Binnenkort verwachten wij ons 3e kindje.
Ook deze keer wil ik bv gaan geven.
Helaas is het de vorige keren niet gelukt.
De 1e keer omdat ik totaal niet voorbereid was (in mijn omgeving werd verteld dat het vanzelf gaat en dat een bv cursus onzin is) en de 2e keer was ik wel voorbereid, maar niet mondig genoeg om hulp in te schakelen.
Deze keer heb ik me nog beter voorbereid, heb boeken en op internet gelezen en er is al een lactatiekundige bij me in huis geweest om tips en adviezen te geven voor een goede start.
Ik hoor regelmatig van mensen dat ze vinden dat ik het niet nog een keer moet proberen, dat het toch niet lukt en dat ik onze dochter te kort doe door me volledig op de bv te storten.
Zelf ben ik heel erg gemotiveerd, wil gelijk hulp inschakelen bij problemen en hoop echt dat het deze keer wel lukt.
Het is mijn laatste kans om bv te geven, en die wil ik niet zomaar voorbij laten gaan.
Als het niet lukt weet ik in ieder geval dat ik mijn best gedaan heb.
Als ik het niet ga proberen weet ik zeker dat ik spijt ga krijgen.
Waarom dit verhaal?
Goede vraag.
Misschien gewoon om het van me af te schrijven.
Ook ben ik wel benieuwd of er hier meer vrouwen zijn bij wie de bv eerst niet lukte en bij een 2e/volgende kindje wel, maar ook negatieve ervaringen zijn welkom hoor.
Tips en adviezen zijn natuurlijk ook altijd welkom.
ik lees ook mee
bij de eerste keer 8 weken met alle pijn en moeite (elke voeding pijn)
bij de 2de 2 dagen en toen was ik er klaar mee ik kon niet meer
wij willen nog een derde maar wil er ook de laatste keer alles aan doen om het goed te laten verlopen
Zowel Lars als Elin hebben bv gehad.
Laat je niks door anderen opdragen. Als jij het wilt, moet je het lekker doen.
Je hoeft ook geen schuldgevoel te hebben naar de andere kinderen. Elin dronk gewoon in de kamer, terwijl Lars aan het spelen was.
Lars heeft 2,5 maand bv gehad, daarna liep het terug en zijn we overgestapt naar de fles. Elin heeft 6 weken gehad. Ze groeide niet hard genoeg, er zat niet genoeg voeding in de bv. Ook overgestapt naar de fles.
Toch ben ik blij dat ze allebei een poosje hebben gehad. Dat hebben ze weer binnen, dacht ik maar.
Succes!!!
Hoi Lotte,
Wat mooi om te lezen dat je zo ontzettend gemotiveerd bent om borstvoeding te gaan geven, geweldig! Ik vind het jammer voor je, dat je vanuit je directe omgeving tot nu toe blijkbaar niet de steun hebt gekregen die je nodig had en zeker ook verdiende. Hoe staat je partner tegenover jouw keuze?
Je schrijft, dat er een lactatiekundige bij je op huisbezoek is geweest. Met die persoonlijke kennismaking heb je in ieder geval al een mooie basis gelegd voor eventueel vervolgcontact, dat is fijn.
In hoeverre zijn andere zorgverleners (verloskundige, ziekenhuis, kraamzorg) op de hoogte van jouw keuze en wensen? In dat kader kan het voor jezelf prettig zijn om e.e.a. in een geboorteplan op een rijtje te zetten en deze nog tijdens je zwangerschap aan de betrokken zorgverleners te laten lezen.
Ik denk dat bijna iedere zwangere vrouw wel behoefte heeft aan steun uit haar directe omgeving. Als het gaat om borstvoeding, werd in vroeger tijden de kennis en informatie daarover van moeder op dochter overgedragen. Die kennisoverdracht is uiteindelijk door de enorme opkomst van kunstmatige zuigelingenvoeding verloren gegaan. Daardoor gaat er met borstvoeding nog veel en veel te vaak zoveel mis…
Eigenlijk zou iedere aanstaande moeder die graag borstvoeding wil gaan geven een boezemvriendin (zeker figuurlijk ook een hele toepasselijke benaming 
) moeten hebben, dus iemand die succesvol borstvoeding geeft of heeft gegeven en die jou vanuit borstvoedingsperspectief de nodige steun (emotioneel, maar ook praktisch) kan bieden. Wellicht is er iemand in jouw familie-, vrienden- of kennissenkring die een boezemvriendin voor jou kan zijn?
Verder is het denk ik goed om te weten, dat de Vereniging Borstvoeding Natuurlijk en Borstvoedingorganisatie LLL regelmatig bijeenkomsten voor voedende moeders organiseren. De VBN en LLL zijn beide vrijwilligersorganisaties. Contactpersonen van de VBN en leidsters van LLL hebben, met hun eigen borstvoedingservaring als basis, een opleiding gevolgd via hun organisatie en geven wetenschappelijk verantwoorde informatie over borstvoeding. Hierbij staat het moeder-tot-moedercontact centraal. De bijeenkomsten voor voedende moeders draaien dan ook om het uitwisselen van ervaringen, tips en informatie met elkaar. Voor meer informatie en adressen bij jou in de buurt kun je terecht op de sites van de VBN en LLL. Overigens onderhouden beide organisaties ook hun eigen telefonische informatiedienst. Je kunt dus altijd bellen als je vragen hebt, tegen problemen aanloopt of als je een luisterend oor nodig hebt. Je hoeft daarvoor geen lid te zijn en het brengt geen extra kosten met zich mee, je betaalt alleen je eigen gesprekskosten.
Een ander mooi alternatief dat tegemoet komt aan de behoefte van moeder-tot-moedercontact is het borstvoedingscafé. Daarover kun je meer lezen op bv.com: klik.
Kun je hier iets mee?
@ingemamavan2 wrote:
bij de eerste keer 8 weken met alle pijn en moeite (elke voeding pijn)
bij de 2de 2 dagen en toen was ik er klaar mee ik kon niet meer
Jakkes, wat vervelend dat je zoveel problemen met het voeden hebt gehad
Borstvoeding geven hoort geen pijn te doen, pijn is een teken dat er iets niet goed gaat. In veruit de meeste gevallen gaat er dan met het aanleggen iets niet goed. Het kan bijvoorbeeld zijn dat het kindje niet voldoende borstweefsel in zijn mondje heeft, waardoor de tepel voorin het mondje komt te liggen. Dan kan het voeden pijnlijk worden en kunnen er zelfs kloofjes ontstaan.Heb je ooit kunnen achterhalen wat de oorzaak van de pijn zou kunnen zijn geweest?
@ingemamavan2 wrote:
wij willen nog een derde maar wil er ook de laatste keer alles aan doen om het goed te laten verlopen
Misschien heb je tegen die tijd iets aan dit draadje hier op het forum over voorbereidingen borstvoeding?
@topper2008 wrote:
Elin heeft 6 weken gehad. Ze groeide niet hard genoeg, er zat niet genoeg voeding in de bv.
Wat spijtig dat je blijkbaar niet de juiste informatie aangedragen hebt gekregen… Er is en er wordt nog steeds ontzettend veel onderzoek gedaan naar de samenstelling van moedermelk. Iedere keer blijkt weer, dat moedermelk alle benodigde voedingsstoffen bevat die een baby nodig heeft voor een gezonde groei en ontwikkeling.
Onvoldoende groei is in de meeste gevallen terug te voeren op een inefficiënt borstvoedingsmanagement (denk hierbij bijvoorbeeld aan de manier van aanleggen, de hoeveelheid voedingen, de duur van de voedingen, één of twee borsten per voeding aanbieden, gebruik van tepelhoedjes, het gebruik van bepaalde hormonale anticonceptie of roken). Dit kan met de juiste informatie en tips vaak goed worden verholpen.
@topper2008 wrote:
Toch ben ik blij dat ze allebei een poosje hebben gehad. Dat hebben ze weer binnen, dacht ik maar.
Dat is absoluut waar :thumbup:
@ Yvonne, dank je wel voor de informatie.
De verloskundige en kraamzorg zijn op de hoogte van mijn keuze.
Ik heb oa het advies gekregen van de verloskundige om om een ervaren kraamverzorgende te vragen, dus dat heb ik ook gedaan.
Tijdens de intake van de kraamzorg heb ik ook aangegeven dat ik niet te lang wil blijven klungelen met van alles, maar dat ik bij problemen gelijk een lk mee wil laten kijken.
In mijn geboorteplan staan inderdaad wensen met betrekking tot de eerste periode na de bevalling/bv.
Na mijn 2e bevalling vertrouwde ik volledig op de kraamverzorgende.
Achteraf had ik dingen graag anders gedaan.
Mijn vriend staat volledig achter mijn keuze om weer bv te gaan geven.
Ik heb hem verteld dat ik zijn steun erg nodig zal hebben, want ik ga er vanuit dat het niet makkelijk zal worden (kan het altijd meevallen).
Vanuit familie weet ik niet of ik veel steun kan verwachten.
Vanuit die hoek hoor ik steeds dat ik te graag wil, er teveel mee bezig ben(ik zie het meer als goed voorbereid zijn) en dat ik ook de rest van mijn gezin niet moet vergeten.
Er zijn zoveel vrouwen die bv geven, waarom zou ik dat dan niet kunnen…
Ik ben in ieder geval erg gemotiveerd en dat is denk ik al een heel belangrijk punt.
Hartstikke goed dat je weer voor bv wil gaan, en ditmaal gaat het je ook zeker lukken! Het is zo waar dat je heel veel hebt aan de steun (en wijsheid) van naasten, jammer dat er in je omgeving ook mensen zijn die het niet zo zien.
Zo te lezen sta jij inmiddels veel sterker in je schoenen, met de juiste kraamverzorgende die veel weet van bv, moet het gewoon goed gaan.
Bij de derde had de kleine een te kort tongriempje. Ik voelde dat het aanleggen heel anders was, ook pijnlijker. Het klopte niet… Pas na een maand kwamen ze erachter ( op het CB, dus niet eens de vk of kv) dat het hierdoor kwam! Ik kon de manier van aanleggen wat aanpassen, en het ‘probleem’ was opgelost. Maar als dit dus bij de eerste was geweest, dan had ik nooit geweten hoe het wel voelde als alles goed ging, en dan was hoogstwaarschijnlijk de bv al om zeep geholpen… (Heb ze hier alledrie lang bv kunnen geven gelukkig, maar wil hiermee zeggen dat het om zoiets kleins, al mis kan gaan als je niet weet dat het anders kan/hoort…)
Ditmaal gaat het je lukken hoor, en ik hoop dat je iemand in de buurt hebt, die weet wat bv geven inhoudt en je tips kan geven!
Teveel bezig met de BV voorbereiding? Je kookt toch nog? Je gezin lijdt nergens onder en wat je NU onder je riem hebt aan voorbereiding ‘win’ je straks weer terug door een hopelijk veel fijnere en betere BV periode. Om het maar niet te hebben over de tijdswinst omdat je geen flesjes hoeft klaar te maken. Ik heb makkelijk praten hoor want ik heb enkel 1 BV periode mee mogen maken die probleemloos is verlopen. Maar ik weet dus daarmee dat voor mijzelf geldt dat ik een luie mama ben. Daarmee bedoel ik; ik hoef niet midden in de nacht naar beneden een flesje maken, voedingen voorbereiden, extra boodschappen te doen, flesjes te wassen en steriliseren etc. 8) En ja zelfs wanneer de eerste periode wat lastiger kan zijn, het leren aanleggen, het aantal voedingen de regeldagen en de extra energie die het je kan kosten toen wij de eerste regeldagen (nachten) achter de rug hadden was het echt heerlijk relaxt. Ik hoefde nergens over na te denken wanneer we de deur uitgingen. Enkel kleding en luiers en klaar was ik (ok toegegeven met de BV betekende dat extra veel luiers en kleertjes gni gni). Ik hoefde geen schepjes te tellen, te letten op het gewicht in relatie tot de hoeveelheid voeding. Kijk voor jezelf hoe het verloopt, je weet waar je de hulp kunt vinden en ik hoop eigenlijk voor je dat je die extra hulp amper nodig zult hebben. En laat je overigens ook niet te gek maken mbt het wegen en je aantal voedingen. Als je twijfels hebt ga je naar het CB om te wegen, is het ok dan niet teveel twijfelen aan je eigen ‘kennis en kunde’ en kijk naar je kindje. :-*
Bedacht me vanmorgen dat ik wel van iets verder af een ‘ervaring’ heb met een eerste BV periode die niet echt goed verliep en bij een tweede al veel beter. Een vriendin van me heeft een zoon en een dochter ondertussen. Bij zoonlief ging het eigenlijk vanaf dag 1 niet soepel. Ze had de eerste keer ook een behoorlijk heftige bevalling met veel bloedverlies (fluxus). Beide waren niet optimaal, ritje naar het ziekenhuis, moeder flauwgevallen en idd NIET binnen het uur aangelegt daardoor. 1 ingetrokken tepel waardoor voeden aan die kant niet goed verliep. Bij de eerste heeft ze ook kort gevoed en met vaak pijn. Een kraamzorg die dus maar zelf de baby ging aanleggen (aj jammer want zij zat echt te morrelen met voedingshoudingen en wat de kraam aanraadde vond zij niet prettig). Bij de tweede had ze flink meer kennis, een niplette aangeschaft voor de ingetrokken tepel en meer vertrouwen in zichzelf. Haar jongste is nu bijna 3 maand en drinkt nog steeds BV. Met veeeel minder problemen en pijn. :thumbup: Ze weet zelf meer verschillende houdingen en kan zo beter afwisselen. En heeft zelfs gedurft te vragen om een andere kraamzorg tijdens de kraamperiode omdat ze niet genoeg vertrouwen had in de eerste kraamverzorgende. :thumbup:
@Rhiannon, wat fijn om je opbeurende woorden te lezen.
Ik heb er zelf ook veel meer vertrouwen in dan de vorige keer.
Wat betreft de voorbereiding.
Ze vinden niet dat ik me teveel voorbereid, maar dat ik te graag bv wil geven en dat ik het ten koste van alles door wil gaan zetten ook als het moeilijk gaat en dat daardoor onze dochters te weinig aandacht krijgen enz enz.
Daarom wil ik juist in die eerste belangrijke weken (als ook mijn vriend in huis is) me extra inzetten om het te laten slagen.
Hij kan me dan een stukje zorg uit handen nemen zodat ik me volledig op de bv kan storten en de boel in ieder geval op gang heb (want dat was de vorige keer oa een probleem).
Euhm Lotte het gaat pas ten koste van ‘alles’ wanneer je idd bezig bent met BV en verder echt ALLES erbij inschiet. Terwijl een belangrijke ‘regel’ bij BV is dat je goed voor jezelf zorgt. :-* Dus zorgen dat je zelf goed uitrust, goed eet en drinkt. Zolang je dat alles goed hebt doorgesproken en je vriend ook aangeeft je de eerste tijd extra te ontlasten, de kraamperiode optimaal weet te benutten vooral ook mbt rust en regelmaat vooral voor jezelf. Ik vraag me ook gelijk af in hoeverre de mensen die je nu al vertellen dat je het te graag wilt en er teveel voor wilt gaan doen zelf ervaring hebben met BV… :think:
En ja ik begrijp ook dat er mensen in je directe omgeving mss wat zorgen hebben maar dan hopelijk vooral over jouzelf. BV ten koste van ALLES is nooit goed, er zitten nu eenmaal grenzen aan wat je op zou moeten geven voor een goed verlopende BV. Als ze zich zoveel zorgen maken kunnen ze je vast ook helpen… 
een keer een lekkere maaltijd bereiden zodat je vriend wat ontlast wordt, een keer op je oudste twee meiden passen overdag. Goed bedoelde adviezen die van mensen uit hun hart kwam hoor dus zonder slechte bijbedoelingen, heb ik ook gehad. Mijn moeder liet alles aan mij over, in het vertrouwen dat ik wist waar ik mee bezig was. Dat was een topvoorbeeld! Dat gaf mij ook meer vertrouwen dat wat ik deed goed was. Mijn SM daarentegen was van het euhm meisje na 3 maanden zit er niet meer genoeg in je BV om je baby goed te voeden… :snooty: jammer maar ik wist beter en heb netjes gezegt dat mijn kind de beste indicator was en dat hij heel erg tevreden was. Sta je mss op zo’n moment iets minder sterk in je schoenen…omdat je dus bv niet zo goed voor jezelf kunt zorgen, slecht slaapt (euhm dat doe je toch wel altijd wat met een baby ) maar ook niet geneog eet en drinkt en dus niet genoeg energie hebt om tegen zulke adviezen in te gaan en rustig en met respect te kunnen zeggen; beste…ik weet wat ik doe en waarmee ik bezig ben dan ben je ook veel sneller geneigt idd te stoppen. Jij hebt je beste troef al in handen! Een vriend die weet hoe belangrijk het voor je is en hoe graag je het wilt en hoe goed je je hebt voorbereid. Hij zal je zeker tot steun zijn! :thumbup: Je weet wat je wilt, je weet hoe je het wilt, je weet nog niet hoe het zal verlopen en je hebt ook de kracht om voor jezelf op te komen. Bovenal geniet ook van je kraamperiode, het is zoooo bijzonder of het nu met of zonder BV is dat is het zoooo waard om zoveel mogelijk van te genieten. En hoe meer je geniet, hoe meer je knuffelt met dat kleine mensje hoe beter vaak je BV op gang komt. Dat heeft de natuur iig geregeld. Knuffelen is extra oxytocine, of dat nu met je oudste meiden zijn die dan eindelijk grote zus zijn of dat het met jullie jongste spruitje is knuffel je wezenloos. :inlove:
Jij mag de komende weken blijven schrijven hoor.
Als dat niet opbeurend is.
1 Van de mensen de vindt dat ik te graag bv wil geven is mijn zusje bij wie het wel gelijk goed ging.
Zij was ook degene die tijdens mijn 1e zwangerschap zei dat een cursus volgen onzin is omdat het “vanzelf” gaat.
En als het niet vanzelf gaat dan lukt het dus gewoon niet is haar mening.
Of ik wat betreft opvang voor de meiden of andere klusjes in huis op veel bijstand kan rekenen weet ik niet.
Ik heb het idee dat ze van mening zijn dat ik degene ben die graag bv wil geven en dat ik de rest er dan ook gewoon bij kan doen omdat dta zo hoort.
Voor mezelf weet ik dat er grenzen zijn en dat een kindje met fv ook wel groot wordt.
Maar ik wil ook voor mezelf weten dat ik er echt alles aan gedaan heb om de bv te laten slagen en evt met een goed gevoel kan zeggen dat ik het geprobeerd heb, maar dat het voor mij niet is weggelegd.
@Lotte wrote:
1 Van de mensen de vindt dat ik te graag bv wil geven is mijn zusje bij wie het wel gelijk goed ging.
Zij was ook degene die tijdens mijn 1e zwangerschap zei dat een cursus volgen onzin is omdat het “vanzelf” gaat.
En als het niet vanzelf gaat dan lukt het dus gewoon niet is haar mening.
:hug: Heh, wat vind ik dat ontzettend jammer zeg
Ja, borstvoeding geven is een natuurlijke manier van voeden. Het is echter ook een aangeleerde vaardigheid. Daarnaast kunnen omstandigheden ervoor zorgen dat het niet allemaal vanzelf gaat. Het is dus echt niet raar dat jij je inspant om zo goed mogelijk voorbereid te zijn. Sterker nog: ik zou willen dat meer vrouwen dat voorbeeld volgden :thumbup:
Weet je, het kan zo fijn zijn als je steun krijgt op het moment dat je het nodig hebt. Tijdens mijn eerste bv-periode met Claudia had ik voornamelijk morele steun nodig (achteraf heeft mijn niet herkende post partumdepressie daar een behoorlijk aandeel in gehad). Mijn man en mijn moeder waren degenen die me dit boden. Gelukkig maar, want er waren ook mensen in mijn directe omgeving die me niet steunden en mijn bv-relatie met mijn kind zelfs veroordeelden. Dat heeft veel impact op mij gehad.
Met Tycho heb ik zowel morele als praktische steun nodig gehad, and lots of it. Helaas diende zich een tweede ppd aan, die vele malen heftiger was dan mijn eerste. Ik heb er veel door verloren en het had niet veel gescheeld of ik was ook de bv eraan kwijt geraakt. Daar kwam de ziekenhuisopname van Tycho nog bij. Hij werd op dag 10 na de bevalling plotseling heel ziek. Hij bleek de groep B-streptokokkenbacterie te hebben opgelopen. Ik wist dat ik een goede kolf nodig zou hebben. Het ziekenhuis heeft uiteraard meerdere kolven, maar die moeten aanwezige moeders wel delen. En ik wilde graag fulltime mijn eigen kolf tot mijn beschikking. Mijn lieve VBN-collega, die tevens lactatiekundige is en zelf kolven verhuurt, stond daar vervolgens bij het ziekenhuis op ons te wachten met een huurkolf. Ze is de hele avond bij ons gebleven, heeft het voor ons opgenomen toen een verpleegkundige nogal een botte opmerking maakte over het afnemen van bloed bij onze baby, is bij me gebleven tijdens het kolven (toen ondertussen een andere verpleegkundige wat lacherig zei dat het toch best wel een raar gezicht was, dat kolven) en heeft me voorzien van een pyama en een tandenborstel.
Ik ben een aantal dagen en nachten volledig bij mijn zoontje gebleven en heb hem verzorgd, zodat hij niets tekort kwam. Door mijn ppd leed ik echter aan slapeloosheid; ik kon gewoon niet slapen en stond echt te tollen op mijn benen. Ik vond het niet langer verantwoord om zo door te gaan en heb uiteindelijk, met pijn in mijn hart, besloten om 's nachts naar huis te gaan. Mijn slaapmodus moest worden gereset met medicatie die niet met bv samen kon, maar ik had nog niet voldoende gekolfd om Tycho de tijd zonder mij te laten doorkomen. Kv vond ik geen optie, ik wilde graag dat hij dan donormm zou krijgen. En daar was weer mijn lieve collega, die zonder aarzeling naar Groningen is gereden om donormm op te halen. En ik had nog een lieve collega aan mijn zijde die mij zo goed heeft gesteund bij de bv. Zij heeft me bovendien enorm geholpen met het vinden van de de juiste (bv-vriendelijke) hulp voor mijn ppd.
Zij zijn echt mijn boezemvriendinnen geweest op het moment dat ik het enorm hard nodig had en die ook wisten wát ik nodig had.
(uiteraard had ik het ook niet gered zonder de steun van mijn man!).
Een tijd later, toen mijn kleine nichtje werd geboren, was het mijn beurt om boezemvriendin te zijn… voor mijn zusje en haar dochter. Ik ben heel blij dat ik op die manier iets voor ze kon betekenen.
En nu weer terug naar mijn peuter, die mijn kerstboom aan het slopen is :eh:
@ Yvonne, respect hoor.
Wat fijn dat je zoveel steun hebt gehad.
Het is wel heel erg motiverend om van een verpleegkundige te horen dat het kolven er zo raar uit ziet…NOT
Dat komt niet erg professioneel over.
Zoals al eerder aangegeven heb ik veel vertrouwen in het feit dat ik al persoonlijk contact heb gehad met een lk.
De stap om contact met haar op te nemen als het nodig is wordt hierdoor voor mij een stuk kleiner.
Inmiddels zit ik mij wel af te vragen of er in mijn omgeving iemand is die op dit moment met succes bv geeft en die me bij zou kunnen staan.
Kan zo niemand bedenken, maar wie weet kom ik nog iemand tegen.
Lotte je hebt een heel forum vol! VBN en LLL vrijwilligers zijn er ook, het CB is ook dag en nacht bereikbaar. Er is meer netwerk dan je ws zelf nu zo denkt. Onbevooroordeeld en die hebben niet alleen praktisch advies maar zoals je leest bij Yvonne ook mentale steun voor je. Zorg ervoor dat je de telefoonnummers en de site van borstvoeding.com bij je vriend ter inzage hebt zodat hij ook weet waar hij kan kijken of iets voor je opzoeken wanneer het nodig is. BV die als vanzelf gaat is super, maar dat ook schaars. Ondanks dat het hier als vanzelf ging weet ik ook dondersgoed dat dat niet helemaal de norm is. En oh ik hoop dat het je lukt om je wat af te sluiten voor bv de negatieve opmerkingen die ook Yvonne is tegengekomen. Meestal is het onbegrip van degene die de opmerking maakt helaas al maakt dat niet dat het minder hard aankomt.
En een cursus onzin…euhm tja zelfs wanneer je BV als vanzelf verloopt dan nog kun je tegen dingen aanlopen! Wat kun je zien aan je kind? Hoe kun je aanleggen, welke houdingen zijn er? Hoe werkt het met kolven? Wat zijn regeldagen? Er komen altijd weer vragen op je pad, zelfs wanneer je 10 kinderen zou hebben dan zijn ze alle 10 uniek en anders. Je bent nooit te oud of te ervaren om te leren. En al is het verdorie alleen maar om je medeBV-mama netwerk op te bouwen. Tijdens een cursus leer je ze al kennen, vaak allemaal rond dezelfde periode uitgeteld ook nog eens. Sommige moeders met misschien al ervaring met een periode van borstvoeding. En voor mentale ondersteuning heb je geen ervaring nodig. :-* Kijk of het klikt met 1 van de (aanstaande) moeders in je cursusgroep en wie weet kunnen jullie onderling telefoonnummers uitwisselen. Voor je het weet heb je er nog een vriendin bij ook.
Ik heb deze keer geen cursus gevolgt omdat ik dat ruim 1 1/2 jaar geleden al gedaan had.
Dit keer heb ik de lk op bezoek gehad om mijn eigen verhaal te doen en gebasseerd daarop adviezen/tips te krijgen.
Het grootste probleem was toen het aanleggen en het tsr.
Na dit gesprek had ik al veel meer zelfvertrouwen.
Ook heb ik veel over bv gelezen en op fora als deze mijn verhaal gedaan, daar adviezen gekregen en vooral heel veel motiverende verhalen “aangehoord”.
Het is fijn te horen dat vrouwen het zo goed vinden dat ik er ondanks mijn negatieve ervaringen toch weer voor wil gaan.
Ik zal de verschillende sites ook zeker blijven bezoeken, al was het alleen maar om van me af te schrijven.
lotte laat je niet gek maken door wat andere zeggen.
gewoon weer proberen en wie weet gaat het dit keer wel goed.
alles wat je je kindje aan bv kan geven is mooi mee genomen.
Hier ook bij de eerste een hele moeilijke start met bv.
daarna ook met aanleggen problemen werd te pijnlijk dus gestopt met de bv.
bij de tweede die wist al direkt na zijn geboorte goed aan te happen.
alleen weinig produktie. doormiddel van een professionele kolf. de productie goed opgang gekregen.
doormiddel van voeden, kolven en fingerfeeding. t koste wat moeite, tranen en doorzetting vermogen. maar t is wel gelukt.
hopelijk mag het voor jou net zo uitpakken zoals bij mij.
Ff van me afschrijven hoor.
Vandaag is weer eens gebleken dat ik niet echt veel steun van mijn familie hoef te verwachten als de bv moeizaam gaat.
Afgelopen week reageerde ik op een krabbel (hyves) van iemand die ik tijdens de zwangerschapsbegeleiding heb leren kennen.
De bv loopt bij haar nog niet helemaal naar wens en ik adviseerde haar om veel aan te leggen.(even kort samengevat)
Mijn zusje (degene die zegt dat bv vanzelf gaat) was van die reactie geschrokken vertelde ze.
Het is volgens haar niet goed dat ik, iemand bij wie bv niet lukt, dat soort adviezen geef.
Dat zou betekenen dat ik er teveel mee bezig ben en dat is niet goed.
Sorry, ik moest dit ff kwijt.
Hmmm wat vervelend zeg, ik kan me voorstellen dat zoiets je niet onberoerd laat. Hoe ga je hier verder mee, denk je dat het je lukt om dit naast je neer te leggen of is er meer nodig om ervoor te zorgen dat je met meer vertrouwen je nieuwe borstvoedingsperiode in gaat?
Uit ervaring weet ik dat het soms erg moeilijk kan zijn om je weg te vinden in dit soort situaties. Wat voor mij echt een eye opener is geweest en waar ik nog steeds veel aan heb, is voor mezelf bepalen wiens probleem het eigenlijk is. Het gedragsraam van Thomas Gordon kan daarbij een goede hulp zijn. Als je er zicht op hebt bij wie het probleem nu werkelijk thuis hoort, kun je bekijken of je daar iets mee wilt doen en zo ja wat en hoe. Een belangrijk punt is denk ik sowieso dat je van andermans probleem niet jouw probleem hoeft te maken.
Verder vind ik het dramadriehoek (‘slachtoffer’, ‘dader’ c.q. ‘vervolger’, ‘redder’) iedere keer weer verhelderend; hoe ga je om met lastige emoties en welke rol neem je dan aan in je omgang met de ander? De kans is aanwezig dat je vast komt te zitten in zo’n dramadriehoek. Als je inzicht hebt in je rol daarin, kun je zelf het heft in handen nemen en er bewust uit stappen.
Met deze handvatten heb ik een tijd geleden een voor mij heel groot issue aangepakt. Ik vond het super om te merken, dat ik daar echt sterker van ben geworden. Voor mij blijft het overigens wel een valkuil hoor, voor mij zou het op dit moment ook wel weer heel goed zijn om daar weer eens bewust mee bezig te zijn
Overigens vind ik het geweldig dat je de moeite hebt genomen om een andere voedende moeder een hart onder de riem te steken :thumbup: