Hoi meiden,
Hoe doen jullie dat nou met afspreken met kindjes uit de klas? Gebeurt dat altijd spontaan? Of ook wel op afspraak een dag van tevoren?
Mijn zoon kijkt altijd vooruit, weet precies hoe de week er voor hem uitziet en dat hij alleen op woensdag en/of vrijdag met kindjes kan afspreken. Dan komt het voor dat hij op dinsdag of donderdag al nadenkt met wie hij wil spelen de volgende dag, vraagt dat dan en dan ontstaat er een soort “afspraak”. Alleen deze week, is het al twee keer misgelopen omdat het kindje in kwestie dan ineens niet meer wil spelen als het er op aankomt en is zoonlief verdrietig 
Vanmorgen stond hij ook echt: “we hadden het toch afgesproken?”.
Bij ons is ook altijd afspraak is afspraak, dus voor hem moeilijk te begrijpen.
Hoe pak ik dit nou handig aan?
hier bijna altijd spontaan. Heel soms komt het voor dat ze op dag A willen spelen, dat het dan vanuit een van beide kindjes niet kan, en dat we dan afspreken dat het op dag B wel mag.
Ik snap dat je kindje het moeilijk vindt als het anders loopt dan hij dacht. Maar hier is het best vaak dat zelfs afspraken van de ochtend in de middag veranderd zijn. Vaak (zeker bij kindjes waar hij niet zo vaak speelt) kom ik ondanks dat ze in de ochtend een speeldate maken, ook nog even naar school om te kijken of het nog doorgaat.
Het is goed je kind te leren dat afspraak afspraak is, maar ik denk dat het ook goed is om ze leren dat er altijd iets tussen kan komen en dat het dan vast een ander keertje wel weer gaat lukken.
@fiep klophout wrote:
Het is goed je kind te leren dat afspraak afspraak is, maar ik denk dat het ook goed is om ze leren dat er altijd iets tussen kan komen en dat het dan vast een ander keertje wel weer gaat lukken.
Bedankt voor je reactie.
Iets anders ertussendoor komen, dat is begrijpelijk.
Ik vind het ook belangrijk dat hij een beetje flexibel is. Maar dat is met hem wel moeilijk gebleken. Het is best een gevoelig mannetje en hij heeft structuur nodig.
In deze situatie vind ik het zelf ook lastig, want in dit geval is “iets anders ertussendoor” dat het kindje in kwestie voor zijn neus gewoon met een ander kindje afspreekt.
Oef, mijn moedergevoel heeft dan erg met hem te doen.
Ik zal tegen hem zeggen dat hij alleen 's ochtends afspraakjes moet maken voor diezelfde middag. Want zoals het nu gaat, is het niks.
Er zijn (hier althans) ook een hoop ouders die niet zo’n zin hebben om vast te zitten aan afspraakjes, en die graag op de dag zelf nog willen bekijken of ze het wel of niet ok vinden om kinderen te laten spelen. OOk daar zal hij allicht mee te maken krijgen en toch zich een beetje aan moeten leren aanpassen.
en ja dat moederhart krijgt een hoop te verduren als opeeens het hele virendjes-vriendinnetjes-gedoe erbij komt…
Er kan altijd iets tussen komen, máár een kindje dat voor zijn neus met een ander gaat afsporeken, vind ik dus niet kunnen.
In ons geval bevestigen we een speelafspraak altijd met de ouder(s) ook als die een of meerdere dagen tevoren wordt gemaakt.
Het is mij in elk geval nog nooit overkomen (en dat is bij 2 kinderen waarvan de oudste nu alweer 17 is) dat er dan álsnog een ander afspraakje tussen kwam hoor.
Wél eens ziekte of toch een doktersafspraak oid, maar anders niet!
bij n in de klas zijn ook kindjes die, zeker in het begin, dan op het laatste moment toch niet wilden. Dan wel met iemand anders willen afspreken zou ik ook not done vinden, maar als kindjes het gewoon eng vinden, tja dan is het een beetje aan de ouders hoezeer ze een kind daarin willen pushen.
al kwam er op n’s verjaardag ook een kindje niet omdat ie het eng vond/geen zin had. Dat had ik als ouder denk ik toch anders aangepakt. Je hebt dan ook met een jarige te maken die een bepaald aantal kindjes mag uitnodigen waar jij een van de gelukkigen van bent. Hoewel het natuurlijk vervelend is een kindje tegen de zin naar een feestje te sturen, mag je kindjes ook wel leren dat dat ook consequenties heeft voor een ander kindje (de jarig job in dit geval) en dat je dan soms over je eigen gevoel heen moet proberen te stappen
Soms wordt ik helemaal gek van die afspraakjes,
ik zeg altijd tegen mijn oudste eerst even met mij overleggen,
en bijna elke woensdag staat hij weer met een vriendje voor mijn neus,
mama mogen we afspreken,
en de moeder van het vriendje staat op een afstand…
Ik vind het het dan zo vervelend om nee te zeggen,
dus soms rij ik ook voor niks naar school om op te halen 
Kinderen zijn zo impulsief,
soms met vooraf geplande speel afsraakjes,
willen ze plots weer met een ander vriendje afspreken…
Maar dat stop ik direct…
Aan de ene kant ben ik blij,
dat de kinderen zo goed met elkaar kunnen opschieten,
soms zie ik echt kinderen zonder vriendjes en vriendinnetjes,
en kijken sip, als ze horen van spelen bij elkaar…
maar liever, vind ik het fijner om het 1 dag van te voren te weten,
zodat ik daar rekening mee kan houden…
Bijv. met eten drinken, en andere zusjes of broertjes…
Ik spreek zelden op de dag zelf af, meestal is een dag later handiger zodat een van de moeders niet voor niets naar school komt (meeste moeders moeten hier op twee verschillende tijden kinderen ophalen, dus dan is t erg fijn als 1x wegvalt).
Maar, afspraak is wel afspraak en er mag van mij dan zeker niet plotseling met een ander gespeeld worden.
Van mij hoeven ze overigens niet naar feestjes als dat te spannend blijkt… (twee keer meegemaakt).
@fiep klophout wrote:
al kwam er op n’s verjaardag ook een kindje niet omdat ie het eng vond/geen zin had. Dat had ik als ouder denk ik toch anders aangepakt. Je hebt dan ook met een jarige te maken die een bepaald aantal kindjes mag uitnodigen waar jij een van de gelukkigen van bent. Hoewel het natuurlijk vervelend is een kindje tegen de zin naar een feestje te sturen, mag je kindjes ook wel leren dat dat ook consequenties heeft voor een ander kindje (de jarig job in dit geval) en dat je dan soms over je eigen gevoel heen moet proberen te stappen
Mijn zoon zou zo’n kindje kunnen zijn.
Hij is erg terughoudend in nieuwe/onbekende situaties (zie mijn topic over mini-voetbal) en dan vooral in situaties waar veel kinderen zijn.
Hij heeft echt een half uur tot uur nodig om ‘de kat uit de boom te kijken’ en dat moeten we toch echt niet pushen, omdat dit alleen averechts zal werken.
Op zijn eerste schooldag ben ik er een uur bij gebleven en toen heb ik hem nog overstuur achtergelaten. Van de juf hoorde ik dat hij de rest van de ochtend aan haar ‘gehangen’ heeft. De keren erna ging het iets beter, maar nog heeft hij elke dag wel een half uur opstartproblemen.
Op een verjaardag waar alleen volwassenen zijn dan is er geen probleem, maar als er kinderen zijn dan wijkt het het eerste uur niet van onze zijde en zal daarna ook op korte afstand blijven.
Hij gaat nu sindskort naar school en zal dus ook wel uitnodigingen voor speelafspraken en verjaardagsfeestjes gaan krijgen. Ik weet nu al dat hij op het moment zelf dat erg eng zal vinden en dan niet wil blijven. Ik moet nog even nadenken hoe ik dat zal gaan aanpakken, want ik wil niet uit voorbaat dit soort dingen uit te weg gaan. Hij zal er toch mee moeten leren omgaan, maar hij vind het echt enorm eng
Het is niet een kwestie van ‘even over je gevoel stappen’ en ik vind het nogal wat om te zeggen dat jij als ouder dit wel anders had aangepakt, dat is wel makkelijk zeggen als je zelf niet zo’n kindje hebt.
@sassie1980 wrote:
@fiep klophout wrote:al kwam er op n’s verjaardag ook een kindje niet omdat ie het eng vond/geen zin had. Dat had ik als ouder denk ik toch anders aangepakt. Je hebt dan ook met een jarige te maken die een bepaald aantal kindjes mag uitnodigen waar jij een van de gelukkigen van bent. Hoewel het natuurlijk vervelend is een kindje tegen de zin naar een feestje te sturen, mag je kindjes ook wel leren dat dat ook consequenties heeft voor een ander kindje (de jarig job in dit geval) en dat je dan soms over je eigen gevoel heen moet proberen te stappen
Mijn zoon zou zo’n kindje kunnen zijn.
Hij is erg terughoudend in nieuwe/onbekende situaties (zie mijn topic over mini-voetbal) en dan vooral in situaties waar veel kinderen zijn.
Hij heeft echt een half uur tot uur nodig om ‘de kat uit de boom te kijken’ en dat moeten we toch echt niet pushen, omdat dit alleen averechts zal werken.
Op zijn eerste schooldag ben ik er een uur bij gebleven en toen heb ik hem nog overstuur achtergelaten. Van de juf hoorde ik dat hij de rest van de ochtend aan haar ‘gehangen’ heeft. De keren erna ging het iets beter, maar nog heeft hij elke dag wel een half uur opstartproblemen.
Op een verjaardag waar alleen volwassenen zijn dan is er geen probleem, maar als er kinderen zijn dan wijkt het het eerste uur niet van onze zijde en zal daarna ook op korte afstand blijven.
Hij gaat nu sindskort naar school en zal dus ook wel uitnodigingen voor speelafspraken en verjaardagsfeestjes gaan krijgen. Ik weet nu al dat hij op het moment zelf dat erg eng zal vinden en dan niet wil blijven. Ik moet nog even nadenken hoe ik dat zal gaan aanpakken, want ik wil niet uit voorbaat dit soort dingen uit te weg gaan. Hij zal er toch mee moeten leren omgaan, maar hij vind het echt enorm eng
Het is niet een kwestie van ‘even over je gevoel stappen’ en ik vind het nogal wat om te zeggen dat jij als ouder dit wel anders had aangepakt, dat is wel makkelijk zeggen als je zelf niet zo’n kindje hebt.
ow.
ik was een stuk genuanceerder in mijn bericht dan de manier waarop je me quote…
ik had het over dat ik dat als ouder ‘denk ik toch anders aangepakt’ had, ik had het niet over 'even over je gevoel heen stappen zoals jij me quote maar over ‘dat je dan soms over je eigen gevoel heen moet proberen te stappen’.
Maar goed, soms is het een stuk fijner om de nuance er een beetje uit te halen natuurlijk…
@mamy wrote:
Er kan altijd iets tussen komen, máár een kindje dat voor zijn neus met een ander gaat afsporeken, vind ik dus niet kunnen.
In ons geval bevestigen we een speelafspraak altijd met de ouder(s) ook als die een of meerdere dagen tevoren wordt gemaakt.
Dat was mijn gevoel ook.
Ik had het zelf als moeder anders aangepakt: "als je het al beloofd hebt, dan kun je niet met een ander kindje afspreken"
Maar deze moeder die vond het wel begrijpelijk: tja, de ene dag wil mijn kind dit en de andere dag wil mijn kind dát. :think:
Nu had ik nog geen concrete afspraak met zijn moeder kunnen maken, want mijn zoon gaat donderdagmiddag naar de BSO en dan zie ik die moeder niet meer.
Gelukkig heeft hij nu een afspraakje met een meisje uit zijn klas. Ze hebben het helemaal naar hun zin, dus ben blij voor hem dat het goed gekomen is. :wink:
Sassie, ik begrijp je gevoel helemaal, maar ik denk dat Fiep ook bedoelt dat een kind ook de consequenties moet leren wat het voor een ander betekent.
Indirect bedoelde ik dat ook met “afspraak is afspraak”, tja, je hebt het nu aan hem beloofd, dan kun je niet met een ander kindje afspreken.
Maar de vraag is of jouw zoon het uberhaupt van tevoren al zou willen beloven, want als ik het zo lees, dan zou hij het sowieso al eng vinden.
Hij is pas net 4 jaar, dus heb geduld. School doet veel met een kind.
Ik vind het ook prettig als de kids een speelafspraak willen maken, dat dit dan gepland gebeurt, en niet voor de dag zelf. Maar het is ook weleens voorgekomen dat ze die middag bij elkaar konden spelen, en dan heb ik liever dat ze dan uit spelen gaan: liever niet een kindje ineens te spelen, zeker niet als ik het niet ken… Maargoed, de meeste ouders zijn wel voor het maken van afspraken, en als de kids wat willen afspreken, moeten ze het toch eerst aan de ouder vragen…
Heb ook wel gezien dat er kindjes over het schoolplein zwerven en aan de 1 na de ander vragen of ze daar kunnen spelen… Dat vind ik dat niet prettig…
En over verjaardag: ik had de oudste drie kindjes laten uitnodigen, per kaartje, we gingen naar de dierentuin. Bijna drie weken van te voren gegeven. Hoor ik op de dag voor het feestje, dat er 1 kindje niet komt want die ging toch liever naar papa. Tja, daar baal ik dan ook ff van, had dat eerder gezegd. De ander kwam niet op dagen, en toen ik ging bellen bleek de moeder het helemaal te zijn vergeten… Dus sneu voor beiden kids! Maar ineens niet meer willen omdat je het eng vindt? Meestal weet je dat ook wel als ouder, en dan kun je dat ook van te voren kenbaar maken? Dat de kans erin zit dat ie niet komt, maar het nog laat weten?
Bij mijn dochter worden de afspraken op dezelfde dag gemaakt, vaak 's ochtends, maar soms ook wel eens tussen de middag of om 3 uur. Ik heb maar 1 keer een afspraak voor een week erna gepland.
Ik heb het de afgelopen weken een paar keer gehad dat mijn dochter 'sochtends met iemand wilde spelen maar later op de dag van mening veranderde en liever met iemand anders wilde spelen. De eerste keer overrompelde ze me en liet ik haar met B meegaan, ik wist niet dat ze al echt een afspraak had gemaakt en moest ook snel naar huis. Toen ze thuiskwam, heb ik ook een serieus gesprek met haar daarover gehad, maar de week erna flikte ze het me weer, maar hield ik voet bij stuk en koos ze eieren voor haar geld en ging ze met haar eerste afspraakje mee.
Ik vind het niet erg om het op de dag zelf te horen.
@miranda79 wrote:
Heb ook wel gezien dat er kindjes over het schoolplein zwerven en aan de 1 na de ander vragen of ze daar kunnen spelen… Dat vind ik dat niet prettig…
Wat vind je daar niet prettig aan? Mijn dochter doet dat ook wel eens als iemand toch niet met haar wil spelen of zij met iemand had afgesproken om te spelen en dat niet van 1 van de ouders mag en ze toch graag met iemand wil spelen.
@sopje wrote:
@miranda79 wrote:Heb ook wel gezien dat er kindjes over het schoolplein zwerven en aan de 1 na de ander vragen of ze daar kunnen spelen… Dat vind ik dat niet prettig…
Wat vind je daar niet prettig aan? Mijn dochter doet dat ook wel eens als iemand toch niet met haar wil spelen of zij met iemand had afgesproken om te spelen en dat niet van 1 van de ouders mag en ze toch graag met iemand wil spelen.
Dan wordt mijn zoon gevraagd of ze kan spelen, hij vraagt het mij, maar dat duurt te lang en ze is alweer bij de volgende. Als ik dan verbaasd om kijk, hoor je een afwijzing, en weer de volgende.. Nee, dan heb ik toch liever dat mijn zoon bewust een vriendje kiest om mee te gaan spelen, en niet ómdat hij ergens anders wil spelen.. (En als iemand niet kan en je vraagt dan een ander vriendje, is wat anders. Maar niet totdat je eindelijk iemand hebt gevonden, dan hoeft het van mij ook niet meer)
@Pé wrote:
@fiep klophout wrote:
Het is goed je kind te leren dat afspraak afspraak is, maar ik denk dat het ook goed is om ze leren dat er altijd iets tussen kan komen en dat het dan vast een ander keertje wel weer gaat lukken.
Bedankt voor je reactie.
Iets anders ertussendoor komen, dat is begrijpelijk.
.
Ik vind dat helemaal niet zo begrijpelijk, wat moet er dan tussendoor komen?
@rijstkorrel wrote:
@Pé wrote:@fiep klophout wrote:
Het is goed je kind te leren dat afspraak afspraak is, maar ik denk dat het ook goed is om ze leren dat er altijd iets tussen kan komen en dat het dan vast een ander keertje wel weer gaat lukken.
Bedankt voor je reactie.
Iets anders ertussendoor komen, dat is begrijpelijk.
.
Ik vind dat helemaal niet zo begrijpelijk, wat moet er dan tussendoor komen?
nou bv ouders die opeens besluiten om die middag iets anders te doen dan naar hun kinderen met vriendjes te kijken. Of vind je dat iedereen alles aan de kant geschoven moet worden als kindjes met elkaar willen spelen? Daar vind ik spelen met vriendjes een veel te vrijblijvend karakter voor hebben.
Of een kind dat die nacht heel weinig heeft geslapen en een middagje rust nodig heeft. Er kan zoveel tussen komen…
Dan wordt mijn zoon gevraagd of ze kan spelen, hij vraagt het mij, maar dat duurt te lang en ze is alweer bij de volgende. Als ik dan verbaasd om kijk, hoor je een afwijzing, en weer de volgende.. Nee, dan heb ik toch liever dat mijn zoon bewust een vriendje kiest om mee te gaan spelen, en niet ómdat hij ergens anders wil spelen.. (En als iemand niet kan en je vraagt dan een ander vriendje, is wat anders. Maar niet totdat je eindelijk iemand hebt gevonden, dan hoeft het van mij ook niet meer)
och ja zo gaat dat hier ook wel eens. zie daar geen probleem in. Als het alleen maar is omdat ie met een willekeurig iemand wil spelen, vind ik dat net zo prima als dat ie gaat spelen omdat ie met een bepaald vriendje wil spelen.
@rijstkorrel wrote:
@Pé wrote:@fiep klophout wrote:
Het is goed je kind te leren dat afspraak afspraak is, maar ik denk dat het ook goed is om ze leren dat er altijd iets tussen kan komen en dat het dan vast een ander keertje wel weer gaat lukken.
Bedankt voor je reactie.
Iets anders ertussendoor komen, dat is begrijpelijk.
.
Ik vind dat helemaal niet zo begrijpelijk, wat moet er dan tussendoor komen?
Nou bijvoorbeeld dat kinderen iets afspreken, maar dat ouders helemaal niet kunnen. Of dat een kind al met iemand anders had afgesproken