Ik denk dat je in deze beslissing niet hoeft te beslissen of je voor een 2e kindje zou gaan. Ik denk dat je het geestelijk wel aankunt, lichamelijk kan ik niet zeggen, dat voel je zelf het beste. Als alle problemen waar je toen mee kampte opgelost zijn, zou dat ook geen probleem moeten zijn.
Dan blijft een andere beslissing over. Wat zou je doen als er idd een gehandicapt kindje komt, want die kans is natuurlijk wel groter als 10 jaar.
En met allerlei testen kunnen ze wel kansberekenen en van alles uitsluiten, maar nog steeds ook een helehoop niet.
Durf je dat risico aan, dan zou ik zeggen ga ervoor.
Zou je een gehandicapt kindje absoluut niet aankunnen dan denk ik dat je het risico niet moet nemen.
Ik vind het wel heel spannend wat jullie beslissing uiteindelijk wordt, tenslotte weet ik dat jij altijd al graag wilde :-*
Ik denk dat juist ook het feit dat hij het nu graag wil voor een groot deel de doorslag min of meer zal geven.
Wat in je vorige zwangerschap gebeurde kan idd op iedere leeftijd gebeuren en hangt daar dus ook niet mee samen. En je hebt zijn onvoorwaardelijke steun! Dus mocht je hartstikke pech hebben en de kleine ligt weer in stuit en het wordt weer zwaar dan staat hij achter je no matter what. Maar allereerst hoop ik natuurlijk dat het deze keer een ‘makkeijker’ zwangerschap wordt als met Caitlynn het geval was. Een laatste zwangerschap heeft denk ik ook wel een extra bijzonder tintje of het nu je tweede of zesde of hoeveelste ook is.
Ang wat vervelend (zwak uitgedrukt) dat het al 2 keer mis is gegaan. Hopelijk wordt de derde keer een volledige zwangerschap. Want ook miskramen kunnen op iedere leeftijd voorkomen helaas. Al kan het risico wel iets oplopen naarmate je ouder wordt het is meestal niet iets wat daarmee betekend dat je automatisch op latere leeftijd meer miskramen krijgt. Dat verschilt ook zeker van vrouw tot vrouw. En je mag nu je al 2 miskramen hebt gehad ook eerder op controle komen. Succes!
Weet je wat ik nog het ‘grappigste’ vond. Dat mijn gynacoloog zei dat ik qua leeftijd me helemaal geen zorgen hoefde te maken. Blijkbaar heeft hij meerdere ‘oudere’ dames in zijn kamers gezien. Ik dacht namelijk na de 2e miskraam dat het misschien te maken had aan mijn leeftijd. Schaamde me er diep van binnen zelfs een beetje voor weer zwanger te willen worden. Maar dat vond hij dus echt onzin. Nu baal ik er weer van dat ik nu weer 7 maanden verder ben en nu pas weer er voor durf te gaan. 7 Maanden voor niets hahaha, maar ja, misschien juist wel goed ook. Vind het heel spannend. Hoop zo dat het snel ‘raak’ is.
Ik heb voor JA gestemd. Mijn gezin is nu klaar voor mijn gevoel, maar mocht er iets met mijn kinderen gebeuren of ik een andere relatie krijgen, sluit ik niet uit dat ik toch nog een keer moeder wil worden en dan zou ik 40 kunnen zijn. Vooropgesteld dat ik natuurlijk in goede gezondheid ben en in gedachten houdend dat er meer risico op afwijkingen zijn.
ik wou altijd graag jong moeder zijn, ik ben nu 23 en was 22 toen joëlle geboren is, persoonlijk zou ik niet meer op mn 40 moeder willen worden, maarja das ieder voor zich.
je moet natuurlijk wel de juiste persoon vinden voordat je voor een kindje wilt gaan.
ik vind het nu ook nog zo leuk dat mn ouders en schoonouders zo jong zijn, allemaal nog geen 50, dus nog lekker energiek.
zo kunnen ze nog van alles met de kleinkinderen ondernemen.
ik kan me in jouw geval wel voorstellen hoor dat je nog graag een kindje zou willen krijgen.
heel veel succes iig :-*
Ik wil je even ons verhaal schetsen, het zal misschien wat antwoorden geven op jouw vragen. Ik ben intussen 38, binnen 2 weken 39 jaar.
Ik ben de eerste maal mama geworden toen ik 19 was (bewuste keuze, was 10 maanden getrouwd toen ze geboren werd). De tweede kwam er toen ik 21 was en tegen dat ik 25 was, had ik een derde dochter.
In 1997 gingen mijn ex en ik uit mekaar…
Tot 2004 was ik een alleenstaande mama. ik leerde toen Rob kennen, mijn man sinds vorige zomer. Zijn eerste huwelijk was ongewild kinderloos gebleven.
Al vlug kwam het onderwerp “nog een kindje” ter sprake. Ik heb ook getwijfeld: ondertussen waren deze drie meiden 18, 16 en 12 jaar. Dus al jaren uit de luiers, niet meer opstaan 's nachts,…
Maar mijn hart sprak andere taal: ik voelde gewoon dat er nog wel (letterlijk en figuurlijk) plaats was voor nog een kindje.
We gingen ervoor en al gauw was ik zwanger. We waren dolenthousiast !!!
Het leek alsof ik het allemaal nog véél bewuster beleefde dan vroeger. Ook Rob was natuurlijk door het dolle heen én de meisjes waren superblij.
We hebben een nekplooimeting laten doen, maar dat was alles qua testen. We zijn tegen abortus, dus wat er ook zou blijken: we zouden ons kindje houden en er van houden.
De zwangerschap is heel goed verlopen. Natuurlijk was ik misselijk (ook bij de andere zwangerschappen), tijdens de zomerwarme dagen had ik gezwollen handen en voeten (maar daar hebben “jonge” aanstaande mama’s ook last van). Kortom: de maanden gingen voorbij, mijn buikje groeide en we genoten !!!
Toen ik 37.1 weken zwanger was, is Michaël na een zeer vlotte (lees maar bij kraamtijd) bevalling geboren.
Het is opnieuw wennen, dat klopt. Maar we genieten alle vijf zo erg van dit kindje.
Of er nog een beebje komt? Daar zijn we nog niet aan uit, maar wellicht valt die beslissing binnen een periode van maximum nog 1 jaar.
Wat ik zou doen als ik de klok kon terugdraaien? 100 % zeker: opnieuw dezelfde keuze.
Ik wens jullie het allerbeste toe en hopelijk vlug een zwangerschap en beebje.
liefs
Gerda
Hoi Gerda,
Bedankt voor je uitgebreide verhaal. En natuurlijk hartelijk gefeliciteerd met jullie zoon! Geniet maar lekker. Ik ben heel benieuwd of het bij ons ‘gelukt’ is. Had m.b.v. de clearblue sticks gezien dat gisteren en eergisteren mijn vruchtbare dagen waren. Nu maar hopen dat het z.s.m. raak is. Ben toch al zo ongeduldig haha. Nu ik eenmaal de beslissing genomen heb er toch weer voor te gaan, wil ik het ook snel laten gebeuren. Maar goed, geduld is een schone zaak.
Groetjes,
Angelique
Hoi Angelique,
Graag gedaan hoor. Dank voor de felicitaties trouwens.
Hey, ik duim voor jullie dat het raak mag zijn :thumbup: :thumbup: :thumbup:
Je houd ons toch op de hoogte hé.
Ik wens je in ieder geval het allerbeste toe (en hopelijk word je geduld niet te lang op de proef gesteld. 
).
liefs
Gerda
Nee ik zou dan nog wel zwanger willen worden.
Ik ben op m’n 38e moeder geworden van ons eerste kindje.
Na 6 jaar zijn mochten we dan eindelijk ouders zijn!
Ik stond voor de eerste IUI behandeling en wachtte daarvoor op m’n menstruatie maar die kwam maar niet…
Toch maar eens een test gedaan en ik kon m’n ogen niet geloven ZWANGER!!
Toen we bij de vk waren hebben we het ook over testen gehad, zij vertelde dat omdat ze bijtijds moest weten of we een uitgebreide echo wilden voor de nekplooimeting.
Je hebt het over een triple test Sarina maar er werd ons toen verteld dat die op basis van m’n leeftijd (toen 37) altijd negatief zou uitvallen.
Ik heb me nav. dit gesprek goed verdiept in de evt. testen en het verhaal gelezen van een vrouw die na een test (degene waar je laat de uitslag pas van weet) besloot de zwangerschap af te laten breken…
Maar omdat de test pas later in de zwangerschap uit gevoerd kan worden moest ze haar kindje zelf baren.
Omdat ik dit zo afschuwelijk idee vond hebben m’n man en ik besloten dat ons kindje welkom is zoals het is.
