Hebben die van jullie dat nu ook; ik word er af en toe stapelgek van namelijk:
Maaike wil alles beslissen, altijd het laatste woord en ook over/voor ons beslissen de hele tijd :roll: :eh: :wall: :roll: .
Paar voorbeelden:
-zij wil beslissen waar wij gaan zitten
-als we verven is ze meer bezig met wat ik moet doen van haar dan zelf verven.
samen bouwen met de duplo houdt in dat zij beslist welk blokje wij mogen pakken enz.
Ik wil wel met haar spelen maar dan speelt ze dus eigenlijk zelf niet meer.
En ik vind het enorm irritant dat ze tot in de kleinste details de hele dag door beslist; ze helpt mezelf mijn bakje koffie naar mijn mond te brengen en zegt dat ik moet drinken :mrgreen: .
Natuurlijk is het ook wel eens grappig. Vooral vistite vind het grappig.
Maar ik vind het wat teveel van het goede af en toe.
Hier het zelfde verhaal, maar ook ik tolereer het niet.
Hij probeert het wel bij elke activiteit , wil constant “helpen”. Ik ga er best ver in mee maar laat hem zeker niet bepalen wat er gebeurt en dat weet hij nu inmiddels.
Hij kijkt dan naar me of het menens is , slaat zijn ogen dan neer en stopt met “delegeren” ( :mrgreen: )
Het is soms ook best komisch en ik moet er stiekem ook best om lachen (in mezelf) , maar ik denk dat het juis nu erg belangrijk is om grenzen te stellen. Dat hebben ze zoooo nodig…
Wessel wil dat ook wel ja… maar helaas pindakaas… die sterkte beslissingsdrang heeft ie niet van een vreemde… namelijk VAN MIJ!!!
en ik ga niet voorover zitten omdat Wessel “achterop” wil… en ik stop niet met eten omdat Wessel nog een keer (of toch wel) “smakelijk eten” wil zingen. en ik loop niet achter Wesselmanneke aan met z’n jas…
Ik vind het ook helemaal niet “leuk” als mama’s opstaan om hun kinderen te laten zitten … (b.v. in wachtkamers tref je dat soort taferelen nog wel eens aan…)… “mama ik wil daar zitten”… duhuh…
en Wessel moet ook wel alleen kunnen spelen… Ik ben geen entertainer met een voltijds programma… ik ben wel “bereikbaar” hoor… hij mag me wel “storen” voor zelfgefabriceerde poffertjes of zo… maar dat moet wel kortstondig zijn en niet “dwingelanderig”.
MEt dingen als Jas aan en opstaan e.d. heeft ze pech. Dan doe ik dat ook niet. Dan gaat het om dingen die ik wil dat er gebeuren en dan gebeurt dat ook.
Bij mij gaat het meer om de speelmomenten en gewoon kleine dingentjes:
ze wil bijvoorbeeld de hele tijd bij het aanrecht staan op een krukje om te kijken wat ik doe. Op zich niet erg maar dan gaat ze behulpzaam alles aangeven :roll: terwijl ik zoiets heb van blijf daar nu even AF!
En ze wil koffie voor ons zetten. Vond ik wel grappig (senseo knopje drukken) maar de hele tijd dat aanrecht willen zitten niet.
Ik moet nog vaak even gaan liggen en dan moet ze er gegarandeerd bij liggen. Of ik moet hoedjes op enz :mrgreen: .
Ik wil aan de ene kant ook juist wel lekker mee gaan in haar spel. Maar af en toe is het ook klaar. En bij Maaike dus niet :roll: :shifty: :eh: .
Maar ik krijg het idee dat jullie dus ook gewoon veel strenger zijn :eh: .
Voor is dit echt iets anders als niet willen wat er moet gebeuren zoals aankleden, op je stoel zitten met eten enz. Daar hebben we geen discussies over .
Bij mij gaat het meer om de speelmomenten en gewoon kleine dingentjes:
- ze wil bijvoorbeeld de hele tijd bij het aanrecht staan op een krukje om te kijken wat ik doe. Op zich niet erg maar dan gaat ze behulpzaam alles aangeven terwijl ik zoiets heb van blijf daar nu even AF!
ow daar word ik me toch ook altijd een potje chaggerijnig van :oops: en hij bedoelt het zo lief en leuk :? en dat is net het moeilijke gebied idd. Tegendraads zijn en niet mee willen werken lijtk me een duidelijke zaak. maar als het om lief bedoeld spelen gaat.... :think:
nano speelt in fases goed alleen en andere periodes heeft ie mij vele nodig.
Het is allemaal zo schattig maar op een gegeven moment denk je; ga nou even spelen en laat mij even rustig brood smeren of koffie drinken of wat dan ook.
Maar ja dat is mischien ook teveel gevraagd :think: .
oow, ik lach me suf hierzo :lol: …zo herkenbaar, en zelf word ik soms ook sta-pel-gek van Jesper. Doe ik het licht uit, had ie dat zelf uit willen doen met als gevolg: krijsen totdat ie zelf alsnog lichtje uit mag doen (ik geef dan ook toe om van dat gekrijs af te zijn). Hetzelfde met het senseoknopje…
Hier dus ook: ik wil doen, ik wil papa helpen, ik wil koffie maken, ik wil zelluf billen wassen.
Aan de andere kant: hij kan uren lief zelfstandig spelen, dus wil ik niet altijd even streng zijn, maar het blijft moeilijk soms.
Het is een fase, en dit gaat heus weer over. Ik geef soms toe maar na een paar x is het echt over en gaat ie de gang op met z’n gekrijs.
Maar met die dingen heb ik dus minder moeite omdat het dan wel duidelijk is wat je moet doen.
Ik vind dat lastiger met ‘mama helpen willen’ en meespelen…
Anne kan ook erg moeilijk alleen spelen. Ik heb de tip gekregen van het cb om een eierwekker te nemen en die eerst op 1 minuut te zetten. Voordat de minuut ingaat moet je je kindje zeggen dat je even iets voor jezelf gaat doen en dat ze even alleen moet spelen. Als het belletje gaat ga je weer iets met haar doen. In die minuut haar negeren, behalve natuurlijk als er echt iets aan de hand is. En dat opvoeren naar een x aantal minuten.
Ik heb het hier niet uitgeprobeerd. Ik ben gewoon wat strenger naar haar dat ik echt even iets alleen wil doen en me er een beetje bij neergelegd dat ze graag iets met mij doet. Op de psz is alleen spelen en met vriendjes geen probleem, dus ik geniet er maar van.
Ik word er “soms” (lees vaak) gek van. Ik vind het moeilijkste ook voor mijzelf te bepalen hoeveel ik met haar speel op een dag. Wat is genoeg? Hoevaak? Is natuurlijk wel subjectief maar toch twijfel ik elke dag weer.
Wat “helpen” betreft vind ik het wel iets makkelijker. Ze mag altijd met een stoffer en blik vegen, met een doekje de tafels schoonmaken, de deuren (oke even op je tanden bijten het wordt er alleen maar smeriger van) en dat soort dingen laat ik haar doen en dat vindt ze leuk. Maar helpen koffie zetten enzo dat doe ik eigenlijk nooit, echt geen zin in hoor. Wel weer was in de machine stoppen en op het knopje drukken. Maar de keuken is geen speelplaats zeg ik altijd tegen haar (misschien streng maar ja daar heb ik voor gekozen). En dat weet ze nu wel en is oke. Als ik ga koken mag ze wel altijd 1 x kijken wat we gaan eten: aardappels groente en vlees ooooo jaaaa zegt ze dan lussie wel!
En dan gaat ze uit de keuken.
Ja het is wat die peuterpuberteit ik zeg altijd tegen mijn man: was Thirsa ook zo toen ze twee was? en dan zegt ie heel hard jaaaaaaaaaaaa!
Blijkbaar vergeet je het dus ook weer heel snel hihi!!!
Ik vind het geen punt. Ik laat Lara alles bepalen waar ze zin in heeft, tenzij het me om de een of andere reden echt niet uitkomt. Als zij graag wil dat ik hier zit en papa daar, nou prima, kan het mij wat schelen. Het gaat meestal om dingen die toch niet zoveel uitmaken. Of ik mijn vitaminepilletje nu opeet omdat zij het me geven komt, of over 2 minuten als ik het uit mezelf zou hebben gedaan… 8) . Maar als ze mij papa’s pilletje wil voeren, doen we dat natuurlijk weer niet. Maar dan doet ze ook niet moeilijk. Hoe reageert Maaike als jij zegt “nee, mama wil liever zus of zo”?
In grote lijnen bepaal ik wat er gebeurt, en zij rommelt dan wat in de marges door al die aanwijzingen over hoe dan precies. Ik bepaal dat er brood gesmeerd wordt en wat er op dat brood zit en zij komt er dan bijzitten luidkeels aanwijzingen te geven. Maar misschien dat Lara ook makkelijker is dan Maaike, omdat ze toch het liefste wil dat alles gaat zoals het altijd gaat (lees: zoals ik het altijd gedaan heb). Dus als ik de was uit de droger haal, dan pakt zij het stoffilter eruit, maakt het schoon, gooit het stof in de plukkeplak en stopt het filter weer terug. Daar kan ik toch niks op tegen hebben :lol: :lol: ?
Als ik met haar speel dan gaat het op haar manier. Ik zou toch sowieso niet geverfd of met de auto’s gespeeld hebben als zij er niet was? Zolang het niet gevaarlijk, smerig of al te oncomfortabel is, doe ik wat zij wil in haar spel.
Haha :lol: ik moet er wel om lachen als je het zo stelt.
Maar het voelt toch iets anders.
Tuurlijk wil ik met haar spelen en blokjes doen waar zij die hebben wil ofzo. Maar zij is alleen nog maar bezig met welke blokjes ik heb of hebben moet en er wordt zo helemaal niks meer gemaakt en ook niet gespeeld, alleen gedelegeerd en dat vind ik dan gewoon jammer en irritant.
Ik weet niet of Maaike lastiger is ze is wel behoorlijk dwingend maar ze bedoelt het wel lief.
Hier is het meer dat er door het helpen dingen kapot gaan, drinken omvalt, ze met messen loopt voor ik er erg in heb en mijn kopje al weer naar de keuken brengt en op het aanrecht zet voor ik het op heb :mrgreen: .
Het is wel grappig maar soms heb ik het gewoon gehad en het is soms gevaarlijk of het wordt een smeerboel.
‘Nu is het klaar’ heb ik vaak genoeg gezegd (ik hoor haar dat tegenwoordig tegen haar poppen zeggen ) maar de betekenis is nog niet geland geloof ik.
Ze wordt heeel boos als ze niet meer mag kijken bij het aanrecht, of zitten op het aanrecht, of de spullen nog niet naar de keuken mag brengen.
Dan laat ze zich op de grond vallen en is het krijsen :roll: .
En daar wordt ik dus een beetje gek van.
Soms is het gewoon even leuk geweest!
En met dat spelen vind ik het gewoon jammer dat ze zelf niet meer speelt. Of je moet commanderen spelen noemen .
Ja ik snap het probleem, het spelletje wordt dan meer ‘mama commanderen’ of ‘mama laten spelen’ dan dat er nog echt gespeeld wordt. En dat helpen kan je behoorlijk in de weg gaan zitten…
mijn bijde kids hebben het nu(ethan is met zo oud als levi in ontwikkeling).
ethan wil ook alles bepalen, het is ook een stukje veiligheid zoeken van zijn kant. als ik het maar zo doe heb ik het zelf in de hand.
met veel dingen ga ik mee, maar er zijn grensen en meestal weet hij die ook. ik gebruik vaak nog 1 keer laatste keer en dan weet hij dat het de laatse keer is, hij probeert nog wel door zijn vinger omhoog te houden en zeggen “nog 1keer”. hij maakt er dan ook geen punt van als ik blijf volhouden. als hij toch blijft doorgaan en hij wordt boos dan houd ik hem op schoot zo`n 10 min en dan wordt hij van zelf weer rustig(maar dit werkt niet bij elk kind)
levi heeft het ook maar in een iets mindere maten die kan ik tot nu toe nog wel aardig corrigeren.
ethan heeft er ook een handje van om alles lettelijk over te nemen en is dan ook niet blij met wat anders, bijvb: als ik een appeltje schil met een scherp mesje wil hij dat ook, maar dat mag natuurlijk niet. hij krijgt een bot peutermesje. maar daar trapt meneer niet in en wordt dan heel boos en hysterische omdat hij dat mesje niet mag hebben.
ook zet hij regelamtig een kopje senseo tot vervelends aan toe ik heb gelukkig een knopje boven op zitten zodat hij hem niet meer aan of uit kan zetten.
spelen kan hij zo wie zo niet alleen, nooit gekund. al gaat het soms wat beter. een puzzeltje maken gaat nog wel en kleuren kan hij zich ook steeds beter zelf mee vermaken, maar daar houd het mee op.
.