Ons zoontje is pas naar school gegaan. Nu ging het de eerste week niet zo goed, maar inmiddels gelukkig wel. Ik heb het gevoel dat hij ook wel met vriendjes speelt. Nu zijn er kindjes die graag na schooltijd met hem wil spelen. Ik vind het zo moeilijk. Mijn zoontje wil ook graag spelen. Tot nu toe nog niet gedaan. Ik moet er nog zo aan wennen, pas naar school en nu ook al willen afspreken. Hoe ging dit bij jullie? Ik vind het niet zo erg als een ander kindje hier komt spelen, maar wel als hij ergens anders gaat spelen. En ik weet, dat is ook normaal en dat hoort ook zo. Ik ga dan zitten denken, als ze hem maar niet op straat laten spelen of voorzichtig zijn met gevaren in huis. Hoe kan ik dit nu t beste aanpakken voor mezelf. 
eh…
Dan ben ik net zo bezorgd als jij, maar ik liet de kinderen met net 4 jaar ook nog niet elders spelen.
Eerst goed wennen aan school, evt kindjes die wel al elders mogen, hier laten spelen en toen ze dan echt aangaven elders te willen spelen, heb ik gewoon gevraagd aan desbetreffende ouders of ze het oke vonden dat ik eerst gewoon een keer met het kind in kwestie een uurtje op de koffie mocht komen zodat de stap niet meteen zo enorm was.
Maar pas vanaf ongeveer 4 en half, gaan ze hier echt weg om te spelen.
Dat begint nu met Peter pas te komen, hij is in oktober 4 geworden en ik heb wat betreft bij een ander spelen de boot nog wat afgehouden.
Hoi Cell,
Ik hou ook de boot af, praat ook nog niet zoveel met de moeders…maar ze komen naar ons toe… Op zich natuurlijk fijn dat hij zo geaccepteerd wordt, maar jee, wat een enorme stap vind ik dit. Het is gewoon zoveel ineens. En veel kinderen uit zijn klas spreken vaak af. Hij zit in een stamgroep, kinderen met 3 leeftijden dus. Ik wil hem natuurlijk ook ruimte geven, maar deze mama is er zelf nog niet zo aan toe… :?
Hier wel afspreken, meestal wel met dezelfde kindjes. En dan de ene keer hier en dan bij vriendjes thuis. Eigenlijk ging stijn de eerste week al bij iemand en had ik hier ook gelijk kindjes thuis. Misschien scheelt het dat het de tweede is.
Hier speelt ze ook al vanaf de tweede of derde week “fulltime” school met kindjes. Maar goed, ik ken alle kindjes hier en alle moeders en ik weet waar ze wonen etc. Dat zal vast wel anders zijn dan aan de wal.
Misschien kan je eens gesprek aangaan met zijn juf? gewoon om te vragen hoe en wat en je gevoelens. Misschien zegt ze wel… oh maar daar hebben meerdere moeders last van gehad hier… en anders toch gewoon eerlijk zijn naar moeder toe dat je het zelf nog moeilijk vind om je zoon te laten spelen. en idd wat hier ook benoemd is… vragen of je evt eerste uurtje mee mag op koffie oid. en dan kan je altijd nog zien hoe het gaat en of je zoontje nog wilt blijven of niet.
Hier zelf nog geen thuis spelende kindjes gehad of bij een ander maar wel meteen verjaardagsfeestje.
Heb hem echt met lood in mijn schoenen heen gebracht. ben daar 15 min blijven hangen tot ik het gevoel had van… ja het zit goed.
Daarna weer op afgesproken tijd opgehaald. en hij had het ontzettend naar zijn zin gehad 
ik zou zelf wel gewoon een uurtje laten spelen, zelf ff wegbrengen, en evt vragen of je op de koffie mag komen, omda tje he tlastig vind hem los te laten bij ‘vreemde’ mensen! samen babbelen wat je wel prettig vind enw at niet.
Hier is dat probleem niet zo erg, iedereen uit deze wijk gaat gewoon naar die school! dus, je kent eigenlijk iedereen al!
Laura gaat steeds vaker na schooltijd (of soms tussen de middag) ergens spelen, ze vindt het echt geweldig om zelf - zonder ouders dus - ergens naartoe te mogen. Is gewoon helemaal trots dat ze al zo groot en zelfstandig is.