Ons kindje waar we zo lang op gewacht hebben, weg laten halen konden we geen van beiden aan…
Gelukkig zijn we gezegend met een gezonde dochter!
Ondanks m’n “oudere” leeftijd heb ik een super zwangerschap gehad en een bevalling die ik iedereen wel gun!!
En wie weet is ons misschien ook nog een zusje of broertje voor Alysha gegund !
Voorlopig zijn we de koning te rijk met ons zonnestraaltje :inlove:
Groetjes van Angelique de supertrotse moeder van Alysha!
@Kruimeltje wrote:
Je hebt het over een triple test Sarina maar er werd ons toen verteld dat die op basis van m’n leeftijd (toen 37) altijd negatief zou uitvallen.
Hoi angelique kun je me dit even uitleggen? Wat testen ze dan precies en waarom valt dat dan altijd negatief uit??
Heb me er nog niet echt in verdiept tot nu toe. :oops:
groetjes sarina
@Yolanda wrote:
Als je hart en eierstokken schreeuwen om een kind, gewoon doen…
hoe moet ik me dat voorstellen yolanda?
net zoals met jochem meijer met de buurvrouw met de klapperende eierstokken ? :mrgreen:
ik blijf hem leuk vinden :lol:
maar even alle gekheid op een stokje ben het wel met yo eens
als je vind dat je het moet doen dan gewoon doen!
groetjes renate
Hoi Sarina,
Ze testen het eiwit AFP (Alfafoetoproteine) en 2 andere merkstoffen dat in het bloed van de moeder zit. Bij een kindje met het downsyndroom is er weinig AFP te meten.
NAV deze metingen en de leeftijd van de moeder wordt een kansberekening gemaakt.
De kans op een uitslag van hoger dan 1 op 250 (dus ongunstig) is:
Bij 35-39 jr. 20% bij 40-44jr. 49% .
Als deze uitslag er is, dus hoger dan 1 op250 dan wordt er een vruchtwaterpunctie voorgesteld voor een nauwkeuriger resultaat.
De kans op een goede voorspelling: bij 35-39jr. 76% bij 40-44jr. 93%.
Ik denk dat mijn vk. meer uitgegaan is van het eerstgenoemde (de kans op een ongunstige uitslag. Dan van het percentage wat erna komt!
Ik heb deze info van de site van de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie.
Als je het zelf wilt bekijken dit is het adres: http://www.nvog.nl/
(onder het kopje verloskunde)
Groetjes van Angelique en Alysha 
Hallo,
De eerste 2 keren dat ik zwanger werd (op latere leeftijd), wat beide keren eindigde in een mk, had ik besloten geen testen te doen. Met de uitslag van een vruchtwaterpunctie zou ik nl. niets kunnen. Je wordt dan nl. gecurreteerd met 20 weken, wat ik absurd vind. Wat anderen vinden is hun goed recht hoor, maar ik zou er niet mee om kunnen gaan. Tijdens de zwangerschappen van mijn andere kinderen, voelde ik ze nl. rond die tijd al bewegen. Dus nee, voor mij geen vruchtwaterpunctie.
Maar toch, als ik nu weer zwanger zou zijn, zou ik misschien toch wel zo’n bloedtest laten doen zoals jij omschrijft of een vlokkentest. Heeft een van jullie ervaring met zo’n vlokkentest?
Ik voel me al een paar dagen anders dan anders en mijn man denkt dat dat komt omdat ik zwanger ben haha. Wishfull thinking denk ik. Maar goed, na die 2 mk’s durf ik niet eens meer op een goede zwangerschap te rekenen. Zo gek, want toen ik dus voor de eerste keren zwanger werd, dacht ik niet eens echt na over een evt. mk.
Wat duurt wachten lang als je zoooooooo bezig bent met zwanger worden. Hebben jullie dat ongeduld ook?
Groetjes,
Angelique
Moeder van 3 kinderen uit eerder huwelijk van 12, 11, 7 en 2 :**:
txs kruimeltje en begrijp je angelique. Zou ook eerst voor die bloedtest gaan en de vlokkentest. Alleen al omdat een vruchtwaterpunctie OOK een hogere risico geeft op een mk, wat ik begreep.
Maar we zijn er nog steeds niet uit: wel of niet nog gaan voor een baby.
De ene keer willen we dolgraag en de andere keer twijfelen we weer heeeel erg. :think: Tis nu allemaal weer makkelijk nu c. 4 is en je beknot je vrijheid weer, slapeloze nachten enz…
Maar mijn biologische klok klinkt heel hard: TIK TAK TIK TAK!!! :wall:
Echt, zou het heel graag willen maar ben er nog geen 100% zeker van net als mijn vriend. :roll:
Ach, 100% zeker zijn. Wie is dat wel? Ook ik zie heel vaak ‘beren op de weg’. De ene keer zie ik alleen maar de slechte/negatieve kanten van het weer zwanger worden, de andere keer ben ik alleen maar positief. Ik denk dat als je graag wilt, je er gewoon voor moet gaan. Natuurlijk moet je weer aan de luiers, natuurlijk weer slapeloze nachten. Maar ook weer zo’n lief kindje op zien groeien. Maar goed, jullie keuze. Een hele moeilijke weet ik uit ervaring 
Hoi
Ik heb ja gestemd…ik spreek uit ervaring ben namelijk een jonge moeder geweest begin 20 en een late moeder eind 30.!
Het heeft allebei voor en nadelen…al ben ik de nadelen van het late moeder worden zelf nog niet tegengekomen…
maar ik heb dan ook een geweldige zwangerschap gehad en nu een zeer relaxte gezonde baby!
Het praten over wel of niet een kind rond je 40e daar kan je alleen antwoord op geven als je er zelf mee bezig bent. Het is voor een buitenstaander toch niet makkelijk om de gevoelens te begrijpen die meespelen bij het zwanger willen worden. Het hangt helemaal af van factoren in je leven waar je niet altijd wat over te zeggen hebt. uitblijven zwangerschap…scheiding…ziekte etc.
Als je graag wilt moet je ervoor gaan…stap voor stap…en niet te lang te ver vooruit denken over dingen die misschien nooit aan de orde zijn.
En je leeftijd…je kan er zelf zo veel aan doen om een leuke jonge moeder te zijn ondanks dat je rond de 40 bent…
Ik ken ook wel jonge moedertjes…die zich gedragen als oude wijven en echt tot niets te porren zijn…
wordt ik toch liever geboren bij een wat oudere mama die zo lang op mij gewacht heeft en waar ik zo welkom ben.
Sam
Ik heb ook ja gestemd!
Als je geestelijk en lichamelijk toch in goede conditie bent, zie ik niet in waarom niet!
Je staat er toch helemaal achter en het kindje is heel erg gewenst, dus… Beter kan een kindje het dan niet krijgen!
Liefs,
Noortje
Ik heb ook volmondig “JA” gestemd. Ik ben op 40 jarige leeftijd moeder geworden van een prachtdochter. Ik had absoluut eerder kinderen gewild maar kwam de juiste man pas op latere leeftijd tegen.
Wij willen graag een 2e kindje en zijn druk “bezig”. Als ik Fiona Hering zie (41 jaar van RTL Boulevard) die nu ook zwanger is dan denk ik: waarom niet ! Leeftijd is een getal en het moederschap is niet te verwoorden in cijfertjes maar komt vanuit hart en ziel. Jebent immers zo jong als je je voelt.
Maar goed; het blijft een persoonlijke keuze en het valt of staat van de situatie waarin je verkeert.
Degene die nog graag moeder willen worden na hun 40e: Go for it !
groet, angela
Ik heb “Ja” gestemd. Ik ben nu 39 jaar en ben al 5 jaar in de medische molen. Ook hoop ik ooit zwanger te worden. Ik heb ten eerste op latere leeftijd mijn man leren kennen en we zijn eigenlijk vrij vroeg begonnen om samen een beebje te krijgen. Mijn man heeft 2x een hersteloperatie ondergaan. De 2e keer was gelukkig gelukt. We hebben nu 5x IUI achter de rug. In principe mag ik dinsdag a.s. testen. Maar ik wacht mooi tot donderdag. Uit ervaring ben ik hiervoor 1-2 dagen na de testdag ongi geworden :?
Maar waarom niet op zwanger worden op oudere leeftijd? Als je je toppie voelt. Natuurlijk vind ik wel dat er een max aan de leeftijd moet zijn. Maar goed… dat is weer een ander onderwerp.
Groetjes
Mira
vroeghár kreeg men gewoon kinderen tot ver over de 40…
ik zie het probleem dus niet :shifty:
gewoon lekker doen, en als je het echt wilt een vlokkentest en vruchtwaterpunctie…
succes en veel fijne momenten :inlove: