Hoi allemaal,
Bizar om hier weer te komen… een paar maanden geleden heb ik hier nog een berichtje gepost over het feit dat ik zo aan het stressen was over de eerste 12 weken omdat ik eerder een mk had gehad.
Alles leek helemaal goed te gaan totdat bij de 20 weken echo een ernstige afwijking werd geconstateerd. Bij 23 weken en 6 dagen ben ik bevallen van een zoontje :vlinder: .
Nu moet alles weer op gang komen en was ik benieuwd of iemand dit eerder heeft meegemaakt en hoelang het toen duurde voordat je weer een normaal cyclus kreeg. Tenslotte zijn het geen 40 weken geweest en heb ik meteen medicatie gekregen om de borstvoeding te remmen.
Alvast bedankt.
Ik wil je eerst een :hug: geven, het lijkt me erg moeilijk om zo’n keuze te moeten maken. Gefeliciteerd en gecondoleerd met de geboorte van je zoontje.
Ik heb (gelukkig) niet in dezelfde situatie gezeten, maar volgens mij moet je er rekening mee houden dat het wel 6 a 8 weken kan duren voor je ongesteld ga worden. Ook al ben je geen 40 weken zwanger geweest, je hormoonhuishouding moet toch even weer herstellen.
Ik heb beide keren geen borstvoeding gegeven. De eerste keer werd ik na 5,5 week ongesteld. De tweede keer werd ik na 8 a 9 weken ongesteld.
Groetjes Saskia
Druifje, allereerst veel sterkte.
Ik weet dat AnneK hier is bevallen van haar zoon met 19 weken. Dat was in februari. Ze schrijft nu weer mee bij de januari 2010 mama’s.
Druifje, ik ben in oktober 2008 bevallen van 2 zoontjes met 23 weken en 3 dagen.
Ook ik heb gelijk medicatie gehad ivm de borstvoeding. Een week later ben ik ook nog gecurriteerd.
Ik werd ca 5 weken na de bevalling weer ongesteld en had gelijk een cyclus van gemiddeld 27 dagen. Na 3,5 maand was ik weer zwanger en ik ben nu net over de helft.
Het is ontzettend zwaar om het verlies van je kindje te verwerken, heel veel sterkte daarmee…
Als je behoefte hebt, we schrijven met een groep mensen op de volgende hyves: http://verlorenengeltjes.hyves.nl/. We zijn allemaal onze kindjes verloren tussen de 16e en 40e week de zwangerschap. Helaas komen er iedere dag nog nieuwe leden bij. Je hebt hier de ruimte om je gevoel te delen met mensen die het gevoel kennen en foto’s te delen van je engeltje.
hoi,
allereerst gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie zoontje :vlinder:
ook ik heb hetzelfde meegemaakt, in januari van dit jaar. bij mij duurde het 6 weken voordat ik weer ongesteld werd, evenlang als na de ‘gewone’ bevalling na 39 wkn van onze oudste. de gyn adviseerde ons om tenminste 2 á 3 cyclussen te wachten met weer proberen om zwanger te worden om je lichaam tijd te geven om te herstellen.
in ieder geval heel veel sterkte!
:kaars:
Bedankt voor de reacties.
We zien het een beetje als een auto-ongeluk…
Als je een ongeluk hebt gehad is het belangrijk om weer terug in je auto te stappen om te voorkomen dat je nooit meer durft.
Dus we klussen nu op therapeutische basis en als de zwangerschap ervan komt dan is het helemaal top 
.
Hiermee krijgen we ons lieve mannetje niet mee terug maar we kunnen ons gevoelsmatig wel op de toekomst richten want hoe dan ook zullen we door moeten gaan. En het fijne van alles is dat ook bij papa nu het echte vadergevoel losgebarsten is dus de volgende keer zullen we nog meer samen beleven.
Hoi,
Allereerst wil ik jullie ook heel veel sterkte wensen :hug: … het is een echte nachtmerrie waar je in terecht komt 
.
Ik hoop dat jullie het verlies van jullie zoontje een plaatsje kunnen geven in de toekomst :hug: .
Sproetje zei het al; wij hebben ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ik was bijna 20 weken zwanger. Met 17 weken was er een afwijking aan de niertjes te zien en met 19 weken kregen we te horen dat ons kindje geen levenskansen zou hebben. Daarom hebben we ervoor “gekozen” om ons zoontje :vlinder: geboren te laten worden. Hij is geboren op 22 febr. van dit jaar.
Ik heb 3 weken bloedverlies gehad, toen was het een week weg en 4 weken na de bevalling menstrueerde ik weer gewoon. 6 Weken na de bevalling moest ik op nacontrole komen bij de gyn en die heeft via een echo naar mijn baarmoeder gekeken. Alles zag er weer normaal uit en hij zag ook dat ik bijna een eisprong zou krijgen. 3 Dagen later had ik m’n eisprong en ben ik weer zwanger geraakt.
Ik was erg bang dat veel mensen zouden zeggen: wat snel! Alsof je over je verdriet heen zou zijn. Maar het verdriet blijft altijd! Ik wilde gewoon zo snel mogelijk weer zwanger zijn, dat fijne gevoel hebben en een gezond kindje erbij hebben. En dit kindje is zeker geen “vervanging”. Dit is en blijft ons derde kindje.
Sinds ik zwanger ben, hebben we weer iets om naar uit te kijken, dus dat is wel heel fijn. Ik word wel gek van onzekerheid, vooral nu de spannendste weken er weer aan gaan komen.
Dus ik hoop dat je weer snel zwanger mag worden. Als je dit zo graag wilt, ga er dan voor als er geen medische redenen zijn om het uit te stellen. Het verzacht jullie verdriet hopenlijk een beetje :hug: … sterkte!
Sterkte!
Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje. Helaas mocht hij niet bij jullie blijven. Gecondoleerd en veel sterkte daarmee.
Wij hebben een zwangerschap met 12 weken afgebroken, ben normaal bevallen van Sterre. Zij bleek dezelfde spierziekte te hebben waar Ryan aan overleden is. Een week of twee na de bevalling ben ik alsnog gecurreteerd en had daarna meteen mijn eigen cyclus weer. Wij hebben daarna twee ICSI/PGD behandelingen gehad om het risico op herhaling te voorkomen maar dat mocht helaas niet lukken. Vrij vlot daarna zijn we toch weer spontaan zwanger geworden van Joyce. De opluchting was dan ook groot toen uit de vlokkentest bleek dat zij wel gezond was.
Allereerst veel succes met de zwangerschappen.
Het gemis en het verdriet haal je er inderdaad niet mee weg, we missen hem enorm en hij blijft ons jochie.
We beseffen alleen dat dat wensje een WENS geworden is en daarom laten we het gewoon gebeuren als het komt.
Ik heb 2 weken gevloeid na de bevalling en in week 3 een eisprong gehad dus wie weet :mrgreen: (ik ga er niet van uit want ik ben nu teveel bezig met mijn lichaam en ieder steekje in de richting van mijn lies zie ik aan voor een innesteling hahahaha…).
Ook heel veel mensen in mijn omgeving denken nu dat ik een zielig hoopje mens ben en ik verwacht nog steeds dat er wel een periode zal komen waar ik zal huilen maar die heeft zich nog niet aangekondigd.
Anne,
nog een vraagje; je schrijft dat bij 17 weken te zien was dat er geen niertjes waren. Had je zo vroeg de 20 weken echo?
Ik was 21,5 week toen ik de 20 weken echo kreeg…
De verloskundige zei wel dat ik deze bij de volgende zwangerschap al met 18 weken ga krijgen.
Iedereen verwerkt zo’n groot verlies op z’n eigen manier, misschien komen de huilbuien nog maar misschien ook niet. Gewoon over je heen laten komen en niks opkroppen! Ik gooi het er soms allemaal effe uit en dan kan ik er weer een tijdje tegen 
.
Wij hebben met 17 weken een echo gehad omdat we in België wonen en daar is het gebruikelijk dat je onder controle bent bij de gyn. En hij keek altijd effe met de echo. Dus met 12 weken had ik nog een goede echo en m’n volgende afspraak was met 17 weken. Toen bleek dat er een grote afwijking was aan de niertjes, vooral rechter nier. Dus ze zaten er wel, maar nier en blaas werkte niet zoals ze moesten helaas .
Ik hoop voor je dat je snel weer zwanger bent 
!
Groetjes, Anne
Druifje, ik sluit me ook aan bij dit topic als je het niet erg vindt.
24 juni ben ik geopereerd aan een bbz, was ongeveer 9 weken zwanger.
M’n eileider is verwijderd, de andere is verkleefd.
Toch hopen we nog op een wonder en wil ik weer meeschrijven in zwanger worden.
Hoi
Ook wij hebben met 24,4 weken ons :vlinder: zoontje verloren door een slecht behandelde blaasontsteking. Ik had zelf maar 3 weken gevloeid en had daarna weer een goede cyclus aangezien ik pco heb en met hormonen ben zwanger geraakt is dat natuurlijk super aangezien we het nu zelf kunnen. We moeten nu weer wachten aangezien ik gisteren mijn eisprong heb gehad.
Groetjes Sandra