zoek herkenning

ff mijn verhaaltje sinds Lynn er is en ik thuis ben erger ik me aan Ivan , kan niet leuk spelen, zit overal aan waar hij niet aan mag komen. Haalt alles overhoop van papa en mama. Vooral als ik Lynn aan het voeden ben. Ik moet vaak boos op hem worden. Probeer positief te blijven maar het is wel erg moeilijk.

Hij klimt op tafels, stoelen, banken en maar lachen als wij er iets van zeggen. GOoit expres zijn drinken om. Ik vind hem zo echt niet leuk. Als hij dan op de chreche is voel ik me schuldig dat ik niet liever/gezelliger tegen hem was en wil hem dan zo snel mogelijk weer ophalen. Voel me er echt rot onder.

Ik herken het niet, maar ik moest direct denken aan een topic bij peuter- en kleutervragen… Weet niet of ik de link hier neer mag zetten, maar 't is een topic van bianca&?.

Aj een klein beetje zal het de leeftijd zijn. Grenzen niet alleen verkennen maar ook proberen ze te verleggen. Kom je in de politie-agenten fase. Ik vermoed dat iedere ouder dat wel herkent. Ik iig wel, want Casper heeft er ook echt last van soms (euhm wij dan hij ws minder :wink: ) en gaat echt geregeld horizontaal supermarkten uit. 8) Springen op de bank herken ik helemaaaaal! Typisch ook van die dingetjes die je echt niet kunt negeren al zou je willen want ze zijn te gevaarlijk.

En ja dan ‘moet’ je aandacht geven.

Het enige wat ik heb gedaan was af en toe echt bewust tijd indelen met 100% even Casper-tijd. Met zijn treinbaantje spelen bv, of even een stukje wandelen zodat hij van de glijbaan af kon. Hem laten ‘voelen’ dat hij echt grooot is en bv een brief op de bus laten doen.

Wat betreft voedingstijd, zou je hem daar meer bij kunnen betrekken? Niet dat hij de voeding gaat doen, maar ondertussen een verhaaltje vertellen (uit je hoofd) of een woordjesspelletje (lekker liedje zingen of rijmpjes maken)?

Een stukje zal er misschien wat jaloezie spelen omdat hij nu de aandacht die altijd exclusief voor hem was nu een stukje met zusjelief gedeeld moet worden. Gaandeweg vind hij ook daarin samen met jullie een weg. :-*

Ik kan je iig zeggen dat jij geen slechte mama ineens bent omdat je Ivan nu even iets minder leuk en lief vindt…heb zelf gemerkt dat ik bij Casper wat meer alert ben op het ‘loslaten’ (dacht altijd dat ik de plakmama die niet kon loslaten zou worden :o ) en dat hij daaraan ‘meewerkt’ door af en toe iets minder lief te zijn waardoor dat loslaten euhm makkelijker wordt. :angel:

Denk ook dat het deels de leeftijd is, onze dochter doet het ook en haar broertje zit nog veilig in mijn buik :wink:

Wat rhiannon zegt lijkt me een goede tip, zorg dat hij als jij aan het voeden is ook vermaakt wordt. Geef m bv ook wat drinken met wat lekkers, of zet even niet zo pedagogisch verantwoord :wink: de tv voor m aan. En beloof hem dat als jij klaar bent met voeden, je even iets gezellig met hem alleen gaat doen (en leg je lynn even in de box of draagdoek oid, zodat je hem even exclusieve aandacht kan geven).



O enuh, mijn lontje is door mn zwangerschap zo af en toe ook erg kort. Heb nog nooit zo vaak sorry tegen mn dochter gezegd omdat ik soms wel erg streng ben. Dus voel je vooral niet schuldig, ik vind het altijd nog heeeeerlijk dat mn dochter 's middags nog ruim 2 uur slaapt (en baal vreselijk als ze na 1 uurtje al wakker wordt).



“het is een fase, het gaat wel over” hoeeemmmmmmmmmm :wink:

Hoe oud is Ivan?

Want mijn zoontje heeft de laatste maanden ook perioden waarin hij dodelijk vermoeiend kan zijn. Kan me voorstellen dat dit extra het geval is als je ook nog een baby erbij hebt. De laatste tijd veel extra gewerkt, en dan betrap ik me er ook op dat ik s’avonds blij ben als ie naar bed is :oops: En dan heb ik hem nauwelijks gezien! Dus dan voel ik me weer een slechte moeder…

Pfff het gaat nog met ups en downs, met name het heen en weer brengen naar de chreche. Normaal rent hij altijd voor ons ui (bijv. met wandelen) standaard is het dan sloom lopen, alles zien vliegen. Helemaal als het belachelijk koud is heb ik heel veel moeite om mijn geduld te bewaren.

Ik probeer positef te blijven maar moeilijk is het wel en als ik dan te boos op hem word voel ik me daarna zooo schuldig :cry: :cry:

Vanmddag had hij sinterklaas op de chreche (is bij ons om de hoek dus ik kan hem lopend brengen) Lynn in de kinderwagen, Ivan warm ingepakt en hup lopen maar hij ziet dan alles vliegen, hij moest en zou zijn visje mee (geen probleem) maar hij laat hem constant vallen. Ziet 2 schilders en vindt hij interssant (we moesten om 15.00 op de chreche zijn ) normaal niet erg maar nu staan we op tijd. Tillen moet ik niet doen want dan word hij boos. Ik heb dan heel veel moeite om mijn geduld te bewaren en schaam me dan als ik boos op hem wordt op straat :oops: :oops:



VOlgende week herkansing om mijn geduld te bewaren

Herkenbaar hoor (En wat ‘fijn’ om te lezen dat anderen er ook last van hebben :oops: ). Hier dan geen klein zusje erbij, maar ze zijn wel met twee man sterk. Ze willen een hoop dingen niet gewoon om het ‘niet willen’. En ze steken elkaar daar echt enorm in aan :roll:

Ik ben ook regelmatig blij als ze op het kdv zijn, en de laatste twee weken zijn ze echt zó drammerig dat ik uitkijk naar het weekend… dan ze zijn een (lang) weekend bij hun papa. En ja, ik voel me daar ook schuldig over. En ik word ook regelmatig boos op ze, soms liggen ze in bed 's avonds en dan bedenk ik tot mijn spijt dat ik bijna alleen maar op ze gemopperd heb :frowning: :shifty:

Maar hoe meer ‘irritant’ gedrag ze vertonen, hoe sneller ik het ook beu ben als ze weer eens miepen om alles. Tegenwoordig is het al zo dat als ik een beetje bozig iets zeg, dat Rubin dan meteen naar me kijkt en zeg: mama beu! :shifty: Oeps, heb ik iets te vaak gezegd dat ik hun gedrag beu was :oops: (vanmiddag nog op de fiets, voorvalletje met het op de fiets zetten - ze hebben er beide een handje van om weg te rennen zodra er één op de fiets zit, nummer twee rent dan vrolijk weg :o - en de hele weg naar huis heeft Rubin heel hard gezegd ‘mama, beu! mama, beu!’ :oops: )



Ik denk ( :pray: ) dat het uiteindelijk wel een keer over gaat. Tot die tijd proberen om er zo positief mogelijk mee om te gaan, ook al lukt het niet altijd. Als het écht heel vervelend wordt en we een soort negatieve spiraal komen dan probeer ik dat altijd wel zo snel mogelijk te doorbreken.