Nou, das dan duidelijk…voorlopig nog niet aan het werk!
Ik hoop dat je wat meer begrip krijgt van je werk en Arbo!!
Even goed de tijd nemen nu. Als ik heel erg veel last heb, zorgt mijn man dat alle spullen voor de verzorging van Kim beneden staan, zodat ik maar 2 keer op een dag de trap op hoef. Als ze naar bed gaat en als ze eruit moet. Het aankleedkussen en luiers en dat soort dingen heb ik dan gewoon op de eettafel. Ik zorg dat ik gedouched heb als Kim wakker is, zodat ik zelf ook wel wat verzorgd ben. En boven blijft dan gewoon de boel de boel. Nu zijn we allebei erg netjes, dus het is nooit een troep ofzo hoor, maar een wasje, nou die blijft dan gewoon wat langer liggen. Jammer dan! Ik heb het gelukkig wel zo op rails dat ik alles wel red. En als het dan een dagje niet gaat is het ook niet erg.
tis klote hè die pijn. Ik had deze week eigenlijk weer moeten beginnen. Maar ik heb in iedergeval een maand uitstel van de arbo. Ik heb 15 maart weer een gesprek en als het dan redelijk lijkt moet ik voor een paar uurtjes per dag beginnen. Ik zie er wel tegen op moet ik zeggen.
Ik heb ook alle spullen beneden want ik kan maar één keer de trap op en neer op een dag 
. Ik kon Maaike in het begin ook niet verzorgen (6 weken volledig thuiszorg gehad en nu nog 1 ochtend voor huishoudelijke dingen). Ik ben heel blij dat ik dat nu wel kan want dat is inderdaad om te janken.
ja ik ken het… ik mag gelukkig zo direct naar Mensendieck.
Ze had een afzegger en ik werd direct gebeld…
HEERLIJK!!!
Zij geeft nl niet alleen gewone Mensendieck , maar ook Cranio Sacral therapy erbij. Dat is echt heerlijk… ik hoef zo alleen maar te liggen en voel de pijn zo mijn lichaam uitgaan…
Toch vanmiddag nog even niet tillen en dan weer rustig aan wat dingentjes proberen.
Maar autorijden… voorlopig niet!
Want ik heb nu een paar dagen hulp van mijn schoonmoeder (de schat!!) en van mijn buurvrouw (zij zou gaan oppassen op de kleine zodra ik weer zou gaan werken) en dat is heerlijk, maar ik heb geen privici (?) meer…
Ohhhhh heerlijk dat Mensendieck in combi met Cranio Sacral…
de pijn is nu al een stuk minder, maar… toch moet ik nog even rustig doen, want anders doe ik nu ineens te veel wat ik daarna weer op mijn boterham krijg…
mensen…
ik lees hier dingen en er valt een groot dubbeltje op zijn plekje …
ik zit gewoon te janken…ik herken alles…de pijn…de rugweeen…het van de trap aflazeren omdat je benen niet meewerken…
ik ben dus niet gek…heb wel degelijk BI… ze hebben het bij mij al die tijd afgeschreven als afknelling van mijn zenuwen in mijn rechterbeen…
man wat een opluchting dat ik dit hier lees…
wel heel spijtig natuurlijk dat ik het moet lezen want dat beteken d dat er meer mensen met zoveel pijn rondlopen…
ik print dit gewoon uit en schuif dit onder de neus van doktoren…kijk dit heb ik!!!
waarom is het zo moeilijk om mensen te overtuigen van je pijn???
man ik heb werkelijk bijna een instorting gehad van de pijn en nog geloven ze me niet…ik kon echt niets meer…zelfs niet in bed gaan liggen of ( het meest vernederdst van alles) mezelf op de wc helpen…mijn vriend moest mij afvegen want ik kon dat niet meer…en nog geloven ze je niet…
nou hoe diep moet je gaan voor je iemand om hulp vraagt om naar de wc te kunnen!?
ik ben echt een harde hoor vergis je niet…voor ik om hulp vraag…nou dan gaat het echt niet goed met me…
ik heb het ziekenhuis gesmeekt me op te nemen en me te helpen om te bevallen… nee hoor ze doen niets voor je…
en uiteindelijk moesten ze wel want ik was 42 weken.
ik ga gelijk mijn huisarts bellen en vragen om fysio of een ander soort therapie…zij luisterd wel naar me…zij weet hoeveel pijn ik heb gehad voor de bevalling… maar kon me niet helpen.
nu kan ze me wel helpen… dus morgen maar bellen en afspraak maken.
meiden… wat een opluchting…er is een last van mijn schouders gevallen…bedankt dat jullie dit hebben opgeschreven! :thumbup: nu weet ik dat ik werkelijk wat mankeer en me niet aanstel.
nu kan ik zeggen wat er mis is.
jullie weten niet hoeveel dit voor mij betekend.
THANKS!!!
Hey Nicole, wat vervelend maar ook weer fijn dat je onze verhalen herkend.
Ik hoop dat je nu goede hulp krijgt…
Ik kom later nog wel ff goed reageren…ben nu ziek 
beterschap…
het lijkt bij mij nu weer erger te worden
heb doordeweeks erg last van mijn stuit
en meestal gaat dat in het weekend wel weer weg (rust he…)
maar deze week niet.
het trekt nu ook helemaal door naar boven en onder.
Nicole mooi dat je eindelijk weet wat het is. (AL wordt je daar ook niet vrolijk vn want er is geen pilletje voor ).
Ik kon me onderhand weer aardig redden. Revalidatiefitness nu dus goed bezig met spieropbouw. Maar nou moest naar de zwangerschapsnagym lopen (10 min) vrijdag en daar heb ik echt het hele weekend last van gehad. Nou moet ik er wel bij zeggen dat we ook nog een uurtje met de auto weg zijn geweest (nieuwe auto) en das ook niet handig als je al last hebt. Maar nou kon ik maandag helemaal niet meer zitten. Daar lig je dan met beeb (die wil zitten…)krijsen dus. Wat voel je je dan weer machteloos. Ik moet me dus weer even gedijst houden.
Zo dat was even een klaagmailtje.
@Mamalien wrote:
Nicole mooi dat je eindelijk weet wat het is. (AL wordt je daar ook niet vrolijk vn want er is geen pilletje voor
Ik kon me onderhand weer aardig redden. Revalidatiefitness nu dus goed bezig met spieropbouw. Maar nou moest naar de zwangerschapsnagym lopen (10 min) vrijdag en daar heb ik echt het hele weekend last van gehad. Nou moet ik er wel bij zeggen dat we ook nog een uurtje met de auto weg zijn geweest (nieuwe auto) en das ook niet handig als je al last hebt. Maar nou kon ik maandag helemaal niet meer zitten. Daar lig je dan met beeb (die wil zitten…)krijsen dus. Wat voel je je dan weer machteloos. Ik moet me dus weer even gedijst houden.
Zo dat was even een klaagmailtje.
Ik ken het… even autorijden en direct een hoop pijn… grrrr
Als moet ik zeggen dat ik iedere dag een stuk probeer te lopen…
Ik zet me er gewoon toe.
Goed voor de kleine en… ik blijf in beweging!
hoi,
ik heb ook enorm veel last gehad van mijn bekken in mijn zwangerschap en hierna ging het wel gelijk een stuk beter. Ik heb overigens ook alleen rugweeen gehad.
Alleen nu heb ik er onwijs veel last van rond mijn eisprong, in beperkte mate hierna een dag of tien/twaalf en dan twee dagen weer onwijs erg tot ik ongesteld ben en dan is het weer even voor twee weken bijna helemaal weg (mits ik niet te veel doe). Ze zeggen dat je de pijn van weeen vergeet, nou de rugweeen herken ik dan gelijk weer hoor. Wel de eerste waarbij je nog kunt praten, maar de rest kan ik er dan wel weer bijverzinnen.
Mij is me verteld dat dit komt door de hormoontjes dat ik er dan meer last van heb… Ik ga nu via de sportschool gericht trainen om mijn spieren te versterken die het boeltje moeten ondersteunen. Hopelijk gaat het werken.
Tijdens mijn zwangerschap voelde ik het overigens al gelijk na de positieve test en met 12 weken ging het echt pijn doen. Achteraf gezien heb ik het altijd al een beetje gehad rond de tijd dat ik ongesteld moest worden, maar lang niet zo erg als ik nu nog heb.
@Mutti wrote:
.
Alleen nu heb ik er onwijs veel last van rond mijn eisprong, in beperkte mate hierna een dag of tien/twaalf en dan twee dagen weer onwijs erg tot ik ongesteld ben en dan is het weer even voor twee weken bijna helemaal weg (mits ik niet te veel doe). Ze zeggen dat je de pijn van weeen vergeet, nou de rugweeen herken ik dan gelijk weer hoor. Wel de eerste waarbij je nog kunt praten, maar de rest kan ik er dan wel weer bijverzinnen.
daar heb ik dus ook erg last van...
zou het ermee te maken hebben?
ik heb voor maandag 6 maart een afspraak met de dokter…dan kijken of ze wat voor me kan doen.
of ik er meer last van krijg tijdens de menstruatie of mijn eisprong…tja dat kan ik nog niet zeggen…
daar is het nog te vroeg voor…Dave is net vier weken…
ik hoop van niet, maar afgaande op wat jullie schrijven vrees ik dat ik er wel rekening mee moet gaan houden dat er een kans bestaat dat ik er dan extra last van kan krijgen.
van mijn stuitje heb ik zowiezo last…ben er vroeger op gevallen en sinds die tijd staat hij scheef…naar binnen toe zeg maar…dus ik kan al jaren niet goed zitten/ lang zitten.
nu dus helemaal niet. Tja ik riep tijdens de weeën al dat mijn stuitje in de weg zat…maar dan kon volgens de Vk niet. en toen Dave geboren was zij ze zie je wel dat je stuitje niet in de weg zat anders had hij niet geboren kunnen worden. :shock: :twisted: (in ziekenhuis bevallen, mijn eigen Vk was er ik was al 42 wk…dus overgedragen aan ziekenhuisVK) wat een eigenwijze vrouw was dat zeg…alsof zij weet wat ik wel of niet voel. DAH!
maar goed als ik bij de HA ben geweest dat vertel ik wel wat ik eraan kan gaan doen.
THANKS voor jullie luisterend oor en lieve woorden. :-*
nou ik ben bij de HA geweest en ik heb verwijsbriefje voor fysiotherapie…dus van de week maar ff afspraak voor maken.
ze vond het ook wel lang duren, maar zei ook gelijk ze zeggen niet voor niets negen maanden zwanger, negen maanden ontzwangeren.
tja daar gaf ik haar ook gelijk in, maar ik moet wel gewoon kunnen bewegen en met Dave de trap op en af kunnen gaan, zonder angst op vallen…
en ik loop ook bijna elke dag even een rondje met Dave…lekker een frisse neus halen.
als ik mijn eerste sessie heb gehad kom ik wel vertellen hoe en wat.
Ik had er tijdens mijn zwangerschap enorm veel last van. Ik heb er ook fysio voor gekregen.
