Vanavond stond ze me buiten op te wachten en heeft me weer gezegd dat ze me thuis komt opzoeken als zij ontslagen word.
Dat ze me rauw lust en nog een hoop gescheld.
Ik meld me morgen ziek en ga op staande voet ontslag nemen.
Met zulke bedreigingen hoef ik me geloof ik niet aan mn opzegtermijn te houden.
Ik moest net echt overgeven toen ik thuis kwam.
Je kunt natuurlijk aangifte van bedreiging doen bij de politie. Zeer waarschijnijk word ze dan opgeroepen voor een gesprek.
Maar of het helpt???
Ik zou ook ander werk gaan zoeken. En ook uitlegen aan het bedrijf waarom je ziek bent. Eigenlijk is het van de zotte! Jij gaat weg en zij blijft. Zo zie je maar, brutalen hebben de halve wereld :wall: :wall:
Weer melding van maken dat dit is voorgevallen! :hug:
@stillewater wrote:
Vanavond stond ze me buiten op te wachten en heeft me weer gezegd dat ze me thuis komt opzoeken als zij ontslagen word.
Dat ze me rauw lust en nog een hoop gescheld.
Ik meld me morgen ziek en ga op staande voet ontslag nemen.
Met zulke bedreigingen hoef ik me geloof ik niet aan mn opzegtermijn te houden.
Ik moest net echt overgeven toen ik thuis kwam.
Ik kan maar 1 ding zeggen en dat is dat je echt aangifte moet doen bij de politie.
Verder moet je morgen meteen een afspraak maken met het hoofdkantoor, het kan toch niet zo zijn dat jij ontslag neemt en zij daar vrolijk rondblijft huppelen.
Meteen het hele verhaal doen en zeggen dat je daar je werk niet meer kan doen, laat hun maar een oplossing ervoor vinden.
Maar ontslag nemen is wel het allerlaatste wat ik zou doen hoor!!
Sterkte ermee :hug: , ik vind wel dat je erg netjes blijft :thumbup: . Ik had waarschijnlijk anders gereageerd :oops:
Och, dit werk die twee uurtjes is het me allemaal niet waard.
Ook al zouden ze haar ontslaan, dan zou ik zelfs thuis niet rustig op mn gemak zijn.
Als zelfs mijn privesituatie bedreigd word, ja dan gooi ik de handdoek erin.
Ik doe een boekje over ze open op het hoofdkantoor.
En dan doen ze er maar mee wat ze willen, maar voor mij is het klaar.
Heb geen zin om achterom te moeten kijken als ik naar mn werk ga.
Vanavond heb ik mn rayonmanager gebeld en gezegd dat ik morgenochtend (6.00 uur Dan werk ik dus alleen met haar en haar man) niet kom.
Hij vond dat ik gewoon moest gaan en als er wat is dat ik dan naar de beveiliging moet lopen.
Dus toen heb ik een uur later gebeld en me ziek gemeld. Voorlopig blijf ik dat nu dus ook.
Ik zou niet weten hoe ik nog met deze mensen moet gaan werken.
Woensdag ochtend moet ik komen om met hun een gesprek te houden en iemand van het hoofdkantoor om het uit te praten. Zij willen dus met ons praten zodat we daarna weer vrolijk aan het werk gaan, maar dat kan ik echt niet meer. Wat ze ook zeggen, al zouden ze op hun knieen gaan.
Zij zullen waarschijnlijk ja en amen zeggen en daarna gaan ze me het zuur maken.
Dus ik zit nu in de ziektewet en als alles bekoeld is neem ik mn ontslag.
Jeetje wat een verhaal zeg, ik zou toch ook even contact opnemen met de politie.
De politie? Dan zit ik uren op het bureau zodat er daar wat op papier staat.
Hier gaan ze niets mee doen.
Ik heb me vandaag ziek gemeld en wacht morgen het gesprek af.
Ze zullen morgen denk ik wel poes lief en ja en amen zeggen.
Volgens mij kan ik ondanks dat wel per direkt mijn ontslag nemen, of ben ik nu verplicht om nog met ze te gaan werken?
Ik heb net gebeld met het hoofdkantoor en ze vinden het spijtig dat het zo moest lopen en dat ze misschien beter gisteravond iemand langs hadden moeten sturen. Ze vroegen ook of ik morgenochtend toch nog op gesprek wil komen.
Ik zou nog steeds geen ontslag nemen.
Het is nu de verantwoordelijkheid van de bedrijf om degene juist te ontslaan ! Zeker als er meerdere klachten zijn.
Maar waar ik me eerlijk gezegd zorgen om maakt, weet ze waar je woont ? Want jij hebt nu wel tegen je werk gezegd wat er speelt, wat ze heeft gezegd (als ik het goed begrijp), en daar komt ze straks ook achter dat je hebt gepraat over haar.
Dus ja … daar maak ik me wel zorgen om als ze echt zo ‘eng en dreigend’ is dat ze straks op je stoep staat !
In elke geval wilt die bedrijf niet dat je weggaat, want ze zeggen dat ze waarschijnlijk iets hadden moeten doen, zeg dan ook dat ze eerst iets moeten doen voordat je ooit weer terugkomt !
Nou, daarom hoop ik ook dat ze haar niet meteen ontslaan.
Ik heb nooit mn adres gegeven, dus ik weet niet zeker of ze weet waar ik woon.
Maar ik was gisteravond bij elk geluid die ik hoorde wel op mn hoede.
Mijn vriend zij ook dat ik nog niet meteen mn ontslag moet nemen, maar eerst in de ziektewet moet blijven, zodat dit kan bekoelen.
Ik weet dat het hoofdkantoor met ons morgen een gesprek wil zodat wij het uit gaan praten. En weer gewoon gaan werken. Een andere oplossing is er gewoon niet.
Maar al praten ze als brugman en gaan ze op hun knieen, voor mij staat het vast dat ik niet meer met hun ga werken.
Mn rayonmanager heeft me net nog gebeld omdat ik me officieel heb ziekgemeld.
Hij vond dat ik me liet kennen door me ziek te melden en dat blaffende honden niet bijten en dat hij ook wel eens risico’s heeft genomen en dat er toen niets is gebeurd. bla bla bla.
Hij vond ook doordat ik mij nu ziek meld, ik hun de kans geef om het om te draaien, want ja , hun staan daar nu wel en ik niet.
Ik heb hem gezegd, dat ik hun niet aan kan en ook niet eens de zin heb om die strijd aan te gaan.
Als hun het gevoel hebben gewonnen te hebben, dan moeten ze daar maar gelukkig mee zijn.
(denk dat het bedrijf nu gewoon baalt dat ik me ziek heb gemeld en ze een probleem hebben om het pand schoon te krijgen, want ze kunnen haast geen mensen krijgen voor dat tijdstip)
:hug:
Ja dat is een punt, als ze weinig mensen kunnen krijgen hebben ze een probleem. Maar ze moeten eerst de andere probleem aanpakken voordat je terug komt anders mogen ze iemand anders zoeken en dan is maar weer te hopen dat het goed gaat …
:hug:
@stillewater wrote:
Mn rayonmanager heeft me net nog gebeld omdat ik me officieel heb ziekgemeld.
Hij vond dat ik me liet kennen door me ziek te melden en dat blaffende honden niet bijten en dat hij ook wel eens risico’s heeft genomen en dat er toen niets is gebeurd. bla bla bla.
Hij vond ook doordat ik mij nu ziek meld, ik hun de kans geef om het om te draaien, want ja , hun staan daar nu wel en ik niet.
Ik heb hem gezegd, dat ik hun niet aan kan en ook niet eens de zin heb om die strijd aan te gaan.
Als hun het gevoel hebben gewonnen te hebben, dan moeten ze daar maar gelukkig mee zijn.
(denk dat het bedrijf nu gewoon baalt dat ik me ziek heb gemeld en ze een probleem hebben om het pand schoon te krijgen, want ze kunnen haast geen mensen krijgen voor dat tijdstip)
Wat ik niet begrijp…
Zouden alle bedrijven nou zo reageren of heeft het te maken met de branche? Als dat laatste zo is dan vind ik dat heel zorgelijk.
Wat een ZAK van een rayonmanager, sorry… :oops:
Ik begrijp heel goed dat je ziek thuis zit!
Ik denk juist dat niet alle bedrijven zo reageren.
Maar de schoonmaakbranche is wel erg …
Want ze komen op kort termijn niet gauw aan een vervanger, eigenlijk vind ik dat zoiets wel moet, eentje op oproepbasis etc. Maar helaas vind ik het best zorgelijk hoe ze soms te werk gaan, in elke geval hoe ik het ervaar … :roll:
Als ze zo weinig mensen kunnen krijgen, moeten ze eens zuiniger met hun personeel omgaan en hun klachten serieus nemen.
Wat een vreselijk mens zeg, volgens mij voelt die vrouw zich zo onzeker als wat en probeert zo macht te krijgen. :shock:
Goed van je dat je je hebt ziekgemeld, ik zou alleen geen ontslag nemen. :hug:
Mijn schoonzus werkt ook in de schoonmaak. Zij heeft de leiding over een pand en daar moest ze met iemand samenwerken en dat werkte dus ook niet. Toen heeft ze diegene laten overplaatsen naar een ander pand.
Een dag later stond mevrouw en haar zoon mijn schoonzus op te wachten en hebben haar in elkaar geslagen. Mijn schoonzus heeft aangifte gedaan en alles. Mijn schoonzus zit nu thuis in de ziektewet en mevrouw werkt er gewoon nog.
Mijn schoonzus heeft gezegd, dat wanneer ze zich weer goed voelt niet eerder gaat werken tot dat dat mens weg is.
Dus dat kan nog wel even duren.
Ik zou zeggen gewoon lekker thuis blijven, en geen ontslag nemen.
Laat ze jou dan maar ontslaan, dan heb jij nog je rechten.
ik snap helemaal niks van mensen die elkaar slaan, weet je dat…
Ik hoor het zo vaak, hier op kok, op school, ik vind het zo gek he… Maar nou ben ik offtopic geloof ik 
@Lynda wrote:
Mijn schoonzus werkt ook in de schoonmaak. Zij heeft de leiding over een pand en daar moest ze met iemand samenwerken en dat werkte dus ook niet. Toen heeft ze diegene laten overplaatsen naar een ander pand.
Een dag later stond mevrouw en haar zoon mijn schoonzus op te wachten en hebben haar in elkaar geslagen. Mijn schoonzus heeft aangifte gedaan en alles. Mijn schoonzus zit nu thuis in de ziektewet en mevrouw werkt er gewoon nog.
Mijn schoonzus heeft gezegd, dat wanneer ze zich weer goed voelt niet eerder gaat werken tot dat dat mens weg is.
Dus dat kan nog wel even duren.
Ik zou zeggen gewoon lekker thuis blijven, en geen ontslag nemen.
Laat ze jou dan maar ontslaan, dan heb jij nog je rechten.
Dit is echt niet normaal. Krijg al de kriebels eigenlijk.
Ik vind het zelfs soms erg … gister heeft iemand ook een grote bek gegeven tegen mijn schoonzusje, maar dat is een iets andere verhaal, maar ik pik dat niet en neem ook stappen eerlijk gezegd …
Maar toch, slaan of niet slaan, het gebeurd overal. Maar vind soms dat er toch wel erg veel aso’s bij de schoonmaakbedrijf rondlopen die denken alles te kunnen doen / maken.
Ach lieverd toch!
Ik reageer er later wel uitgebreid op (op bf) maar wilde je ff een knuffel geven!
Ik weet hoe je in elkaar zit en er echt van slag van moet zijn…ik snap helemaal dat je de excuzes aanvaart hebt,omdat je het vuur niet verder aan wilde wakkeren…maar ik denk dat dit echt tever gaat!
Wat een p*kke reactie zeg van je rayonmanager…ze willen het dus niet begrijpen…als jij je letterlijk te ziek voelt van angst om daar te zijn,dan mogen ze de ziekmelding niet zo afwijzen…zoek desnoods steun bij je HA!
Ik weet dat je echt je best gedaan hebt (al tijdenlang) en gewoon graag door wilt werken op een normale manier…maar dit werkt niet zo!
Veel sterkte meid!
Ik spreek je…
Liefs,
Mandy