Ik ben daar eigenlijk vrij makkelijk in. We kennen die ouders dan wel niet (behalve van hallo zeggen op het schoolplein), maar ze hebben in elk geval kinderen van dezelfde leeftijd, dus ik ga ervan uit dat wat zij goed vinden voor hun eigen kind, ook wel goed genoeg zal zijn voor dat van ons. Telefoonnummers uitwisselen voor noodgevallen, en verder heb ik er wel vertrouwen in.
Als je zoontje het zelf graag wil, gewoon een keer proberen, het gaat vast goed (wat kan er nou eigenlijk verkeerd gaan?)
Misschien eerst eens een keer alleen een uurtje, of een lunchafspraak tussen de middag? Of eerst een vriendje thuis uitnodigen, en daarna andersom?
Succes met loslaten! (ze worden groot he?)
Kan me voorstellen dat dat een flinke drempel is waar je overheen moet stappen. Ik persoonlijk heb het nooit zo als moeilijk ervaren, maar dat komt door mijn persoonlijke situatie dat ik tigo al vaak helemaal los moet laten als hij een paar dagen per week bij zijn vader is. Daarom ben ik het wel gewend en heb er nooit zo’n moeite mee.
Ik ben geneigd om te zeggen dat als het niet goed voelt je het niet moet doen, maar vind tegelijkertijd dat je je zoontje daarmee plezier ontneemt omdat jij het angstig vindt (en ik begrijp waarom :D)
Ik heb ook wel eens een vriendje met moeder te spelen gehad omdat moeder het ook een beetje eng vond, heb zelf voorgsesteld dat ze ff mee ging voor een kop koffie. Denk dat er heus wel begrip voor is als je uitlegt dat je het een beetje moeilijk vindt.
Het is weer zo’n eerste keer loslaten he. En dat is altijd moeilijk, maar je moet er een keertje doorheen
Dank jullie wel voor de tips. Ik ga t maar met kleine stapjes proberen. We hebben eerst de carnaval nog, dus daarvoor zal het niet iets worden. Ja ik vind ook dat ik hem die ruimte moet geven, dat zal ook wel gebeuren, maar moeilijk blijf ik het wel vinden. Eerst maar eens een paar keer bij ons thuis spelen en dan een keer bij een ander. Het is misschien ook dat het ineens zoveel tegelijk is. naar school, bso en nu t spelen. Ja loslaten is echt moeilijk, maar ik weet ook dat dit alleen maar meer en meer zal gaan gebeuren. die kleintjes worden ook zo snel groot…
Haast maar niet. Ik ben net zo en na twee maanden voelde het opeens wel goed. 
Herken het zeker hoor! Denk dat elke moeder het moeilijk vind/vond.
Heb Jo er vrij in gelaten…hij zit nu pakweg 6 maanden op school in een combiklas. Dus kids tot 6 jaar. Het afspreek-gebeuren speelt enorm. Veel kids kennen elkaar al best een tijd. Het leek me al lastig voor hem om daar “tussen” te komen,maar gelukkig stromen er nog genoeg 4-jarigen in nu…
Tot op 3 weken terug was hij er nog niet opgekomen.
Tot 1 jongen zichzelf uitnodigde bij mn man. Dat was op een enorm onhandige dag,dus mn man zei nee, dat komt niet uit…
Dat vond ik niet zo handig van mn man, hij had beter meteen kunnen kijken of er een andere dag mogelijk was ipv Nee…dat snapt een kind niet,dus Jo denkt nu dat die jongen niet meer wil…
Gisteren gebeurde er weer wat…Hij kwam tussen de middag uit school.
“Ik heb afgesproken met R. om bij haar te gaan spelen”
R. is volgens mij ook een redelijk nieuw meisje. Jeetje…
Ik moest van hem de moeder van R. gaan bellen (niet dus, heb geen idee wie.wat/waar en wil dat hij zelf met R. afspreekt en samen met R. haar moeder om toestemming vraagt.
Verteld hoe dat moet. Als ze uit school komen,moeten ze samen meteen naar de mama van R.
Jo kwam dus die middag uit school,maar R. was niet te vinden…Jo ging R. zoeken…even later liep R. ook op het schoolplein (die werd binnengehouden,omdat ze door de oppas opgehaald werd).
Goed…samen naar de mama van R.,maar dat bleek dus de tante te zijn en die durfde het niet te doen (ze had nog een kleintje bij zich).
Goed…Jo verteld dat het ontzettend knap van hem is dan hij dit durfde en dat hij het heel goed gedaan had,maar helaas…afspreken kan als de mama van R. thuis is…ander keertje dus.
Jo stond zwaar confuus buiten…trillende lip, trillende stem…stond bijna te huilen…
Nu kan Jo erg emotioneel raken…vond het gewoon echt rot voor hem…
Hoop dat hij doorzet…hij had ook nog plannen met een ander kindje…ben benieuwd.
Vanuit ons geen haast, hebben het hem ook zelf laten uitvogelen en niet aangegeven. Hij wil nu zelf…hoop voor hem dat het gaat lukken.
Maar vind het ook wel eng hoor.
Bij de ene ouder heb je toch een “beter” gevoel dat bij de ander. Dat is nou eenmaal zo…zij misschien ook…
Als ik het zo hoor is Jo erg geneigd met meisjes te spelen…denk dat hun belevingswereld iets meer aansluit op die van Jo…al speelt hij op school ook met jongens,maar het is nou eenmaal geen rauwdouwer…
Ik spreek ook maar weinig ouders op school…hooguit korte woorden,maar eigenlijk ben ik niet zo’n schoolpleinkletser.
Denk dat ik moet vertrouwen op Jo…denk dat even een uurtje of 2 spelen moet kunnen,maar zou er idd bij aangeven dat ik liever niet heb dat buiten speelt in een vreemde omgeving…behalve in de tuin dan.
Veel succes!!!
Bij de oudste heb ik er destijds ook wel aan moeten wennen. Maar dat heeft me nooit weerhouden om hem al gelijk af te laten spreken. En bij de de jongste (de zesde) begon het afspreken al ver voordat ze naar school ging. Met kleine broertjes en zusjes die ze van het schoolplein kende waar ze dus al dagelijks op grote borer/zus moest wachten.
ben eigenlijk nooit eerst meegegaan om even koffie te drinken of zo.
Uiteindelijk doeje dat voor jezelf en niet voor je kind.
We hadden nu weer een jongetje die wilde afspreken. Het is zoals ik bij mandy lees, zo sneu om nee te moeten zeggen. Ik had niet gedacht dat kinderen dit zo snel zouden vragen. Ons zoontje is nu 3 weken naar school geweest, al 4x gevraagd. ik zeg nu tegen de kindjes dat ons zoontje nog erg klein is en dat hij na schooltijd heel erg moe is en tegen de moeders zeg ik dat we wachten tot na de carnavalsvakantie. Dan moeten we maar eens langzaam aan gaan oefenen, want ik begrijp ook…het zit meer in mij. gelukkig vind ons zoontje het niet erg of hij nu wel of niet gaat spelen. Het gaat gewoon zo snel allemaal, zo veel veranderingen in zo’n korte tijd.
Zijn ze bij jullie trouwens ook zo van de vriendenboekjes? Ik heb er al 4 ingevuld. :shock:.
vriendenboekjes vreselijk inderdaad…en wie vullen die krengen in papa en mama. Vind het leuk hoor maar voor een 4 jarige :roll: Kunnen nog geen eens zelfs schrijven.
Maar goed wat betreft het spelen ben ik heel makkelijk. Ik vind het belangrijk dat hij ook op dat vlak de ruimte krijgt.
Hij is in aug begonnen toen was bij nog geen 4. Maar afspreken begon eigenlijk al na week 1 ofzo :mrgreen:
Heb een keer gehad dat ik mee ben geweest omdat de moeder dat wilde zodat ik kon zien waar mijn zoon heen ging en voor het geval hij het te spannend zou vinden. Daarna doe ik dat niet meer vind het helemaal niks om erbij te zitten.
Het gaat hier redelijk om en om dat regelt zich vanzelf.
Op ma, di en do gaat hij naar de BSO en bijna iedere woe en vrij heeft hij wel een speelafspraak. Als het een keer niet kan of niemand wil is hij enorm teleurgesteld :mrgreen:
Gaat hij zodra hij thuis is buiten de hort op en bij al zijn buurtvriendjes langs haha.
Ik snap je wel hoor.
De eerste week kwam er ook al een jongentje vragen om te spelen maar toen konden we echt niet. En toen heb ik me er dus wel op ingesteld dat dat er nu ook bij hoort.
Gesprekje met Maaike gehad en die zei dat ze nog niet met andere kinderen uit de klas wilde spelen.
Dus ik dacht ok nou dan heb ik ook nog even wentijd .
Volgende dag wilde ze toch graag bij dat jongentje spelen :mrgreen: .
Ik ben toen mee gelopen naar hun huis zodat ik wist waar ze woonden en er ook een beetje een goed gevoel bij kon krijgen.
En ik heb gewoon gezegd dat het de eerste keer was dus dat ik haar ook op tijd weer ophaalde. Gewoon even kijken of het klikte en ze het allebei leuk vonden.
