Hoi allemaal,
Ik ben dolgelukkig, ik ben zwanger van ons 2e kindje! Maar ik ben echt doodsbang voor de bevalling:
Met dana ben ik in 8 uur bevallen, zou je voor tekenen zou je zeggen, zou ik ook gezegt hebben van te voren, maar ik heb de uitdrijvingsfase erg heftig ervaren.
Als ik het naderhand met mensen erover had, werd het afgedaan met dat ik me niet aan moest stellen, het had maar 8 uur geduurd, dus wat klaagde ik?
De nachten na mijn bevalling heb ik nachtmerries gehad, van mensen die uit elkaar gescheurd werden en waarbij ledematen eraf gerukt werden. Ik realiseerde me dat dit terug te voeren was op hoe ik me gevoelt heb tijdens de uitdrijving. Zo machteloos en het gevoel dat mijn lijf volledig aan alle kanten kapotgescheurd werd.
Nu ben ik dus dolblij zwanger van ons 2e kindje, maar ik lig savonds huilend in bed. Zo bang voor wat komen gaat. Ik durf het niet aan, ben bang dat ik straks als de bevalling begint volledig in paniek ga raken. Bedoel maar, als ik er nu alleen al aan denk raak ik half overstuur.
Zijn er meiden die dit ook hebben gehad bij een 2e en hoe ben je hiermee omgegaan? 
Och meis, makkelijker gezegd dan gedaan…maar probeer het los te laten!
Wat naar dat je je dat zo herinnert en zo ervaren hebt. Heb je het daarna met vk of gyn nog besproken? Probeer wat komen gaat te zien als iets waar je eigenlijk geen invloed op hebt. Ik heb altijd zoiets gehad van we zien wel en kan niks meer doen dan het over me heen laten komen, ontspannen is het toverwoord. En geloof me ik ben een echte piekeraar, maar daar heb ik me dus toen niet zo druk over gemaakt. Nu weet ik wat er kan komen en ben ik ook “bang” voor bepaalde dingen, gaat t niet te snel, halen we het dan wel om Emmaatje weg te brengen, wat als ik ineens weer zo snel naar het zkh moet en ze is nog thuis, wat met mijn stuitje, wat als ik weer zo lang bedrust krijg, wat als schoonvader weer zo dit en dat doet, enz…maar ik probeer het los te laten. Ik laat het over me heen komen, waar ik invloed heb dat regel ik en wat niet daar probeer ik ontspannen in te duiken omdat dat voor iedereen anders verloopt.
Misschien helpt het om je gedachten hierover op te schrijven en ik zou het zeker bij de gyn/vk aankaarten, zij kunnen je ook een eind geruststellen en misschien bepaalde afspraken maken ofzo hoe je t wil?
Dikke :hug:
ik herken het niet meid maar ik zou er zeker met de verloskundige of gyn over praten. sterkte
wienie, ja het klinkt idd zo simpel wat je zegt, en ik weet dat ik het moet doen, ik probeer het ook maar soms schiet het ineens in mijn hoofd, of zie ik een bevalling voorbij komen op tv. Ik voel het dan weer letterlijk van toen en schiet dan helemaal vol.
Ik denk zeker dat ik het idd met de vk moet gaan bespreken. Probleem is alleen dat ik zelf bekend ben in het vakgebied. Na de bevalling namen ze me wel serieus maar door de reacties van iedereen dacht ik “dat zeggen jullie nu alleen maar om correct te blijven naar de patient”. Ondanks dat vond ik het wel fijn dat ze naar me luisterden, dus of het nu gemeend is of niet misschien kan het me toch helpen om het met ze te bespreken. Ken ze nu ook wat beter dus heb wel een idee bij wie ik het wel of niet voor wil gaan leggen.
Het opschrijven heb ik gedaan na de bevalling, maar misschien helpt het het nogmaals te doen idd.
Hai Femmie,
Wat heftig zeg! :hug:
Heel vervelend dat je de bevalling uiteindelijk zo hebt ervaren, want zo hoeft het zeker niet te zijn! Ik zou het in eerste instantie met je VK bespreken, maar ook eens kijken naar wat er te doen is op het gebied van verwerking via bijvoorbeeld zwangerschapshaptonomie of zwangerschaps yoga, wellicht ook eerst gewoon 1 op 1 of jij en je partner en de haptonome/ yoga lerares/ leraar. Zou ook zeker je partner hierbij betrekken.
Misschien ook eens nadenken over a) badbevalling, echt, spreek uit ervaring, het werkt zo rustgevend. of hetgeheel tegenovegestelde: naar het ziekenhuis en met pijnstilling/ ruggeprik bevallen.
Zou zeker ook gewoon alle mogelijke opties voorbij laten gaan en goed bekijken. Misschie helpt het ook nog als je een soort draaiboek schrijft en dit met je VK en partner bespreekt. Dat geeft je misschien het gevoel de controle zelf even in handen te hebben, zodat je het tijdens de bevalling uit handen durft te geven en te vertrouwen op je omgeving en jezelf/ je lichaam.
Hoop dat het je lukt om je angst om te zetten in het ervaren van iets heel moois.
ellen, bedankt voor je reactie, dat ik misschien idd wel een heel goed idee. Met mijn partner kan ik gelukkig heel goed praten, hij is een grote steun voor me. Ik denk dat ik eens met de vk ga bespreken wat de mogelijkheden in mijn regio zijn want ik ben daar niet mee bekend. Ik had wel zitten te denken aan de zwangerschapsgym, maar dat vond ik vorige keer eigenlijk weinig voorstellen en heb het idee dat ik daar in dit geval ook weinig aan heb. Wat jij voorstelt had ik niet bedacht dus kei bedankt daarvoor! :-
Ik wil zoiezo ook wel weer gaan zwemmen, deed ik vorige keer en vond ik heerlijk.
Badbevalling doet de vk hier helaas niet, dus dat is geen optie. Zkh zou kunnen, had vriend het over maar daar sta ik ook niet helemaal achter, n naast het feit dat de ruggeprik ip. uitgewerkt is als je moet gaan persen zodat je alles kan geven wat je hebt, en dat laatste is nu juist mijn probleem waar ik zo tegenop zie.
Ik ga het met de vk bespreken en zeker naar de mogelijkheden van de haptonomie en/of yoga kijken! Thx! :-
herkenbaar (niet zo heel extreem bij mij maar heb/had wel angst voor de bevalling)
de vk stelde voor dat ik een cursus ging doen en heb dat gedaan (wij hebben samen bevallen gedaan)
maar de echte rust kwam voor mij eigenlijk pas echt toen ik wist dat ik ingeleid zou worden en ik dus wist dat al het gebeuren pas in het ziekenhuis zou zijn
over pijnstilling werd ook niet moeilijk gedaan :thumbup: kreeg voor het allemaal in gang gezet werd allemaal formulieren met hoe en wat van pijnbestrijding wat allemaal mogelijk was en iedereen die daar aanwezig was mocht sowieso de beenprik geven (morfine geloof ik) dus dat was ook al een geruststelling en voor de ruggeprik was er ook iemand 24 uur aanwezig :thumbup:
Hier ook een Dana-mama! :mrgreen: Gefeliciteerd met je zwangerschap! :inlove:
Ik heb ook best een heftige eerste bevalling gehad. Zo ongeveer 7 uur weeënstorm, vanaf het breken van de vliezen. Echt heel erg pijnlijk, ik had totaal geen pauze tussen de ene wee en de volgende. Bovendien was het ook voor Dana spannend, zij had het benauwd in mijn buik. (Ik heb er achteraf niet veel last van gehad trouwens, niet zoals jij nachtmerries.)
Nu was ik niet heel erg bang voor de 2e bevalling, maar ik was wel een beetje bang dat ik weer die weeënstorm zou gaan krijgen. Echter het is heel anders gegaan en ik kan wel zeggen dat ik een superbevalling heb gehad!! Dat wil ik je vooral meegeven: de ene bevalling is de andere niet en vooral een tweede bevalling kan echt veel makkelijker zijn dan de eerste.
Mijn tweede bevalling: duurde in totaal 2,5 uur, van begin weeën tot geboorte. Tot ik mocht gaan persen was alles goed te doen en kon ik nog steeds tussen de weeën door grapjes maken en kletsen. Toen ik vond dat het niet zo leuk meer was had ik volledige ontsluiting en mocht ik ook meteen gaan persen. Met 2 persweeën, 10 minuten, was Lieke er. :inlove:
Ik doe liever nog een keer een bevalling dan die 9 (10 in mijn geval) maanden zwangerschap!! :silenced:
Probeer om je angst aan de kant te zetten, praat er goed met je verloskundige over, het zou zonde zijn als dit je zwangerschap gaat beheersen terwijl het misschien helemaal niet nodig is. Ik wens je net zo’n bevalling toe als ik heb gehad!! 
Oh wat heftig zeg, begrijpelijk dat je heel bang bent hoor… :hug: Ik heb na de bevalling van m’n 2e gezegd dat ik nog liever de marathon van new york ongetraind ga lopen dan dat ik dit nog een keer mee moet maken…Het feit dat ik nooit meer gewoon mag bevallen (2x ks gehad op het laatste moment) maakt voor mij ook veel goed, maar daar heb jij natuurlijk niks aan nu…
Ik denk dat je je trauma eerst zoveel mogelijk moet verwerken, een plekje moet geven voordat je deze bevalling ingaat. Haptonomie kan heel goed zijn. Ik ben eens op een site terechtgekomen van een praktijk voor zwangerschapsbegeleiding en nazorg. Ik zal je de link even pb’en, misschien heb je er wat aan!
Het komt mij ook heel erg bekend voor…
Mijn eerste bevalling was op zich een bevalling waar veel vrouwen voor tekenen. In 3 uurtjes tijd was Juul geboren. Maar ik was helemaal ingescheurd en de nasleep was niet prettig. Heb nog steeds last van het litteken.
Ik wilde zo graag snel weer een kindje, dus ik heb op een gegeven moment mijn tanden op elkaar gezet en raakte gelukkig de eerste poging meteen zwanger :oops: … Ik was helemaal in de wolken maar ook meteen zo bang. De angst voor de bevalling was enorm, de pijn, de snelheid, en het inscheuren…
Ik heb hier heel veel met de vk over gepraat en gehuild, dit is erg belangrijk dat ze weet wat er in je hoofd om gaat. op een gegeven moment heb ik proberen te accepteren dat de bevalling toch moet gebeuren. Je kan je er wel druk over maken maar je bereikt er niets mee. Ook is iedere bevalling anders, deze bevalling was weer heel anders de eerste bevalling.
Ik was bang voor het inscheuren, ik had afgesproken met de vk dat ze mij een preventieve knip zou geven, dat was voor mij een geruststelling. Ook dat ik meteen mocht bellen als ik een wee voelde, omdat de eerste bevalling al zo snel ging.
De snelheid was weer behoorlijk, om 22.30 zat ik nog potdicht en om 1.11 is Imme geboren. De vk kwam meteen toen ik belde en ik kreeg een knip. Het was een bevalling uit het boekje…
Bedenk je dat de bevaling maar eventjes duurt, en je krijgt er iets ongelooflijk moois voor terug waar je je hele leven van kunt gaan genieten…
:hug:
Hoi Femmie,
Als de uitdrijving voor jou ht probleem is en al het andere (praten, loslaten etc.) helpt je niet meer, is er volgens mij nog wel iets anders.
Bij mijn eerste kreeg ik ivm een knip een plaatselijke verdoving. Toen voelde ik van het oprekken (en helaas alsnog uitscheuren ondanks knip) en het uitdrijven daar beneden helemaal niks.
Ik weet niet hoe ze er tegenover staan bij je vk, maar die verdoving kunnen zij ook toedienen en dus misschien zonder knip. Ook thuis.
Mijn tweede was zonder pijnstilling en prikken en toen schrok ik van de pijn. Ondanks dat je gewoon doorzet natuurlijk had ik toen pas door wat zo’n plaatselijke verdoving kan doen.
ow joh marloes, dat is een goede tip zeg! Zo “simpel” maar nooit aan gedacht. Het is idd puur de uitdrijving geweest, ja de ontsluiting was ook niet prettig laten we eerlijk zijn, maar goed, dat was allemaal prima te overleven en dat lukt me zeker nog wel een keer.
En alle andere meiden ook bedankt voor jullie reacties. Ik krijg hier veel verschillende tips, ik ga ze allemaal op een rijtje zetten en met de vk bespreken.
Het doet me goed te lezen hoe jullie ermee omgegaan zijn en een 2e bevalling totaal anders ervaren hebben. Iets “weten” is een ding, maar dan is het toch fijn het ook bevestigt te krijgen van ervaringsdeskundigen.
Ik ga beginnen met een gesprek bij de vk en ga kijken hoe we hierin verder kunnen. Maar 1 ding is me duidelijk, dat ik niet meer zoals afgelopen maanden mijn kop in het zand moet steken. Ik MOET er wat mee gaan doen, anders heb ik mezelf er straks mee.
En jullie verhalen en het van me afschrijven hier helpt me zoiezo al een stukje!
ik herken je gevoel maar al te goed…Met Marit heb ik er (serieus) van dinsdagmiddags tm vrijdag 0.12 over gedaan voordat madam geboren wordt…Uiteindelijk met Vaccuum en 2 knippen ivm slecht ctg…klein dikkertje met 3985 gr en 47 cm :mrgreen:
Ik ben ook als de doods dat bij deze bevalling het net weer zo lang gaat duren, en ik weer zo aan het lijntje wordt gehouden door de vk…Op dat moment had ik het geen eens in de gaten, maar ervaar dat nu wel zo…
Ik ben van plan om duidelijke afspraken te maken over deze bevalling, wat ik wel wil, en wat ik vooral ook niet wil…
Is het anders geen idee om voor je zelf een soort van bevallingsplan op te stellen? zo kun je in overleg met je gyn of vk het eea al meteen krotsluiten voordat je daadwerkelijk in alle hevigheid bezig bent…
Iedere bevalling is anders. Het kan dus minder, maar ook erger worden.
Aangezien je er nu al zoooo mee bezig bent raad ik je zeker aan hulp te gaan zoeken.Kijk wat de mogelijkheden zijn mbt pijnstilling of alleen maar de mogelijkheid ervan.
Mijn 1ste bevalling was er 1 van een uurtje of 6 en niet leuk, toch was ik bij de 2de weer helemaal niet bang. Pas op het eind toen ik wat voorweeen kreeg voelde ik weer wat die pijn met je lichaam deed en kreeg ik het een beetje benauwd. Ik heb het maar over mij heen laten komen en weken na de 1ste voorweeen(erg vervelend, maar wss al aardig open gegaan) is mijn dochter in iets van een half uurtje weeen en 1 knal van vruchtwater met dochter geboren. Helaas krijg je dan de weeen nog wel later. :wall:
Nu heb ik iedere keer met mijn ontlasting zulke verschrikkelijke krampen dat dat mij voor mijn gevoel nog veel pijnlijker is en krijg ik het toch wel weer even benauwd, maar ja…
Jij gefeliciteerd en succes, en echt; doe er iets mee!!!
hoi
ook ik heb een helse bevalling gehad bij de 1e en idd nachtmerries en grote angst naast de blijdschap bij de tweede zwangerschap…
ik heb heel veel gepraat met mij vk’s … al mijn angsten besproken
( ik ben meerdere malen besproken tijdens hun overlegmomenten)
vanwege mijn snelle ontsluiting is er geen kans geweest op verdoving en daar konden ze mij ook niet een garantie opgeven dat dat kon…
maar goed buiten mijn angsten is mijn lijf niet gemaakt om zwanger te zijn dus kreeg ik al meer aandacht omdat ik fysiek uitgeput was…
dus met 38 wk ben ik gestript en de 2e strippoging werkte en ik ben onder hun begeleiding in het zkh bevallen…
weer met een noodgang de ontsluiting ondergaan… waardoor dus geen kans op verdoving…
maar doordat ze mijn angsten kenden hebben ze mij er door heen gekletst…
hierdoor heb ik deze bevalling als “prettig” ervaren ( prettig in de zin van NIET beangstigend)
ik heb geen nachtmerries gehad na afloop en kijk met een goed gevoel erop terug…
ik hoop dat er ook naar jou goed geluisterd gaat worden… zorg er dus voor dat je jezelf duidelijk maakt… want alleen dan kunnen ze je goed begeleiden…
heel veel sterkte je weet waar je het voor doet he :inlove: een mooi klein kindje… daar heb je alles voor over toch?
houd dat in gedachten… het eindesultaat :inlove:
enne
GEFELICITEERD met je zwangerschap
Heel herkenbaar. Net als de anderen hier zou ik je adviseren om het goed met je vk te bespreken. Als het goed is moeten ze je serieus nemen. Bedoel als jij dat zo voelt, is het gewoon zo.
Verder weet ik dat hier in het z’huis een programma is voor angstig zwangeren. Dit houd in dat je extra begeliding krijgt van een psycholoog, fysio, verpleegkundigen.
Je krijgt een wat ‘exclusievere’ aandacht tijdens de zwangerschap en bevalling.
Misschien is zoiets ook wel bij jullie in het z’huis. Iig heel veel succes nu en straks.
Ik ben net bevallen van de eerste, herken je verhaal dus niet mbt het weer zwanger zijn, maar wel mbt de angst. De vk hier raadt aan er vooral veel over te praten en dingen op te schrijven ed. En ze had zo iets van ‘misschien is een doula iets’, dit omdat die je kan begeleiden tijdens de bevalling (die is er puur voor jou en ook niet medisch ed). Zij had hier tijdens haar afstuderen onderzoek naar gedaan en dit bleek bij veel mensen goed te bevallen. Geen idee of ik zo iets ooit ga doen, maar misschien heb jij iets aan de tip.
Hier ook bang voor de bevalling. Met de eerste ben ik vanwege beginnende hoge bloeddruk ingeleid en begonnen met 3 cm ontsluiting. Uiteindelijk na ongeveer 9 a 9,5 uur aan het infuus te hebben gelegen, eindelijk volledige ontsluiting. Na een uur persen, was de dame nog geen mm verder gekomen, waardoor ze me gingen “helpen”. Dit “helpen” heeft uiteindelijk na 5 ruggenprikken geresulteerd in een sectio onder algehele narcose :? . Het bleek dat mijn meisje een sterrenkijkertje was en behoorlijk uit de kluiten gewassen. Hierdoor kreeg ik haar er niet zelf uit. Ik heb na de bevalling nog enkele weken problemen gehad met m’n wond, omdat deze behoorlijk was gaan ontsteken.
Nu is de kans erg groot, dat het weer een sectio moet worden, omdat ons kindje ongeveer 3,5 week voor ligt in groei. Omdat blijkbaar de gyn het risico niet wil nemen dat het kindje veel te groot wordt (wat mogelijke als risico heeft dat m’n baarmoeder gaat scheuren bij de bevalling) , heb ik over 2,5 week weer een groei-echo en zal ik zeer waarschijnlijk een geplande bevalling krijgen als het kindje in hetzelfde tempo door is blijven groeien. Als ik dus geen ontsluiting heb en ze de vliezen niet kunnen doorprikken, wordt het weer een sectio. Inleiden willen/doen ze niet na een sectio 
.
ow icl toch :hug:
Een “voordeeltje” is dat als je een geplande cs krijgt je niet de ellende van weeen en persen meer doorhoeft natuurlijk :hug:
En dan kan het met een ruggeprik dus kan je je beebje zien als ie geboren wordt, maar bah meis, dit is niet wat je je voorstelt erbij he, als je denkt aan je roze wolk :hug:
nienke, ik kreeg ook een pb van een doula. Nu heb ik op zich wel heel veel aan vriend gehad ook. Ik denk persoonlijk dat het niet de begeleiding is geweest maar echt de pijn die ik zo enorm bewust heb meegemaakt (omdat het vrij snel ging heeft mijn lichaam geen/amper endorfinen aangemaakt)
Maar goed, ik ga het bij de intake gewoon bespreekbaar maken met de vk en ik ga eens kijken waar we op uit gaan komen.
Ik moet zeggen dat ik het alweer redelijk naast me neer heb weten te leggen, ik zal er toch doorheen moeten en heb veel verhalen gelezen van “dit verwachtte ik en zo ging het” en dan weer keer op keer dat een 2e bevalling zo totaal anders is. Dus daar moet ik gewoon op vertrouwen. En maar gewoon hopen dat ik het deze keer niet zwaar ervaar.
thx voor jullie reacties allemaal :-*
@femmie wrote:
(omdat het vrij snel ging heeft mijn lichaam geen/amper endorfinen aangemaakt)
Hierkenbaar…hier hetzelfde verhaal.
Hopelijk valt het je dit keer mee. :hug: