Bij mijn vorige zwangerschap had ik totaal geen last van onzekerheid. Toen ik 5 weken zwanger was mocht de hele wereld het ook weten. Ik voelde me zo sterk en ik was ervan overtuigd dat er bij mij niks fout kon gaan (is ook niet gebeurd).
Maar nu…pfff…ik word er gek van. Ik blijf maar piekeren en ondanks dat ik maandag een echo heb gehad waarop het frutseltje goed te zien was en het hartje klopte, ben ik er gewoon niet gerust op… Het verloopt deze keer zo anders en ik kan het nu ook nog niet in de openbaarheid gooien, want stel je voor…
Grr…ik wil gewoon genieten maar het lukt niet :x
Zijn er meer zo onzeker?
wat is dat nou meid…
Ik snap het wel, heb het bij Veron ook erg gehad, tot de 14 weken zelfs… (pas na de tweede echo die ik toen kreeg geloofde ik dat ik zwanger was en dat het goed zat)…
Ik kan helaas die onzekerheid niet wegnemen…
Dikke kus van ons…
oohhh meid ik ken je gevoel helemaal hoor
hier dus ook het zelfde…
ik heb maar besloten dat ik… omdat het me laatste zwangerschap zal zijn…ook echt te gaan genieten van elke dag!!!
enigzins helpt me dit om al het nare te vergeten en gelukkig heb ik vrijdag al een echo :dance: als daar blijkt dat alles goed zit, zal er een last van mijn schouders vallen en zal het ECHTE genieten beginnen…
Vervelend Elsevier! Bedenk dat als het hartje klopt en de echo goed was de kans dat allemaal in orde is en blijft onzettend groot is!! Echt waar, dus je mag echt een beetje vertrouwen krijgen. Niet teveel denken aan wat er mis kan gaan. En nog even tanden op elkaar tot de 12 weken!
Hej onzekere,
Iedereen is een beetje onzeker en dat zul je ook nog wel tot het einde blijven houden.
Je moet maar zo denken dat het je scherp houd.
En alles is goed met je kindje dat weet ik zeker.
Groetjes Ellen :vlinder:
Gelukkig ben ik niet alleen onzeker 
:mrgreen: .
Vind het wel gek dat ik tijdens mijn vorige zwangerschap nergens last van had, ik kon de hele wereld aan…maar nu… :think:
heel herkenbaar.
Bij mijn 1e zwangerschap maakte ik me wel zorgen, maar nooit heel erg. Ik had alle vertrouwen in een goede afloop.
Deze zwangerschap ben ik veeeeeeeeeel onzekerder… ik denk dat het ook komt doordat ik me nu veel bewuster ben van wat er allemaal mis kan gaan.
Bij mijn 1e zwangerschap had ik geen idee… ‘ignorance is bliss’
Oh Elvira…het komt allemaal goed meid…gewoon gaan genieten hoor !
Je echo was toch prachtig ! :hug:
Dikke kus :-*
Verschil met toen is dat je nu een moeder bent… Ik merk het ook hoor, je bent je ineens veel meer bewust van het wonder dat het is om een kindje te krijgen. Dat het niet zo vanzelfsprekend is.
Maar het is wel lastig, vind ik ook. Heb het nu ook nog steeds, gaat het straks wel goed etc. etc.
Had ik ook. Bij mijn eerste zwangerschap wilde ik alleen maar zwanger zijn en ik ging er vanuit dat het goed zou gaan en anders waren er weer andere kansen.
Bij mijn tweede zwangerschap was ik heel bang dat er iets met de baby zou zijn, miskraam, afwijkingen etc.
En bij mijn derde zwangerschap was ik zomaar bang dat ik de zwangerschap/bevalling niet zou overleven.
Waar ik het vandaan haalde? Geen idee. Maar bij het naspeuren op internet scheen het niet ongewoon te zijn.
Ik heb het juist een beetje andersom… Bij de eerste was ik heel bang dat het mis zou gaan, maar toen ik met 10 weken een goede echo had gehad, was ik daarna vol zelfvertrouwen dat het een gezond kindje zou zijn.
Nu was ik helemaal niet bang dat ik een MK zou krijgen, maar ben ik wel ongerust dat het kindje niet gezond zal zijn :wall: .
De ironie wil dat ik nu sinds een paar dagen wat bloed verlies en dus alsnog ongerust mag worden… Het zegt dus helemaal niks, dat gevoel van mij…
Ben er nu ook van overtuigd dat ik een jongetje krijg, dus leg d roze slingers maar vast klaar .
Echt zo herkenbaar!
Bij Brian heb ik er niet zo erg bij stil gestaan wat er allemaal kon gebeuren maar nu is dat wel anders en het feit dat ik zwanger ben van een tweeling maakt het er ook echt niet beter op :?
Hihi…we zijn allemaal mutsen… :mrgreen: :lol: :-* .
Bedankt voor de lieve woordjes