Wij hebbben bij onze 1e echo info van de gyn gekregen over de 20 weken echo (SEO), de cominatietest hebben we zowieso afgeslagen. Mocht er iets aan de hand zijn met het kindje, laten we het toch niet weghalen. Maar nu staan we - als alles goed mag blijven gaan - voor het dilemma van de 20 weken-echo… erg lastig. Aan de ene kant is het natuurlijk een gewoon medisch onderzoek, stel er wordt iets gevonden waarvoor je perse in het zkh moet bevallen… Maar we weten voor onszelf al; wat er ook gevonden wordt, het kindje laten we toch niet weghalen. Ook wordt er soms een afwijking gevonden, wat in het echt wel meevalt, maar wat op dat moment gewoon nog niet helemaal ontwikkeld was. En ik ben bang dat ik me onnodig zorgen ga maken…
We zijn er dus al min of meer uit dat we het niet doen, maar ben benieuwd of er meerdere mensen zijn die dat besloten hebben, ik denk nl dat als wij het aan anderen zouden vertellen dat we de 20 weken echo niet doen, anderen het heel raar zouden vinden. Zijn er meiden die mijn ‘bezwaren’ tegen de 20 weken echo herkennen, en wat hebben jullie gedaan?
Volgens mij heeft Frischling ook geen 20 week echo laten doen
Ik herken het wel, maar voor ons is toch doorslaggevend dat je er misschien wel het leven van je kindje mee redt… Door bijv in het ziekenhuis te bevallen met een specialist die klaarstaat. Dan maar de kans op een hoop onrust voor iets kleins…dat risico is voor ons onaanvaardbaar dus gaan we toch voor die echo.
Ik zou als ik jou was gewoon nog even wachten met zo’n beslissing.
Misschien dat je tegen die tijd er weer heel anders over denkt.
Wil je de termijnecho wel doen?
Ik begrijp je bezwaren al heb ik ze zelf niet gehad.
@Flier wrote:
Aan de ene kant is het natuurlijk een gewoon medisch onderzoek, stel er wordt iets gevonden waarvoor je perse in het zkh moet bevallen.
Dit was voor mij de belangrijkste reden om het toch te doen. Als je bang bent dat je je onnodig zorgen gaat maken, dan zou ik voor het onderzoek duidelijk aan de echoscopiste en de verloskundige dat je alleen wilt weten als ze iets gevonden hebben waarvoor je in het ziekenhuis moet bevallen en dat je de rest niet wil weten.
Bij onze zoon hebben we ook erg getwijfeld. Maar omdat ik heel graag thuis wilde bevallen, vond ik het toch ook fijn om te weten dat er geen risico vooraf zou zijn. Dus toch de 20 weken echo, om zo te zien of er toch toen al een reden was om in het zkh te bevallen.
En deze keer wilde ik echt perse weten welk geslacht ons kindje heeft, dus sowieso wel gedaan. Maar ook nu wil ik weer graag thuis bevallen, en vind ik het wel fijn te weten dat dat ook mag.
Oh, en de reacties van anderen moet je je niks van aantrekken. Wat je ook doet of niet doet, er zijn altijd mensen die commentaar hebben, dat is nou eenmaal zo als je zwanger bent, dus als je daar rekening mee moet houden…
Bedankt voor de reacties! we hebben inderdaad nog wel even tijd om er over na te denken gelukkig. Heb wel al een termijnecho, en over 2 week weer een echo. Maar t gaat me echt over vinden van afwijkingen…
Sopje, dat is inderdaad een optie…
hier dus juist wel de 20 weken echo laten doen, juist vanwege dat ‘als je weet dat het nodig is kan je op de juiste plek bevallen’ aspect.
Bij een kindje met een schisis, bijv. in een zhuis met een schisisteam.
Zodat je direct op de goeie plek bent. Afhankelijk van de mate van is het bijv. ook bij schisis kindjes mogelijk om borstvoeding te geven… dit zou ik dan wel willen proberen en als je dan op een plek zit met een specialistisch team… en als het veel erger is en borstvoeding geen optie, dan zit je toch ook met speciale flessen etc.
Of een te opereren hartafwijking.
Nee wij kozen in dat opzicht voor veilig: je kan het maar weten en voor zover mogelijk voorbereid zijn.
Nu ben ik wel blij dat wij 3x (bij de oudste was de 20 weken echo nog geen standaard) een goeie 20 weken echo hebben gehad, zonder bijzonderheden :thumbup: .
Het risico dat ik door het niet doen van een 20-wekenecho het leven van je kind in gevaar kan brengen omdat je niet in het (juiste) ziekenhuis bevalt, hoe klein de kans ook is, vind ik zwaarder wegen dan het risico dat ik door een 20-wekenecho onnodig ongerust wordt gemaakt.
Wat ben ik blij dat jij deze Topic heb geopend Flier.
Ik weet het ook niet goed of ik het zou doen ja of nee. Manlief zou het wel doen. Maar die zegt dan wel: ook jij moet er helemaal achter staan. Ik wil je niet dwingen.
Ik vindt het erg lastig. De nadelen en voordelen zijn allemaal evenveel (om het maar zo te zeggen).
Lastig, lastig, lastig. 
Een beetje (of een boel) onrust tijdens je zwangerschap staat toch niet in verhouding tot een kindje wat in het ergste geval misschien wel overlijdt…?!
Ik vind dat nou niet echt ‘evenveel voor als nadelen’.
Dat ligt dus per persoon zo verschillend.
:eh: nou ja, daar snap ik echt niets van.
Tja ik kan je eigenlijk alleen mijn eigen ervaring vertellen.
Bij de eerste hebben we bewust gekozen om geen 20 weken echo te doen, eigenlijk om de redenen die jij noemde.
Rond de 30ste week kreeg ik het alleen spaans benauwd dat er toch iets mis was en ik kon mezelf wel voor de kop slaan dat ik geen 20 weken echo heb gedaan. We hebben nog wel een pretecho laten maken en omdat dat niet zo soepel ging mocht ik nog 2 keer terug komen. Wat zij toen nog kon zien zag er goed uit en we hebben uiteindelijk een gezonde dochter gekregen.
Nu hebben we bewust wel voor een 20 weken echo gekozen, helemaal omdat ik een schildklierafwijking heb en er een grotere kans bestaat op afwijkingen.
Als ik het over mocht doen dan zou ik bij de eerste zeker WEL kiezen voor een 20 weken echo om de redenen die Lune zegt. Tegenwoordig kunnen ze heel veel zelfs voor de geboorte mocht er iets mis zijn, plus dat je dan vaak extra controles krijgt.
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal
Ik vraag me af of het vaak voorkomt dat tgv een afwijking die gevonden is via de 20 weken echo, een kindje komt te overlijden vlak na de geboorte, en of ze dit voor kunnen zijn.
Daarnaast is, als de 20 weken echo goed is, het niet per direct zo dat je kindje geen afwijkingen kan hebben, en dus geen garantie dat het ook vertrouwd is thuis te bevallen. Er kunnen immers net zo goed afwijkingen zijn, of complicaties optreden.
Maar… zit nog wel in dubio…
Ik zou het juist wel doen. Wij hebben wel de 20 weken echo laten doen. Nu dacht mijn verloskundige dat de baby een scheur in het middenrif zou hebben. Ik ben dus doorgestuurd zodat ze in het ziekenhuis, met betere apparatuur, goed konden zien of dat dat klopte of niet.
Nu bleek ons kindje geen scheur in het middenrif te hebben, maar een longsekwester. Dat is een extra stukje longweefsel die er dus eigenlijk niet hoorde te zitten. Een foutje van de natuur. Nu kon het alle kanten op gaan met dat stukje longweefsel. Als het groter werd en het hartje en longen in verdrukking kwamen, moest er ingegrepen worden. Werd er niet ingegrepen dan kon de baby overlijden. Werd het kleiner, was dat alleen gunstiger en hoefde er misschien na de bevalling ingegrepen te worden.
Ik bleef onder controlle van het ZH en bij elke echo was er te zien dat het steeds kleiner werd gelukkig.
Ik wil hier alleen mee zeggen dat als ze iets vinden met die echo, dat je niet altijd voor de keus komt te staan om de zwangerschap af te breken. Als wij dit niet geweten hadden en het sekwester werd steeds groter, overleed ons kindje. Nu ze het gezien hebben bij de 20 weken echo konden ze er iets aan doen als het groter werd.
Ik zou dus zeker die 20 weken echo doen.
En buiten dat weet ik nu ook dat ik in het ziekenhuis moet bevallen en mocht de baby bv zuurstof nodig hebben na de bevalling dan weten de artsen iig wat er aan de hand is. En staan ze gelijk klaar.
Hier ook heel bewust voor de 20 weken echo gekozen. Maar nu met 35 weken krijg ik straks nog een liggingsecho, ook nu kreeg ik weer de vraag “wil je het weten als er iets is”. Ons stellige antwoord is “ja”. Ik heb bijna een voldragen kindje, natuurlijk dat dit kindje gewoon komt. Maar mocht er iets mis zijn, ben ik liever in het ziekenhuis of zelfs een gespecialiseerd ziekenhuis om ons kindje alle kansen te geven…
@Lune wrote:
Ik herken het wel, maar voor ons is toch doorslaggevend dat je er misschien wel het leven van je kindje mee redt… Door bijv in het ziekenhuis te bevallen met een specialist die klaarstaat. Dan maar de kans op een hoop onrust voor iets kleins…dat risico is voor ons onaanvaardbaar dus gaan we toch voor die echo.
Die dus, dat was voor ons ook de reden. Er kunnen misschien voorbereidingen getroffen worden op dat wat komen gaat. Enne…het was allemaal prima, dus was het ook gewoon genieten van die hele uitgebreide echo.
Ik snap je overwegingen wel hoor. Jullie zijn de enigen die die beslissing uiteindelijk kunnen maken. Ik kan je hier alleen vertellen wat voor ons de overwegingen zijn geweest om wel voor de 20 weken echo te kiezen.
Wij hebben de combinatietest overigens afgeslagen. De 20 weken echo hebben wij wel gedaan. Niet om de zwangerschap af te breken, mocht er iets niet levensbedreigends “mis” zijn (en mis tussen aanhalingstekens, want wat is mis he, dat is ook al voor iedereen verschillend), maar wel om voorbereid te zijn voor de bevalling en het leven wat daarna komt (en dus de dingen die je op voorhand zou kunnen regelen om het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken als je pas bevallen bent) in het geval van een kindje wat een beetje of een heleboel extra zorg nodig zal hebben.
Je bouwt hiermee naar mijn idee toch een klein stukje veiligheid voor je kindje en voor jezelf in. Ja, inderdaad, je zwangerschap zal wellicht niet meer “onbezorgd” zijn als je eenmaal weet dat er een kindje met speciale behoeften gaat komen, maar hoe onbezorgd is die als je niet weet of het kindje in je buik “gezond” is?
Nogmaals, dit is puur een opsomming van zaken die wij in onze overwegingen hebben laten meetellen.
Succes met het nemen van jullie beslissing! Welke je ook kiest, zolang jullie er beiden achter staan, is het voor jullie de juiste beslissing.
Flier, ik snap je keuze, wil je alleen wel even op het feit wijzen dat sommige afwijkingen die met een 20 weken echo te zien zijn, nog te behandelen zijn, terwijl als je ze laat voor wat het is, je een kans van 0% overlevingskans kunt hebben. Niet dat ik je bang wil maken, maar wil het volgende verhaal wel met je delen.
Een goede kennis van ons, kwam er met de 20 weken echo achter dat het middenrif van haar ongeboren dochtertje niet goed ontwikkeld was. Hierdoor zat de lever op de plek waar de longen behoorden te zitten. Dit had als gevolg dat de longetjes daardoor niet goed konden rijpen waardoor zonder ingrijpen het kindje na de geboorte 0% overlevingskans zou hebben.
Het kindje is toen met nieuwe technieken in België in de baarmoeder geopereerd waarbij er daarna een 40% slagingskans was. Helaas behoorde dit kindje tot de andere 60% en heeft dit kindje het na de geboorte niet gered. De moeder is was achteraf wel heel blij dat zij alles heeft kunnen doen wat in hun macht lag om de kansen te vergroten, het heeft haar heel erg geholpen bij het verwerkingsproces. Zo is er natuurlijk ook nog die 40% die het daardoor wel gered heeft. Er zijn naast deze afwijking meerdere afwijkingen die al in de zwangerschap behandeld kunnen worden of waarbij bijvoorbeeld een bevalling op voorhand al extra zorg krijgt juist door de wetenschap van wat er aan de hand is en om de kansen voor het kind zo optimaal mogelijk te maken.
Ik weet dit is een horrorverhaal, maar dacht ik vertel je dit zodat je ook dit soort ervaringen (gelukkig komt het maar zelden voor) toch mee kunt nemen in je besluit. Enerzijds zou ik me niet laten leiden door angst, maar persoonlijk lijkt het me vreslijk als je iets had kunnen doen, maar het uit onwetendheid niet kon doen omdat je het niet wilde weten.