Na mijn bevalling was het al heel gauw een stuk minder. En nu merk ik het alleen nog als ik aan het werk ben. Ik werk in de horeca dus dat is veel op je benen staan en lopen. Ik heb al een tijdje geen fysio meer maar zodra het weer erger zou worden moest ik contact opnemen. Maar tot nu toe gaat het dus de goede kant op gelukkig!!
nou het blijkt toch mee te vallen…
volgens de fysio zijn het niet BI naar mijn bekken en mijn rug…
die zitten helemaal vast en omdat het bij mij aan de rechterkant zat…dus het meest aan de rechterkant van mijn ruggewervels…
en dat heeft veroorzaakt dat ik alles met mijn linkerbeen opving…deze is daardoor sterker geworden dan de rechterkant die juist afzwakte…
(snappen we het nog?)
dus nu worden eerst mijn rug en bekken losgemaakt en daarna gaan we mijn rechterbeen aansterken…
of te wel ik ben nog wel ff onder de pannen maar het is wel op te lossen.
bedankt dat jullie toch ff wilden luisteren en advies gaven…
Niet BI maar wel je bekken? :think: :doh: Snap em even niet hoor.
DAve heeft de gehele zwangerschap aan mijn rechterkant gelegen…hierdoor is die kant helemaal vast gaan zitten omdat zijn gewicht (op het laatst 4405 gr) mijn spieren en zenuwen daar afknelde en ik me niet meer naar behoren kon bewegen.
mijn linkerkant heeft het toen overgenomen en is veel sterker dan de rechterkant geworden daardoor is het scheef gaan staan zeg maar…en de spieren doen het niet meer naar behoren…zijn helemaal stijf
nu worden de spieren en gewrichten…weer soepel gemaakt en daarna gaan we aan de slag om ze weer even sterk te krijgen…
Dave heeft zeg maar in de kom van mijn heup gelegen, daardoor is het daar een beetje in de soep gelopen.
en mijn rug heeft zich aangepast aan de nieuwe situatie…en zit nu dus ook in de scheve positie.
het is dus meer stijfheid en afgezwakt dan dat het instabiel is…
maar goed het doet allebei goed veel pijn…alleen goed dit van mij ws veel eerder over dan dat van jullie…
en bij mij kan het misschien bij een volgende zwangerschap wel verholpen worden…
Wat een herkenning hier voor mij!!!
Ik heb BI gekregen vanaf de 7e maand van mijn zwangerschap. Na de bevalling ging het na een maand ofzo steeds beter en had ik steeds minder last. Tot dat ik na 5.5 maand de BV ging afbouwen. Na een maand toch maar eens naar de HA, die verwees me met spoed door naar fysio.
Conclusie een verwrongen bekken. In alle drie de delen van het 3D vlak stand hij scheef wat met name veel pijn veroorzaakte in de SI gewrichten.
Twee weken ben ik thuis geweest van mijn werk in februari daarna langzaam weer gaan opbouwen vanaf 2 uur per dag, maar mijn 1/2 jaar contract liep af en door het vele ziek zijn is het niet verlengd…
Door de behandeling en de oefeningen heb ik niet meer de hele dag pijn. Daarnaast doe ik veel dingen niet. Zo hebben w e een extra bedje in een kamertje naast de woonkamer gezet zodat ik zo min mogelijk met Hanne de trap op hoef. Ik loop zo min mogelijk trappen. Stofzuigen, dweilen de tuin doen, dat kan ik niet. Maar ook de bijv de kinderwage in de auto tillen is een probleem. Gelukkig kan ik nu wel weer goed voor Hanne zorgen.
Het grootste probleem is bij mij de twee weken rond mijn ongesteld , dan neemt de pijn zo erg toe en het duurt zo lang dat dat weer hersteld is dat ik daar elke keer twee weken mee kwijt ben. Gisteren gaf de fysio aan dat ze weinig meer voor mij kan doen… Het bekken staat nu goed en de pijn wordt met name veroorzaakt door hormoonschommelingen.
Ik wilde vandaag met de HA gaan overleggen of het hiervoor zinvol is om aan de pil te gaan of dat er andere vergelijkbare oplossingen zijn. Maar de afspraak is afgezegd door een spoedgeval nu ga ik maandag.
Heeft iemand ervaring met gebruik van hormonen en de reactie van je bekken hierop?