Hoi meiden, mag ik een beetje met jullie mee gaan schrijven en jullie steunen en steun van jullie krijgen??
Mijn naam is Patricia (31 jaar) en we zijn helaas net in ronde 11 beland 
. Ik heb voor woensdag een afspraak staan bij de huisarts om te vragen of ze ons wil doorsturen. Omdat ik het er best zwaar mee heb iedere maand heb ik toch vast gebeld ipv een jaar afwachten.
Eigenlijk ben ik heel bang om te gaan. Wil heeeeel graag zwanger worden maar wil eigenlijk niet de medische molen in. Ben zo bang dat ik het niet ga trekken met mijn depressie die net net weg is, maar het willen van een kindje is vele malen sterker merk ik al.
Hoe hebben jullie het ervaren toen je voor het eerst naar de huisarts moest en doorgestuurd werd. Was je ook bang voor wat er zou komen?
Vind het zo gemeen dat mijn zus âper ongelukâ sex had en tot 2 keer aan toe daardoor zwanger is geworden. (ik heb trouwens geen contact meer met mijn ouders en zus dus weet niet hoe het bij mijn moeder is gegaan)Ik had daarom ook niet verwacht dat het bij ons nog niet gelukt zou zijn na bijna een jaar. Zit het bij jullie in de familie of heeft dat er totaal niets mee te maken?
Ben nog zo onwetend voor wat er nu gaan komen maar durf eigenlijk niet op internet te gaan kijken omdat we nu toch nog niet weten wat er aan scheeld. Voor hetzelfde geldt maak ik me veelste druk en is er gewoon iets heel simpels aan de hand en zijn we snel zwanger maar er kan natuurlijk ook van alles mis zijn waardoor het niet lukt. Ik merk dat als ik zo denk ik mezelf langzaamaan gek maak.
Kan mijn verhaal hier thuis niet echt kwijt, mijn vriendinnen zijn nog niet bezig met kinderen krijgen of ze hebben al kinderen. Mijn man wil er pas over nadenken als we echt zijn doorgestuurd en we weten hoe het komt, hij laat zich niet zomaar gek maken. Ben iemand die altijd op alles voorbereid wil zijn ruim vantevoren en helaas kan je dat hierop niet zijn dus heb het er nogal moeilijk mee.
Hoe gaan jullie om met deze gedachtes??
Allereerst een dikke knuffel voor jou :hug: :hug: :hug:
Ronde 11. Ik denk dat de arts je wel door gaat sturen hoor.
Jammer dat je nergens echt je verhaal kwijt kunt, maar gelukkig bestaat kok 
.
Ik zit alweer in ronde 15 en ga nu ook het medische in. Ik kan er wel goed over praten met mijn ouders en zus. Zus heeft ook een kind door de MMM. Dus op zich kan ik met mijn vragen bij haar terecht. Maar toch is het anders. Hoe zij het ervaart hoef ik het natuurlijk niet te ervaren.
Op de medische mallemolen voorbereiden kan eigenlijk alleen als je zo ong op voorhand weet waar het op uitdraait. Ik wist bv vooraf al zo goed als zeker dat het IVF zou worden ivm een eerder doorgemaakte zware ontsteking. En dan nogâŠje kunt google-en tot je een ons weegt wat Jannigje al aangeeft hoe je er op dat moment mee omgaat weet je niet.
De enige âgeruststellingâ die ik je kan meegeven is dat het wel een tijdje duurt zoân medische molen. Stel je in op ongeveer een half jaar tot een jaar onderzoeken die varieren van een uitstrijkje en echo tot uiteindelijk wanneer alle onderzoeken niets uitwijzen evt de mogelijkheid over te gaan op IUI. Het ene ziekenhuis doet vooraf een HSG (waterstofcontrastecho van baarmoeder en eileiders) andere ziekenhuizen eerst 3 x IUI. Ook met of zonder hormonen wisselt per ziekenhuis. Voor je daar bent aanbeland ben je wel al even verder.
