Hallo,
De titel zegt het al. Wij hebben al 1 prachtig wondertje van 3.5 jaar oud. Van haar was ik binnen een half jaar zwanger. Nu hopen wij vanaf december 2006 op een broertje of zusje, intussen bijna 15 maanden, het wil echter maar niet lukken. Ik heb in al die tijd 1 x een positieve test in handen gehad, maar dit is heel pril uitgelopen op een miskraam.
Ik heb een cyclus van zo’n 24/25 dagen, en kan m.b.v. ovulatietesten en tempen zien dat ik elke maand een eisprong heb.
Ook al zijn wij heel blij met ons lieve meisje, de wens voor een 2e kindje is heel groot. De teleurstelling is elke maand ook groot als het weer niet is gelukt. En natuurlijk hebben we al 1 kindje, maar toch doet het pijn.
Wij lopen nog niet in het ziekenhuis, maar als ik in april nog niet zwanger ben zullen we die stap toch maar nemen. Wat kan ik hier verwachten, worden er bijv. andere onderzoeken gedaan als je al een keer zwanger hebt kunnen worden/zijn? Iemand ervaring hiermee?
Volgens mij worden er geen andere testen gedaan als je al een keer zwanger bent geweest.
Wij zijn van Emma zwanger geworden met hulp van IUI. Daarvoor heb ik dus een hoop testen gehad waar niets uit kwam. Nu we al weer 8 maanden voor een tweede bezig zijn, zijn we dus weer bij de gyn terecht gekomen. Deze heeft vrijwel alle testen gedaan die we de eerste keer ook gehad hebben. Met uitzondering van de HSG want die wil ik niet nog een keer.
Ze hebben dit keer mijn bloed onderzocht, een uitstrijkje gemaakt, een inwendige echo gemaakt om te kijken of het baarmoederslijm mooi dik was, ik heb getempt om te kijken of ik een eisprong heb, en mijn partner zijn zaad is onderzocht.
Dit keer kwam er bij ons wel iets uit de bloedtest. Het blijkt dat ik een te trage schildklier heb en dat helpt niet mee met het zwanger worden. We moeten nu nog wel 4 maanden kijken of we uit onszelf zwanger worden en daarna gaan we weer met IUI beginnen. Dus eigenlijk is er weinig verschil met de eerste keer… ook dit keer moeten we minimaal een jaar proberen of het op een natuurlijke wijze lukt voor we met behandelingen beginnen.
ik ben 3 jaar teryug bevallen van mn knappe vent… en sindsdien al zonder voorbehoedsmiddelen aan t klussen.
omdat ik 4x ene miskraam had voor mijn zoon geborden wrd zijn w emeteen weer verder gaan klussen.
met de hoop op een jaartje later nr 2…
nu bijna 3jaar later nog steeds geen nr 2… 
in mei willen we naar de dokter indien er dan nog niets gebeurd is…
ben ook wel benieuwd wat me dan te wachten staat
@purpled82 wrote:
Met uitzondering van de HSG want die wil ik niet nog een keer.
:think: Deed dat zo'n zeer? Ik heb hem nog niet gehad maar de kans zit erin dat ik er ook aan moet geloven het volgende onderzoek. Heb er al over gelezen maar klinkt niet prettig... Je kunt hem dus ook weigeren of nie?
Bij de 2e ook weer in het medische traject gezeten (net als de 1e). We moesten weer alle onderzoeken ondergaan. Dus ik: bloedonderzoek op dag 3 en 7 dagen na mijn eisprong, cyclusanalyse dmv inwendige echo’s om de dag vanaf dag 10, uitstrijkje. Man: zaadanalyse. Gelukkig geen HSG, omdat snel duidelijk was waar het aan lag.
@Paikea wrote:
Bij de 2e ook weer in het medische traject gezeten (net als de 1e). We moesten weer alle onderzoeken ondergaan. Dus ik: bloedonderzoek op dag 3 en 7 dagen na mijn eisprong, cyclusanalyse dmv inwendige echo’s om de dag vanaf dag 10, uitstrijkje. Man: zaadanalyse. Gelukkig geen HSG, omdat snel duidelijk was waar het aan lag.
Jemig, dat zou ik dan weer niet verwachten.
Misschien heel simpel gedacht hoor… als bij de 1e het ‘probleem’ al duidelijk wordt… waarom dan weer al die onderzoeken. In de tussentijd kan je lichaam/cyclus etc… natuurlijk wel veranderd zijn… maar toch. Het is allemaal erg belastend, die onderzoeken en zo…
Ik vroeg me ook nog af of de huisarts van te voren al wat onderzoeken heeft laten doen? Hormoonanalyse bijv? Ik wacht het nog tot april af… en wil dan wel eens weten of er iets aan de hand is… Nu m’n man er nog van overtuigen, die ziet het allemaal niet zo zitten, naar de arts voor onze kinderwens. Hij heeft zoiets van “'t is al een keer gelukt, dus moet het nog een keer lukken”. En misschien speelt ook dat hij bang is dat het (ook) aan hem ligt, althans, dat vermoed ik.
wij zijn ook alweer langer dan een jaar bezig :?
maar ik moet afvallen van de gyn voor ze ons verder gaan helpen
maar bij ons weten we wat eraan scheelt mijn man is vermindert vruchtbaar dat maakt het voor mij gelukkig wat draaglijker dat ik toch iedere 1 / 2 of 3 maanden ongesteld word
bij Luna hebben we er ook 3 jaar over gedaan voor het gelukt was
Lieke, ja dat was ook het argument. Er kan zowel bij mij als bij man wat gebeurd zijn in die 2 jaar tijd. En dat wilden ze eerst uitsluiten voordat ik weer met medicijnen zou beginnen. Man keek ook ontzettend op tegen het weer naar het ziekenhuis gaan, terwijl zijn enige bijdrage het potje wegbrengen was. Hij is niet eens mee geweest naar alle controles/afspraken.
Bij ons wil nummer twee ook niet. WIj zijn ondertussen bijna 2 jaar "bezig"en hebben alle onderzoeken gehad (ook de HSG en ik heb er werkelijk niets van gevoeld, hoeft dus niet altijd pijnlijk te zijn…). Wij hebben besloten niet met behandelingen te starten. Er komt niets uit de onderzoeken en ik wel graag een 2de maar niet zooo graag. Blijven proberen t/m mei van dit jaar en als het dan niet is gelukt dan blijven we de gelukkige ouders van 1 prachtige zoon!
@jet1981 wrote:
@purpled82 wrote:
Met uitzondering van de HSG want die wil ik niet nog een keer.
:think: Deed dat zo'n zeer? Ik heb hem nog niet gehad maar de kans zit erin dat ik er ook aan moet geloven het volgende onderzoek. Heb er al over gelezen maar klinkt niet prettig... Je kunt hem dus ook weigeren of nie?
Bij mij was het heel erg pijnlijk. Ik was zo ontzettend gespannen dat alles 2 dagen lang zo'n zeer deed dat ik zelfs niet meer kon lopen. Maar ik hoor heel vaak ook verhalen van vrouwen waarbij het helemaal geen zeer deed. Het ligt denk ik heel erg aan je eigen pijngrens en hoe gevoelig het inwendig allemaal is. Nu ik weet hoe het bij mij voelt wil ik hem gewoon niet meer. Daar heb ik ook erg op gehamerd bij de gyn hoor. Voorlopig hoef ik hem dus ook niet, maar als zij zouden besluiten dat het echt nodig is dan heb ik weinig keus ben ik bang.
Ik hoop voor je dat je hem niet hoeft, maar als je wel moet weet je wel meteen of er iets verstopt zit daarbinnen. En je schijnt daarna extra vruchtbaar te zijn (heb ik gehoord). Sterkte ermee!
wat is dat HSG?
is dat dat onderzoek dat ze je baarmoeder volspuiten met dat spul en dan echo’s maken?
Bij een HSG onderzoeken ze de doorgangelijkheid van de eileiders. Er wordt contrastvloeistof bij je ingespoten en er worden dan foto’s gemaakt om te zien of alles doorstroomt. Wat bij de meeste vrouwen pijnlijk is als ze het dopje op de baarmoedermond plaatsen en dat dan vacuum zuigen.
ok… die deed bij mij ook geen pijn idd, maar was helemaal vergeten dat dat onderzoek zo heette :oops:
Ik heb op zich nog niet echt recht van spreken hier maar onze 1 ste spruit was er meteen bij ronde 1!! natuurlijk weet je vooraf dat dat super veel geluk hebben is(en we zijn daar enorm dankbaar voor :inlove: ) en het daarom de 2 de keer niet zo verloopt maar stiekem hoop je toch van wel! Helaas niet dus! we zijn nu aan ronde 5 en voor sommigen klinkt dit belachelijk maar ik begin al ongerust te worden, waarom nu niet?
Ik bewonder al de mensen hier die al zo lang op hun kindje hopen en blijven volhouden :-*
Sinds een ruim half jaar hebben wij ook het “genoegen” 
om te mogen klussen voor een tweede kindje. Ons eerste kindje is na 3 mk en 3,5 jaar ellende geboren (incl. ellendige zwangerschap).
In eerste instantie waren we “klaar” met al die ellende. No way dat ik daar nog eens aan zou beginnen. We zijn nu dus alweer een half jaar en 1 mk verder. 3 weken geleden ben ik bij de gyn geweest. in principe “mag” ik pas over een jaar (als ik dan nog niet zwanger ben) terugkomen. Tijdens de periode dat we voor onze eerste gingen, is nl. niets geks gevonden uit chromosomen, HCG, echo’s en andere bloedonderzoeken. Zaad van manlief is echter nooit getest en een kijkoperatie hoefde op de valreep niet meer.
Geen idee wat ik je nu precies wil zeggen, behalve dat ik snap hoe je je moet voelen. In principe zul (denk ik) de basisonderzoeken krijgen. Bloedwaardes en zaadtest. Als zij dan aanleiding zien om je verder te onderzoeken kun je nog een HCG krijgen. Kun je weigeren maar daar help je jezelf niet mee ;). Vaak als de HCG goed is, zul je niet snel een kijkoperatie krijgen. Als daar verder niets uitkomt, dan kun je helaas niets anders doen dan wachten…
Heel veel succes meid. Ik hoop voor je dat het niet zover hoeft te komen en je binnenkort in dit topic met een posi test komt zwaaien :-*
Oh , nog 1 tip!!! Begin alvast met temperaturen (iedere dag op hetzelfde tijdstip je temeratuur opnemen en noteren in schema). Iedere gyn zal daar in ieerste instantie naar vragen omdat zij hier vaak uit kunnen opmaken of je een regelmatige eisprong hebt. Oja, en ze hebben het liefst een schema van 3 maanden achter elkaar.
Hier vroegen ze bij mij niet naar. Ze vonden temperaturen maar onbetrouwbaar. Heb zelf een andere mening, maar geen zin in die discussie. Dus daarom 1 maand lang intensief gevolgd via inwendige echo’s. Ligt aan het beleid van het ziekenhuis.
Nou ja, voorwerk heb ik in elk geval gedaan… Temperaturen doe ik al maanden, net als het gebruiken van ovutesten. Nu hopen dat ik helemaal niet naar de gyn hoef, maar ik hou er wel rekening mee.
Ik hoop het beste voor je mee in ieder geval! :thumbup: :thumbdown: :thumbup: :thumbdown:
@Marion wrote:
Bij een HSG onderzoeken ze de doorgangelijkheid van de eileiders. Er wordt contrastvloeistof bij je ingespoten en er worden dan foto’s gemaakt om te zien of alles doorstroomt. Wat bij de meeste vrouwen pijnlijk is als ze het dopje op de baarmoedermond plaatsen en dat dan vacuum zuigen.
Wij zijn vandaag naar het ziekenhuis geweest en de eerste onderzoeken wezen niks uit. Dus ik moet dr wel aan geloven nu… Het is voor een goed doel!
Het vervelende is dat ze een aantal jaar geleden een poging hebben gedaan om een spiraal te plaatsen maar omdat het vastpakken van de baarmoedermond met tangetjes al zoveel zeer deed zijn ze er mee gestopt. Lage pijngrens, en nu zie ik er zo tegenop…