Ik ben heel gelukkig, want ik ben zwanger (schijnt, ik ben nog beetje bang om het echt te geloven). Nog maar heel pril (waarschijnlijk, binnenkort een echo voor de zekerheid). En ik wil niet klagen en me druk maken… maar ik zit ergens mee.
Ik heb echt een bolle buik bovenin, ik lijk wel een vochtvreter ofzo. En aangezien alles nog heel pril is wil ik eigenlijk even stilhouden op mijn werk enzo dat ik zwanger ben. Maarja, ik draag altijd aansluitende kleding dus in gewaden gaan lopen valt nogal op (i.v.m. oplettende collega’s). Maar mijn broeken zitten gewoon echt te strak. Positiekleding lijkt me nogal opvallend, trainigsbroeken op mijn werk is geen optie. Hoe hebben jullie dat gedaan?
Met hoeveel weken hebben jullie het blijde nieuws verteld aan iedereen? De oude vertrouwde 12 weken afgewacht of al eerder om jezelf wat meer lucht en rust te geven? Ik wil niks te vroeg maar ik wil ook gewoon beetje genieten en niet de hele dag met ingehouden buik en net-doen-of-je-niet-moe-bent-hoofd rondlopen.
Dank alvast voor reacties!
Allereerst: gefeliciteerd :mrgreen: !
Ik moet zeggen dat ik er niet zo moeilijk over heb gedaan en zeker niet de 12 weken heb uitgezeten… maar ja… dat ben ik … tevens iemand die de hele wereld vertelt dat het een meisje is en dat ze Nikki gaat heten (erg on-nederlands 
)
Ik ben bij beide zwangerschappen ervanuit gegaan, dat ALS het mis zou gaan, ik helemaal van de wereld van verdriet zou zijn. Dan is het prettig dat je omgeving (familie, vrienden en collega’s) weten wat er aan de hand is en waarom je van slag bent? Ik vond het juist een fijn idee om dan te kunnen rekenen op steun van mijn omgeving.
Maar, iedereen is anders, en ik denk dat het enige juiste is: wat voelt goed voor jou? Als je kiest voor het “geheim houden” dan zal je inderdaad wel je buikje wat moeten verbergen. Gelukkig is het nu wel een modebeeld dat veel shirts en truitjes heeft die dat toelaten… die over de buik vallen zodat het niet direct zichtbaar is dat je buikkie groeit. Trouwens, zwangerschapsbroeken hoeven er zeker niet uit te zien als zwangerschapsbroeken hoor! Je hebt tegenwoordig erg leuke en trendy kleding voor de “dikbuikigen” onder ons! (Mamalicious, Noppies, Queen Mum om maar eens wat te noemen)
Veel succes met beslissen en ik hoop dat je een heerlijke zwangerschap hebt!
Hallo, hier een lotgenoot!
Nou ja, lotgenoot, ik heb meteen wereldkundig gemaakt dat ik positief getest had, ook op mijn werk. Dus met 4 weken wist iedereen het… Nu ben ik 8 en ontkennen heeft weinig zin, ik heb serieus al een buik.
En daar ben ik trots op!!!
Ik vind het heerlijk dat iedereen het weet, dat ik het kan laten zien, en dat ik mijn vermoeide kop niet hoef te verbergen…
Wat houdt je tegen?
En oja, hoe ver ben je? Want als je in mei uitgerekend bent, nodig ik je bij deze uit voor het cluppie van de Mei-mama’s 2009!
hier ook iemand die snel uitbuikt :mrgreen:
ik heb het ook gewoon verteld…
ten 1e was ik bere misselijk daar viel niets aan te verbergen
ten 2e dus dat ik met 6 wk al in zws kleding liep
ten 3e mocht het mis gaan dan kon ik gewoon mezelf zijn en verdrietig zijn…
ik werk op kdv dus is dan erg confronterend he
dit terzijde… GEFELICITEERD met je zwangerschap :inlove:
allereerst gefeliciteerd!!
ik heb het op mijn werk verteld na de 1e goeie echo, en dat was met 8 wkn.
ik was 14 weken toen ik het vertelde. I woonde wel in Spanje dus ik kon mijn buik goed verbergen :lol:
xxxx
Gefeliciteerd.
Bij Lucas heb ik het voor iedereen stil gehouden tot aan 12 weken. Ik droeg zwangerschapsbroeken, want ik kreeg heel vlug een buikje. Het waren jeans broeken en het viel niet eens op dat het zwangerschapsbroeken waren. Daarover dan een gewoon truitje dat kwa model strak zat bovenaan en wat losjes viel over de buik. Kon het best goed comoufleren. :mrgreen:
Van Jade heb ik het deze keer meteen gezegd aan mijn mama, maar voor de rest gezwegen tot 10 weken.
Ik had "geluk"dat de bouwvak vakantie er tussen zat en ik met alleen mannen werk dus heb het hier met 11 weken verteld alleen mijn baas had wel het vermoeden maar ja die is net een half jaar geleden papa geworden.
Had het graag tot volgende week (17 weken) uitgestld maar ja dat kan echt niet want heb al een behoorlijke toeter. deze week wordt namelijk beslist of mijn contract verlengd word…
Bedankt voor jullie reacties en de felicitaties! Ik wil het ook niet perse geheim houden maar voor zover ik weet ben ik 5 weken heen (buik is natuurlijk meer vocht en darmen dan wat anders) en ik dacht altijd dat dat wel erg vroeg was :think: . Maar volgende week krijg ik een echo (gyn wil dat graag omdat er een piepklein vermoeden is dat ik toch al wat weekjes verder ben, al vraag ik het me af) en dan weet ik wat meer. Ik vind het ook beetje eng allemaal aangezien we best een tijd op dit cadeautje gewacht hebben dus ik kan het nauwelijks geloven. Ik zie ook juist voordelen van het wel vertellen zodat ik geen smoezen hoef te gaan verzinnen voor wat dan ook, maar was echt in de overtuiging dat de 12 weken grens voor de meesten als een verstandige grens werd gezien.
Als het niet goed gaat is steun en begrip zeker fijn. En als het wel goed gaat natuurlijk ook. Maar ik wil zeker volgende week even afwachten, de echo. En dan toch mijn man maar overhalen dat het ook leuk is het wat eerder te vertellen (die heeft nooit moeite wat voor zich te houden, maar die loopt ook niet met zijn knoop open de hele tijd )…
Ohja @Muze, ik wacht even met me aanmelden, denk dat het wel mei wordt maar wacht even de echo af . Dan geloof ik het pas echt denk ik 
.
ik begrijp nog steeds niet waarom er soms tot 12 weken gewacht wordt
wij weten nu net 2 uur en 45 minuten … dat we zwanger zijn…
zou het het liefst van de daken schreeuwen…
maarja… nét 2 dagen over tijd… kan nog zoveel mis gaan…
enzovoort…
ik twijfel … wacht volgens mij ook niet 12 weken hoor 
ik weet … doordat ik al bij een gyn…loop dat ik over 3 weken dus al een echo krijg… wellicht doe ik het daarna al
maar mijn pa … mijn ma en haar man en mijn broer weten het al hoor
doen… wat goed voelt denk ik
Wij hebben onze ouders wel meteen ingelicht en de collega die bij mij op de kamer zit had het ook snel door ivm het eten van pepermunt wat ik de vorige twee zwangerschappen ook veel gedaan heb. Ze zag me met een rol aankomen en het eerste wat ze zei was: ben je weer zwanger? :mrgreen:
De rest van de familie en collega’s moet wachten tot na de echo, dat vind ik prettiger. Die worden dus met 9 weken ingelicht. Gelukkig heb ik na volgende week een week vakantie, dus als ik volgende week nog doorkom dan heb ik het gered! Ik vind het ook best pittig, want mijn gewone kleding zit ook alweer behoorlijk strak.
ik heb mn moeder meteen gebeld.
maar de rest wist t ook snel eigenlijk.
t kan altyd mis gaan ( heel jammer maar waar) dus vond ik een grens van aantal weken stellen niet nodig.
plus dat steun bij eventuele teleurstelling ook heel fijn kan zijn , en dan moeten mensen wel weten wat er aan de hand is
Die 12 weken stil houden vind ik eigenlijk heel ouderwerts. Vroeger was hetnog een taboe om te praten ove reen eventuele miskraam, nu niet meer. Ik heb het met 6 weken verteld op m’n werk, met 4 weken al aan beide ouders en met een week of 8 aan onze vrienden.
Al aan leuke overgooi-jurkjes gedacht? Van die prinsessenlijn dingen?
Of vestjes? Wikkeltruitjes? Sjalen?
Shirts en bloezen die onder je borsten nauw sluiten en daaronder los vallen zijn sowieso nog in…dus helemaal niet raar als je die gaat dragen…
Ik ben niet groot en was net weer helemaal bijgetrokken van m’n eerste zwangerschap (die kon ik wel voor me houden tot 12 weken, behalve voor m’n direct collega’s aangezien we een kerstlunch kregen…met gerechten die ik niet mocht…toen wisten ze het meteen met 7 weken).
Bij Eli was het nog wat moeilijker,maar voor de overgrote meerderheid is het gelukt (hoorde later wel de roddels en vermoedens…).
Ik wist het zelf pas later…was al een ruime week overtijd.
5 weken dus. Daarna was het kerst/oud en nieuw,dus weinig collega’s aanwezig en veel vrij. Gelukkig maar want ik was beroeeeeeeeeeeeerd!
T viel verder niemand op dat ik aan de thee zat ipv liters koffie op een dag.
Na de feestdagen had ik toevallig vakantie…een week. Daarna was ik al zo’n 8 weken. Helaas vreselijk beroerd,dus paar keer ziek moeten melden (gebeurt me anders nooooit!).
Met ruim 8 weken VK en even later de echo…bleek al een week verder te zijn…zo weer 1 week erbij dus. 9 weken.
Net als bij Joas bolde m;n buik al erg snel! Dat krijg je als je verder redelijk slank ben…uiteraard was het ook een deel opgezette maag en darmen…
Maar…toch ook echt een buik…bij beide leek t alsof ik de kids echt buiten m’n lichaam droeg en verder gewoon slank bleef. Was zelfs 4 kilo afgevallen waardoor de buik echt duidelijk werd…
Toch nog ff een weekje kleding aanpassen en met documenten voor mn buik lopen in de gang…achter mn bureau was t zo te verbergen.
1 collega vroeg t wel met 6 weken al…die zag me lijkbleek worden en was al dagen kapot…zij heeft t verder stil gehouden.
Na de zoveelste ziekmelding heb ik mn kamergenoten het wel verteld om begrip te houden voor mn vele ziekzijn…ze vonden het ontzettend leuk allemaal.
Na de echo, rond 10 weken ben ik positiekleding gaan dragen en meer losse rokken (dat helpt ook trouwens).
Ik had het nog steeds niemand echt verteld,maar stopte gewoon met verbergen…ineens kwam er spontaan een felicitatie van iemand die eerst uitgebreid naar mn overduidelijke buik keek…
Bleek later dat uit hun kamer er al eerder vermoedens waren,dus ze waren al een beetje op zoek naar aanwijzingen…
Ik heb daarna niemand meer hoeven vertellen…ik groei razendsnel,dus ook bij Eli…