Ze hebben dus van 12 tot 15 gespeeld en toen ik haar ophaalde stond ze met een groot speelgoedgeweer bij de deur :mrgreen: .
Oh ja ik heb ook gewoon gezegd dat ik liever niet had dat ze alleen buiten speelden op straat. En dat vond die moeder ook geen goed idee dus probleen op gelost 
.
Laatst heeft ook een andere moeder haar meteen mee naar huis genomen omdat ik niet kon komen. Dan denk je wel even ‘als ze het maar niet vergeet’ :eh: maar die moeder kende ik beter dus daar had ik ook wel een goed gevoel bij.
Eerste feestje ook al gehad. En dat was voor haar heel leuk want ze is helemaal weg van jongentje :inlove: :mrgreen: .
En daar ook gewoon gezegd dat het ons eerste feestje was.
En toen zeiden die andere ouders meteen dat dat voor hun ook gold . Dus iedereen stond wat moeilijk te doen :mrgreen: .
Dus echt ik denk dat het voor iedereen zo is.
En ja de één is makkelijk als de ander maar het gewoon open gooien helpt een boel vind ik .
Hier kwamen ook al vrij snel kinderen spelen. Tommy ging ook meteen al bij vriendjes spelen. Heb daar niet zo’n moeite mee gehad eigenlijk.
Begreep gisteravond dat mijn moeder gister (op Saar haar eerste echte hele dag school) een vriendinnetje tussen de middag mee had!!!
Met Romy zat ze ook op de psz, en die was aan oma komen vragen of ze tussen de middag bij haar mocht eten!!!
Wel schattig!
Fijn dat het nu op een ‘normale’ manier ging! Voelt veel beter, denk ik!!!
Onze middelste gaat nu 2 weken naar school en vandaag kwam hij thuis dat hij gaat trouwen met 1 meisje uit zijn klas :inlove:
Die kent hij al wel van de psz en hij wil volgende week ook met haar spelen… en hoorde van haar moeder dat zij het al het hele weekend over onze zoon had gehad en dat ze samen wilde spelen.
Dus de eerste 2 week zijn we zonder speelafspraakjes doorgekomen en nu gaat het dus voor het eerst gebeuren. Hij wil overigens wel daar en dat mama eerst even meegaat :lol:
Dion zit nu sinds september op school en tot december had ik geen last van vragende kindjes die willen spelen. Sinds december heb ik echter last van een moeder van een vriendje die graag wil dat de kinderen eens samen kunnen spelen. Ik heb het even afgehouden omdat ik vind dat hij het druk genoeg heeft. Hij gaat 3 dagen naar de BSO en op woensdag en vrijdag heeft hij zwemles. Die ouders van dat jongetje spreken me niet zo aan. Lopen er echt basic bij en niet echt verzorgd. Ik ben in januari voor het eerst met hem en zijn broertje naar hun geweest. Het was een rommelige boel daar. De kinderen waren op een gegeven moment naar boven gegaan en die papa was boven gaan kijken omdat hij wat kabaal hoorde. Bleek dat ze zich allemaal de kleren uitgetrokken hadden en zaten in hun nakie op het bed van de ouders. Ze waren zwembadje aan het spelen…Blijkt dat die jongen zich ook vaker de kleren uittrekt en dat hun daar geen moeite mee hebben. Nou ik heb daar wél degelijk moeite mee. Heb ook gezegd dat ik dat niet meer wilde hebben. Het is dat ik mee was geweest anders had ik dit niet eens gezien of gehoord. Vandaag stond ze weer voor me (had haar een beetje gemeden) en ze vroeg voor een afspraak op maandag of dinsdag. Die dagen komen niet goed uit ivm carnaval en werken…dus maar voorgesteld om het nu vrijdag te doen. Ze komen dan voor het eerst hier spelen. Zij blijft dan ook. Ik zit ook niet zo op te wachten omdat ik niet zo’n kletser ben. Redelijk verlegen zeg maar. Maar straks dan zal Dion ook wel weer een keer daar willen gaan spelen. Kan niet steeds meegaan…ook niet omdat ik daar geen zin in heb om daar maar wat met die moeder te praten (heb de vorige keer 2,5 uur daar gezeten). Vind het wel erg moeilijk om hem daar dan gewoon af te zetten. Hoe weet je nu wat daar gebeurt?? Het zijn geen kwade mensen opzich…heel begaan met de natuur en dergelijke…maar toch…ik zit er niet op te wachten dat hij veel daar gaat spelen.