Je weet al zeker dat je kinderwens zo sterk is dat je die keuze hebt gemaakt voor de doorverwijzing. Vergeet daarbij niet dat aan JULLIE de keuze is tot hoever en hoe snel dit gaat. Als jij je nog niet âklaarâ voelt voor bv IUI dan kun je dit uitstellen. De arts doet een voorstel geen dwingend verzoek.
Misschien kun je al wat rust vinden in dit feit en jezelf bijvoorbeeld rustig de tijd gunnen om aan verschillende stappen te wennen.
En vergeet ook niet, je geeft aan dat je nog herstellend bent van een depressie. Zou je al wel heeeel snel een zwangerschap (met soms spanningen) aankunnen? Ongeacht hoe groot je kinderwens is soms is even een ingelaste pauze op zijn plaats. Je tijdelijk (incl anticonceptie hoe tegenstrijdig dit ook lijkt) even concentreren op een leuk plan zoals een verre zomervakantie als die erin zit kan je lichaam en geest heeeel veel goeds doen. Zonder de âstressâ van het wel of niet zwanger worden. Zoiets kan er nl voor zorgen dat je door de aanwezige spanning elke maand niet verder hersteld van je depressie.
En wanneer je eenmaal doorverwezen bent naar een fertiliteitsafdeling heb je supersnelle toegang tot maatschappelijk werk om te praten mocht je die behoefte voelen.
Bedankt dames voor de reactieâs
Jannigje: Inderdaad gelukkig bestaat kok anders had ik nooit mijn verhaal kwijt gekund. Mooi dat jij wel je verhaal aan je moeder en zus kwijt kan, jammer dat je zus MMM heeft moeten doormaken maar gelukkig is daar wel een kindje uitgekomen dat geeft de mens moed toch!!! Het is inderdaad voor ieder persoon verschillend. Ik hoop dat de medische molen voor jullie kort is en je snel een positieve test in handen zal hebben.
Rhiannon: Bedankt voor je uitleg, ik ga me erop instellen dat het nog wel even kan duren voor alle onderzoeken zijn afgerond en dat ik het maar gewoon over me heen moet laten komen.
Ik wist ook niet dat je zelf een keuze kan maken om te beginnen met IUI als de arts het heeft voorgesteld, dat is al een hele geruststelling dat je niet gedwongen wordt.
Ik heb door mijn depressie mijn kinderwens al lang moet uitstellen omdat ik zeker 7 jaar antidepressivia heb geslikt. Ik wilde wachten tot ik daarmee gestopt was en zeker een half jaar stabiel was daarna. Ik ben nu 1,5 jaar gestopt met de medicatie en heb alleen in de november/december/januari maanden een terugval wat te wijten is aan het verbreken van de relatie met mijn ouders en zus nu afgelopen december 2 jaar geleden (maar had ik dat niet gedaan dan had ik nu niet zo positief in het leven gestaan, ik had het eigenlijk veel eerder moeten doen maar het kost tijd om erachter te komen hoe de depressie wordt veroorzaakt). Heb het dus net weer even zwaar gehad maar ben er weer sterker uitgekomen als vorig jaar. Loop ook in die maanden bij een psycholoog die het juist positief vind dat ik aan mijn kinderwens aan het werken ben, omdat dat toch een grote wens van me is en ze verwacht dat ik als ik eenmaal een kind heb die 3 maanden niet meer zo erg zal terugvallen omdat mijn gedachtes dan heel anders zijn, niet meer zo negatief rondom de feestmaanden enzo.
Jouw tip van die verre reis hebben we al eerder gehad en daarom hebben we onze zomervakantie al geboekt. We gaan lekker 15 dagen rondrijden met de auto in Mexico. Het vooruitzicht doet me goed en ik ben al lekker bezig met de planning ervan. Dat zorgde er ook voor dat ik de laatste periode veel minder stress heb gehad rondom het zwanger worden omdat ik heel druk ben met het voorbereiden van de reis. Als alles goed gaat gaan we ook gewoon als ik zwanger ben en mocht ik het echt niet zien zitten hebben we een goede annuleringsverzekering afgesloten en kunnen we naar een dichterbije bestemming gaan.
Ik kan helaas niet uit jouw verhaal en je onderschrift halen hoe het nu met jou gaat. Zijn jullie alweer met een volgende ronde bezig?
Nogmaals bedankt, ik ben al een stuk gerustgestelder en ga maar gewoon afwachten tot het gesprek van woensdag.
hé meis,
wat ik heb gemerkt nadat we een afspraak hadden gemaakt is dat je steeds je grenzen verlegt.
Ik zelf heb een verleden met cystes en toen het na een jaar proberen niet lukte zijn we naar de ha gegaanâŠwe gingen naar het zkh voor de eerste onderzoeken en alles was goed bij mij en het scheen bij mijn man te liggen!!
even een omschakeling was datâŠmaar ik heb altijd gezegd voor mij geen hormonen en geen polonaise aan mijn lijfâŠmaar onze grootste wens blijft en ik wil wel kunnen zeggen dat we er alles aan gedaan hebben als het niet luktâŠdus je verlegt steeds je grenzenâŠ
nu beginnen we over 4 weken met hormonen spuiten voor icsi
ik ben er echt doodsbenauwd voor en zie er echt tegenop, maar ook daar groei je naar toe!!
heel veel sterkte komende tijd en hou ons op de hoogte
dikke knuffel
Goed bezig zeg Patripiex! Hopelijk ga je al zwangerend op vakantie en when not dan heb je iig een fantastische reis daar! :thumbup: Je hebt een heftige tijd achter de rug en komt uit iedere stap die je doet sterker uit. Dus hoe de medische molen ook verloopt daar groei je ook in. Artsen zitten er voor jullie, bieden hulp maar zullen je echt nergens toe dwingen. Het enige wat ze kunnen vertellen is dat je zonder stap x of y niet verder komt. Maar wanneer jullie die stap âmoetenâ nemen is nog altijd aan jullie.
Voor IUI is soms een wachtlijst en het ene moment zul je van zoân wachtlijst balen andere momenten blijkt die wachtlijst heel kort en wil je liever zelf nog iets langer wachten. Kan allemaal. Probeer gewoon voor jezelf dat gevoel van macht over je eigen lijf te houden. Ik voer dat zelfs door tot de punctie. Vraag af te tellen voor het eerste aanprikken bv. En dat voelt voor mijzelf erg prettig en het ziekenhuis of de behandelend arts houd daar netjes rekening mee. Heel veel succes op jullie pad! En heel veel voorpret gewenst voor jullie fantastische vakantie :mrgreen:
Van mijn 1e was ik binnen 3 maanden zwanger, maar voor nr 2 zijn we al 1 jaar en 3 maanden bezig.Mijn cyclus is heel regelmatig, dus de ha dacht dat het niet aan mij zou liggen. Mijn hub zijn zaad is goedgekeurd, dus word ik nu doorgestuurd naar de gyn. Ik kreeg gister bericht dat ik vrijdag al terecht kan :shock:
Ik vind het erg spannend! ik had nooit verwacht dat ik in de mm zou belanden.
Bigsby wat vind je er het spannendste aan? Dat je niet weet welke onderzoeken er komen of dat je de uitslagen ervan niet weet? Het eerste daar zijn we hier voor om evt vragen te beantwoorden, dus vraag maar raak. Het helderziende deel zijn we iets minder goed in. Vrijdag is wel al goed vroeg zeg! Misschien ook wel prettig in de zin dat je er dan niet heel lang tegenaan hoeft te hikken?
haha sorry ik deel mijn gedachte niet zo makkelijk :oops: :oops:
Ik vind de onderzoeken opzich al spannend, ik heb nl nog nooit onderzoeken meegemaakt :shifty: en ik weet ook niet precies wat voor onderzoeken ze gaan doen. En ik ben altijd al bang geweest voor de eendenbek!
De HA had het over inwendige echo, maar verder hangt het van de vragenlijst af denk ik.
Misschien ben ik ook wel stiekem bang wat de uitslag zal zijn.
Voel je niet verplicht hoor als je iig thuis bv maar alles kunt delen. :thumbup: Ik gooi altijd van alles er zo uit. Voor anderen wel eens handig voor mezelf soms wel eens onhandig :lol:
Kan me iig voorstellen dat wanneer je eendebek al niet prettig vind ieder onderzoek lastig is. Ik vind die dingen ook niet zo prettig maar zie hem alleen bij een punctie of een terugplaatsing en heb ondertussen geleerd om me onder de meest wildvreemde omstandigheden te kunnen ontspannen. Tipje van mijn ferti-arts was altijd om je bekkenbodemspieren te ontspannen, als je dit niet âzoâ kunt even je billen op naar beneden op de stoel drukken. Werkt als een tierelier en zo kan ik me zelfs tijdens een punctie ontspannen. :o
Weet je dat is misschien wel het lastigste aan de hele MMM (medische malle molen) je weet vooraf zo weinig. Daarom doen ze natuurlijk ook die onderzoeken om daarachter te komen. En je weet van gekkigheid niet meer of je nu moet hopen dat ze iets simpels vinden wat makkelijk op te lossen is of juist dat ze niets vinden. :wall:
Soms is het trouwens ook wel fijn om vooraf thuis in alle rust wat vragen voor de arts op te schrijven. Zit al een tijd in de molen en toch vergeet ik nog wel eens dingen. Nu weet ik dat ik altijd later kan bellen, maar opschrijven is sneller.
Doe iig vooral waar je je goed bij voelt en mocht je iets willen vragen maar niet openbaar op het forum, daar is de PB voor uitgevonden. Die staat altijd open :thumbup:
dat vind ik heel lief van je :-*
Maar ik ben redelijk nuchter, ik heb ook zoiets van ik zie wel wat er gebeurd. Ik sta er niet om te springen maar we willen nou eenmaal weten wat er " mis" is. Hopelijk is het zoiets simpels als doorspoelen of zo :think:
Goed van jou dat je je tijdens die momenten kunt ontspannen, ik ga zeker aan jou tips denken wanneer ze " daar" gaan vroeten :shifty: :mrgreen:
Ik heb al wel 1x een uitstrijkje gehad en dat ging ook wel goed, vond het niet fijn maar het was te doen
Nuchterheid is best goed voor je geestelijke gezondheid :thumbup:
En fijn is dat gewroet nooit. Zo werkt mijn hoofd overigens meestal ook hoor. Wat nodig is is nodig etc. En geen zorgen maken over iets wat je of nog niet weet, en bij wat je wel weet pas zo laat mogelijk stressen. Bevalt me best aardig ook met dingen als bevallen. 8)
Ik denk dat jij die nuchterheid ook hebt opgebouwd of niet? jij zit toch al lang in de mm? jij hebt vast alles al meegemaakt op dat gebied?
Hoe gaat het nu met jou dan?
Nah geboren in Twente :lol: maar je bouwt wel een soort extra tolerantie op na verloop van tijd. Qua vervelende medische dingetjes. Een gaatje boren bij de tandarts kon ik vroeger best angstzweet van krijgen nu vergelijk ik het met een punctie en valt het me best mee.
Wij zitten er nu ong een jaar of 8 in. Maar het eerste jaar was vooral tijd uitzitten. Kijkoperatie, wachtlijst, intake etc. Tweede jaar begon de molen pas âechtâ met de IVF. Toen kwam er een vette overstimulatie (ong 30-35 eitjes) dus eerst weer alles op regel krijgen. Toen een IVF met miskraam. Operatie om eileiders weg te halen wat clippen werd. Weer een pauze. IVF, zwangerschap (ha 9 maanden geen molen!), Bregtje* geboren, jaar verplichte pauze, molen weer in, zwanger, Casper geboren, ong 8 maanden later weer de molen in. Dus de meeste tijd gaat echt zitten in dingen als wachtlijsten, wachten op uitslagen.
