Ik kan er niet over uit.
Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik zoveel driftbuien, was ik wantrouwig tegenover alles en iedereen, en had ik echt constant ruzie. Uiteindelijk was daardoor ook de relatie met mijn collega’s zo slecht geworden dat de sfeer op mijn werk na mijn verlof onherstelbaar beschadigd was. Ik heb dus een nieuwe baan moeten zoeken.
gelukkig heb ik een hele lieve en geduldige man enheel erg goede vrienden die ik niet ben verloren.
Nu ben ik zwanger van de tweede en ik had mij deze keer voorgenomen (door schade en schande wijs geworden) het niet zover te laten komen. Maar weer merk ik dat ik kwaad ben op de hele wereld en dat ik overgevoelig op alles reageer. Ik huil wat af!! Mijn man was vrijdag helemaal verbaasd bij thuiskomst dat ik hem die dag niet huilend had opgebeld, dat was eigenlijk een standaard ritueel geworden tijdens een gewone werkdag :oops: :shock:
Tijdens zulke buien weet ik diep van binnen dat ik overdrijf en dat de dingen niet zo erg, heftig en zwart-wit zijn als dat ik ze zie. Maar ik kan het niet tegenhouden de emoties zijn zo sterk dat ik het eruit moet gooien.
Zelfs mijn dochtertje ziet haar moeder nu regelmatig huilen en ik schiet ook vaak uit mijn slof tegen haar :oops:
Uit ervaring weet ik dat die buien na de bevalling langzaam aan minder heftig worden, en gelukkig moet ik binnenkort gaan bevallen. Maar ik verbaas mij er wel over.
Dat je gezonde verstand het volledig af moet leggen tegenover de hormonen.
Ik herken het niet in die mate (gelukkig)!
:hug: voor jou, hopelijk beval je snel en ben je er weer vanaf!
Oooh arme jij! Jij hebt het wel erg zeg! :hug:
Had je je collega’s wel gewaarschuwd van tevoren? Bordje op je buro/kantoor: “9 maanden ontoerekeningsvatbaar” ? 
Zelf heb ik daar weinig of geen last van.Niet sjachie, geen poetsdrang (hád ik dat maar eens :think: ), alleen wat meer emo.
Voor de rest ben ik eigenlijk in een walgelijk goed humeur, over het algemeen :mrgreen: Maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik nu ein-de-lijk weer zwanger ben 8)
och jee dat is wel erg ja. ik heb wel die buien gehad ja ook na mijn bevalling ik had gehoopt dat het over zou zijn na de bevalling, maar toen beep een week oud was zei ik tegen vriend. Pak je spullen maar ik wil zonder je verder haha. Kregen we ruzie dat ik ook met dingen ging gooien en zo. Dat was een heel erg heftige geen idee waar het over ging. Ook tijdens de zwangerschap is er wel wat gesneuveld in een woede aanval.
Al met al heeft het nog een jaar na de bevalling geduurd voordat ik me een beetje de oude voelde. Psychisch dan he. Maar ik had het niet dagelijks dat vind ik wel erg hoor. Nog even en dan zit het er op en er is ook niet veel tegen te doen he. Tenminste als dat zo zou zijn dan houd ik me aanbevolen.
Wat fijn dat je een omgeving hebt die je zo steunt petje af voor je man. Mijn vriend vond het heel erg als ik hem overstuur belde op zijn werk en wist dan echt niet zo goed hoe hij me kon helpen. Ik wilde ook alleen maar ruzie maken, maar dit was dus na de bevalling. Succes :hug: en dat je een goede bevalling mag hebben en een gezonde beep.
Oh jane, jij had het dus ook zo erg!
Ik ben momenteel ook ontevreden over mijn relatie, ik erger mij echt aan alles. Zelfs het feit dat ik hem af en toe (in mijn ogen-oren) veel te luidruchtig hoor ademhalen of het kauwen van zijn eten kan mijn bloeddruk al tot enorme hoogten krijgen. Terwijl ik toch echt voor mijn zwangerschap dolgelukkig met mijn man was.
Ik wacht dus geduldig mijn bevalling af ik weet dat het over gaat.
En het is inderdaad erg vervelend voor mij, maar ik geloof dat mijn man het nog veel zwaarder heeft op het moment.
Bedankt voor jullie reacties (zeker weten dat ik alweer nijdig en troosteloos zou zijn geworden als ik nog geen reactie had gekregen :oops: ), ik wens jullie een fijne en vooral vredige zwangerschap toe hoor. En een voorspoedige bevalling.
Alyt, jij en ik zijn dus vrijwel gelijk uitgerekend…de laatste loodjes… nog even doorzetten.