Hier gaan die afspraakjes ook spontaan. Soms sta ik tussen de middag op het schoolplein op 2 kids te wachten voor de lunch en ga ik alleen terug.
Ik vind dat er niet zulke heel strenge regels moeten zijn, het zijn immers kinderen. Dat er afspraken af worden gezegd vind ik niet zo gek of vervelend. Dat kan gewoon gebeuren. Soms komen er dingen tussen of soms heeft een kindje opeens geen zin meer om te spelen (maar wel met iemand anders) ja dat kan. Mijn zoons zijn ook wel eens verdrietig maar ik maak er dan gewoon wat van en zeg dat wij iets leuks gaan doen, knutselen of koekjes bakken of wat dan ook. Maar meestal duurt het verdriet niet lang en dat vind ik ook iets heel belangrijks. Dat ze het zelf ook nog niet als een big deal zien.
Hier wel een paar regels. Niet vaker dan 1 keer in de week en de beide kinderen moeten het allebei hebben bedacht. Ik vind het ook niet goed als mijn kind gaat zwerven tot ze een speelmaatje hebben gevonden.
Misschien is het hier wat makkelijk want ik heb 2 zoontjes en die kunnen al heel fijn samen spelen.
@fiep klophout wrote:
@rijstkorrel wrote:@Pé wrote:@fiep klophout wrote:
Het is goed je kind te leren dat afspraak afspraak is, maar ik denk dat het ook goed is om ze leren dat er altijd iets tussen kan komen en dat het dan vast een ander keertje wel weer gaat lukken.
Bedankt voor je reactie.
Iets anders ertussendoor komen, dat is begrijpelijk.
.
Ik vind dat helemaal niet zo begrijpelijk, wat moet er dan tussendoor komen?
nou bv ouders die opeens besluiten om die middag iets anders te doen dan naar hun kinderen met vriendjes te kijken. Of vind je dat iedereen alles aan de kant geschoven moet worden als kindjes met elkaar willen spelen? Daar vind ik spelen met vriendjes een veel te vrijblijvend karakter voor hebben.
Of een kind dat die nacht heel weinig heeft geslapen en een middagje rust nodig heeft. Er kan zoveel tussen komen…
.
De afspraakjes die hier gepland worden, daar hou je rekening mee. En als je zin hebt in iets anders dan spreek je niets af. Ik zou ons kind ook mee willen geven dat wanneer hij een afspraak maakt, dat er ook op hem gerekend wordt.
@Pé wrote:
@rijstkorrel wrote:@Pé wrote:@fiep klophout wrote:
Het is goed je kind te leren dat afspraak afspraak is, maar ik denk dat het ook goed is om ze leren dat er altijd iets tussen kan komen en dat het dan vast een ander keertje wel weer gaat lukken.
Bedankt voor je reactie.
Iets anders ertussendoor komen, dat is begrijpelijk.
.
Ik vind dat helemaal niet zo begrijpelijk, wat moet er dan tussendoor komen?
Nou bijvoorbeeld dat kinderen iets afspreken, maar dat ouders helemaal niet kunnen. Of dat een kind al met iemand anders had afgesproken
Maar op het moment dat ouders niet kunnen maak je toch ook geen afspraak, of laat je dat aan het kind zelf over.
@rijstkorrel wrote:
@Pé wrote:@rijstkorrel wrote:@Pé wrote:@fiep klophout wrote:
Het is goed je kind te leren dat afspraak afspraak is, maar ik denk dat het ook goed is om ze leren dat er altijd iets tussen kan komen en dat het dan vast een ander keertje wel weer gaat lukken.
Bedankt voor je reactie.
Iets anders ertussendoor komen, dat is begrijpelijk.
.
Ik vind dat helemaal niet zo begrijpelijk, wat moet er dan tussendoor komen?
