Hoi meiden,
Weet niet of het hier goed staat en wat ik er precies mee wil maar moest het ff kwijt.
Zojuist ben ik bij de HA geweest omdat mijn jongste zoontje goed ziek was, last van luchtwegen en flinke koorts maar goed dat doet er eigenlijk niet toe.
Terwijl de HA naar zijn longetjes aan het luisteren is geeft hij aan dat hij van de HAP de opdracht heeft gekregen om aan mij door te geven dat ik toch wel heel vaak naar de HAP bel :shock:
Hij gaf aan dat ik in 3,5 jaar tijd 32x voor mijn oudste zoontje heb gebeld en in 2,5 jaar tijd 25x voor mijn jongste zoontje heb gebeld.
Tja nu zal dit best veel zijn maar mijn kids worden bijna altijd op vrijdag of zaterdagavond ziek en tja als ik het niet vertrouw en wil overleggen, tja dan bel ik…
Hij gaf verder aan dat hij dit gewoon moest doorgeven en toen ik zei, ach er zullen vast nog meer moeders zijn die vaak bellen, kreeg ik als antwoord dat dat niet voorkwam op deze praktijk, oftewel ik ben de meest overbezorgde moeder van onze 4 dorpen…
Ik heb er echt een rot gevoel aan overgehouden, krijg bijna het idee dat ik dus gewoon niet mag bellen als ik me zorgen maak…
What the … ik betaal me scheel aan zorgkosten en dan moet ik ook nog in de gaten houden of ik niet teveel bel…
Sorry maar ik ben er gewoon een beetje boos over…
Nouja weet niet wat ik ermee wil maar ben het wel ff kwijt hahahahah
het is natuurlijk ook best vaak! waarvoor bel je dan vaak… wat voor overleg… Maar goed ik snap dat je het vervelend vindt dat je er op wordt aangesproken!
dat is wel een beetje vervelend om zo te horen te krijgen, kan me idd voorstellen dat je nu haast het gevoel hebt de volgende keer niet meer te mogen bellen…
Aan de andere kant snap ik wel dat ze mensen die echt veel bellen er wel graag op willen wijzen dat het allicht niet altijd nodig is, dat je neit bij elke scheet hoeft te bellen (zeg niet dat jij dat doet). Uiteindelijk zorgen ‘veel-bellers’ ervoor dat HAPs in het algemeen sneller geneigd zijn om tegen mensen te zeggen: ‘kijk het nog maar even aan.’ Jusit omdat er zo vaak wordt gebeld om niet dringende zaken. En daardoor is er weer grotere kans dat echt dringende zaken in de verkeerde categorie worden geplaatst, of langer moeten wachten omdat er allemaal minder dringende zaken voor gaan.
Als jij echt ongerust bent, moet je zeker blijven bellen, maar allicht kun je wel Ãéts met deze opmerking, gewoon een keertje extra afvragen of het nodig is, of dat je te maken hebt met ‘gewoon een ziek kindje’, waar eigenlijk niet met spoed een ha bij hoeft te komen kijken.
(maar ik weet niks van de medische situatie van je kidneren natuurlijk)
Hoi Klavertje,
Tja vorige week bv is de oudste ineens van uit het niets ziek, 40,4 graden koorts en overgeven, zijn hartje was echt heel erg snel aan het kloppen, tja dan maar ik me zorgen of dat wel of niet goed is. Dus dan bel ik even om het te overleggen.
Na overleg met de mw van de HAP gaf ze aan dat er waarschijnlijk niets aan de hand was maar dat als ik het later niet vertrouwde ik gewoon terug moest bellen.
Dit hebben we niet meer gedaan…
Maar goed, ben van mening dat ik beter 1x teveel kan bellen dan 1x te weinig…
Alles wat ik gebeld heb, zijn zulke voorbeelden dat we (mijn man en ik) eerst 30 minuten aan het overleggen zijn wat we ermee doen, en we daarna pas bellen…
Hmmmm dan bel ik ook te vaak want mijn dochtertje word ook altijd of s’avond’s of weekend ziek.
Vorige week donderdagavond krijste ze alles bij elkaar was al wel een paar dagen niet fit lees verkouden.
Dus overdag gewoon een zetpil gegeven en s’avond’s krijste ze alles bij elkaar.
Dus ook gebeld en kon gelijk komen bleek ze een oorontsteking te hebben en koorts.
Ab gekregen en morgen ga ik terug naar de huisarts omdat ze nog niet fit is en het denk ik nog niet over is!
Mijn dochtertje heeft ook een te trage schildklier overgens.
Fiep, daar heb je ook zeker wel gelijk in, maarja vind dat ze gewoon iedereen onafhankelijk moeten beoordelen, wel of geen 20 verschillende moeders die wel of niet voor niets bellen.
En ik vind niet altijd dat ik wel of niet langs moet komen maar soms dan twijfelen we samen of dat we er niet naar moeten laten kijken.
Kijk de oudste is het 1e jaar veel ziek geweest dus idd vaak gebeld maar daarna is hij helemaal niet zo vaak ziek meer geweest.
En de jongste heeft last van zijn longetjes, neusamandel is er uit, en hij komt zelf steeds niet van de verkoudheid af… Waardoor hij dan steeds antobiotica nodig heeft. Maar die is echt een bikkel en lacht en speelt altijd, ook als hij ziek is en koorts heeft, dus als hij gaat liggen dan is dat echt niet goed…
Kletsmiep, oh wat vervelend… Tja hier hebben ze vaak niets uiteindelijk maar ik vind als ik twijfel mag ik toch gewoon bellen… Of het nu 1x of 100x is… Ik betaal toch gewoon voor de zorg en buiten mij aanhoren aan de telefoon hoeven ze niets te doen…
@ren0t0 wrote:
Fiep, daar heb je ook zeker wel gelijk in, maarja vind dat ze gewoon iedereen onafhankelijk moeten beoordelen, wel of geen 20 verschillende moeders die wel of niet voor niets bellen.
maar ik neem aan dat ze jou onafhankelijk beoordeeld hebben? Ze hebben de precieze aantallen dat je gebeld hebt, dan neem ik aan dat ze ook gekeken hebben waarvoor je belde, en dat ze aan de hand daarvan besloten hebben je erop aan te laten spreken?
Het kan ten slotte niet zo zijn dat er voor een kind dat vaak ernstig ziek is, niet meer gebeld mag worden omdat hij zijn quotum heeft bereikt. Neem dus aan dat de HAP een deel van je telefoontjes niet nodig vond :think:
Als ik heel eerlijk ben vind ik 32 keer in 3,5 jaar en 25 keer in 2,5 jaar tijd wel heel erg veel.
Misschien niet het bellen zelf maar wel het aantal keren dat je kind zo ziek is dat je het nodig vindt om te bellen.
Dat zou nl. betekenen dat je kinderen beide gemiddeld iets minder dan 1 keer per maand goed ziek zijn of iets hebben waar de HAP voor nodig is en dat vind ik erg veel. (natuurlijk is dat niet zo netjes per maand verspreid over 3,5 jaar maar dan nog is het veel)
Dat zou voor de HAP een teken moeten zijn dat er iets niet klopt, misschien in de omgeving van de kinderen waardoor ze snel ziek worden of iets met hun weerstand, dat zou voor mij eerder een reden zijn om er melding bij je HA van te maken dan een overbezorgde moeder die vaak om niks belt.
Ik moet wel zeggen iedere keer dat ik het nodig vind om te bellen word er eerst door de assistente overlegt maar omdat mijn dochtertje ook een te trage schildklier heeft moet ze eten en als ze dat niet doet word het lastig dus ik mag altijd bellen in afspraak met ha en de post!
En dat zal misschien 3 a 4 keer per jaar zijn!!!
vind het idd best vaak … ik heb geloof ik wel geteld in 6 jaar tijd 1x gebelt omdat ik het gevoel had dat mijn hart op hol was geslagen
ik ben niet snel bang maar toen voelde ik echt paniek
het bleek later gelukkig hyperventilatie te zijn maar dat blijkt op elkaar te lijken enkel dat je bij hyperventilatie drukkend gevoel op je borst weg gaat als je op je ademhaling gaat letten en goed door ademt
en als het echt je hart is gaat het niet zomaar weg
snap dat je als je je zorgen maakt met iemand wil spreken die er verstand van heeft maar ben je bang voor je eigen instinkt?
als je iemand hebt gesproken wat zegt je eigen voorgevoel dan?
begrijp me niet verkeed hoor want als je je echt zorgen maakt dan moet je vooral bellen maar misschien dat het eens te proberen is
om bij een volgende keer te kijken of het echt nodig is om te bellen of dat je het ook even kan aankijken en eventueel met een paracetamolletje over het weekend heen kan tillen
maar goed ik weet ook wel dat artsen nog al eens recht voor zijn raap om de hoek kunnen komen en niet altijd zo subtiel zijn.
misschien een karaktertrekje
niet dat alle artsen zo zijn maar ik ben er nogal wat tegen gekomen
daar er veel wisselingen zijn geweest kwa huisartsen in het gezondheidscentrum waar ik aangesloten was
gingen allemaal verhuizen :roll:
Wij bellen ook als we het niet verttrouwen.
We hebben een zoontje van 11 maanden en laatst had hij 5 dagen 40,7 en zakte niet met een zetpilletje. Schreeuwen en huilen van de pijn. Hij huilt normaal echt nooit, alleen als de fles te laat is hahaha.
Op vrijdag naar de ha geweest om voor de zekerheid oren en keel na te laten kijken. Zus heeft veel last gehad van ooronstekingen en heeft buisjes gehad met 15 maanden.
Zoonlief had al 2x eerder een keelonsteking gehad. Niks te zien zeiden ze.
Vrijdagnacht krijste hij het hele blok wakker van de pijn.Na 2x bellen mocht ik komen en kreeg eerst een preek over de koorts…mogen ze 3 dagen hebben en koorts is goed! Ze mogen zelfs 42 hebben volgens hem. Aangehoord…En weer is de algehele basischeck gedaan…
Zaterdag en zondag doorgekomen met 41,4 en paracetamol. Maandagochtend ha. Weer alles nagekeken. Oortje was een beetje geirriteerd maar dat is meestal met koorts…voor de zekerheid een abkuurtje mee gekregen.
maandagavond kwam mijnman thuis en ik zat mee te huilen met de krijsende zoon…Weer naar de hapost gebeld en toen kwam er iemand thuis…1 in opleiding.
Die ging over op een kinderachtige toon…
Wat denkt u dan dat er aan de hand is? hallo hij heeft ergens pijn , ergens in het hoofd ofzo. Hij eet niet en drinkt niet.Ook zij weer alles nagekeken, in de oren en keel enz…
Nou ik zal laten zien dat ik u serieus neem en zal u doorverwijzen naar de kinderats.
Wij dus om 21.30 naar de het Diak in Utrecht.Bloedgeprikt en urine nagekeken. Flink verhoogde infectiewaarde in het bloed.
Daar keken ze diep in de keel…2 aardbeien van amandelen en een naar binnengetrokken trommelvlies.
Maar het grootste euvel was toch wel de keel.
De ab is toen verhoogd en hij heeft flinke dosis pijnstillers gekregen zodat hij kon slapen. Vanaf vrijdag had hij bijna niet meer geslapen.
En geslapen hebben we hahahahaha
Gewoon blijven bellen bij twijfel…jij als moeder kent je kind als beste…
hey hey
Tja misschien en waarschijnlijk is het ook wel veel en ben ik ook wel een overbezorgde moeder, en kan ik het waarschijnlijk ook wel af met een paracetamolletje…
Maar ik ben gewoon bang dat ik dus dadelijk een keer niet bel en dat er dan wel iets aan de hand blijkt te zijn…
En tja de HAP kan het wel een niet nodig telefoontje vinden maar wij zitten hier bij een mannetje wat zich verschrikkelijk voelt, en zij niet.
Ik snap wel wat jullie zeggen en ik denk dat ik vanaf nu ook wel iets kritischer ga kijken.
Maar vind het wel belachelijk dat het zo bij gehouden wordt en mede gedeelt, want tja je krijg dadelijk dat er moeders zijn die dan dus niet meer gaan durven bellen en dan gaat het dadelijk wel fout…
Monique, oh wat sneu dat ze jullie zo van het kastje naar de muur hebben gestuurd… En dat is dus idd waar ik bang voor ben, dat ik dus dadelijk niet bel, terwijl er wel degelijk iets aan de hand is…
Gaan ze zijn amandelen er nu uithalen of is dit nog niet nodig???
maar ik denk dat ze naar jou situatie hebben gekeken… als iemand vaak belt en dat is altijd dringend en nodig, dan zullen ze diegene denk ik niet aanspreken! volgende keer misschien eerst paracetamol proberen… maar ik vind wel dat als je het echt niet vertrouwd dat je wel moet bellen! het blijft toch liever 1 keer te vaak, dan 1 keer te laat… maar goed… wat voor een moeder misschien dringend lijkt, lijkt het voor assistentes niet…
Gewoon in aantallen denk ik ook… wauw wat vaak…
Ben nu 6,5 jaar mama van inmiddels 3 kids en heb in totaal voor ons allemaal in de afgelopen 6,5 jaar nog geen 5x gebeld denk ik.
Waarvan we 3x te horen kregen direct te komen en er ook iets was (waarvan 1x voor mijn hub die door een niet al te handige medeklusser een plank tegen zijn hoofd kreeg waar nog een (licht roestige) spijker in bleek te zitten :shock: ).
Maar ja… ik ben niet bij JOUW kindjes als jullie de afweging maken om te bellen. En dat zijn we natuurlijk allemaal niet. Die afweging ligt bij jullie en alleen jullie kunnen op dat moment bepalen of het nou wel of niet nodig is dat belletje.
Feit is natuurlijk dat de 1 zich sneller zorgen maakt als de ander en dus ook eerder zal bellen… ik ben ook aanhanger van het principe: beter 1x te vaak als 1x te weinig gebeld, maar ook dan nog bellen wij zelden of nooit.
Maar los van vaak/niet vaak bellen en de reden waarom kan ik me wel voorstellen dat je je best ehm op de vingers getikt voelt door de huisarts. Je komt daar voor iets heel anders waarschijnlijk en dan ineens zo’n opmerking…
@ren0t0 wrote:
Maar vind het wel belachelijk dat het zo bij gehouden wordt en mede gedeelt,
maar van de andere kant hebben ze dik 2 jaar niks gezegd over het frequente bellen. Het is dus niet zo dat ze meteen aan de bel trekken en zeggen dat je minder moet bellen oid.
Als je zelf aangeeft dat je het meestal ook wel af kan met een paracetamolletje, dan is hun opmerking (die uiteindelijk niet meer behelsde dan een constatering) toch ook gewoon wel terecht? Ze mogen mensen die zo frequent bellen en vaak om niet-dringende zaken (want een kind dat ziek is, is doodnormaal, zeker als je het met een paracetamolletje gewoon kunt laten zakken) toch op een gegeven moment wel even erop wijzen dat er wel erg vaak gebeld wordt? Ja, jij zit met een ziek kind, maar er zitten heel wat meer kinderen met een ziek kind, en zoals ik net al zei: andere kinderen zijn veel zieker en komen dan achter in de rij. Zo’n HAP probeert op deze manier alleen maar hun zorg-aanbod te optimaliseren, lijkt mij.
@klavertje4 wrote:wat voor een moeder misschien dringend lijkt, lijkt het voor assistentes niet…
Tja dat is dus wat ik bedoel…
Ik vind het ook wel heel veel.
Jij zegt dat je vaak voor advies belt, maar zijn al die situaties dan steeds zo verschillend dat je steeds weer om ander advies moet vragen?
als mijn kind voor de eerst keer hoge koorts heeft en ik bel voor advies, dan volg ik dat advies bij de tweede keer ook eerst op voordat ik bel.
@ren0t0 wrote:
@klavertje4 wrote:aan de andere kant kan je het misschien na zo vaak ook zelf beter inschatten… ik bedoel : Als Milan ziek is en hij hoge koorts heeft… hij kan daar totaal niet mee omgaan…is enorm zielig… kan niks meer… niet lopen enz enz… en dan lijkt hij echt enorm ziek… maar hij heeft gewoon koorts en wat oorpijn oid… in het begin denk je nog: wow, die is ziek… nu weet je dat gewoon en houd je er rekening mee!wat voor een moeder misschien dringend lijkt, lijkt het voor assistentes niet…
Tja dat is dus wat ik bedoel…