Hoi Allemaal,
Ik was benieuwd of er op dit forum ook studerende moeders zijn en vraag me af hoe zij het ervaren hun studie te combineren met zwangerschap/moederschap?!
Ik ben zelf namelijk nog student en heb ook nog wel wat jaartjes te gaan, maar de kinderwens kriebelt zo… Hoewel ik weet dat het waarschijnlijk verstandiger is om nog een paar jaar te wachten heb ik soms het gevoel dat ik het niet meer zo lang uit zou willen stellen… Manlief zou liever hebben dat ik eerst afstudeer, maar ziet het soms toch ook wel zitten om snel aan een kindje te beginnen (als het allemaal mag lukken!) Lastig… lastig!
Ben benieuwd naar jullie ervaringen!
Hoi Esther,
Ik ben al lang niet meer studerend, maar ik wil je toch graag advies geven.
Ik raakte zwanger in mijn tweede studiejaar, ongepland. Ik dacht joh dat ronden we wel af, geen probleem. Wat op zich ook redelijk ging. Tot de tweede kwam, die een enorme huilbaby was. Dan kan je niet meer 's avonds studeren als de kleine slaapt… de kleine slaapt nl niet, en je hebt een chronisch tekort aan slaap dus de energie ontbreekt ook nog.
Ik denk dat het best mogelijk is, maar je kunt niet voorspellen hoe alles gaat. Misschien mis je al vanalles tijdens je zwangerschap, omdat het zwaarder is als verwacht, misschien krijg je wel een kindje dat heel veel huilt. Misschien heb jij wel veel meer moeite de zorg voor je kindje uit handen te geven als dat je verwacht had. Zo kon ik het echt niet over mijn hart verkrijgen fulltime stage te gaan lopen en mn kind dus heel de week nauwelijks te zien.
Echt, als je de keuze hebt, maak je studie gewoon lekker af. Het lijkt misschien nog heel lang te duren, maar geniet van de tijd die jullie nu samen hebben, maak nog die droomreis wat er misschien niet meer van komt als er kindjes zijn en rond gewoon je studie af.
Mij is het tot op de dag van vandaag niet meer gelukt…Toen ik stopte dacht ik dat rond ik wel ‘even’ af als de kinderen naar school gaan, maar met een kind dat veel aandacht en structuur nodig heeft durf ik het nog steeds niet aan om hem naar oppas/bso te sturen.
Ik hoop dat ik ooit de kans nog krijg want ik wil heel graag…
Ik studeer/ werk en ben alleenstaande moeder.
Dus JA het kan…
Ideaal??? nee…
Als jij je wens wilt nastreven dan moet je daarvoor gaan, mijn keus om te gaan studeren kwam pas toen ik alleen kwam te staan met mn dochter.
Dus daar ook bewust voor gegaan.
Een ander kan voor jouw geen keus maken, ik zeg altijd wel het is kei-hard werken.
Maar dat geldt voor alles.
Maak de keus die jouw/ jullie gelukkig maakt!!
Ik zou alles heel geod tegen elkaar afwegen. Een kindje is een hele verantwoording en je weet van te voren niet hoe het gaat lopen natuurlijk. zals Lune al schrifjt het kan best zijn dat het een huilbaby is. Ik zou als je er voor gaat ook een plan b opstellen…
Stel je kunt toch niet terug gaan studeren hoe gaan jullie het dan doen?
succes, een kindje is wel :inlove:
Hier nog een studerende/werkende mama…
Ik denk dat het zeker niet onmogelijk is, maar dat je over een ijzersterke motivatie moet beschikken om je studie te kunnen afronden met een kind.
Wat Pooh ook al schreef, maak de keuze die voor jullie goed voelt!
Maar ik heb zo het vermoeden dat je mijn verhaal al kent :mrgreen: (correct me if I’m wrong!)
Hoi
Ik kreeg een verassingskindje tijdens mijn opleiding.
wat ik zeg is waar een wil is, is een weg. Maar ik vind dat er tijdens een opleiding wel een grote maar bijzit.
sowieso kreeg ik zware bekkeninstabiliteit, dus werd voor mijn verlof naar school gaan al een hele opgave, wel volgehouden. tijdens je verlof mis je veel, ik ben toen niet naar school geweest, ik heb het zo kunnen regelen dat ik de aantekeningen van colleges van een klasgenoot kreeg en na mijn verlof heb ik de gemiste toetsen gemaakt, deze heb ik gelukkig gehaald, hier heb ik wel een paar extra dingen voor moeten doen om mijn studiebelastende uren te halen.
toen mijn zoontje er eenmaal was, moest ik nog veel verslagen maken en mijn afstudeerscriptie maken. mijn zoontje huilde 16 uur op een dag en slapen zat er bijna niet in. ik moet zeggen zonder de hulp van mijn moeder, die af en toe hem op kwam halen, dat ik bij kon komen en kon werken weet ik niet of ik het had volgehouden.
(ik heb verlening gehad van 6 maanden van de opleiding, ik wilde tijdens mijn verlof namelijk heel veel opdrachten gaan doen, maar daar staat je hoofd echt niet na)
je moet wel doorzettingsvermogen hebben en je weet inderdaad niet hoe je kindje is.
een achterban is ook wel fijn, zeker tijdens examenstress.
succes met het maken van je beslissing.
@Tinkerbell wrote:
Maar ik heb zo het vermoeden dat je mijn verhaal al kent :mrgreen: (correct me if I’m wrong!)
Hahaha dit meen je niet… :shock:
:mrgreen: ik denk idd dat ik je verhaal wel ken (te zien aan de geboortedatum van dochter L.), hihi dit is daarom wel weer erg toevallig 
Maareh even terug ontopic, sowieso wil ik nog wel minimaal een jaar wachten eigenlijk, maargoed dan ben ik dus nog aan het studeren al is het einde dan al wat meer in zicht! Misschien dat ik zo tegen het einde van mn studie kan stoppen met de pil, want je weet nooit hoe lang het dan nog zal duren voor het raak is…
Off-topic :mrgreen: gezellig!
Dat lijkt me zowiezo al slimmer, eraan beginnen als het einde van de studie een beetje in zicht is.
Ik zat drie weken na de geboorte alweer aan de tentamens, best heftig hoor, maar allemaal wel gehaald.
Ik vond zelf het moeilijkste dat ik zoveel weg was van mn kindje(s), dan heb je een kindje en moet je zoveel missen. Ik moest studeren, ik moest ook werken om rond te kunnen komen… Daar had ik zelf nooit voor gekozen. Ik ben nu dan ook heel blij thuis te kunnen blijven voor de kinderen en dat wist ik eigenlijk vantevoren al wel, dat dat is wat ik graag wilde.
Hier nog een studerende moeder. De eerste kwam begin tweede jaar (Ik was ‘de zwangere met propedeuse’. De tweede kwam in het derde jaar. En ik zit nu in het laatste jaar van mijn opleiding.
Je hebt een hoop doorzettingsvermogen nodig! Een kinderdagverblijf, en het liefst een man die het geld verdiend want als je er ook nog bij moet werken en geldzorgen hebt dan wordt het nog veel zwaarder.
Op de hogeschool/universiteit houden ze geen rekening met kleine kindjes, en in mijn geval op stages ook niet.
Maar, alle nadelen in aanmerking genomen, belangrijk is, altijd: Volg je hart!