He allemaal,
Ik hoop dat ik een reactie krijg op deze lijst. Dit is helemaal nieuw voor mij om hier zo online over te praten. Ik ben nu een jaar gestopt met de pil (na 16 jaar) en inmiddels tien maanden proberen we zwanger te worden.
Mijn gevoelens wisselen na iedere maand ongesteld te zijn geworden van “volgende keer beter” tot “hopeloos, waarom lukt het niet” en “het is ons gewoon niet gegund, er moet toch ook leven zonder kinderen mogelijk zijn”.
Ik ben wel nu in een stadium beland dat ik iedere maand teleurgesteld ben maar toch positief probeer te blijven, probeer te genieten zolang het nog kan zonder kinderen en probeer in te zien dat er ook moeilijke kanten aan het hebben van kinderen kleven (tja, je moet jezelf toch iets wijs maken).
Ik maak mij soms zorgen en denk dat er iets serieus mis is met mij, of met mjn vriend of met ons samen. Aan de andere kant probeer ik te denken hoeveel mensen langer dan een jaar bezig zijn en dat tien maanden helemaal niet uitzonderlijk is. Maar ja, het blijft moeilijk.
Vooral nu opeens allemaal mensen om ons heen kinderen hebben of zwanger zijn. Dan krijg je toch altijd al die vragen “willen jullie kinderen” en dan maar antwoorden met “ja, misschien ooit”. Ik wil er gewoon niet opelijk over praten.
Ik maak mij ook zorgen over drinken. Ik ben dol op wijn en probeer het wel een beetje in te perken maar ja, om nu maar geheelonthouder te worden voor het geval ik zwanger wordt vind ik ook geen optie.
Ik heb nu gedurende tien cyclussen een ovulatietest gebruikt en elke keer behalve deze maand een plustest gehad. Ik voelde deze maand wel pijn die ik normaal ook heb vlak voor/tijdens de ovulatie dus hoop ik gewoon dat ik’m gemist heb met de test maar wel ovuleerde. Wij hebben ook ons best gedaan in de slaapkamer deze maand maar ja, echt geloven durf ik ook niet meer. Ik wacht maar gewoon af. En probeer nu vooral ook gewoon te genieten van de seks.
Mijn cyclus duurt (met een paar uitzonderingen van 25 dagen) 30-33 dagen. Vandaag is dag 31 en ik heb net een beetje bloedverlies gehad. Stiekem probeer ik nog te hopen dat het misschien een innesteling zou kunnen zijn geweest. Maar ja, dat zal wel weer niet…
Over twee maanden heb ik een afspraak bij een arts. Hopelijk lukt het voor die tijd nog want in die medische molen heb ik eerlijk gezegd heel weinig zin in. Maar als het niet anders lukt dan moet het maar. Ik vind het wel erg moeilijk allemaal.
Waarom moet het zo moeilijk zijn, iets wat bij zommigen bijna vanzelf gaat??? Het leven is niet eerlijk zal ik dan maar denken.
Oeps, dit is een heeeeel lang verhaal geworden. Ik kan beter een dagboek beginnen. Maar ja, hopelijk verveel ik jullie niet en zijn er lotgenoten die mee willen praten. Ik hoor jullie ervaringen graag en misschien kunnen we elkaar steunen…
het eindeloos wachten voelt hetzelfde als je zoals wij 2.5 jaar bezig bent of nog geen jaar
vooral dat eerste jaar als je niet weet waardoor het niet lukt was voor mij frustrerend
heel belangrijk is hoop houden
niet bij de pakken neer gaan zitten
het is heel moeilijk maar ga er of neutraal of met een goed gevoel in(je cyclus en de mmm) als je elke keer denkt het lukt niet dan breng je jezelf in een negatieve spiraal
succes
Hoi eindeloos .
Zoals hollowglade aangeeft is gevoelsmatig een waarheid… elke maand wachten is lang en duurt eindeloos…
Toch zal de medische wereld je ook meedelen… 12 maanden is zo lang nog niet.
Heel rot,maar begrijpelijk.
Wat je aangeeft , je hebt niet echt zin in via de medische molen…
wat bedoel je daar exact mee?
De 1e stap d ie je zet bij een arts, of dat nu een huisarts of een gyneacoloog is… is een medische molen.
Als jij bedoeld …iui ivf enz… daar ben je echt nog heeel ver van af, en is totaal geen sprake van, daar moet eerst een hele weg aan voorafgaan.
Ook dat is medisch, te denken aan cycles volging door temperaturen, daarna monitoring, door echos, spermaonderzoeken…
maar éérst zul je een maand boekej bij moeten houden, begin er vast mee,
succes bianca
Hollowglade en Bianca81,
Ontzettend bedankt voor jullie aanmoedigende woorden! Ik weet het, een jaar is nog maar kort eigenlijk, maar toch zet het mij aan het piekeren…
En die medische molen, tja, ik bedoelde inderdaad al die behandelingen. Maar ja, jezelf na laten kijken hoort er natuurlijk ook bij en daar wil ik wel aan beginnen om te kunnen weten wat er eventueel mis is. Maar de laatste maanden denk ik al bij voorbaat dat er iets mis is. Misschien is er wel niets mis. En ZO moet ik denken, tenzij het tegendeel wordt bewezen. Daar hebben jullie helemaal gelijk in.
Gewoon positief blijven en doorgaan met het leven en de rest komt vanzelf. Of niet en dan moeten we gewoon een plan B bedenken.
Jullie geven mij weer moed (hoe lang dat duurt weet ik niet maar ik ga er gewoon voor… hihi), bedankt!!!
En Hollowglade, heel veel succes voor jullie! Ik bewonder iemand die zo positief ingesteld is. Daar kan ik nog heel veel van leren…
Hoi Eindeloos,
Je zult zelf ook merken, zoals je nu al laat merken… dat je steeds sterker word.
Je steeds een stapje verder gaat zul je merken.
Eerst uit je je angst. In deze dat ja na 10 maand nog geen resulataat hebt in zwanger willen raken.
Stap 2 is huisarts. Nogmaals probeer te gaan temperaturen. Ook al doe je dat maar even 3 cuclessen dan heb je het zelf duidelijk en een huisarts of gyn zal er naar vragen. ZOnde tijd als je die iet nu al pikt.
En je vriendje zal spermaonderzoek krijgen.
Er word gezien of er wel een ovulatie plaatst vind …
Er word daarna in de baarmoeder gezien met een inwendige echo. ( 1e instantie uitwendig )
DIt zijn allemaal nog relatief gezien kleine behandelingetjes.
Maar je groeit er in, je doet het stap voor stap en elke keer sterk je je lichaam en geest om verder te gaan.
Mijn tip of advies is wel, doe het samen met je vriend… allene er voor staan is moeilijk en op termijn zwaar.
Praat er over, laat hem uitslapgen zien , laat hem met je mee gaan en anders om, laat hem info lezen.
Daarnaast alleen doen wat jullie beiden willen !!! Wil je iets niet vraag eerst meer info , of ga eerst wachten tot je je er goed bij voelt.
Echt komt goed,
nog geen zorgen ,
heel veel liefs bianca
Eindeloos,
Ik weet heel goed hoe je je voelt :hug:
Zoals de andere meiden ook al hebben gezegd zullen ze na een jaar een aantal onderzoeken gaan doen.
Ondanks dat ik al een kindje heb begon ik me deze keer ook elke maand steeds meer zorgen te maken. Maar zie nu mijn banner. Na 11 maanden en 12 rondes is het uiteindelijk toch gelukt. Probeer positief te blijven.
Hoe is het eigenlijk vandaag???
Je zit nu dan toch op dag 33?
Bianca81 en Zonnetje01,
Alweer bedankt voor jullie lieve en wijze woorden!!!
Ik moet hoop gewoon niet opgeven en meestal lukt dat ook wel.
Wat ik alleen echt heel erg vind is dat als ik de laatste maanden zwangere vrouwen zie dat ik dan gelijk denk, “waarom zij wel en ik niet”. Zo wil ik helemaal niet denken. Ik wil niet jaloers zijn of andere mensen hun geluk misgunnen.
En die zongenaamde innestelingsbloeding van mij… nou dat was gewoon weer ongesteldheid. Maar ach, ik ben in elk geval nog niet in de overgang met mijn 32 jaar… 
Ja, ja, we gaan weer vrolijk verder. Van de week een week weg zonder man. Ik kom dan waarschijnlijk weer net te laat thuis om de komende cyclus mee te pakken. Maar ja, de maand daarop gaan we samen op vakantie. Wie weet wat er dan nog allemaal kan gebeuren. En daarna gaan we al naar een specialist dus er zit beweging in de zaak…
Maar ik heb jullie tips gelijk ter harte genomen. Ik ben drie dagen geleden gelijk in de weer gegaan met de thermometer en ik schrijf ook op wat mijn bevindingen zijn wat betreft pijntjes en gespannen gevoel in de buik/borsten rondom de menstruatie. Dat bespaart mij inderdaad een paar maanden als ik naar de dokter ga.
En wat ik inderdaad nog moet leren is dit delen met mijn vriend. Hij klaagde al dat ik alleen “te werk” ben gegaan. Dit is natuurlijk ons gezamenlijk “project” en we kunnen en moeten elkaar steunen. Maar ik schaamde mij in het begin gewoon een beetje. Daarom ben ik een jaar geleden stiekem begonnen met ovulatietesten en foliumzuur slikken. Maar tegenwoordig laat ik hem weten zodra ik een positieve ovulatietest heb of ongesteld ben geworden waarna hij mij gelijk troost. Toch lief, he!
Zonnetje, heel veel succes met de zwangerschap. Hopelijk gaat alles fantastisch! Geniet er van en houd ons op de hoogte!
Liefs! :vlinder:
Goed zo eindeloos , op naar een volgend maand en wellicht nog een volgende…
het komt op zijn tijd.
Verder kwa jaloesie denk ik niet dat je je dat zo zelf moet aanrekenen en met een jaloers gedrag wil niet gelijk zeggen dat je het iemand misgunt
Jaloers zijn is niet erg,
succes en sterkte :-*
Eindeloos, ik ben het helemaal met Bianca eens.
Ik hoop dat het snel gaat lukken bij jullie.
Bedankt voor het succes wensen. Het gaat gelukkig hartstikke goed allemaal.
Eindeloos hopelijk kijk je nu positiever tegen alles aan
grtjs
Eindeloos, ik snap precies hoe je je voelt.
Na 12 rondes hier ook nog steeds geen kindje op komst…
En ik heb precies de gevoelens die jij hebt. Ik heb zelfs al jaren het gevoel dat het wel eens niet of niet zo makkelijk zou kunne lukken om kinderen te krijgen. Ik ben ook al 34, over een klein half jaar 35. Dus je gaat je vanzelf meer zorgen maken.
Teovallig ben ik vanmorgen bij de huisarts geweest en ze was heel begripvol. Heeft me een verwijsbrief voor de gyn gegeven en dus ga ik komende vrijdag even bellen naar het ziekenhuis hier in de buurt. Gelukkig zit daar ook een fertiliteitskliniek dus mocht er iets niet goed zijn kunnen we bij dezelfde gyn blijven enzo. Wel een prettig idee om zoiets dicht in de buurt te hebben.
Heb ook geen zin in de mmm. Zou liever zien dat het vanzelf zou gaan, maar wil nu ook van de onzekerheid af. Je gaat steeds meer nadenken over waar het nou toch aan kan liggen… OVer een tijdje zullen we het misschien weten.
Het is niet leuk, maar de eerste stap is gezet en ik voel toch ook wel een kleine opluchting omdat je in ieder geval weer een stapje verder komt richting zo´n klein wondertje…
Eindeloos, veel succes. En het is inderdaad heel belangrijk om dit samen met je vriend of man door te gaan. Wij hebben er samen ook goed over gepraat en m´n man vindt het allemaal nogal genant maar ziet ook wel in dat ik veel vervelender onderzoeken zal moeten ondergaan dan hij. En we willen gewoon heel graag een kindje dus dan moet je dat er toch voor over hebben.
Ga nu lekker m´n bedje opzoeken.
Wauw Eindeloos, wat herkenbaar!!
Ik hoef mijn verhaal niet te vertellen, is gewoon zo’n beetje jouw verhaal. Wij zijn nu ca. 1,5 jaar bezig.
Wat ik ook vervelend vind; ik slik al die tijd al foliumzuur voor niks!
Dan voel ik me schuldig als ik het vergeet, en zie al een kind voor me met een open ruggetje… Maar nu al zolang voor niets, zou dat wel gezond zijn?!?
Ik wens je veel succes, wie weet reffen we elkaar nog eens bij de juli 2010 moeders ofzo… :mrgreen:
He allemaal en welkom AliciaC en Robbins!
Ik ben er een tijdje tussenuit geweest om even afstand te nemen maar kon het nu even niet laten omdat ik vannacht weer zo’n ovulatiepijn had (na een paar maanden pauze…) en gelijk weer met mijn gedachten bij een baby zat…
Heel veel sterkte en succes ook voor jullie met de pogingen AliciaC en Robbins! Ja, het geeft wel enorm veel steun moet ik zeggen om te weten dat er toch meer vrouwen/stellen zijn met dezelfde problemen en onzekerheden.
Ik heb de laatste twee maanden vrij goed afstand kunnen nemen van het zwanger willen worden maar de laatste weken zie ik weer overal zwangere buiken en gaat het weer kriebelen.
Maar ik vind het zo knap hoe jullie daar mee omgaan. Gewoon doorzetten. Dat doe ik nu ook. Ookal denk je dat de leeftijd tegen gaat werken. Maar we zijn toch eigenlijk toch nog een beetje jong, nietwaar? Er zijn toch genoeg vrouwen van 45 die zwanger (willen) worden! Waarom wij dan niet!
En inderdaad, ergens geeft het hoop en is het een opluchting om binnenkort onderzocht te worden. Dan kunnen we tenminste - hopelijk - een paar dingen uitsluiten.
En dat slikken van foliumzuur. Ik slik het nu ook al een jaar met een paar korte tussenpozen. Er staat dan weliswaar op de verpakking dat het niet schadelijk is als een zwangerschap uitblijft maar of het nu goed is om dat spul jaren te slikken. Misschien blijft de zwangerschap wel drie jaar uit. Wat dan?!
Of misschien wordt ik niet zwanger omdat ik een overschot aan foliumzuur in mijn lijf heb… :o Nu slik ik tijdelijk een vitaminepreparaat voor vrouwen die zwanger willen worden. Die bevat ook foliumzuur maar iets minder dan de gewone foliumzuur tabletten.
Maar ik heb precies hetzelfde. Voel me schuldig als ik het niet doe. Ik voel me ook schuldig bij ieder glas wijn dat ik drink (en dat doe ik graag, maar ik ben wel echt aan het minderen voor de zekerheid). Maar je kan toch moeilijk alles in het leven uitstellen in de hoop op een zwangerschap en met de angsten op aangeboren afwijkijngen…
AliciaC, mijn man vind het ook erg genant om die onderzoeken te gaan doen. Hij wil er ook echt met niemand over praten totdat we meer weten. Opzich vind ik dat ook wel redelijk. Ik wil het ook niet aan de grote klok hangen voordat we weten wat er aan de hand is. Maar ik moet het toch ergens kwijt. Daarom ben ik zo blij dat het hier kan!
En inderdaad, we gaan er gewoon voor en starten straks gewoon onze nieuwe groep: 2010 mama’s! 
Heel veel succes en tot later!
Hallo Éindeloos,
Ik herken me helemaal in jou verhaal!
Ik ben zelf nog net geen jaar gestopt met de pil.
maar inderdaad na iedere ronde weer ongi te worden wisselt het van teleurstelling tot ach het komt vanzelf wel.
Helaas zit ik nu in een dipje en begint het allemaal erg lang te duren.
ik ben 3 maanden terug al bij de gyn. geweest die bij toeval 1 week voor de afspraak een inwendige echo moest maken en een eisprong spotte.
dus daar hoef ik mij in principe geen zorgen over te maken. nu moet ik alleen nog een afspraak maken voor een h.sg echo maar vrien.dlief wacht liever tot we echt een jaar bezig zijn, hij vind het nu allemaal wel heel snel gaan en gelooft erin dat het vanzelf gaat lukken.
ik heb 6 maanden achtereenvolgend getest en telkens een eisprong gevonden rond cyclusdag 13/14. dus dat is ook prima.
daarnaast wisselen mijn cyclussen tussen de 25 en 30 dagen meestal rond de 25/26 dagen
ik begrijp je frustratie en herken me er helemaal in.
hopelijk hoeven we er niet lang meer over na te denken en zijn we zwanger maar je geduld wordt zo aardig op de proef gesteld
daarnaast wil ik kwijt dat ik sinds enkele weken merk dat er iets veranderd in mijn hormoonhuishouding.
ik heb veel mer last van pukkeltjes dan voorheen.
normaal rond mijn ongi en naarmate ik verder aan het ontpillen was ook rond mijn eisprong. maar nu de gehele maand door.
best balen, maar alles voor het goede doel!! 
:hug: :-*
liefs, Jane
Jane ik herken me helemaal in jouw verhaal.
En heb ook sinds begin dit jaar pukkels in m´n gezicht. Toen was ik ongeveer 5 maanden gestopt met de pil. Eerst denk je, nouja, als ik zwanger wordt gaat het misschien wel weg, of anders is het niet zo erg want dan ben ik toch zwanger (en dat compenseert het vervelende van de pukkels natuurlijk helemaal). Maarja, nu we al in augustus zitten ga ik me er steeds meer aan storen. Ik heb een tijdje teunisbloemolie geslikt en toen werd mijn huid rustiger, maar hoorde van de homeopatisch arts (ook huisarts) dat het schadelijk KAN zijn voor je eventuele ongeboren kindje, dus ben er toen mee gestopt.
Nu hebben wij vorige week gehoord dat het zaad van m’n man niet goed is en denk ik er weer over om het te gaan nemen. De kans is toch minimaal dat ik zwanger wordt, maar ergens hoop ik op een wonder en denk ik, wat als ik toch ineens zwanger ben, misschien krijg ik door dat spul dan wel een miskraam, dus toch maar niet voorlopig.
De eerste keer bij de gyn kreeg ik een inwendige echo en zag ze een gesprongen eiblaasje (vlak voor m’n menstruatie) de tweede keer was met de samenlevingstest, toen zag ze 2 eiblaasjes, 1 van 18 mm en 1 van 8 mm, dus bij mij lijkt alles goed te zijn voor zover.
Ik wil het zelf voorlopig ook stil houden al zou ik af en toe best wel even willen uithuilen bij m’n moeder. Maar ik wil ze dit verdriet (voorlopig) besparen. Ik weet namelijk dat onze ouders ook erg hopen dat we binnenkort kinderen gaan krijgen.
Daarbij heb ik zelf ook wel een klein soort van schaamte gevoel, en ook geen zin in medelijdende blikken of woorden.
Nu moeten we nog zo’n 9 weken wachten om weer een zaadonderzoek te laten doen, dus tot die tijd gaan we proberen ons even op andere dingen te richten…
Hoi Eindeloos,
Hoe is het nu met je ?
Weet je inmiddels al iets meer of benje misschien al zwanger ??
Mijn vriend en ik zijn oktober 2008 gestopt met de pil en daarna eerst gewoon op goed geluk aan de slag. Daar is niks uitgekomen. Toen begonnen met ovulatietesten. Geeft netjes aan dat ik een eisprong heb gehad. Na een tijdje kreeg ik de tip om ook temperatuurlijsten te gaan bijhouden. Dat zou je een voorsprong geven als je naar de arts zou gaan. Dus ook begonnen met tempen. Nu ben ik een paar weken geleden bij mijn huisarts geweest en deze mijn verhaal verteld en mijn ovutesten en templijsten laten zien. Ze zei dat het er allemaal netjes uitzag, dat ik een eisprong heb gehad en netjes op tijd had geklust. Nu heeft mijn vriend een verwijzing gekregen om zijn zaad te laten testen en dat gaat gebeuren op 16 november 2009.
Ik snap je verhala heel goed en je frustatie. Overal om je heen zie zwangere vrouwen of er wordt door vrienden, familie etc verteld dat ze zwanger. En dan heb je zelf iedere maand weer die teleutstelling…
In mei van dit jaar heb ik een inwendige echo gehad omdat ze dachten dat ik misschien een blindedarmontsteking zou hebben. Uit de inwendige echo bleek dat mijn eileiders en eierstokken er goed uitzagen, ze had ook blaasjes gezien. Alleen op dat moment had ik een cyste in mijn rechtereileider en deze zou vanzelf oplossen met medicijnen. Dat is ook gebeurd heb er nu geen last meer van.
Maar nog altijd blijf ik hopen dat het iedere maand weer raak zal zijn…
hey tijgertje,
Op zich positief dat dat er goed uit zag en er een controle geweest is, de hoop kan dan ook lekker blijven. Hoewel de onzekerheid soms de overhand neemt en erg vermoeiend en verdrietig zal zijn… rot toch hé :hug:
Sterkte met de wens zwanger te raken, hopelijk moge dit lukken… :thumbup:
groetjes bianca
Hoi Bianca,
Op zich blijf ik ook wel positief, maar je baalt toch iedere keer weer.
We gaan ook gewoon door, totdat we echt weten waarom we niet zwanger raken. Ik geef de wens niet zomaar op hoor…
Dan maar langer wachten…
Goed zo houd de moed zo lang het kan,
de maanden dat het niet zo is, herken ik, de frustratie het verdriet de angst de boosheid… alle emoties weet ik dat ze voorbij ( kunnen) komen, en hoe verdomdt hard het is als het weer niet zo ver is als jij graag wil,
Ik ben altijd gesterkt door elke maand “kopder veur” en op naar de volgnde maand met goede moed de maand tegemoed!
Sterkte :hug: