snotter de snotter, voorhoofdholteontsteking, buikgriep etc: alles wat op mijn pad komt trek ik aan). Het valt dan helemaal niet mee, helemaal niet als ik denk dat 17 mei nog behoorlijk ver weg is en de huisarts mij mede deelde dat ik hier de gehele zwangerschap last van zal blijven houden 
Nou meid een dikke :hug: en sterkte.
Groetjes Ariska
wat ben ik blij dat ik dat dus niet alleen heb.
Bedankt voor jullie antwoorden haha ik maakte me al zorgen.
nee ik wil echt nooit meer zwanger zijn ik heb zelfs gezegd in het begin als deze zwangerschap fout zou gaan dan krijgen we geen tweede kindje ik wil nooit meer zwanger zijn of worden.
gelukkig zit ik nu wel ver over de helft ik moet er niet aan denken dat ik langer als 40 weken ga lopen haha denk dat ik met 40 weken ga eisen om me in te leiden.(weetwel dat ze dat niet doen )
je bent zeker niet de enige
ik roep al weken dat ze babys gewoon moeten komen brengen inplaats van vrouwen heel die zwangerschap laten doorstaan :oops:
ben t nu met 34 weken ook goed zat…
maar met een beetje geluk dient meneer zich aan met 37weken 
nee hoor… zoals je al leest… je bent echt niet de enigste!
mn vorige zwangerschap was 9 maanden ellende (misselijk en een lage bloeddruk dus vreselijk draaierig de hele dag door)
nu dacht ik dat het goed ging, weinig misselijk geweest maar toch weer die vervelende lage bloeddruk die het echt verziekt voor me… zodra ik iets actiefs moet gaan doen, wordt ik draaierig en dreig ik flauw te vallen :thumbdown: maar ja! je krijgt er wat moois voor terug
Je bent al net de enige, en ik voeg me ook bij je lijstje.
Bij mij is het niet eens omdat ik me rot voel. Ik ben alleen van week 11 t/m 20 elke dag misselijk geweest, maar niet eens extreem. Verder gaat het eigenlijk best, behalve dat ik nu vaak erg moe ben. Maar dat is overleven 
Maar ik vind dat hele zwanger zijn gewoon niet leuk. Ik geniet nu pas soms van het beweeg van ons kindje, eerder echt niet, ik vond het maar naar en eng. Ik ben mijn buik gewoon strontzat, laat dat kindje maar gewoon lekker komen, dan kan ik het tenminste vasthouden!
Ik wil best meer kinderen, maar eigenlijk niet meer zwanger zijn
Ik roep ook altijd dat zwanger zijn niet mijn hobby is, en net als jij: het is een noodzakelijk kwaad. Dit is mijn 4e zwangerschap, hoewel er 2 niet verder zijn gekomen dan 11 en 9 weken (maar toen ben ik wél ontzettend misselijk geweest alle weken! :wall: ). Ik zei gisteravond in bed nog tegen mijn vriend ‘wat mij betreft is dit de laatste keer!’. Ach, wie weet gaat het straks toch nog kriebelen voor een 3e kindje en dan ga ik er toch weer voor.
Maar leuk is anders. Ik snap ook nooit dat vrouwen zeggen ‘ooh ik mis mijn buik zo’. Ik mis 'm straks niet, ik zal zoooo blij zijn dat ik mijn eigen figuur weer terug heb, weer alles kan, mijn lijf weer van mij is.
Ik heb dan gelukkig geen last gehad (of zo goed als niet) van misselijkheid, maar wel erg veel last van mijn bekken.
Ik zie het zwanger zijn dan ook echt als een noodzakelijk kwaad.
Gelukkig door oefeningen en ik denk doordat ik het afgelopen jaar regelmatig heb gefitnessed en mijn conditie weer wat beter is geworden (nog lang niet goed, maar zeker ook niet meer zo rampzalig als vorig jaar) heb ik nu nog niet zoveel last van mijn bekken.
Maar daar ben ik dus wel al heel erg bang voor. :shifty:
Tijdens mijn 2e zwangerschap had ik het geluk dat ik nog heeeeel veel vakantie dagen overhad en ben toen ik nog amper 3 maanden zwanger was 1 dag in de week minder gaan werken door elke week een vakantiedag op te nemen. :thumbup: Dat scheelde echt heel veel. De laatste maand voor mijn verlof heb ik nog meer vakantiedagen tussendoor opgenomen. Ik was mijn werk tenslotte aan het overdragen en wat werk betrof kon het.
2 weken voor mijn verlof (6+2 weken voor de uitgerekende datum) ben ik al gestopt met werken.
Wat een opluchting. Niet dat ik lichamelijk nog veel kon, nesteldrang zat er bij mij ook helemaal niet in. Maar tussen al die ongemakken door, hoefde ik tenminste niets meer en kon ik toch ook nog heerlijk genieten van mijn buik.
Maar zwanger zijn is bij mij ook absoluut geen hobby. En ik heb ook absoluut geen behoefte gehad om afscheid te nemen van mijn buik (die is overigens toch blijven hangen met hele mooie zebrastrepen :mrgreen: )
vandaag zit hij met zijn voetje in mijn zij.nooit geweten dat mijn baarmoeder zover in mijn zij door loopt. ik kon niet eens staan dat deed me al teveel pijn. op z´n dagen wil ik echt niet meer.
Je bent vast niet de enige,
Maar ik vind dat je in je handen mag knijpen dat je zwanger kan raken denk dat heel veel meiden die klachten graag willen voelen.
Ja voor mij wordt het zwaarder maar ik ben zoo dankbaar dat het allemaal goed kan gaan en dat wij een broertje voor Daan( mogen verwachten en die pijn neem ik dan voor lief. dat weet je voordat je er aan begint. Zin schopjes kunnen af en toe vervelend aan voelen maar ik geniet er van ben blij dat hij zich even laten voelen.
tuurlijk effe klaagmodus aan mag altijd hoor bedoel het niet zo hard hoor. Als het wel zo over komt excuus
@Karin1981 wrote:
Je bent vast niet de enige,
Maar ik vind dat je in je handen mag knijpen dat je zwanger kan raken denk dat heel veel meiden die klachten graag willen voelen.
Ja voor mij wordt het zwaarder maar ik ben zoo dankbaar dat het allemaal goed kan gaan en dat wij een broertje voor Daan( mogen verwachten en die pijn neem ik dan voor lief. dat weet je voordat je er aan begint. Zin schopjes kunnen af en toe vervelend aan voelen maar ik geniet er van ben blij dat hij zich even laten voelen.
tuurlijk effe klaagmodus aan mag altijd hoor bedoel het niet zo hard hoor. Als het wel zo over komt excuus
jah ik krijg er iets moois voor terug maar daarom mag ik toch een hekel hebben aan zwanger zijn.ik heb dus ook een hekel aan dat soort opmerkingen. tuurlijk mag ik blij zijn dat ik zwanger heb mogen worden maar dan mag ik er nog genoeg van hebben. deze zwangerschap vergt zoveel van mij. Ik snap het vanuit jou oogpunt wel maar ik zit er gewoon doorheen ben niet voor niks 6 weken opgenomen geweest.
Ja ik begrijp je, ook hier een zwangerschap gehad die verreweg van prettig was. Zwanger worden ging niet vanzelfsprekend.
Dus ik was maar wat blij dat ik zwanger was, maar wat ben ik nu blij dat ze boven in dr bdje ligt!!
Bloeddruk problemen voorbij, pre partum depressie over, energie zo goed als terug. En ik wil ook niet alleen klaagen… maar meis ik begrijp je echt zoooo goed!!
Even in 10 regels vertellen hoe mijn zwangerschap is gegaan gaat niet.
Wil je alleen een dikke knuffel geven, pas goed op jezelf enne het word beter!! ( als de baby er is!! :-* )
Ik begrijp Karin ook heel goed.
Tijdens de zwangerschap van Tejo had ik ook sterk het gevoel, ik MOET er nu van genieten en mag niet klagen.
Gelukkig kwam ik al snel tot het besef, dat ik probeerde genieten waar kon en dat ik net als ieder ander ook best mocht klagen.
Ik ben helemaal niet zo’n klaagpersoon, maar ik vond best dat mensen mochten weten dat het totaal geen makkie was. Dat ik pijn had en daardoor ook weer slaapgebrek.
Echter ik ben ook van mening als je alleen maar klaagt, je niet kan genieten. En persoonlijk denk ik dat je ondanks alles dat laatste toch moet proberen te doen. Je moet er toch doorheen en dan kun je er maar het beste van maken.
Als je echt zo’n hele zware zwangerschap hebt, zou ik tenminste met de vk of gyn overleggen wat de mogelijkheden zijn om de baby eerder te halen.
Ik moet er wel bijzeggen dat je niet op inleiden staat te wachten als je baarmoedermond potdicht zit. Dan kan het echt een paar dagen duren met flinke weeën :shock:
Maar goed, bespreek het in elk geval. Je weet maar nooit
:-* Liefs, Evelien :vlinder:
ik heb ook niet de prettigste zwangerschap
vanaf week 1 miselijk tot wk 17… van wk 17 tot nu last van bekken
zit al vanaf sept thuis… daarvoor werkte ik halve dagen vanwege de pijn… ten tijde van de misselijkheid werkte ik niet of nauwelijks… wilde net weer volledig gaan werken toen ik bijna niet meer kom lopen…
dus genieten van de zwangerschap nee… maar ik ben oh zo dankbaar dat ik weer een kindje krijgen mag…
de eerste zwangerschap was hetzelfde als deze…
@Karin1981 wrote:
Maar ik vind dat je in je handen mag knijpen dat je zwanger kan raken denk dat heel veel meiden die klachten graag willen voelen.
Je hebt helemaal gelijk. Het is een zegen om zwanger te mogen raken, zeker als dat nog een beetje makkelijk gaat ook. (Dat was bij mij de eerste keer niet het geval -niet makkelijk bedoel ik-, de tweede keer wel.) Het is goed om je dat ook te realiseren. :thumbup:
jah dat is alleen heel makkelijk praten allemaal als je je niet zo voelt.
ik heb vandaag weer een angst aanval gehad dat uit zich in woede en paniek. ik krijg dan echt een gigantische uitbarsting geloof me ik wil echt genieten maar dat kan ik niet ik wil blij zijn maar dat gaat niet.
Ik wil er alleen maar vanaf. Ik ben zo bang voor alles dat ik alleen maar bezig ben met de bevalling en hoe het daarna gaat. ik ben er al de hele zwangerschap mee bezig hoe het straks zal gaan en hoelanger het duurt hoe erger het word.
Charity, het klinkt alsof je echt psychisch klachten ondervindt van de zwangerschap.
Heb je dat al bespreekbaar gemaakt met je vlos of de huisarts? Je hoeft je niet zo rot te voelen, meid! Je kunt er iets aan doen!
Maar je moet er wel zelf achteraan gaan. Denk aan jezelf en het kindje dat je bij je draagt (en aan je dochtertje en man), het klinkt wel serieus wat je beschrijft. Ik neem aan dat je zwangerschap gewenst was, en dat je echt de beste bedoelingen hebt met het starten van dit topic. Op mij kom je over alsof je schreeuwt om hulp.
Ik gun je dan ook een helpende hand, en iemand bij wie je terecht kunt.
Knuf! :hug:
@Muze wrote:
Charity, het klinkt alsof je echt psychisch klachten ondervindt van de zwangerschap.
Heb je dat al bespreekbaar gemaakt met je vlos of de huisarts? Je hoeft je niet zo rot te voelen, meid! Je kunt er iets aan doen!
Maar je moet er wel zelf achteraan gaan. Denk aan jezelf en het kindje dat je bij je draagt (en aan je dochtertje en man), het klinkt wel serieus wat je beschrijft. Ik neem aan dat je zwangerschap gewenst was, en dat je echt de beste bedoelingen hebt met het starten van dit topic. Op mij kom je over alsof je schreeuwt om hulp.
Ik gun je dan ook een helpende hand, en iemand bij wie je terecht kunt.
Knuf! :hug:
ik ben 6 weken opgenomen geweest deze zwangerschap ben sinds 11 nov weer thuis. ik heb nazorg dus dat heb ik allemaal geregeld.
Deze zwangerschap is echt heel zwaar voor me en vandaag is weer een rotdag echt z’n dag dat het allemaal niet meer hoeft van mij. ik wil heel graag een kindje maar het zwanger zijn valt me zo zwaar.