Ik ben zwanger van ons 2e kindje, maar ik merk dat ik dit keer veel bezorgder ben dan de vorige/eerste keer! Terwijl toen wel alles van een leien dakje is gegaan (zwangerschap én bevalling).
Ik ben voornamelijk bezorgd over de zwangerschap: gaat het allemaal wel goed, blijft het kindje wel zitten tot het eind…
Hebben jullie dit ook, of is het toch een beetje vreemd??
ik heb precies t zelfde hoor ben echt een pietlut met deze zwangerschap!!
Niets raars aan hoor. Hoe makkelijk (of moeilijk) je eerste ook is verlopen, je hebt nu al een kindje lopen. Ik geloof dat je met de bevalling van een eerste automatisch een gigantische dosis zorgen krijgt bij de hormonencocktail. :silenced:
Zorgen over hoe de eerste de tweede gaat vinden, of je wel net zoveel van een tweede kunt houden, of alles wel goed verloopt, of je door al die extra zorgen niet juist daarom je kindje gaat verliezen…de lijst is eindeloos…
Zelfs mijn verloskundige vind ieder kind een wonder, het ontstaan, het groeien en ze ziet dagelijks (al dan niet zorgeloze) zwangeren en babies. :lol:
Zolang je tussendoor ook maar kunt genieten van het wonder, en voorpret hebt lijkt me dat er weinig aan de hand is. Ben zelf een bereslecht voorbeeld omdat de eerste zwangerschap ondanks de zorgeloosheid niet goed eindigde, maar geloof me zelfs ik heb (en dan ben ik nog maar ‘half’ zwanger van een eskimootje!) die zorgen nu al…dat gaat alleen maar erger worden als ik tzt ‘echt’ zwanger ben… :silenced:
Jij realiseert het je ook al, en zolang je alles ook nog van de andere kant kunt bekijken als in; er worden zooooveel gezonde tweede kindjes geboren, waarbij alles ook goed verloopt en waar minstens net zoveel van gehouden wordt als van de eerste etc zit je goed. :mrgreen:
geloof me die zorgen worden nog meer hahaha , maaaaar niet panikeren hoor !!! als er geen zorg is geniet geniet geniet , een zwangerschap van een 1e gaat snel , maar van een 2e is die werkelijk waar zó voorbij , 1 x met je ogen knipperen en je bent 9 maanden verder :inlove:
en als je het dan in je armen hebt … ooooh zucht die hóórt gewoon bij je , alsof je nooit iets anders hebt gehad , je houd evenveel van je 1e en je 2e , echt waar .
het enige verschil is… je bent nog meeeeer verliefder , trotser , emotioneler etc etc. :inlove: :inlove:
enne moet je het verschil zien van de 1e , die vind je nu al groot toch ? of het is je kleine meid of man…
wacht maar tot je een smurfje in je armen hebt , dan is de oudste nog veulllllllllll groter !!!
ik ben er echt 4 weken van ondersteboven geweest , echt hoor , dubbel zorgen dubbel liefde , een 2e is heeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk erbij !!
echt waar :inlove:
:-*
herkenbaar meid…
ik heb het nog nog veel erger…
van mij mag het wel zover zijn alsal is het alleen maar om al die zorgen niet meer te hebben…
Ja hoor, dat herken ik ook!
En inderdaad wordt dat alleen maar erger. Bij elke zwangerschap heb je weer nieuwe ‘zorgjes’. Je gaat ervaren dat het allemaal niet vanzelfsprekend is. En dan zie je van alles in je omgeving gebeuren…als het allemaal maar goed gaat, denkje dan.
Het hoort er gewoon bij.
Ik was pas ook gerust als ik ze gezond en wel in mijn armen hield.
En het is bijzonder, van je 2e , 3e, of 4e kindje hou je net zoveel als van je 1e.
Moeders hebben zoooooveel liefde in hun hart… 
Dank jullie wel dames!
Hoera, ben ik toch (redelijk) normaal! :mrgreen:
Oh echt ik wordt soms gek van mezelf in deze zwangerschap!
Had ik echt niet verwacht dat het bij de tweede zoveel erger eigenlijk zou zijn.
Misschien omdat je nu weet wat er allemaal speeld in je lichaam en wat je kunt verwachten een beetje?
Ik weet het niet, probeer er bij mij nog steeds achter te komen :roll: 
Hier hetzelfde hoor:
De eerste diende zich (na 20 maanden klussen) verder probleemloos aan en ik ben vrijwel moeiteloos door de zwangerschap heen gezeild.
En nu met de tweede (na 28 maanden, waarvan een jaar lang MM, uiteindelijk toch nog ‘zelf gelukt’) vind ik het allemaal veel enger!
Je bent immers niet meer zo onbevangen als bij de eerste, je weet veel meer, je hoort veel meer en in ons geval was het zo’n lijdensweg om überhaupt zwanger te raken, dat je ook extra bang bent dat het mis gaat.
Maar ondertussen zijn we aanbeland bij 16 weken probleemloos zwanger, iedereen weet het nu en beeb en ik zijn gezond. Dus ik durf steeds meer te genieten :mrgreen:
@Rhiannon: “zwanger van een eskimootje” :mrgreen: leuke uitspraak :mrgreen: