jeetje Carenza :shock: wat een verdrietig nieuws, ik las weleens bij jullie topic IVF en leefde met jullie mee, al liet ik dat nooit merken dan :oops:
Het is jullie zo gegund :-*
heel veel sterkte jullie samen :hug:
Wat vreselijk moet dit voor jullie zijn 
Heel veel sterkte :hug:
he bah wat vreselijk verdrietig dit nieuws voor jullie sterkte :hug:
Wat vreselijk
Heel veel sterkte.
Oh Carenza, Wat vreselijk Je hebt al genoeg hobbels moeten nemen, dan is het wel extra wrang als het zo verdrietig afloopt.
Heel veel sterkte en knuf :hug: :-*
:hug:
Ach carenza we hadden t je zo anders gegunt!!!ik kan je alleen maar een troostknuffel sturen…maar troosten zal t je voorlopig niet…
dit is echt
sterkte :hug: :hug: :hug: :hug:
wat vreselijk verdrietig om dit nieuws te horen. (weet uit ervaring helaas hoe het is)
Hoe gaat het nu met je? Hopelijk ga je je langzaam lichamelijk wat beter voelen en dan geestelijk ook (mm klinkt raar zo op te schrijven, maar je snapt wel wat ik bedoel denk ik) en kun je het dan een plekje geven.
heel veel sterkte de aankomende tijd! :hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
Veel sterkte de komende tijd, hopelijk gebeurt alles nog verder zoals jij het het liefste zou hebben…
als je wil praten…
vicky
:-*
wat vreselijk Carenza…!
Heel veel sterkte met alles verwerken, neem er de tijd voor!
liefs
Luna
Hoe gaat het nu met je? Denk aan je!
Ik voel me nog steeds vreselijk zwanger, en dat is dan puur lichamelijk. Buik, misselijk, moe. Ik heb ook besloten dat ik dit niet nog een paar weken ga volhouden en voor de curretage ga. Ik hoop dat ik dan nog 1 x een echo mag, om op die manier een beetje afscheid te nemen. Het is gewoon te verdrietig nu. Maar elke keer als ik de telefoon pak en het ziekenhuis bel en de telefoon gaat over, leg ik als de sodemieter op. Pfffff. Misschien morgen maar bellen. Ik huil bij vlagen en bij vlagen besef ik dat ik blij mag zijn met onze prachtige dochter die met vlag en wimpel vanochtend bij het CB is geslaagd (ook zo moeilijk; allemaal babies in de wachtkamer) en die nu “lang zal ze leven in de gloria” ligt te zingen in haar bedje.
Pijn in mijn hart die ik een plek moet geven en ik vrees dat dit een lange tijd gaat duren. Mijn wens voor een tweede was zo groot en die gaat niet uitkomen.
Groetjes, Carenza
:hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
ff mega veel knuffels
nogmaals :hug:
En nogmaals een echo… daar deden ze hier helemaal niet moeilijk over, de gyn vroeg het zelf aan ons of we nog een echo wilden en daar ben ik nog altijd blij mee.
@Carenza wrote:
Ik voel me nog steeds vreselijk zwanger, en dat is dan puur lichamelijk. Buik, misselijk, moe. Ik heb ook besloten dat ik dit niet nog een paar weken ga volhouden en voor de curretage ga. Ik hoop dat ik dan nog 1 x een echo mag, om op die manier een beetje afscheid te nemen. Het is gewoon te verdrietig nu. Maar elke keer als ik de telefoon pak en het ziekenhuis bel en de telefoon gaat over, leg ik als de sodemieter op. Pfffff. Misschien morgen maar bellen. Ik huil bij vlagen en bij vlagen besef ik dat ik blij mag zijn met onze prachtige dochter die met vlag en wimpel vanochtend bij het CB is geslaagd (ook zo moeilijk; allemaal babies in de wachtkamer) en die nu “lang zal ze leven in de gloria” ligt te zingen in haar bedje.
Pijn in mijn hart die ik een plek moet geven en ik vrees dat dit een lange tijd gaat duren. Mijn wens voor een tweede was zo groot en die gaat niet uitkomen.
Groetjes, Carenza
Heel veel sterkte met alles. Het is bij mij al weer drie jaar geleden en ik heb het verwerkt, maar als ik jouw verhaal lees dan heb ik het weer haarscherp op mijn netvlies staan. Zo herkenbaar. De wereld staat stil, maar de rest gaat gewoon door.
Ik heb destijds ook nog een extra echo gevraagd en ben blij dat ik dat gedaan had voor de curretage. Ik wilde zeker weten dat er geen hartje was. De curretage zelf viel lichamelijk reuze mee, vrijwel geen last van gehad. Geestelijk vond ik het wel een tijdje moeilijk.
Ik weet niet of je het al verteld had dat je zwanger was? Ik had het niet verteld, maar heb wel gelijk iedereen openlijk verteld dat ik een missed abortion heb gehad (familie en vrienden al voor de curretage). Dat vond ik zelf heel fijn. Ik kon mijn verhaal kwijt en ze wisten wat er aan de hand was.
Heel veel sterkte met het verlies.
:hug: :hug: :hug: :hug: :hug:
Oh lieverd, ik wens je heel veel sterkte.
Ik had het zo graag anders gezien :hug: