Zo voelt het heden en de toekomst…
Ik heb al meerdere malen geprobeerd om mijn gevoel hier op te schrijven, maar nooit vnd ik de juiste woorden.
Aangemoedigd door een kokvriendinnetje doe ik het nu toch maar.
Wij proberen al ruim een jaar zwanger te worden van een 2e kindje. In mijn topic was ik de eerste die aangaf voor een 2e (voor sommigen 3e) kindje te willen gaan. Maar ik sta nog met lege handen, en zij zijn zwanger, of al bevallen…
Het doet pijn, ik ben jaloers en verward.
We zijn 2 mk’s verder en zijn nu beland in de medische molen. Vorige week bloed laten prikken en in januari krijg ik een hsg.
Gyn wist nog te vertellen dat een traject wel 3 jaar kan duren.
Het maakt me vreselijk onzeker en mijn humeur lijdt er ook onder. En dat is natuurlijk ook niet goed voor je relatie.
Zijn er meer die nu op hetzelfde punt zijn?
Geen ervaring mee maar wil je wel sterkte wensen!
Dank je…
@Joos wrote:
Zo voelt het heden en de toekomst…
Het doet pijn, ik ben jaloers en verward.
Het maakt me vreselijk onzeker en mijn humeur lijdt er ook onder. En dat is natuurlijk ook niet goed voor je relatie.
Zijn er meer die nu op hetzelfde punt zijn?
ik ken het gevoel, wij hebben ook een lange weg gehad.
heel langzaam lijdt je humeur eronder, dat heb je zelf bijna niet in de gaten.
steeds weer die steek, als iemand aankondigt dat ie zwanger is…
niets om me heen interesseerde me meer, verjaardagen of gelegenheden vermijde ik liever.
maar het is goed gekomen en m
n omgeving hebben me zien veranderen<br /> mn oude ik is weer terug aan het komen.het is makkelijk te zeggen dat het goed komt, dat zeiden ze tegen mij ook altijd, gek werd ik ervan!
probeer wel positief te blijven, zeker voor je kleine wonder die je al heb
schrijf hier maar van je af, misschien helpt het (het heeft mij altijd wel geholpen)
ik dacht toen dat ik de enige was met zulke gevoelens, maar zo zie je dat er heel veel meiden met hetzelfde probleem zitten
het is een manier van hoe je reageert.
ik hoop voor je dat het iets sneller gaat dan 3 jaar
:-* :-* :-* :-* :-* :-* :-*
Gefeliciteerd met jouw zwangerschap!
Heel herkenbaar wat je schrijft! Verjaardagen etc…I couldn’t care less!
Ik probeer wel zo vrolijk mogelijk over te komen, maar het kost echt steeds meer moeite.
thanks :inlove:
ben je al wel bezig met onderzoeken, zaadanalyse etc…
Oww lieffie,
Ik kan mij voorstellen zo’n zwart gat… en de “gezellige” dagen maken dat gat nog even groter. Bah.
Het enige wat ik je kan vertellen dat een MMM traject geen 3 jaar hoeft te duren. Het zal nog best lang zijn, voor je gevoel is iedere maand teveel, maar het kan echt sneller dus staar je niet blind op die drie jaar… Wie weet helpt dat een beetje!
Succes!
Schaap, De eerste onderzoeken zijn geweest, maar ik heb daar nog geen uitslag van. Dat krijgen we in januari, als ik ook de hsg krijg. Ik moet bellen voor een afspraak zodra ik ongesteld word. Zaadonderzoek is ook begin januari.
We hebben bewezen dat we een gezond kindje kunnen krijgen, dus ik verwacht eigenlijk dat er niet veel uit die onderzoeken komt.
Mijn bevalling was erg zwaar en daarna heb ik een spiraal gehad die via de baarmoedermond zelf weer naar buiten kwam. Ik ben daardoor bang voor beschadigingen.
Gabby, bedankt voor het medeleven. Elke maand is er inderdaad één te veel. Jij trouwens ook gefeliciteerd! Wat leuk zo vlak voor de kerst. Je hebt vast lopen stralen!
Joos heel herkenbaar hoor je gevoel. :hug:
Ook dit heb ik mogen ervaren wat voor rottijd het is als het zwanger worden maar niet lukt.
Ik heb het zelfs zo erg gehad dat dit zelfs bijne een vriendschap heeft gekost met een hele goede vriednin van mij. Ik was zo jaloers toen zij zwanger raakte en ik nog steeds niet.
Maar we zijn in feb 2007 voor het eerst naar de gyn gegaan (was al sinds juli 2005 gestopt met de pil) en in december 2007 raakte ik dan eindelijk zwanger van ons prinsje. Wel dmv iui maar ik ben blij dat we die kans hebben gekregen.
Ook nu zijn we weer in de mmm beland ivm met een 2e kindjeswens. En oh ik kan nog steeds jaloers worden op mensen die spontaan zwanger worden.
Ik wil je wel heel veel succes wensen en een hele dikke knuffel geven. Het is geen makkelijke tijd die je doorgaat maar ik hoop wel dat de mmm heel positief voor jullie uit gaat pakken.
Dikke zoen!
heej meis,
hier ook heel herkenbaar hoor! Het enige dat me op de been houdt is mn mooie moppie die ik al heb en daar probeer ik zoveel mogelijk van te genieten. Maar toen ze vorig jaar in een afgrijselijke fase zat merkte ik pas hoe slecht het met mij ging.
Wij wachten nu al 2,5 jaar op een nieuw wondertje, medisch gezien is er niets gevonden waardoor het niet zou lukken, dus dat werkt ook niet opbeurend.
Gelukkig vond de gyn het wel goed om met IUI te gaan beginnen. Dit heeft door mn eigen keuze nog een half jaar geduurd voor we daaraan begonnen, had zoiets van…het kan wel, dus we gaan het nog proberen.
Begin december begonnen met de IUI en wat doet mn lijf…maakt TEVEEL eitjes aan :wall: (moest hormonen spuiten), waardoor de poging weer werd gestaakt.
Allemaal best frusti idd.
Het enige wat ik je mee kan geven is…probeer positief te blijven en blijf praten. Als mensen om je heen het weten hoe je je voelt zullen ze meer om je kunnen denken en het ook niet gek vinden als je even geen zin hebt om vrolijk te doen of leuk te reageren als ze zwanger zijn.
De vrienden om me heen zijn echt stuk voor stuk schatten, vertelden mij 1 op 1 dat ze zwanger zijn/waren en daardoor heb je de tijd en gelegenheid om op je eigen manier het te verwerken. Ik vind het altijd heel fijn voor ze, vond het moeilijker om ze weer met zo’n klein moppie te zien en er mee te knuffelen. Gelukkig houden ze hier ook zoveel mogelijk rekening mee.
Enne…die mmm hoeft idd geen 3 jaar te duren hoor :naughty: Het is maar net hoe snel jij achter elkaar de afspraken plant en hoe regelmatig je cyclus is. Bij mij waren we begonnen in december met de eerste afspraken, in april waren we klaar (de hsg zag ik erg tegenop dus die had ik uitgesteld en uitgesteld, stelde voor mij niets voor achteraf), daarna dus zelf gewacht tot ik toe was aan de eerste IUI, maar als het voor jou allemaal sneller achter elkaar kan, dan gewoon lekker doen.
Heel veel sterkte meis, de enige die kan helpen ben je zelf…wij zijn er voor de knuffels!! :hug: :-*
Zoals de andere dames ook al aangeven het ‘kan’ 3 jaar duren en dat is dan 3 hele lange jaren! Maar soms speelt het geluk mee en duurt het korter. Probeer je daaraan ook vast te houden. Probeer positieve kanten te blijven zien, die zijn er. Hoe ellendig het ook is dat het ziekenhuis een handje moet helpen, ze zijn er ook OM te helpen en een stukje van de last te dragen. Bv het zoeken naar een mogelijke oorzaak die misschien wel (relatief) eenvoudig te verhelpen is. Elke stap voorwaarts is er 1! :thumbup:
Enneuh wat ook niet onbelangrijk is, je MAG je er ellendig onder voelen. Je hoort zo vaak; je hebt er al 1, sommigen krijgen er geeneens 1 etc etc. En hoeveel waarheid daar ook inzit het lijkt dan soms net alsof je geen wens voor een tweede kindje mag hebben. Maar ook dat mag! Die wens doet in niets onder voor de wens voor een eerste kindje.
Soms een baaldag inlassen is dan best prettig. En goeie afspraken thuis maken over dingen als verjaardagen. Er is niets ergs aan als je soms maar voor bv een uurtje wilt gaan (koffie gebak, kadootje droppen en pleite 
) je hebt er nl alleen jezelf maar mee als je toch lang wilt blijven. En als je partner wel langer wil blijven, ook prima! Zolang je dan maar weet dat je na dat uurtje weer naar huis kunt.
Als je zelf af en toe maar bij jezelf merkt dat je behalve baaldagen ook nog steeds dagen kunt hebben van genieten, en waar dat dan ook van is, dan houd je de energie om door te gaan. Succes en hopelijk ook echt binenn de 3 jaren die ze ‘voorspellen’!
@Joos wrote:
Schaap, De eerste onderzoeken zijn geweest, maar ik heb daar nog geen uitslag van. Dat krijgen we in januari, als ik ook de hsg krijg. Ik moet bellen voor een afspraak zodra ik ongesteld word. Zaadonderzoek is ook begin januari.
We hebben bewezen dat we een gezond kindje kunnen krijgen, dus ik verwacht eigenlijk dat er niet veel uit die onderzoeken komt.
Mijn bevalling was erg zwaar en daarna heb ik een spiraal gehad die via de baarmoedermond zelf weer naar buiten kwam. Ik ben daardoor bang voor beschadigingen.
je bent in ieder geval al een heel end op weg :thumbup:
:-* :-* :-*
Heel herkenbaar hoor! :shifty: Ik heb dan nog wel geen kindje maar was ook al ruim een jaar bezig…Na een jaar ben ik vanwege omstandigheden weer aan de pil gegaan…(te lang verhaal) nu weer gestopt…wacht het nu volgende week af…als ik dan weer ongesteld wordt, neem ik ook de stap naar de ha… wil gewoon weten of alles wel goed zit…ben al een paar keer eerder voor langere tijd gestopt met de pil en dat mocht ook niet baten 
Meid, gewoon hier van je afschrijven…er zijn genoeg meiden die weten hoe je je voelt en die naar je willen luisteren! :-*
Wat een schatten zijn jullie! Ik zit dit echt allemaal met tranen in mijn ogen te lezen. Wat een herkenning…
Vandaag kreeg ik nog weer de vraag of we al aan een tweede kindje dachten, want ja…J is ook al bijna 2. Grrrr mensen hebben echt geen flauw benul wat zo’n opmerking met je kan doen.
Rhiannon, volgens mij kan jij ook wel een knuffel gebruiken :hug: En dan nog zo’n bemoedigend verhaal schrijven. Ontzettend bedankt! Fijn om te lezen dat ik me ellendig mag voelen!
Elmo, voor de kleine blijf je ook door gaan hè. J geeft mij ook erg veel kracht. Vandaag was hij ziek. Ik heb uren met hem op de bank gelegen, heerlijk.
Wat balen van die drie eitjes! Je wil zo graag, en dan gaat het niet door vanwege een protocol. Dat protocol snap ik ook wel, maar toch… Ik denk dat ik stiekem toch even mijn best zou hebben gedaan :oops:
Krabje wat erg dat een vriendschap kapot gaat door een mooie wens. Eén van mijn vriendinnen wordt al zwanger als haar onderbroek naast die van haar vriend op de waslijn hangt (Ze leest vast mee, en dan herkent ze zichzelf wel). Een andere gaat binnenkort ook voor een tweede. Ik ben wel heel bang hoe dat zal gaan. Ik zie haar dagelijks. Maar ik gun het haar ook van harte omdat het voor haar en haar vrouw ook niet van zelfsprekend is.
Belly jij ook heel veel sterkte. Ik duim voor je dat je volgende week de stap niet hoeft te zetten. Ben je al eerder bij een gyn geweest?
:hug: :hug: knuffie voor jou meid. Verder even geen woorden 
:-* :-*
Hi Joos,
Nee ben nog niet eerder bij de Gyn geweest. Ik ga nu ook eerst om mezelf te laten onderzoeken of alles wel goed zit bij mij. Als we daar het antwoord op hebben gaat hub waarschijnlijk ook.Die heeft er momenteel moeite mee om eraan te denken dat hij zijn zaadjes moet inleveren :mrgreen:
Ik heb ook echt geen idee wat ik verwachten :think: Maar wilde je gewoon even laten weten dat je er niet alleen voor staat! :-*
:mrgreen: Mijn vriend staat ook niet echt te springen, maar gelukkig doet hij het wel gewoon.
Hij moet ook niet zeuren, ik lig straks weer met mijn benen wijd in die stoel :?
Nog een weekje wachten hè.
Ja en een week heeft nog nooit zo lang geduurd :roll:
Ik weet precies hoe jij je voelt meid. Na een jaar bezig zijn nog geen zwangerschap in zicht. Naar de Ha die me eerst niet wilde doorsturen maar na veel aandringen gelukkig wel gelukt. daarna in de mm terecht gekomen waar ze er achterkwamen dat ik ongeveer 6 eisprongen in het jaar heb. Dus hormonen gekregen :roll: , daarna een mk. gelukkig door die leuke hormoontjes nu een prachtige dochter. Mijn traject was ongeveer een jaar in de mm dus dat valt erg mee, alhoewel het erg lang is als je er middenin zit.
Maar wat een pij had ik als ik iemand zag die “zomaar” zwanger werd. Ik heb aardig wat traantjes weggepinkt.
Ik duim voor je voor de uitslag!
:hug: :hug: :hug:
Ik hoop zo dat de ha mij serieus gaat nemen en me ook daadwerkelijk door stuurt voor verdere onderzoeken. Ik wil gewoon weten waar ik nu sta.
Wil meteen even van de gelegenheid gebruik maken om ook in dit topic(hoop niet dat je het erg vindt Joos) hier iedereen een fijne jaarwisseling toe te wensen en laat 2010 voor ons allemaal een vruchtbaar jaar worden!
:-*