Nou bijvoorbeeld dat kinderen iets afspreken, maar dat ouders helemaal niet kunnen. Of dat een kind al met iemand anders had afgesproken
Maar op het moment dat ouders niet kunnen maak je toch ook geen afspraak, of laat je dat aan het kind zelf over.
Huh? je kan toch in de ochtend (of een paar dagen daarvoor) een afspraak hebben gemaakt waar op de dag zelf iets is tussen gekomen?
zo heb ik een paar weken terug toen het zulk prachtig weer was opeens, een afspraakje afgezegd… zodat wij naar het strand konden. Nog niet geweest dit jaar en de kans dat het nog eens 25gr ging worden leek me niet zo groot, dus heel jammer voor t kindje in kwestie maar dan gaat het gezin voor hoor.
Als mijn oudste sochtends afspreekt bij iemand te gaan spelen, sluit ik dat direct kort met de ouder want dan kom ik smiddags niet naar school en vice versa. Als er dan iets tussenkomt (dat gebeurt dus nooit eigenlijk) dan bellen de ouders elkaar maar de kinderen weten al dat ze uit school met iemand meegaan. Daar wordt dus nooit aan getornd. Om 3 uur iets afspreken kan bij ons op maandag en vrijdag maar dan zie ik ze ook njiet leuren als het toevallig niet kan. Ik vind trouwens wel dat afspraak, afspraak is. Er kan altijd iets tussenkomen, maar zomaar ineens naar een ander vriendje overstappen mag hij zelf van mij niet.
Wij spreken trouwens vaak van tevoren af, vooral omdat lang niet iedereen op loopafstand van school woont (als iemand komt spelen moet ik de auto mee hebben, en het dus tevoren weten) en met sommige kinderen kan het niet op schooldagen maar wel op woensdag ivm andere bso-dagen. Woensdag zijn ze vrij dus dat moet ook tevoren afgesproken worden.
Wat betreft feestjes, als ik aangeef dat hij naar een feestje komt dan komt hij ook. Hij heeft altijd tijd nodig om te ontdooien maar vindt het dan wel leuk. Afzeggen zou ik echt alleen doen als hij ziek is of er iets anders belangrijks plotseling is gebeurd.
@rijstkorrel wrote:
@fiep klophout wrote:@rijstkorrel wrote:@Pé wrote:@fiep klophout wrote:
Het is goed je kind te leren dat afspraak afspraak is, maar ik denk dat het ook goed is om ze leren dat er altijd iets tussen kan komen en dat het dan vast een ander keertje wel weer gaat lukken.
Bedankt voor je reactie.
Iets anders ertussendoor komen, dat is begrijpelijk.
.
Ik vind dat helemaal niet zo begrijpelijk, wat moet er dan tussendoor komen?
nou bv ouders die opeens besluiten om die middag iets anders te doen dan naar hun kinderen met vriendjes te kijken. Of vind je dat iedereen alles aan de kant geschoven moet worden als kindjes met elkaar willen spelen? Daar vind ik spelen met vriendjes een veel te vrijblijvend karakter voor hebben.
Of een kind dat die nacht heel weinig heeft geslapen en een middagje rust nodig heeft. Er kan zoveel tussen komen…
.
De afspraakjes die hier gepland worden, daar hou je rekening mee. En als je zin hebt in iets anders dan spreek je niets af. Ik zou ons kind ook mee willen geven dat wanneer hij een afspraak maakt, dat er ook op hem gerekend wordt.
maar jeetje het zijn nog kinderen, dan mag het allemaal toch ook gewoon nog een beetje vrijblijvend zijn??? Die hoeven toch niet al een helemaal dichtgetimmerde agenda hebben??
Ik vind het voorbeeld van lune een duidelijk voorbeeld; opeens mooi weer, plannen worden omgegooid en dan kan er dus helaas toch niet gespeeld worden.
Ik vind feestjes iets anders, maar spelen kan elke week, bij sommige kinderen zelfs bijna elke dag. Daar hoeft dus niet de hele wereld voor op z’n kop gezet te worden. Hier vloeien er ook wel eens tranen als spelen om wat voor reden dan ook niet doorgaat. Zielig, maar komt ook wel weer goed.
@fiep klophout wrote:
ik was een stuk genuanceerder in mijn bericht dan de manier waarop je me quote…
ik had het over dat ik dat als ouder ‘denk ik toch anders aangepakt’ had, ik had het niet over 'even over je gevoel heen stappen zoals jij me quote maar over ‘dat je dan soms over je eigen gevoel heen moet proberen te stappen’.
Maar goed, soms is het een stuk fijner om de nuance er een beetje uit te halen natuurlijk…
Sorry, ik ben op werk en dan typ ik sneller en kom dan wel eens niet goed over of uit mijn woorden.
Ik probeerde uit te leggen dat niet alle kinderen hetzelfde in elkaar zitten. Mijn zoon vindt vantevoren alles leuk (school, voetbal) maar eenmaal daar weigert hij of is dan erg terughoudend. Je kan hem dan ook niet duidelijk maken wat het doet voor het ander kindje, hij is dan alleen met zijn eigen angst bezig en raakt overstuur als je hem teveel probeert te motiveren.
Pé, mijn zoon vindt vantevoren dus alle leuk, maar op het moment zelf niet. Op school gaat hij dan stil/rustig op zijn stoel zitten en is erg terughoudend voor zeker een half uur. Op minivoetbal weigert hij het veld op te gaan. Het is nog afwachten hoe dat straks met een speelafspraak gaat.
@fiep klophout wrote:
@rijstkorrel wrote:@fiep klophout wrote:@rijstkorrel wrote:@Pé wrote:@fiep klophout wrote:
Het is goed je kind te leren dat afspraak afspraak is, maar ik denk dat het ook goed is om ze leren dat er altijd iets tussen kan komen en dat het dan vast een ander keertje wel weer gaat lukken.
Bedankt voor je reactie.
Iets anders ertussendoor komen, dat is begrijpelijk.
.
Ik vind dat helemaal niet zo begrijpelijk, wat moet er dan tussendoor komen?
nou bv ouders die opeens besluiten om die middag iets anders te doen dan naar hun kinderen met vriendjes te kijken. Of vind je dat iedereen alles aan de kant geschoven moet worden als kindjes met elkaar willen spelen? Daar vind ik spelen met vriendjes een veel te vrijblijvend karakter voor hebben.
Of een kind dat die nacht heel weinig heeft geslapen en een middagje rust nodig heeft. Er kan zoveel tussen komen…
.
De afspraakjes die hier gepland worden, daar hou je rekening mee. En als je zin hebt in iets anders dan spreek je niets af. Ik zou ons kind ook mee willen geven dat wanneer hij een afspraak maakt, dat er ook op hem gerekend wordt.
maar jeetje het zijn nog kinderen, dan mag het allemaal toch ook gewoon nog een beetje vrijblijvend zijn??? Die hoeven toch niet al een helemaal dichtgetimmerde agenda hebben??
Ik vind het voorbeeld van lune een duidelijk voorbeeld; opeens mooi weer, plannen worden omgegooid en dan kan er dus helaas toch niet gespeeld worden.
Ik vind feestjes iets anders, maar spelen kan elke week, bij sommige kinderen zelfs bijna elke dag. Daar hoeft dus niet de hele wereld voor op z’n kop gezet te worden. Hier vloeien er ook wel eens tranen als spelen om wat voor reden dan ook niet doorgaat. Zielig, maar komt ook wel weer goed.
Ik zou dan denken, goh lekker weer, we maken plannen om bijvoorbeeld naar het bos te gaan, dan kan het speelkameraadje toch ook mee. Gezellig. Dat heeft toch niets te maken met het dicht timmeren van agenda’s?
Nou mijn kind speelt ook met kindjes die ik niet zo leuk vind.
Dus als ik iets met mijn gezin wil doen op een leuke zonnige dag dan doe ik dat liever dus alleen met mijn gezin.
@Madre wrote:
Nou mijn kind speelt ook met kindjes die ik niet zo leuk vind.
Dus als ik iets met mijn gezin wil doen op een leuke zonnige dag dan doe ik dat liever dus alleen met mijn gezin.
Gelukkig is dat hier niet zo, en spreken ze alleen op de korte dagen af op een sporadische woensdagmiddag na. Want dat kan ik me wel voorstellen, ja.
Op die korte dagen is het voor ons vaak te weinig tijd om iets anders te gaan doen, tenminste ik plan dan sowieso niets. En op die sporadische woensdagmiddag gaat het altijd om dezelfde kinderen die ik zelf ook erg leuk vind. Die neem ik dan dus gewoon mee als dat zo uitkomt.
Tot nu toe nooit problemen gehad. Meestal gaat het spontaan,maar vaak ook dat er in de ochtend al iets afgesproken is voor de middag met de moeders erbij.
Als Jo vraagt of hij met iemand af mag spreken,dan zeg ik altijd dat ze even samen naar de bewuste moeder moeten gaan. Spreekt hij op school zonder mij met iemand af,dan moet hij met die jongen samen tegelijk naar buiten komen en samen de de moeder lopen om te vragen (hij weet dan dat het antwoord ‘nee, kunnen vanmiddag niet’ kan zijn).
Als dat het geval is,dan spreken we vaak wel ter plekke af voor de volgende mogelijkheid (meestal woensdag of vrijdag).
Dat staat dan vast en gaat altijd door (omstandigheden daargelaten).
Hij heeft wel eens afgesproken met een kind,wat tegen Jo wel ja zei,maar kennelijk zelf niet wist dat ze op een bepaalde dag altijd naar de BSO moest of zwemles o.i.d.
Over het algemeen sprak hij (vorig jaar) vrijwel met dezelfde kids af en zeker de eerste maanden wekelijks met dezelfde jongen (beide spraken alleen met elkaar af).
Af en toe ineens een ander kind. Deze jongens zijn allemaal in groep 2 gebleven en Jo is naar groep 3 gegaan. Toch heeft hij met 1 van hen (leuk joch, tevens oud PSZ genoot van Eli) een keer af weten te spreken,maar uiteindelijk verwatert dit toch.
Sinds hij in groep 3 zit heeft hij pas 2 keer afgesproken. Hij trekt het kennelijk niet meer en moet erg wennen aan zijn nieuwe klasgenoten en groepssamenstelling. Op school speelt hij wel met diverse kindjes,maar afspreken wil hij wel,maar zet uiteindelijk niet door.
Toen hij net in groep 1 kwam,duurde het ook enige weken,voordat hij er mee begon.
Komt wel goed. Voor nu is hij nog te moe in de middag van alle indrukken.
Eli wil dolgraag afspreken, roept dit al langer (ook voor school),maar bij het buitenkomen vergeet hij er mee bezig te zijn. Hij vind het al leuk om afspraken te maken met kids in de klas,maar heeft nog niet de drang er een termijn op vast te zetten.
Wel is er 1 jongen die perse wil dat Eli bij hen binnen komt kijken en hij wil ook het huis van Eli zien. Ze wonen in dezelfde richting,dus lopen/fietsen een stuk met elkaar op. Mijn man en de ouders van die jongen hadden al afgesproken dat het best een keer mag,maar na de herfstvakantie.
Als ik (ook al is er een afspraak) zie dat een van de kids niet goed uit zijn ogen kijkt na school (zie de moeheid hoog zitten),dan laat ik het wel doorgaan met beperking. Kortom 2 a 3 uur spelen en dan ophalen of spreek af als ik een kind meeneem dat ik bel om hem eerder terug te brengen (bijv.).
Dan spelen ze wel,maar loopt het niet uit de hand.
Verder, hij zoekt zelf wel uit met wie hij afspreekt. Loopt het niet goed of voelt het niet goed,dan liever bij ons of kort. Is het echt mis,dan zal ik even goed met hem praten of hij zich er wel goed bij voelt.
ik vind het nog wel lastig
mijn lieve zoon wil namelijk het liefst elke dag wel ergens spelen
en die gaat dus inderdaad ook gewoon meer kindjes langs
als de een niet kan nou dan wedden we op het volgende paard zeg maar.
vind het heel moeilijk om hem daar in te sturen. Begeleiden
ik vraag me alleen wel af waarom hij altijd graag ergens wil spelen
1 reden weet ik wel hij kan heel moeilijk alleen spelen. maar waarom dan altijd ergens anders
ik kom er ook niet achter
voor niks naar school komen ach dat maakt me niks uit
meestal is het op de dag zelf dat er afgesproken word en heb laatst met 1 moeder een week van te voren afgesproken
maar dat was vooral ook omdat ik dan mee kon en gezellig kon kletsen met haar
Heel herkenbaar. Mijn dochter wil ook altijd graag bij iemand anders spelen, andermans speelgoed is namelijk veeeel leuker dan je eigen speelgoed want dat ken je nog niet. Haar vriendjes en vriendinnetjes hebben dat ook en willen weer bij ons spelen
Tja, hoe graag kinderen ook bij andere willen spelen, een beetje regels instellen over spelen lijkt mij geen probleem toch?
Hier dus een keer per week en standaard komt er op vrijdag hier iemand bij ons spelen (zelfde meisje).
Het hoeft gewoon niet elke dag, hoe leuk ook.
Lasse heeft er soms ook wel moeite mee. Denkt hij een afspraakje geregeld te hebben en puntje bij paaltje gaat het kindje in kwestie met iemand anders afspreken. Dat trekt ie niet zo goed.
Maar wij proberen ons er maar zo weinig mogelijk mee te bemoeien en zien op de woe of vrijdag wel waar het schip strand. Er zijn wel een paar hele goede vriendjes van hem en als die elkaar telkens mislopen doordat het al een tijdje door ons of de andere ouders niet kon dat we dan wel eens wat langer van tevoren weereens iets plannen of in een vakantie.
Spontaan bij iemand spelen kan hier zelden.
Nou ja, het kan wel, maar dat vraagt vooral van de andere ouder veel, omdat ik geen auto heb (en een kind niet makkelijk uit een of andere uithoek kan komen ophalen). De meeste speelafspraken worden gepland.
Mijn zoon zijn beste vriend woont zeker een uur rijden hier vandaan, maar meestal kunnen ze op vrijdag samen spelen omdat de ouders van vriendje hem dan bij mij kunnen komen ophalen.
Voor de rest heeft zoon niet zoveel speelafspraakjes nog (nog niet dit schooljaar). Hij wil denk ik wel maar vind het spannend.
Er zijn twee zusjes die vlakbij school wonen waar we wel eens “spontaan” op een maandag of een woensdag even bij gaan spelen (en soms neemt hun moeder, na afspraak, mijn 2 kinderen op maandag mee naar huis en kom ik ze daar weer ophalen).
Dochter is makkelijker in het uit spelen gaan, en het scheelt dat ik sowieso op school moet zijn voor de ander, dus kom nooit voor niets op school, en dan nog zou ik het niet erg vinden.
Afspraakjes worden door de ouders bepaald (na dat kinderen hun wens hebben uitgesproken). Kan het? Bij wie? Kun je ophalen/naar huis brengen, en als het nu niet kan, andere keer? Gelukkig willen de meeste ouders wel een eindje rijden, dat is sowieso al wel gebruikelijk (van de ongeveer 149 kinderen wonen er 59 buiten de stad waar de school staat).
En ik heb gelukkig een broer met auto die ook wel wil ophalen/weg brengen, maar dat moet ik dan eerst overleggen.
Door de week heb ik geen belangrijke afspraken waardoor een speelafspraak zou moeten worden afgezegt.
Natuurlijk kan er wat tussen komen bij een speelafspraak die al vantevoren is gemaakt (zo was laatst de moeder van een vriendje ziek geworden en moest naar de dokter, uiteindelijk kon de vriend dan bij ons spelen).
En over een feestje. Zoon had een feestje van zijn beste vriend en toen is 1 jongen niet gekomen omdat hij het te eng vind (zit ook nog niet zo lang bij ons op school), hij had slapeloze nachten en huilbuien… nou dan zou de keus snel gemaakt zijn! Niet naar het feestje en een andere keer langs komen (met ouder erbij) voor spelen en het geven van het cadeautje!
zo, blij te lezen dat dit bij anderen ook wel leeft en ook wel eens een onderwerp is om over na te denken (Eventjes dan zo’n zwaar onderwerp is het nu ook weer niet )
Feestjes en spelen vind ik ook 2 verschillende dingen. Ook zie ik veel verschil in toen hij 4 was en nu hij bijna 6 is.
In het begin vond hij zowel spelen als feestjes eng. Gewoon vanwege het onbekende. Spelen vind ik dan vrijblijvend. Feestjes moest hij van ons overheen stappen, mits hij het kindje leuk vond. Met knikkende knieen ging hij weg, dolenthousiast kwam hij terug. Wanneer wij waren meegegaan in zijn angst voor het onbekende en hem niet hadden “verplicht” had hij nooit geleerd hoe leuk een feestje was.
Toen hij 5 werd wilde hij ook een feestje, als andere kindjes dan ook niet durven dan wordt het een sneu feestje.
Kan je kind niet bel je af of laat je iets weten. Afspraken tussen kinderen bevestigen wij als ouders en als ouders houd je je aan een afspraak of informeer je de andere ouder dat de afspraak om wat voor reden dan ook niet door kan gaan.
Hier mag hij op woensdag en vrijdag afspreken mits we geen andere afspraken hebben en altijd tot max. 15.15.
Ik wil wel dat er een beetje om beurten wordt gespeeld dus niet altijd bij ons en niet altijd bij een ander. Dat stuur ik wel bij nu het nog kan.
Ons zoontje wil ook al aan het begin van de week weten waar hij aan toe is m.b.t. zijn speelafsparekn.
Andere kinderen uit zijn klas zijn nog niet altijd bezig met tijdsbesef en dat moet hij leren. Hij moet leren dat iedereen anders is van mij en als hij op maandag afspreekt om op woensdagmiddag met iemand te spelen vraag ik hem of hij dat op woensdagochtend nog een keer afstemt. Gaat het niet meer door dan niet en kan hij iemand anders vragen of anders geen afspraak.
Soms gaat hij dan inderdaad om 12.00 uit school meerdere kinderen langs om te vragen of hij/zij wel kan spelen. Dat mag van mij, hij is alleen en ik begrijp dat hij het leuk vind om met iemand te spelen. Altijd met mama leuke dingen doen dat wil hij gewoon niet.
Voor niks op school komen doe ik in principe niet. We wonen ruim 6 km van de school af en dat vind niet leuk om voor niets te gaan.
Toen hij 4 was mocht dat van mij nog wel, ik heb dat aangepast aan wat ik zag wat hij aankon en begreep over het maken van afspraken.
Ja en het verdriet wat ze soms hebben is lastig maar gelukkig weer snel over.
Ik heb me overigens nooit gerealiseerd dat dit onderwerp zo’n “gedoe” oplevert.
natas
Feestjes en spelen vind ik ook 2 verschillende dingen. Ook zie ik veel verschil in toen hij 4 was en nu hij bijna 6 is.
In het begin vond hij zowel spelen als feestjes eng. Gewoon vanwege het onbekende. Spelen vind ik dan vrijblijvend. Feestjes moest hij van ons overheen stappen, mits hij het kindje leuk vond. Met knikkende knieen ging hij weg, dolenthousiast kwam hij terug. Wanneer wij waren meegegaan in zijn angst voor het onbekende en hem niet hadden "verplicht" had hij nooit geleerd hoe leuk een feestje was.
Toen hij 5 werd wilde hij ook een feestje, als andere kindjes dan ook niet durven dan wordt het een sneu feestje.
Snap je punt, deels heb je ook gelijk wat de meeste kinderen betreft.
Het doorzetten werkt voor de meeste wel,maar er zijn uitzonderingen en de kans dat dat voor alle kindjes geldt is niet groot. Kortom, er zou er mgelijk 1 af kunnen zeggen (dat is dan jammer, ga er geen reserve voor inzetten).
Feestje zijn hier pas vanaf 5 jaar,dus de meeste kinderen hebben al een feestje meegemaakt.
Jo kreeg 3 feestje kort achter elkaar. Hij wilde wel heel graag,maar bij het eerste was hij zo gespannen,dat hij best druk was.
Bij de 2e werd ik al om 14.00 uur gebeld dat Jo er doorheen zat en graag naar huis wilde. Daar aangekomen zaten de tranen heel hoog (hij bleek later ziek geworden te zijn). 3e feestje had hij 2 broeken bij zich,maar werd thuisgebracht in een meisjesbroek,omdat hij continue van spanning in zijn broek plaste.
Later nog een feestje en dat ging erg goed.
Hij wilde elke keer zelf,dus lieten hem ook gaan.
Zijn eigen eerste feestje was een ramp. Teveel kids,ondanks dat er 1 niet kon. Met Jo en Eli erbij 7 kids en rotweer. Jo zat al na 30 minuten te huilen op de bank dat hij niet meer wilde. Later trok hij bij en kwam de lol weer terug.
2e feestje (dit jaar) maar 4 kindjes. Ouders geven vanzelf aan of ze kunnen en je merkt snel genoeg als blijkt dat niemand kan. Die ene die dan mogelijk af kan haken op het laatst mag de pret niet drukken hoor.
Tijd ook heel kort. Maar 3 uurtjes. Dat ging net goed.
Als Jo nu een feestje zou hebben,dan bespreek ik van te voren wel dat e.e.a. teveel kan worden voor Jo. Hij zou dan wel gaan,maar ze bellen maar als het niet meer gaat.
Ik zou zelf nooit gek opkijken van een last-minute afmelding om die reden. Pas als ze allemaal afzeggen,dan zou ik het sneu vinden en kijken f ik iets nieuws kan plannen,maar anders, ach...kan gebeuren.
mandy, snap wat je bedoelt. Ik heb toen mijn zoontje het zo spannend vond ook niet alleen met hem gepraat maar heb ook de ouders van het jarige kindje ingelicht en ben vooraf een keer met mijn zoontje langs hun huis gereden en op het plein naar zijn ouders gegaan om de spanning weg te nemen.
Desondanks vind ik inderdaad dat ieder kind anders is en dat je rekening met je eigen kind moet houden. je kent je eigen kind het beste en beter niet oordelen waarom anderen dingen anders doen dan je eigen referentiekader (alhoewel ik ben geen heilig boontje hoor ik doe dat ook wel eens).
Kinderfeestje mijn ervaring is dat het voor alle kindjes het beste is wanneer ik het goed heb voorbereid, actieve, knutsel, zelf spelen, lezen, tv kijken etc etc. alles vrij strak zorgde hier dat alle kindjes het leuk vonden en wij als ouders het ook leuk hadden!
Als kinderen afbellen om de reden dat ze echt niet durven dan vind ik dat bij kleuters ook wat anders maar wij wisten dat we ons kind over een drempel heen moesten duwen omdat hij niet van zichzelf wist dat hij er ook zelf overheen kon stappen.
natas