Klinkt als lang maar al met al als ik het zo opschrijf hebben we âmaarâ 5 x een IVF gehad en daaruit dus wel 2 zwangerschappen! Zwangerschappen duren gemiddeld toch een maand of 9, dus 2 van de 8 jaren tellen eigenlijk niet eens mee. 8)
En wat is veel meegemaakt? We hadden iig niet veel gedoe voor we op de IVF uitkwamen daar was maar 1 kijkoperatie voor nodig. Geen 6 of 9 IUIâs die onsuccesvol waren of zo. En na 1 IVF weet je ook wel wat je kunt verwachten ong (nu ja hier waren er 2 nodig want de eerste telt eigenlijk niet) dus de stress is dan al stukken lager. Op de wachtweken na, die duren altijd gevoelsmatig ong een jaar. :silenced:
Het gekke is misschien wel dat ik deels zelfs wel eens blij ben dat we niet; verplichte âkeeswekenâ hebben, geen tussendoor stress met wachten op NODâs etc, geen hoop waar we die niet hoeven hebben etc.
Als we zwanger willen worden moeten we simpelweg die IVF gaan doen. En anti-conceptie hoef ik ook niet over na te denken. 
Het allerbeste is het eigenlijk voor mijn man, die hoeft nooooit te horen; schat we zijn uitgebroed ga je even een knipje halen? 8) :lol:
Oh ja je humor kan ook veranderen in de loop van de medische mallemolen jaren.
pffff jeetje 8 jaar :shock: ik weet eerlijk gezegt niet of wij dat allemaal hadden aangekunt. Wij willen beide niet de hele mm in, een paar onderzoeken maar verderâŠ
Klinkt misschien heel cru, maar het kan idd jaren duren, en al dat wachten, en die stress, nee dat zou ik nooit kunnen :roll:
Misschien zul je zeggen, dat leer je wel of zo. Misschien als het onze eerste was dan is het een ander verhaal, maar nu hebben we er al 1. En ik zou ook niet willen dat als Luca 8 jaar is dat we weer een baby krijgen. Daar ben ik eigenlijk ook te oud voor (32 jaar) :oops:
Komt dit heel lullig over?
Oja zal ik vrijdag al gelijk onderzoeken krijgen of gaan ze eerst dingen vragen of zo?
Wij hebben al een vragen lijst opgestuurd.
Ik vind het trouwens knap hoe luchtig je je verhaal hebt neergezet, een paar dingen had ik al eens gelezen. Ik vind het ook verschrikkelijk wat je allemaal hebt meegemaakt :hug:
Ha no way dat we 8 jaar over 1 beeb zouden doen vermoed ik. :o Bregtje* is geloof ik verwekt na ong anderhalf jaar bezig met IVF. Dus zonder het zoeken naar de oorzaak en wachten meegeteld is dat best kort volgens mij. :thumbup: Casper was er nog sneller. 8)
En hoe het bij ons is gegaan telt natuurlijk ook niet als ânormaalâ. Alles voor Bregtje* was nog redelijk gewoon maar ook snel. Want we wisten na 1 operatie (ik al daarvoor) dat het IVF zou moeten worden. Veel vrouwen moeten idd telkens hun grenzen verleggen. Van onderzoeken naar IUI naar IVF.
Het is goed om in je hoofd al wat grenzen te hebben hoor, maar kijk niet raar op van jezelf als je bv na een half jaar onderzoeken, evt een groeiende kinderwens (je weet maar niet hoe sterk die wens nog wordt toch? Rammelende eierstokken worden soms zomaar rammende eierstokken 
) toch bv die stap naar IUI zou zetten.
Je groeit altijd al als mens want je blijft altijd leren, maar je groeit ook in die medische molen. Wat eerst een knetterharde grens was kan zomaar vager worden.
En geloof me, Luca is echt niet al 8 voor er een volgende komt! Hier heb ik zelf ook een soort grens in mijn hoofd. Blijf mens met wensen. Na Casper willen we graag als het een beetje meezit redelijk snel een tweede. Indien nodig ga ik door tot ik ong 37/38 ben voor die tweede maar liefstâŠben ik op die leeftijd zwanger van spruitje 4 :oops:
Als ik reken, ong 9 maanden voor we zwanger zijn en das ruim gerekend. Dan komt hier hopen we in december een 3e. Dan dus 9 maanden zwanger, rustpauze, genieten etc. Rond de tijd dat spruitje 3 ong 3 of 3,5 jaar is zwanger van de volgende zodat die kleine naar school gaat als de 4e geboren wordt. Je ziet maar zelfs de medische mallemolen haalt die wensen niet uit mijn hoofd.
Het kan zijn dat de gyn voorstelt om een echo te doen, dan kijken ze naar wat standaard dingen, endo evt, verklevingen, baarmoederslijm. En ws doet de gyn dan ook een uitstrijkje om bv ontstekingen uit te sluiten. :thumbup: Wat er daarna meestal volgt als onderzoek zijnde is een aantal keren bloedprikken. Hoe regelmatig je cyclus ook is, de gyn wil vaak met eigen ogen je hormoonwaarden zien uit je bloed. Dit gebeurd op vaste dagen in je cyclus omdat die waarden dus schommelen en tussen bepaalde waarden âhorenâ te zitten op die momenten. (geloof dag 5 en dan rond het einde van je cyclus nog een x). Dan weten ze dat je een goeie eisprong hebt bv, je niet richting overgang gaat zonder dat je er lichamelijk al iets van merkt bv.
Er zijn verschillende namen voor het onderzoek; het ene ziekenhuis noemt het een OFO (orienterend fertiliteits onderzoek) anderen COLA (geen ideeâŠ) of hoe ze het beestje ook genoemd hebben. Maar dit zijn van die dingen waar je op zou kunnen google-en. En vergeet niet je eigen ziekenhuis heeft misschien zelfs wel een eigen site. Ik vind bv die van het Radboud best aardig. NVOG heeft ook online brochures staan om zo in te kijken. Dingen als een HSG (ben je ws nog even niet aantoe in je onderzoek hoor) staan daar geloof ik ook goed uitgelegt.
Even snel vanaf een vriendin (heb even geen internet thuis).
Vandaag naar de huisarts geweest en die heeft ons doorgestuurd, meteen gebeld natuurlijk en we kunnen volgende week vrijdag 26 feb laat in de middag al terecht. Ben heel benieuwd, als het goed is doen ze meteen een echo enzo.
Lees en reageer later wel op iedereen kan niet telang hier achterzitten want ze weet niet dat ik op deze site zit en dat wil ik graag nog even zo houden.
hoi,
Ik wil je even heel veel succes wensen met alles.
het vliegt mij ook wel eens naar de strot allemaal. Wij zijn nog maar net begonnen in de mmm (wel al vanaf juli 2007 ââbezigââ) Ik vind het soms echt eng en kan er nachtmerries van hebben. Maar andere momenten denk ik: wij gaan er voor! 200% als het niet meer is :lol: Maar ik vind het allemaal wel reuze spannend.
Ik probeer niet teveel naar mijn omgeving te kijken. Ik geniet van elke baby maar wel met de gedacht: ik hoop zo dat wij dat ook eens mee mogen maken!
Succes met alles!!
zit jij ook op een scrapforum? ik zat bij je www te kijken en zag een bekend hoofd tussen je vriendjes :mrgreen:
@Patripiex wrote:
Even snel vanaf een vriendin (heb even geen internet thuis).
Vandaag naar de huisarts geweest en die heeft ons doorgestuurd, meteen gebeld natuurlijk en we kunnen volgende week vrijdag 26 feb laat in de middag al terecht. Ben heel benieuwd, als het goed is doen ze meteen een echo enzo.
Lees en reageer later wel op iedereen kan niet telang hier achterzitten want ze weet niet dat ik op deze site zit en dat wil ik graag nog even zo houden.
super dat jij al zo snel terecht kan :dance: :dance:
Rhiannon: zo das een heel verhaal, maar heel duidelijk :mrgreen:
Bedankt voor je uitleg :-*
Ik weet nou niet of ik moet hopen dat ze vrijdag wat vind of niet :think:
ik zou dus 2x per maand naar het zkh moeten?
Het was dus bij toeval dat ze erachter kwamen dat je niet uit jezelf zwanger zou raken?
Ik geloof ook best dat je je grenzen gaat verleggen, dat is ook wel heel goed.
Ik heb momenten dat ik zeg, voor mij hoeft het allemaal niet zo. Maar aan de andere kant wil ik wel heel graag een brusje :inlove:
Ik ben alleen niet zo van al dat gedoe :roll:
Ben jij nu weer bezig met ivf? of moest je nog ff wachten na de curettage?